W dobrych rękach Yael van der Wouden Książka

Czytałem po angielsku - wspaniała, genialna powieść. Mocni bohaterowie, zaskakujące wątki, dokładnie przemyślana fabuła. Chętnie wrócę do niej w polskim tlumaczeniu.

Powieść wybitna. Przywoływała mi na myśl dzieła Barnesa, Coetzee. Europejska klasyka o tym, co pozostawili po sobie ci, których wojna wygnała z własnych domów, z własnych łóżek i zabrała nie tylko miejsce do mieszkania, ale też godność i często życie... Poruszyła mnie do głębi. Wspaniale napisana, czyta się z rozkoszą. Dawno żadna książka nie wywołała we mnie aż tylu emocji. Polecam z całego, ściśniętego serca.

Literacki debiut Yael van der Wouden pulsuje napięciem, zmysłowością i tajemnicą. To opowieść o dwóch kobietach, których losy splatają się w starym domu, gdzieś na holenderskiej prowincji. Isabel i Evę różni niemal wszystko – a jednak rodzi się między nimi uczucie podszyte namiętnością, sekretami, poczuciem winy i lękiem. Yael van der Wouden nadaje historii miłosnej głęboki, złożony i przejmujący wymiar – łączy intymne przeżycia z kontekstem historycznym i społecznym, echem wojennej traumy oraz rodzinnym dziedzictwem. Tworzy wielowymiarowe postaci i skomplikowane relacje – piękną prozą ożywia uczucia, myśli i doznania w całej swojej ludzkiej zawiłości. Delektowałam się napięciem, które Yael van der Wouden zbudowała i doskonale stopniowała wraz z rozwojem fabuły – aż do łamiącego serce zakończenia. Urzekł mnie sposób, w jaki skonstruowała powieść. Coś, co z początku przypomina romans, przeradza się w głęboką, duszną i nieco mroczną historię ukazaną z dwóch różnych perspektyw – jej fundamentem autorka uczyniła kwestie związane z rodziną, pochodzeniem, odkrywaniem siebie, seksualnością, traumą, obsesją i stratą. "W dobrych rękach" wzbudza dreszcz podniecenia i niepokoju, prowokuje do myślenia. To miłość i nienawiść splecione w jedno, ból straty i nieukojona tęsknota, łzy szczęścia i rozpaczy, rozstania i powroty. To pytania o zbiorowe milczenie, współwinę, prawdę, sprawiedliwość i odkupienie w powojennej Holandii. Pięknie napisana – przenikliwa, złożona i poruszająca powieść. O dwóch kobietach żyjących w cieniu przeszłości i uczuciu, które jest w stanie rozświetlić mrok. Wspaniała!

Kolejna genialna powieść tej jesieni, a sezon dopiero się zaczął! Aż strach pomyśleć co będzie dalej. Ta powieść zostanie mi w głowie na jeszcze bardzo, bardzo długo. CUDO!!

Przeczytałam „W dobrych rękach” Yael van der Wouden i ta książka zostawiła we mnie coś surowego i drgającego. Czułam, jak autorka powoli osnuwa mnie atmosferą napięcia, gdzie emocje są schowane pod warstwą codziennych gestów. To nie jest lektura, którą się „połyka” – raczej taka, która wchodzi pod skórę, rozsiada się tam i nie pyta o pozwolenie. Podobało mi się to, jak subtelnie budowane są relacje. Nie ma tu łatwych słów, nie ma jednoznacznych bohaterów. Z początku czułam dystans, ale im dalej wchodziłam, tym bardziej miałam wrażenie, że dotykam czegoś wrażliwego, intymnego, lekko bolesnego. „W dobrych rękach” to książka o napięciu między pragnieniem a lękiem, o tym, jak trudno pozwolić sobie być widzianą naprawdę. Zostałam z poczuciem, że coś we mnie się poruszyło. Jeśli szukasz literatury klimatycznej, z emocją, która nie znika po zamknięciu okładki, to warto po nią sięgnąć.

Książka wciąga w swoją duszną atmosferę od pierwszych stron. Isabel i jej poukładane życie w domu pod Amsterdamem. Jej subtelne gesty prowadzą nas w ciąg kolejnych zdarzeń i relacji między siostrą Hendrika, a Evą - jego nową dziewczyną. Autorka mistrzowsko ukazuje napięcie między potrzebą kontroli a pragnieniem wolności. Opisy domu i przedmieść Amsterdamu są żywe, obrazowe, wprowadzają czytelnika w intymny świat bohaterki i tworzą wspaniały klimat. Historia może nie jest spektakularna, nie ma tu fajerwerków, ale jeśli chodzi o emocje - to prawdziwy rollercoaster. Napięcie nie opuszczało mnie nawet na chwilę. Motyw przeszłości i milczenia o przeszłości dodaje tej powieści głębi. To lektura, która długo zostaje w pamięci, jest po prostu wspaniała.

Holandia, lata 60'. Trójka rodzeństwa próbuje dogadać się co do domu pozostawionego im po rodzicach, którym obecnie opiekuje się Isabel - jedyna siostra. Isabel jest chłodna, do pomysłów i kolejnych dziewczyn swoich braci podchodzi z rezerwą. Ceni sobie spokój i pragmatyzm. Kocha dom, kocha ogród, o który dba z czułością. W pierwszej scenie znajduje kawałek talerza z rodzinnej zastawy, która była dla matki niezwykle ważna - odświętna. Znamy takie przedmioty z domów prawda? Jej życie komplikuje Eva - nowa dziewczyna brata Louisa, który proponuje, by Eva spędziła z nią lato. Z dnia na dzień atmosfera między kobietami robi się coraz bardziej napięta. Isabel jest czujna, Eva węszy i miesza, i zdecydowanie ma jakiś ukryty cel. Czytałam tę powieść z wypiekami na twarzy, nie mogąc oderwać się od fabuły ale też nie mogąc przestać zachwycać jak genialnie jest to napisane. Powieść idealna na długie jesienne wieczory, albo wieczór, bo cóż... przeczytałam ją w kilka godzin. <3

Oniryczna, realnie magiczna, wyjątkowa powieść o tym co pozostawiamy po sobie i o tym co przejmują po nas inni. W tle miłość, historia, namiętność, strach przed otworzeniem się na drugą osobę. Zaczytałam się.

Na takie powieści mówi się slow-burn - powolne, ale niezwykle satysfakcjonujące. Im dalej, tym bardziej doceniałem, jak świetnie stworzone i skomplikowane są postacie, ich motywacje i jak konsekwentnie autorka je prowadzi ku wielkiemu finałowi. Tak, polecam.

Kameralna - to idealne słowo opisujące tę ksiązkę. Taka do poczytania pod kocykiem w jesienny, zimowy wieczór, a później tez nocą, bo nie idzie się od niej oderwać. Nie chciąłam wychodzić ze świata Isabel i Evy, w którym aż kipi od emocji, trzeszczy od napięcia, świetna powieść.