Priscilla. Elvis i ja Priscilla Presley, Sandra Harmon Książka

Co jak co, ale na tak mocną historię nie byłam gotowa. Wieloletnia partnerka i była żona Elvisa Presleya napisała autobiografię, która rozjechała mnie jak walec. Pomijając fakt, że dziś Elvis uznany byłby za pedofila i prawdopodobnie skazany albo przynajmniej scancelowany oraz ogólną toksykę tej relacji to najbardziej nie mogę uwierzyć, ze sama zainteresowana nadal nie ma do niego o nic żalu, idealizuje go, wybiela i kocha miłością ślepą, głupią i naiwną. Okolicznością łagodzącą skandaliczne przyzwolenie jej rodziców na schadzki 14-letniej córki z dużo starszym od niej facetem może być fakt, że TO BYŁY INNE CZASY i na tym argumencie poprzestanę. Uwielbiam takie opowieści z pierwszej ręki choćby były najbardziej szokujące, to są niestety prawdziwe i ta prawda z historii Priscilli dosłownie wali po zmysłach. Nie da się czytać tego inaczej niż z szeroko otwartymi oczami. Moja mama rzekła - w głowie się nie mieści i rzeczywiście, nie mogę jej tam jakoś zmieścić. Najpierw spróbuję więc przetrawić.

Jest to nie ukrywam wstrząsające wyznanie żony Elvisa Presleya, która otwiera przed nami wszystkie drzwi ich małżeńskiego domu w wielkiej posiadłości Graceland. Zwłaszcza teraz, po nagłej śmierci ich jedynej córki ciekawie było poczytać o początkach ich miłości.Wszystko zaczęło się w latach 70, kiedy Elvis stacjonował w Niemczech jako żołnierz. Tam też mieszkała Priscilla ze swoimi rodzicami, bo jej tato również był w armii. Któregoś dnia 14-letnia Cilla dostała zaproszenie na imprezę do samego króla rock and rolla i wybłagała rodziców o pozwolenie. Nie mogli wiedzieć, że to jedno ,,tak'' naznaczy całe życie ich córki. Zapewni jej bogactwo i rozpoznawalność ale też ogromny ból, cierpienie i niejako odbierze jej dzieciństwo i dużą część dorosłości.Cieszę się, że Cilla w końcu zrozumiala, że ten związek to niewiele poza toksyką, ale martwi mnie, że nie miała wokół siebie nikogo, kto pomógłby jej się z tego wyplątać wccześniej. Znowu się okazało, że życie pisze najlepsze scenariusze.

Bardzo dobrze się czyta tę nietuzinkową historię o miłości dziecka do wielkiej gwiazdy. To dziecko za pozwoleniem rodziców opuściło rodzinny dom i zamieszkało z jej - później mężem, który traktował ją jak okaz muzealny do schowania w gablocie i podziwiania. Miałam wrażenie, że przez większość swojego życia Priscilla na Elvisa czekała i za nim wzdychała. Póżniej długo, długo nic, jakieś zakupy i wypad do Vegas. Ślub, dziecko, rozwód, a po drodze mnóstwo patologicznych zdarzeń traktowanych przez autorkę i samą zainteresowaną z lekkością jakby właściwie nic takiego wielkiego się nie wydarzyło. Idealny przykład na to jak miłość potrafi zaślepić na wiele, wiele lat.

Wzruszyła mnie do łez. Piękna opowieść o trudnej miłości. Szczera i łamiąca serce.

Co jak co, ale na tak mocną historię nie byłam gotowa. Wieloletnia partnerka i była żona Elvisa Presleya napisała autobiografię, która rozjechała mnie jak walec. Pomijając fakt, że dziś Elvis uznany byłby za pedofila i prawdopodobnie skazany albo przynajmniej scancelowany oraz ogólną toksykę tej relacji to najbardziej nie mogę uwierzyć, ze sama zainteresowana nadal nie ma do niego o nic żalu, idealizuje go, wybiela i kocha miłością ślepą, głupią i naiwną. Okolicznością łagodzącą skandaliczne przyzwolenie jej rodziców na schadzki 14-letniej córki z dużo starszym od niej facetem może być fakt, że TO BYŁY INNE CZASY i na tym argumencie poprzestanę. Uwielbiam takie opowieści z pierwszej ręki choćby były najbardziej szokujące, to są niestety prawdziwe i ta prawda z historii Priscilli dosłownie wali po zmysłach. Nie da się czytać tego inaczej niż z szeroko otwartymi oczami. Moja mama rzekła - w głowie się nie mieści i rzeczywiście, nie mogę jej tam jakoś zmieścić. Najpierw spróbuję więc przetrawić.

Jest to nie ukrywam wstrząsające wyznanie żony Elvisa Presleya, która otwiera przed nami wszystkie drzwi ich małżeńskiego domu w wielkiej posiadłości Graceland. Zwłaszcza teraz, po nagłej śmierci ich jedynej córki ciekawie było poczytać o początkach ich miłości.Wszystko zaczęło się w latach 70, kiedy Elvis stacjonował w Niemczech jako żołnierz. Tam też mieszkała Priscilla ze swoimi rodzicami, bo jej tato również był w armii. Któregoś dnia 14-letnia Cilla dostała zaproszenie na imprezę do samego króla rock and rolla i wybłagała rodziców o pozwolenie. Nie mogli wiedzieć, że to jedno ,,tak'' naznaczy całe życie ich córki. Zapewni jej bogactwo i rozpoznawalność ale też ogromny ból, cierpienie i niejako odbierze jej dzieciństwo i dużą część dorosłości.Cieszę się, że Cilla w końcu zrozumiala, że ten związek to niewiele poza toksyką, ale martwi mnie, że nie miała wokół siebie nikogo, kto pomógłby jej się z tego wyplątać wccześniej. Znowu się okazało, że życie pisze najlepsze scenariusze.

Bardzo dobrze się czyta tę nietuzinkową historię o miłości dziecka do wielkiej gwiazdy. To dziecko za pozwoleniem rodziców opuściło rodzinny dom i zamieszkało z jej - później mężem, który traktował ją jak okaz muzealny do schowania w gablocie i podziwiania. Miałam wrażenie, że przez większość swojego życia Priscilla na Elvisa czekała i za nim wzdychała. Póżniej długo, długo nic, jakieś zakupy i wypad do Vegas. Ślub, dziecko, rozwód, a po drodze mnóstwo patologicznych zdarzeń traktowanych przez autorkę i samą zainteresowaną z lekkością jakby właściwie nic takiego wielkiego się nie wydarzyło. Idealny przykład na to jak miłość potrafi zaślepić na wiele, wiele lat.

Wzruszyła mnie do łez. Piękna opowieść o trudnej miłości. Szczera i łamiąca serce.

Co jak co, ale na tak mocną historię nie byłam gotowa. Wieloletnia partnerka i była żona Elvisa Presleya napisała autobiografię, która rozjechała mnie jak walec. Pomijając fakt, że dziś Elvis uznany byłby za pedofila i prawdopodobnie skazany albo przynajmniej scancelowany oraz ogólną toksykę tej relacji to najbardziej nie mogę uwierzyć, ze sama zainteresowana nadal nie ma do niego o nic żalu, idealizuje go, wybiela i kocha miłością ślepą, głupią i naiwną. Okolicznością łagodzącą skandaliczne przyzwolenie jej rodziców na schadzki 14-letniej córki z dużo starszym od niej facetem może być fakt, że TO BYŁY INNE CZASY i na tym argumencie poprzestanę. Uwielbiam takie opowieści z pierwszej ręki choćby były najbardziej szokujące, to są niestety prawdziwe i ta prawda z historii Priscilli dosłownie wali po zmysłach. Nie da się czytać tego inaczej niż z szeroko otwartymi oczami. Moja mama rzekła - w głowie się nie mieści i rzeczywiście, nie mogę jej tam jakoś zmieścić. Najpierw spróbuję więc przetrawić.

vUwaga, bo ,,Elvis i ja'' może wywoływać skrajne emocje. Myślę, że wydawca powinien ostrzegać o tym na okładce, bo nie dość że podczas czytania targała mną taka złość na Elvisa i traktowanie swojej przyszłej żony jak trofeum/dziewicy/lalki to jeszcze ona sama zdaje się nie zauważać tego, że ten facet ją zwyczajnie przez wiele lat krzywdził.Pomijając fakt, że czytamy z pierwszej ręki o wielkich sławach, których imiona i historię przynajmniej mniej więcej zna cały świat, a już samo to jest ekscytujace, to jeszcze Priscilla odkrywa przed nami świat zanurzony w patriarchacie, gdzie kobieta jest do przebierania, malowania i potakiwania.Nie przeszłam obok tego tytułu obojętnie i polecam go naprawdę wszystkim, bo nie dość że czyta się jakby się leciało, to jeszcze dostarcza wielu wrażeń, z których trudno jest się otrząsnąć.