Złodziej fal Książka

María Oruña w kryminalnej serii z Valentiną Redondo zabiera nas na wycieczkę do hiszpańskiej Kantabrii. “Złodziej fal” to jej trzeci tom, jednak można go równie dobrze traktować jak powieść osobną - bo w tym cyklu przede wszystkim liczy się dobra historia, a ta jest dla każdego tomu odrębna. W tym zmierzymy się z tematem… duchów. Przyjemne nawiązania do starych powieści grozy - mamy dom, w którym potencjalnie straszy, klimat, jaki autorka w rozdziałach toczących się w tym miejscu buduje, jest naprawdę doskonały, sami zaczynamy powątpiewać w to, czy czytamy kryminał czy może jednak powieść grozy - ale tę nastrojową, a nie straszną. Na ziemię przywracają nas fragmenty z wykładów profesora specjalizującego się w neurolingwistyce, który wszystkie pozornie nadprzyrodzone zjawiska logicznie tłumaczy swoim studentom. Tylko co on ma do intrygi kryminalnej? Przecież w nawiedzonym domu ktoś zginął! Autorka świetnie prowadzi ten wątek balansując na granicy realności i iluzji, do tego solidnie okrasza go historią miejsca - domu, który jest prawdziwy, a którego poprzednia lokatorka była bibliofilką, dzięki czemu w pewnym momencie trafiamy też do biblioteki i klubu książki. Intryga prowadzona jest tempem spokojnym, bardzo równym, co wzbudziło (szczególnie w końcówce!) mój podziw. Jest nie tylko logiczna i dopracowana, ale i pełna ciekawej wiedzy, wiele sama z niej wyniosłam. No i są pytania - niektóre zadane wprost, niektórzy pomiędzy wierszami, ale wszystkie zmuszają do refleksji nie nad duchami, a nad człowiekiem, tego, jak kreujemy swoje życia. Świetna lektura, spokojna, wyważona, pełna ciekawych nawiązań i połączenia prawdy z fikcją literacką - gorąco polecam!