Tarocista Jakub Rutka Książka

Przeczytałem „Tarocista” Jakuba Rutki i to było doświadczenie intensywne jak zimny dreszcz po kręgosłupie. Od pierwszych stron poczułem gęsty, mroczny klimat, który wciąga jak ciemny zaułek, do którego wchodzi się z ciekawości, a wychodzi już trochę odmienionym. To thriller, który nie tylko trzyma w napięciu, ale gra emocjami, podsuwa pytania i zmusza do czujności. Nie streszczam fabuły, bo tu najważniejsze jest to, co dzieje się wewnątrz czytelnika: narastająca niepewność, zagadka, lekki niepokój, który zostaje nawet po odłożeniu książki. Styl Rutki jest precyzyjny, ostry, bez zbędnych ozdobników, a jednak pełen sugestywnego nastroju. „Tarocista” zostawił mnie z wrażeniem, że dobro i zło potrafią mieć twarze, których się nie spodziewamy. To recenzja od kogoś, kto lubi, kiedy książka jeszcze przez chwilę chodzi za nim. Polecam.

Niektóre zbrodnie szybko pokazują się bardziej skomplikowane niż ktokolwiek przypuszczał na wstępie. Zadbał o to sprawca. Dlaczego zwraca na siebie uwagę? A może pytanie powinno brzmieć co chce przekazać w tak brutalny sposób? Jackowi Gadowskiemu, dziennikarzowi i podcasterowi w jednej osobie, tajemnicze zbrodnie nie są obce. Jego audycje radiowe i kanał internetowy opiera się właśnie na tej tematyce. Już raz znalazł się w samym środku śledztwo w sprawie morderstwa. Tym razem niepokojąca reakcja jednej z uczestniczek programu radiowego staje się impulsem do kolejnego dochodzenia. Zabójca zostawił niepokojący trop na miejscu zbrodni. Czyżby karta tarota była kluczem w tej sprawie? Do jakich drzwi należy go dopasować i gdzie one znajdują się? Mistycyzm tarota jest jedynie przykrywką czy ma głębsze znaczenie? Gadowski oraz policjanci wraz prokuratorem szukają kolejnego punktu zaczepienia. Kolejna znaleziona karta oznacza jedno, ktoś rozpoczął zabójczą serię i raczej nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Co chce przekazać sprawca kartami, mającymi mistyczną sławę? Ofiary zdaje się nic nie łączyć, poza oczywiści dramatyczną śmiercią, a gdyby tak przyjrzeć się ich przeszłości? Następny karciany symbol trafia do Jacka, ma ostrzegać? Jeśli tak czym zwrócił na siebie uwagę dziennikarz? Kto morduje w Ostrołęca i z jakiego powodu? Audycja na żywo. Dramatyczny krzyk słuchaczki. Przerwane połączenie. Taki początek kryminału intryguje już na wstępie, a dalej jest jeszcze lepiej. Karta tarota. Dochodzenie policji. Prywatne śledztwo podcastera. Zabójca nie powiedział jeszcze ostatniego słowa czyli… seria morderstw w spokojnej od jakiegoś czasu Ostrołęce. Jeżeli polujecie na intrygujący kryminał to „Tarocista” z nawiązką spełni czytelnicze oczekiwania. Kilka wątków splata się w kilkuwarstwową historię, w jakiej dużą rolę odgrywają karty, tajemnice i przede wszystkim motyw. Prawdziwie zabójcza zagadka zbrodni, których ofiary nic nie łączy, oczywiście poza osobą sprawcy. Dlaczego właśnie ci ludzi zwrócili niezdrową uwagę kogoś, kto ich zamordował i dlaczego pozostawia on niecodzienny ślad na miejscu przestępstwa? Dodajmy do tego wyraźną nutę ezoteryki oraz sporą dawkę sekretów, bo gdzie jak w nie w nich mogą kryć się odpowiedzi na krwawe pytania? Policyjni detektywi oraz dziennikarz krok po kroku dążą do odgadnięcia co kryje się za tajemniczymi kartami i przekazem, jaki z sobą niosą. Czy w tym przypadku prawda jest mroczniejsza niż spodziewają się? Jakub Rutka w szczegółach zaplanował prawdziwie morderczą intrygę, w jakiej początkowo poza pewną kartą nie ma żadnego dowodu, lecz taki ślad to wcale nie jest mało i przekonujemy się o tym wraz z rozwojem akcji. Na sam koniec dorzućmy finał, zaskakujący o pokazujący jak łatwo sądzić po pozorach…

" [...] Tarot to nie jest zabawka. Może nam pomóc, ale w nieodpowiednich rękach może zrobić krzywdę. [...]" Biorąc do ręki "Tarocistę" Jakuba Rutki, jakoś wyleciało mi z głowy, że to jest drugi tom. Zabieram się za czytanie i nagle mnie olśniło, że ja głównego bohatera Jacka Gadowskiego znam. I tak doszłam do tego, że w czerwcu przeczytałam pierwszy tom pod tytułem "Dom zła". Był to literacki debiut Jakuba Rutki. Wysoko postawił sobie poprzeczkę. I wiecie co? Nie wiem, jak to jest możliwe, ale "Tarocistą" podniósł sobie poprzeczkę jeszcze wyżej. Mam nadzieję, że jego kolejna historia będzie również wciągająca. Wróćmy jednak do "Tarocisty". Jest to lektura, która wciąga od samego początku. Autor wybrał sobie ciekawy i bardzo niebezpieczny, a nawet zabójczy temat. Mamy tutaj do czynienia z mordercą zwanym Tarocistą. Jest bardzo niebezpieczny. Policja, ani nawet podcaster kryminalny Jacek Gadowski, nie wiedzą, kto stoi za zabójstwem pewnej młodej kobiety. Sprawca nie spieszył się z morderstwem. Zdążył wsadzić jej do ust kartę tarota i zaszyć usta. Miejsce zbrodni to istna masakra. Czy będzie kolejna ofiara? Kim okaże się sprawca? Czy tym razem policja pierwsza wpadnie na to, kim jest tytułowy tarocista? Czy jak zwykle, Jacek swoim prywatnym śledztwem i audycjami na TikToku odkryje prawdziwego Tarocistę? A może to właśnie wy go wytropicie pierwsi? Czas pokarze. Mnie się to niestety nie udało. Mimo wszystko byłam w szoku, poznając sprawcę. Warto doczytać do samiutkiego końca. Dziękuję Jakubie Rutka za ostatnie sceny. To było bardzo potrzebne. Liczę na kontynuację. Jacek Gadowski momentami zachowuje się jak serialowy Ojciec Mateusz. Ma pewien dar. Potrafi słuchać i wyciągać z tego odpowiednie wnioski. Bohater godny naśladowania. Jednak moją ulubienicą jest jego babcia Hania. Pewnie to dlatego, że jest moją imienniczką. Oczywiście żartuję. To taka babcia z jajami. Do tańca i do różańca. Uwielbiam jej teksty. Marzy jej się, żeby jedyny wnuk w końcu znalazł sobie sympatię. Czy spełni marzenie swojej babci? Chętnie zjadłabym pierogi babci Hani, która robi je w ilościach hurtowych, oczywiście dla swojego ukochanego wnuka. Jakub Rutka stworzył wyjątkowo mroczny, zimowy klimacik. Warto uważnie wczytać się w teksty, aby nie przegapić każdego szczególiku. Cieszę się, że autor podjął się tematu tabu, dotyczącego kart tarota. Osobiście uważam, że każda ich talia ma w sobie ukryte zło. Dlatego trzymam się od nich jak najdalej. Polecam Jakuba Rutkę i jego dzieła: "Dom zła" i "Tarocistę". Warto czytać obie części po kolei.