Lata Annie Ernaux Książka

Annie Ernaux, autorka ponad dwudziestu książek, zarówno powieści jak i pamiętników, uznawana jest przez wielu za najważniejszą pisarkę we Francji. W swojej bogatej karierze literackiej zdobyła Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Możemy pochwalić się też jej sukcesem w konkursie o Prix Renaudot, gdzie zdobyła nagrodę za powieść "Miejsce dla mężczyzny". Całość jej literackiego dorobku została uhonorowana Nagrodą Marguerite Yourcenar. Ostatnie lata przyniosły jej jeszcze więcej wyróżnień – otrzymała międzynarodową Nagrodę Strega, Prix Formentor, nagrodę francusko-amerykańską za tłumaczenie oraz Nagrodę Warwick za tłumaczenie dla kobiet za książkę "Lata", która dodatkowo była nominowana do Nagrody Man Bookera w kategorii literatury tłumaczonej w 2019 roku. Pozostałe jej dzieła obejmują takie tytuły jak "Eksteriory", "Historia dziewczyny", "Historia kobiety", "Posiadłość", "Prosta pasja", ""Wydarzenie"", "Pozostaję w ciemności", "Wstyd", "Zamrożona kobieta" i "Miejsce dla mężczyzny". Annie Ernaux bez wątpienia jest jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych głosów we współczesnej literaturze francuskiej.

"Lata" to wspaniała mozaika życia - Ernaux łączy historię, feminizm i popkulturę z fragmentami swojego doświadczenia od lat 40-tych, rzucając swoje życie w ostre światło poprzez kombinację obrazów i analiz. Książka nabiera na sile w miarę rozwoju wydarzeń, nabrała tempa, gdy życie przyśpiesza - lata 90-te mignęły jak błysk, na które nie można powiedzieć tego samego o burzliwych latach 60-tych w Paryżu. Kontekstualizacja życia z historią jest zaskakująca - dowód na względność czasu - a książka jest unikalnie efektywna. Mimo pewnych przestojów, z niecierpliwością czekałem na jej czytanie każdego dnia. Odkrywając na nowo samotność, odnajduje myśli i uczucia, które życie małżeńskie rzuciło w cień, przyszła jej do głowy myśl, aby napisać "rodzaj kobiecego przeznaczenia"" umiejscowionego między 1940 a 1986 rokiem. To miałoby coś wspólnego z "Życiem" Maupassanta i przekazać bieg czasu wewnątrz i na zewnątrz siebie.

Ta książka to istne arcydzieło. Od dawna nie natknąłem się na coś, co zrobiłoby na mnie takie wrażenie. Jest autobiograficzna, ale nie przez styl narracji. Osobista, ale jednocześnie niesamowicie polityczna. Autorka tłumaczy, dlaczego coś zrobiła, ale nie jesteśmy w stanie pojąć, jak mogła to zrobić z taką biegłością. "Lata" to wizualna opowieść o zmianach, które zaszły od 1940 do 2010 roku. Autorka poprzez wspomnienia, podręczniki, filmy, romanse, programy telewizyjne, gazety, wybory i śmierci wprowadza nas w tę zmieniającą się rzeczywistość. Podczas lektury nieustannie porównywałem to z sytuacją w Turcji. Zwłaszcza jak konsumpcjonizm, który we Francji zaczął się w latach 60., u nas zaczął się w latach 90. i jak na początku nowego tysiąclecia cały świat zrównał się pod tym względem... Jak technologia osiągnęła takie rozmiary, które są niemożliwe do ogarnięcia... Jak wybory, te walce o przetrwanie, mają wpływ na nasze życie... Jak wszystko jest do siebie podobne. Ciekawy jestem, jak Annie Ernaux opisałaby obecną pandemię. Zastanawiam się nad tym. Prawdziwym majstersztykiem jest opis transformacji z małej dziewczynki, do młodej kobiety z miesiączką, studentki próbującej nie zajść w ciążę, mężatki próbującej opiekować się dwójką dzieci, po rozwiedzioną samotną matkę, dojrzałą kobietę, która nie widzi w sobie zmian, aż do roli babci. I jak kobiecość wygląda tak samo wszędzie. Podczas czytania często przypominała mi się książka Jonathana Coe "Przed deszczem". Wątek ze zdjęciami jest bardzo podobny, ale to tylko jedno z podobieństw. Tłumaczenie Sireny Idemen sprawia wrażenie, jakby Ernaux napisała książkę po turecku. Jest to naprawdę doskonały przekład.

Ta książka to istne arcydzieło. Od dawna nie natknąłem się na coś, co zrobiłoby na mnie takie wrażenie. Jest autobiograficzna, ale nie przez styl narracji. Osobista, ale jednocześnie niesamowicie polityczna. Autorka tłumaczy, dlaczego coś zrobiła, ale nie jesteśmy w stanie pojąć, jak mogła to zrobić z taką biegłością. "Lata" to wizualna opowieść o zmianach, które zaszły od 1940 do 2010 roku. Autorka poprzez wspomnienia, podręczniki, filmy, romanse, programy telewizyjne, gazety, wybory i śmierci wprowadza nas w tę zmieniającą się rzeczywistość. Podczas lektury nieustannie porównywałem to z sytuacją w Turcji. Zwłaszcza jak konsumpcjonizm, który we Francji zaczął się w latach 60., u nas zaczął się w latach 90. i jak na początku nowego tysiąclecia cały świat zrównał się pod tym względem... Jak technologia osiągnęła takie rozmiary, które są niemożliwe do ogarnięcia... Jak wybory, te walce o przetrwanie, mają wpływ na nasze życie... Jak wszystko jest do siebie podobne. Ciekawy jestem, jak Annie Ernaux opisałaby obecną pandemię. Zastanawiam się nad tym. Prawdziwym majstersztykiem jest opis transformacji z małej dziewczynki, do młodej kobiety z miesiączką, studentki próbującej nie zajść w ciążę, mężatki próbującej opiekować się dwójką dzieci, po rozwiedzioną samotną matkę, dojrzałą kobietę, która nie widzi w sobie zmian, aż do roli babci. I jak kobiecość wygląda tak samo wszędzie. Podczas czytania często przypominała mi się książka Jonathana Coe "Przed deszczem". Wątek ze zdjęciami jest bardzo podobny, ale to tylko jedno z podobieństw. Tłumaczenie Sireny Idemen sprawia wrażenie, jakby Ernaux napisała książkę po turecku. Jest to naprawdę doskonały przekład.

"Lata" to wspaniała mozaika życia - Ernaux łączy historię, feminizm i popkulturę z fragmentami swojego doświadczenia od lat 40-tych, rzucając swoje życie w ostre światło poprzez kombinację obrazów i analiz. Książka nabiera na sile w miarę rozwoju wydarzeń, nabrała tempa, gdy życie przyśpiesza - lata 90-te mignęły jak błysk, na które nie można powiedzieć tego samego o burzliwych latach 60-tych w Paryżu. Kontekstualizacja życia z historią jest zaskakująca - dowód na względność czasu - a książka jest unikalnie efektywna. Mimo pewnych przestojów, z niecierpliwością czekałem na jej czytanie każdego dnia. Odkrywając na nowo samotność, odnajduje myśli i uczucia, które życie małżeńskie rzuciło w cień, przyszła jej do głowy myśl, aby napisać "rodzaj kobiecego przeznaczenia"" umiejscowionego między 1940 a 1986 rokiem. To miałoby coś wspólnego z "Życiem" Maupassanta i przekazać bieg czasu wewnątrz i na zewnątrz siebie.

Annie Ernaux, autorka ponad dwudziestu książek, zarówno powieści jak i pamiętników, uznawana jest przez wielu za najważniejszą pisarkę we Francji. W swojej bogatej karierze literackiej zdobyła Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Możemy pochwalić się też jej sukcesem w konkursie o Prix Renaudot, gdzie zdobyła nagrodę za powieść "Miejsce dla mężczyzny". Całość jej literackiego dorobku została uhonorowana Nagrodą Marguerite Yourcenar. Ostatnie lata przyniosły jej jeszcze więcej wyróżnień – otrzymała międzynarodową Nagrodę Strega, Prix Formentor, nagrodę francusko-amerykańską za tłumaczenie oraz Nagrodę Warwick za tłumaczenie dla kobiet za książkę "Lata", która dodatkowo była nominowana do Nagrody Man Bookera w kategorii literatury tłumaczonej w 2019 roku. Pozostałe jej dzieła obejmują takie tytuły jak "Eksteriory", "Historia dziewczyny", "Historia kobiety", "Posiadłość", "Prosta pasja", ""Wydarzenie"", "Pozostaję w ciemności", "Wstyd", "Zamrożona kobieta" i "Miejsce dla mężczyzny". Annie Ernaux bez wątpienia jest jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych głosów we współczesnej literaturze francuskiej.