Krzyk Tokuro Nukui Książka

Polski czytelnik czekał ponad trzydzieści lat, by proza Tokuro Nukui zagościła w Polsce! W końcu się jednak doczekaliśmy – „Krzyk” to debiut tego autora w oryginale wydany w roku 1993. I jest to opowieść snuta rytmem bardzo spokojnym, może i momentami wręcz desperacko melancholijnym. Rozpisana na dwa głosy: jeden dostaje szef wydziału zabójstw, do którego właśnie trafiła sprawa morderstwa małej dziewczynki, drugi to człowiek, który utracił radość życia i teraz błąka się po ulicach w jej poszukiwaniu. Pierwszy z nich przynosi nam wiele wątków prywatnych i zawodowych: od przedstawienia relacji policji z mediami i tego jak media mogą przyczynić się lub nie do postępów w śledztwie, aż po wagę rodziny i podejście do dzieci w kulturze japońskiej. Drugi skupia się przede wszystkim na motywie sekty - w sposób przerażający dokładnie oddaje, jak funkcjonują takiej organizacje w ogóle, oraz jak dobrze mają się (a może miały w latach 90-tych?) sekty w Japonii. Dla polskiego czytelnika wątek kulturowy jest dodatkowym atutem, oddany jest z dokładnością nie tylko przez autora, ale i przez uzupełniającego wiedzę czytelnika tłumacza. Sama zagadka kryminalna szokuje wręcz przerażającą realnością, a choć przez tempo akcji długo wydaje się pozostawać w tle tematów, to jednak jest to tylko wrażenie, czego jasny obraz dostajemy na samym końcu lektury, gdy przychodzi finalny, wyjaśniający wszystko zwrot akcji. Solidna lektura, która zmusza do refleksji, a i dająca poczucie, że autor wiele się nad nią napracował.

" [...] Jak tak dalej pójdzie, stanie się ze mną coś strasznego. Niech ktoś mi pomoże, póki jeszcze jest czas… [...]" Wow! Jestem pod ogromnym wrażeniem kryminału pod tytułem "Krzyk" autorstwa Tokurō Nukui. Autor zasługuje na uznanie i koniecznie powinniście przeczytać tę książkę.  "Krzyk" poleciłam mojej mamie i to dla niej był również strzał w dziesiątkę. Podobnie jak ja, została pochłonięta w wir tej historii. Zakończenie wbija w fotel i pozostawia czytelnika z dosłownie opadniętą szczęką.  Genialna historia, którą trzeba czytać bardzo uważnie. Są tutaj szybkie przeskoki w czasie. Jeżeli nie skupicie się na czytaniu, to możecie się troszeczkę zagubić w fabule. Mi to osobiście nie przeszkadzało, bo z zaparty tchem śledziłam losy bohaterów. Za wszelką cenę chciałam poznać tego, kto stoi za zabójstwem małej dziewczynki. Jego motywy działania mocno mnie przeraziły i mną wstrząsnęły. Jeszcze do teraz mnie telepie.  Tak jak radzi sam Tokurō Nukui, nie zaczynajcie od końca, bo przegapicie najlepsze boom na końcu.  Jeżeli tak jak ja lubicie Japońskie kryminały, to "Krzyk" przypadnie wam do gustu.  Ta powieść jest jedną z lepszych historii, jaką czytałam z tego kraju. Autor stworzył barwne postacie. Śledzimy ich losy. Poznajemy tutaj między innymi: - Matsumoto, który cierpi po stracie swojej ukochanej córki. Szuka ukojenia. Jest podatny na różnego rodzaju sekty. Czy dołączy do któreś z nich? Bardzo współczułam mu straty córki. Dzieci nie powinny umierać przed rodzicami.  - podinspektora Saekiego, który jest szefem elitarnej pierwszej sekcji śledczej w Komendzie Metropolitalnej Policji w Tokio. Jego sekcja zajmuje się między innymi zaginięciami małych dziewczynek, do których niestety w tej historii często dochodzi. Sprawy nabiorą obrotu, gdy odnajdzie się ciało jednej z nich. Polubiłam tego bohatera, chociaż postępowanie w jego życiu osobistym lekko mnie irytowało. Czy to, że ma kilkuletnią córkę, wpłynie na jego podejście do tej sprawy? A może nacisk mediów przyspieszy i zmotywuje działania policji? Razem z postaciami poruszamy się między innymi w latach dziewięćdziesiątych. Czy jesteście gotowi na cofnięcie się w czasie? Z tym kryminałem warto.  Fabuła jest poruszająca. Akcja stonowana, ale z biegiem stron robi się wartka. Krótkie rozdziały, to kolejny atut tej historii.  Okładka, jak na taką historię moim zdaniem jest bardzo skromna. Na szczęście środek jest bogaty w wyjątkową historię. Nie wieje tutaj nudą. Mogę śmiało stwierdzić, że "Krzyk" autorstwa Tokurō Nukui jest rasowym mrocznym Japońskim kryminałem.