Droga na molo w Wigan George Orwell Książka

The Thought Police, Doublethink, Newspeak, Big Brother – 1984 itself: these terms and concepts have moved from the world of fiction into our everyday lives. They are central to our thinking about freedom and its suppression; yet they were newly created by George Orwell in 1949 as he conjured his dystopian vision of a world where totalitarian power is absolute. In this novel, continuously popular since its first publication, readers can explore the dark and extraordinary world he brought so fully to life. The principal characters who lead us through that world are ordinary human beings like ourselves: Winston Smith and Julia, whose falling in love is also an act of rebellion against the Party. Opposing them are the massed powers of the state, which watches its citizens on all sides through technology now only too familiar to us. No-one is free from surveillance; the past is constantly altered, so that there is no truth except the most recent version; and Big Brother, both loved and feared, controls all. Even the simple act of keeping a diary – as Winston does – is punishable by death. In Winston’s battle to keep his freedom of thought, he has a powerful adversary in O’Brien, who uses fear and pain to enter his very thought processes. Does 2+2 = 4? Or is it 5? We find out in Room 101. Nineteen Eighty-Four was Orwell’s last novel; but the world he created is always with us, as successive generations of readers find within it a mirror for their own times and a warning for the future. 

Jedna z najsłynniejszych powieści XX wieku! Nowe tłumaczenie, obnażające współczesne formy zniewolenia. Okrutna i sugestywna wizja świata, w którym rządzi przemoc i strach, a władza panuje nie tylko nad losem człowieka, ale też nad jego myślami i uczuciami. Boleśnie aktualna opowieść o pragnieniu władzy i konsekwencjach jej nadużywania. Zarazem to przejmująca, głęboko ludzka opowieść o samotności, o tęsknocie do miłości, wolności, prawdy. Historia tragicznej pary kochanków, Winstona i Julii, czytana na całym świecie, często w podziemnych lub przemycanych wydaniach, była głosem ostrzeżenia przed zniewoleniem umysłu. Użyte w niej pojęcia – „nowomowa”, „Policja Myśli”, „dwójmyślenie” czy „Wielki Brat” – weszły do języka potocznego wielu narodów. Literackie mistrzostwo świata! Pozycja obowiązkowa!

"Brak tchu" George'a Orwella to powieść opublikowana w 1939 roku, ukazująca życie George'a Bowlinga, przeciętnego mężczyzny z klasy średniej w Anglii przed II wojną światową. Książka jest wnikliwą analizą społeczną i psychologiczną, łączącą elementy satyry, nostalgii i krytyki społecznej. Główny bohater to czterdziestoletni sprzedawca ubezpieczeń, który odczuwa pustkę i monotonię swojego życia. W miarę jak narastają niepokoje polityczne i społeczne, George pragnie uciec od codziennej rutyny i wraca do swoich wspomnień z dzieciństwa. Decyduje się na spontaniczną podróż do rodzinnego miasteczka, aby odnaleźć utracone poczucie spokoju i sensu życia. Orwell mistrzowsko przedstawia nastroje społeczne i niepewność, jakie towarzyszyły Anglii w przededniu wojny. Powieść ukazuje również wewnętrzne zmagania Bowlinga, jego tęsknotę za prostotą i bezpieczeństwem przeszłości oraz rozczarowanie teraźniejszością. "Brak tchu" jest refleksją nad zmieniającym się światem, utratą niewinności i nieuchronnym postępem.

Edycja limitowana z barwionymi kartkami. KSIĄŻKA ZALICZANA DO NAJLEPSZYCH UTWORÓW OBYCZAJOWYCH OSADZONYCH W REALIACH EUROPY, W KTÓREJ ZA KILKA LAT WYBUCHNIE WOJNA Autor sam pracował na czarno jako pomywacz w restauracji jednego z eleganckich paryskich hoteli. Rozdziały, w których barwnie relacjonuje swoje przeżycia i przygody, należą do najwspanialszych w literaturze opisów świata ukazanego z perspektywy kuchni, od zaplecza. Orwell pokazuje jednak nie tylko rzeczywistość hotelowej kuchni, restauracji, kucharzy, pomywaczy, pokojówek, boyów hotelowych. Podczas pobytu w Paryżu przebywał on wśród lumpenartystów, złodziejaszków, emigrantów słowiańskich, prostytutek, ich alfonsów, próżniaków oraz autentycznych nędzarzy. To właśnie ich barwny świat penetruje i wnikliwie – często z ciepłym, ironicznym humorem – opisuje, pochylając się nad ludzkimi tragediami, zastanawiając się nad przyczynami biedy i upadku. Niektóre motywy i postacie znajdą się potem, po wielu latach, w Roku 1984.

George Orwell, a właściwie Eric Arthur Blair (1903-1950) – angielski pisarz, dziennikarz, uczestnik wojny hiszpańskiej po stronie republikańskiej, socjalista z przekonań, ale zarazem radykalny przeciwnik systemów totalitarnych. Uznawany za twórcę najwybitniejszych dystopii XX wieku – Folwark zwierzęcy i 1984. Przez całe życie (prawie) pisał osobisty dziennik. Przedstawiamy teraz jego fragment czyli ten pisany przez Orwella w okresie jego pobytu na mroźnej, dzikiej, surowej wyspie Jua. Jak pisze w przedmowie tłumacz i bodaj najwybitniejszy w Polsce "Orwellista" Bartłomiej Zborski: wyspa Jura leży, z grubsza biorąc, na jednej linii z Edynburgiem i Glasgow. Ma około 26 mil długości, a jej szerokość waha się od około 8 do 3 mil – właśnie tam, gdzie znajduje się Barnhill. Od lądu stałego oddziela ją cieśnina Jura, szeroka opodal Barnhill na 4 mile. Przeprawa wodą z południowego krańca wyspy na stały ląd zabiera więcej czasu niż z północnego z uwagi na potężne atlantyckie pływy, natomiast położone na Jurze Craighouse dzieli od znajdującego się na lądzie Tarbert około 30 mil: przeprawa na tym dystansie trwała wtedy od dwóch do dwóch i pół godziny. To właśnie w Craighouse Orwell odbierał racje żywnościowe, był tam wówczas tylko jeden sklep, jeden lekarz oraz jedyny telefon na wyspie. Statek z lądu przypływał wtedy trzy razy na tydzień, a pocztę dostarczano co czwartek.W roku 1946 wyspę zamieszkiwało około 25 osób, lecz przez następne 30 lat, liczba ludności wzrosła do 400. W roku 2021 było ich jednak już tylko 230. Według Alice Vincent, nikt z nich już dziś go nie pamięta, choć sam dom, również zwany Barnhill – tak jak niegdyś dziwaczny i nieprzytulny – wciąż istnieje mniej więcej w takim stanie, w jakim pozostawił go Orwell.„Nie ma tam żadnego muzeum Orwella – pisze Alice Vincent – ci, którzy tam przyjeżdżają w lecie (Barnhill można bowiem wynająć) muszą zadowalać się tylko poczuciem, że stąpają tam, gdzie on sam chadzał, a roztaczający się stamtąd widok na cieśninę Jura, na Morze Północne oraz na okoliczne wzgórza towarzyszył Orwellowi gdy pisał tam Rok 1984. Surowa, morska pogoda oraz równie surowe, niekiedy wręcz prymitywne warunki życia, pogłębiły u niego zadawnioną chorobę płuc, która w końcu doprowadziła do jego śmierci.Dlaczego pojechał na Jurę? Wiadomo, że pisał tam Rok 1984, choć w Dzienniku on sam nic nie wspomina o postępach w pracy nad tą powieścią; jest tylko pojedyncza wzmianka o popsutej maszynie do pisania. Był już wtedy w bardzo złym stanie fizycznym, nie mógł pracować w ogrodzie tyle co niegdyś; z późniejszych relacji odwiedzających go na Jurze osób wynika, jednak, że pracował nad Rokiem 1984 bardzo intensywnie, pisząc samodzielnie. Wiadomo jednak, że próbował zatrudnić zawodową maszynistkę, której by dyktował, żadna jednak nie chciała się zgodzić na życie, nawet czasowe, w tak spartańskich warunkach. Choć bowiem dom Barnhill był przestronny – znajdowało się tam pięć sypialni, salon, pokój jadalny oraz obszerna kuchnia – był dość ponury i nieprzytulny. Brakowało tam elektryczności, a wodę czerpano ze zbiornika gromadzącego deszczówkę oraz z potoku (choć jedna tylko wzmianka mówi o wodzie ze studni). Był on też odosobniony – nawet jak na warunki panujące na tej słabo zamieszkałej wyspie. Żeby dostać się do Barnhill z lądu, należało odbyć dwa rejsy promem, potem przebyć 20 mil w miarę dobrze utrzymaną drogą, oraz ostatnie 7 mil wyboistą ścieżką gruntową zamieniającą się podczas deszczu w bajorko.On sam potrzebował wtedy do życia niewiele. Margaret Fletcher, właścicielka majątku Ardlussa, jedna z najbliżej mieszkających jego sąsiadek, napisała w książeczce Jura and George Orwell, że „zaspokajał tylko swoje podstawowe potrzeby – sypiał w łóżku polowym, w pokoju miał stolik oraz kilka krzeseł i naczyń stołowych. Pożyczyliśmy mu nieco mebli, potem stopniowo przybywało u niego sprzętu domowego, jednak nawet pod koniec jego pobytu na wyspie w Barnhill nigdy nie było komfortowo ”.A więc właściwie – dlaczego? Autorzy kilku jego biografii podają różne powody, zaś on sam, pytany o to, nigdy nie wypowiedział się jednoznacznie. Ale na przykład Dorian Lynskey w książce Ministerstwo Prawdy. Biografia Roku 1984 Orwella twierdzi, że był to rodzaj ucieczki, i to ucieczki od dawna planowanej, co wynika z ostatnich listów jakie otrzymał od Eileen przed jej śmiercią. Najpierw ona sama, a potem oboje pragnęli ucieczki z ponurego, brudnego i zniszczonego niemieckimi bombardowaniami Londynu, ucieczki na łono nieskalanej przyrody, do Złotej Krainy, o której marzy we śnie Winston Smith w Roku 1984: „Nagle stał w letni wieczór na krótkiej, sprężystej murawie, pozłoconej skośnymi promieniami słońca. […] Winston w myślach nazywał go Złotą Krainą. Było to opuszczone pastwisko z trawą wyskubaną przez króliki i krętą ścieżką, która wiodła między kopczykami kretowisk. W nierównym szeregu drzew po drugiej stronie pastwiska gałęzie wiązów kołysały się łagodnie na wietrze, poruszając gęstwiną liści podobną do kobiecych włosów. Gdzieś nieopodal, choć poza zasięgiem wzroku, wił się przejrzysty strumyk, a w rozlewiskach pod wierzbami pływały klenie ”. Jeszcze wcześniej do Złotej Krainy swego dzieciństwa pragnął powrócić George Bowling, bohater powieści Orwella Brak tchu, tyle tylko, że przestała ona istnieć, zgładzona przez świat stojący w przededniu drugiej wojny światowej.Tymczasem bytowanie na Jurze wymagało ciężkiej, codziennej pracy na otwartym powietrzu, łowienia ryb, doglądania zwierząt, pilnowania upraw przed królikami, zwalczania szczurów i ślimaków… Zanim kupił krowę, miał wiele problemów ze zdobywaniem świeżego mleka dla Richarda. Choć miał coraz mniej sił, uwielbiał wszystkie te zajęcia, co potwierdzają przybywający do Barnhill liczni goście. Bo mimo iż w Dzienniku wspomina tylko o kilku osobach, w rzeczywistości odwiedzało go ich na Jurze znacznie więcej. Nie doskwierała mu więc samotność. Zresztą, jak pisze David Taylor w jego najnowszej biografii, „Jednym z niekiedy rozpowszechnianych mitów dotyczących pobytu Orwella na Jurze, jest to że było to poniekąd życzenie śmierci: oto widmo człowieka dotkniętego gruźlicą z premedytacją izoluje się na marginesie cywilizacji; wybiera bezpieczne odosobnienie, egzystencję jak najdalej od lekarzy i szpitalnych łóżek – pragnąc przy tym przyspieszyć swój własny zgon. Jest to jednak nieporozumienie. Pomimo wichrów dmących znad Atlantyku z niezawodną regularnością, klimat na Jurze był dość umiarkowany; wiosną i latem często bywały tam słoneczne dni. Dla dotkniętych chroniczną gruźlicą były zaiste gorsze miejsca do wypoczynku. Domostwo Barnhill było przestronne, zapewniające możliwość noclegu ośmiu osobom; były tam również obfite zasoby żywności: ryby, jajka, homary, dzięki zaś uprzejmości państwa Fletcher, nawet świeżo ubita dziczyzna. [Siostra Orwella] Avril, w liście do Humphreya Dakina wysłanym miesiąc po jej przyjeździe na wyspę, zdecydowanie uderzała w liryczną nutę, opisując swoje nowe miejsce pobytu: «Jest to bardzo miły i przyjemny dom, z pięcioma sypialniami & łazienką, dwa salony & wielka kuchnia, spiżarnie; izba, w której przechowuje się mleko, itd.», ponadto rozkoszowała się «wspaniałym widokiem roztaczającym się na zatokę Jura»; przyznała wreszcie, że w przeciwieństwie do dotkniętego niedostatkami Londynu, gdzie wciąż obowiązywało racjonowanie żywności, «mamy do życia wszystko to, co najlepsze na tej wyspie». Poza obfitością pożywienia, gospodarstwo Barnhill było również idealnym miejscem dla Richarda. Jedynym niebezpieczeństwem jakie mogło zagrażać biegającego samopas po podwórzu chłopcu były jadowite węże, które jego przybrany ojciec zawsze bezwzględnie zabijał ilekroć jakiegoś napotkał. […] Jedyną wadą Barnhill, co zresztą przyznawał również sam Orwell, była jego niewyobrażalne odosobnienie ”.    „Jura była cudownym miejscem do spędzania dzieciństwa – wspominał po latach Richard Blair  - ale to nie były dla nas wakacje. Ze wszystkiego, co pisał i mówił wtedy mój Tato wynikało, że chciałby tam zamieszkać na zawsze. Jura stała się dla niego domem”.Orwell nie wspomniał w swoich zapiskach bodaj słowem, że po sukcesie Folwarku zwierzęcego zaczął otrzymywać na Jurze ogromną ilość próśb o pisanie artykułów felietonów i książek, o wygłaszanie odczytów, wstępowanie do tej, czy innej organizacji albo udzielenie jej poparcia – i tak dalej. W roku 1946 żalił się w liście do swego przyjaciela Arthura Koestlera, że tęskni, żeby się od tego wszystkiego uwolnić – i znów mieć czas na myślenie.Chyba ów czas znalazł właśnie na Jurze; nie wiedząc, że Rok 1984 będzie jego ostatnią powieścią.

Ilustrowane wydanie najsłynniejszej powieści angielskiego pisarza George’a Orwella. Historia buntu zwierząt w pewnym gospodarstwie to ponadczasowa satyra na rewolucję i jej wynaturzenia, które prowadzą do terroru i totalitaryzmu. Ta należąca do kanonu literatury światowej opowieść będzie wartościową pozycją w każdej domowej biblioteczce.

George Orwell (1903-1950) - angielski pisarz, dziennikarz, uczestnik wojny hiszpańskiej po stronie republikańskiej (opisał ją w książce W hołdzie Katalonii), socjalista z przekonąń, ale zarazem radykalny przeciwnik systemów totalitarnych. Uznawany za twórcę najwybitniejszych dystopii w historii literatury - Folwark zwierzęcy i 1984. Napisał także kilka powieści obyczajowych z życia współczesnej mu Anglii jak "Córka pastora" czy "Brak tchu" oraz wielki reportaż "Droga na molo w Wigan". Z tych pasji - współczesna Anglia i zamiłowanie do form dziennikarskich wyrasta nieniejszy tom. W zbiorze Anglicy i inne eseje pisze (często z humorem, a zawsze z pasją) o twórczości Marka Twaina, Charlesa Dickensa czy Arthura Koestlera, ale wszak głównie o kulturze i społeczeństwie angielskim (także np o antysemityzmie), o socjalizmie i ogólniej lewicowej ideologii, a także o związkach literatury z polityką. Eseje w tłumaczeniu wybitnego znawcy Orwella Bartłomieja Zborskiego opatrzone są dodatkowo wiele wyjaśniającymi ówczesne realia przypisami.

Edycja limitowana z barwionymi kartkami. Odrzucana przez znanych brytyjskich wydawców, również z przyczyn politycznych (wcześniej jej maszynopis omal nie został zniszczony w Londynie w eksplozji niemieckiej latającej bomby V-1), alegoryczna bajka Folwark zwierzęcy ukazała się w Anglii 17 sierpnia 1945 r. w nakładzie 4500 egzemplarzy. Od tamtej pory wydrukowano ich na świecie dziesiątki milionów, a brytyjski Book Marketing Council zaliczył Folwark zwierzęcy do dwunastu najznakomitszych dzieł czasów współczesnych. Pochodząca zeń fraza „równi i równiejsi” weszła do powszechnego obiegu. Genialne dzieło Orwella można przy tym odczytywać na wielu płaszczyznach: pozornie jest to satyra na rewolucję październikową i fundamentalny konflikt Stalina z Trockim, zarazem można je rozumieć jako mroczną, metaforyczną opowieść o ludzkiej niedoskonałości i niezmiennych prawach historii. Światek tytułowego folwarku to nie tylko świat za „żelazną kurtyną”, który w tej części Europy poznaliśmy na własnej skórze, lecz i symbolicznie ujęty epizod z dziejów ludzkości...

Zbiór felietonów i reportaży napisanych przez George’a Orwella, który z wielką wrażliwością opowiada o wojnie, ekonomii, ludzkiej krzywdzie, biedzie, a z pasją np. o przysmakach angielskiej kuchni. Orwell konsekwentnie staje po stronie słabszych, ciemiężonych i wyśmiewanych. Jest przeciwnikiem przemocy, militaryzmu i wszelkiej agresji. Autor znany jest z nowatorskich jak na owe czasy metod zbierania dokumentacji do swych tekstów, wcielał się w role biednych i bezdomnych, podążając z nimi tam, gdzie zwykli dziennikarze nie trafiali. George Orwell (właśc. Eric Arthur Blair, 1903–1950), angielski powieściopisarz, eseista, krytyk literacki i publicysta. Badacz kultury popularnej i masowej, sympatyk i działacz niekomunistycznej lewicy. Przyjaciel Polski i Polaków; przedwczesna śmierć spowodowała, że nie napisał planowanej powieści o zbrodni katyńskiej. Największy rozgłos przyniosły mu utwory Folwark zwierzęcy i Rok 1984, ogólnie uznane za dzieła literackie oddające najpełniej oblicze i sens XX wieku. Warto jednak poznać także inne jego książki: W hołdzie Katalonii, Wiwat aspidistra!, Brak tchu, Na dnie w Paryżu i w Londynie.

George Orwell (1903-1950) – angielski pisarz, dziennikarz, uczestnik wojny hiszpańskiej po stronie republikańskiej (swoje doświadczenia z tych czasów opisał w doskonałej reporterskiej ale i głęboko socjologiczno-filozoficznej książce W hołdzie Katalonii), socjalista z przekonań, ale zarazem radykalny przeciwnik systemów totalitarnych. Uznawany za twórcę najwybitniejszej dystopii XX wieku – 1984. Najważniejszą (oprócz 1984) i chyba najsłynniejszą książką Orwella jest Folwark zwierzęcy. Napisany w formie ezopowej bajki jest genialnym ostrzeżeniem przed każdym totalitaryzmem, który początkowo wywodząc się ze szlachetnych ideałów, wkrótce zmienia się w swoje przeciwieństwo – ponurą, krwawą dyktaturę, zmieniającą znaczenie pojęć, słów. I choć autor napisał tę książkę jako alegorię rozwoju stalinizmu czy szerzej rewolucji i systemu komunistycznego w Rosji Sowieckiej pozostaje jednak Folwark zwierzęcy zawsze aktualnym ostrzeżeniem przed różnego rodzaju dyktaturami. Musicie kupić tę książkę, bo może już niedługo – jak za czasów PRL – będzie zakazana!

Realistyczna, barwna, dosadna, chwilami nawet brutalna opowieść o losach Doroty Hare, zahartowanej córki prowincjonalnego pastora, wydana w 1935 r. pod przybranym nazwiskiem George'a Orwella, była - jak się miało okazać - kryptoautobiografią. To najbardziej ekstremalna w formie powieść Orwella.

George Orwell - „Lew i jednorożec. Najlepsze eseje i felietony” W eseju Dlaczego piszę George Orwell wyznaje, że nie potrafiłby napisać książki ani artykułu, gdyby nie było to dla niego również doświadczenie estetyczne. Takich - wysokiej próby - doświadczeń dostarcza lektura tego zbioru, który pozwala w pełni docenić skalę talentu i wszechstronność zainteresowań pisarza. Znajdziemy tu głośne eseje programowe poświęcone językowi propagandy, wizji demokratycznego socjalizmu i brytyjskiemu imperializmowi. Przeczytamy dwa wstrząsające teksty narracyjne, w których Orwell rozlicza się ze swoją przeszłością, przywołując młodzieńcze doświadczenia funkcjonariusza policji imperialnej w Birmie. Poznamy także jego przepis na dobre pisarstwo, refleksję nad tym, czy geniuszom wolno więcej, oraz parę myśli o tym, po co spoglądać w oczy ropusze szarej.

Futurystyczna antyutopia angielskiego pisarza i publicysty George’a Orwella zapisała się jako jedna z najważniejszych książek do światowego kanonu literatury pięknej i literatury politycznej. W genialny i przejmujący sposób powieść obnaża istotę systemu totalitarnego, zarówno w tym, co dotyczy mechanizmów jego działania, jak i losu, jaki czeka w nim człowieka, czekającej go niemej tragedii wobec przewartościowania wszystkiego co ludzkie – uczuć, pragnień i prawdy. Bolesnym doświadczeniem, które zainspirowało Orwella, był kontakt z ludźmi Stalina w czasie wojny domowej w Hiszpanii. Jednak powieść ma charakter uniwersalny, kreuje na wzór fantastyki naukowej totalitarny porządek świata w fikcyjnej przyszłości, a akcję powieści osadza w Anglii, w której, w konsekwencji trzeciej wojny światowej, zapanowują rządy państwa dążącego do kontroli wszystkich przejawów życia publicznego i prywatnego. O ponadczasowym znaczeniu powieści Orwella świadczy nie tylko fakt, że stała się inspiracją dla wielu pisarzy, naukowców czy filmowców, ale przede wszystkim, że wiele sformułowanych w niej pojęć – na przykład Wielki Brat, nowomowa czy nieosoba – przeniknęło do języka potocznego i świadomości powszechnej.Lektura dla szkół średnich

George Orwell, angielski pisarz i dziennikarz o lewicowych przekonaniach, autor "Folwarku zwierzęcego" i "Roku 1984", przez kilka lat przebywał w Birmie, brytyjskiej kolonii, służąc w Królewskiej Policji Imperialnej. Pokłosiem tego czasu jest powieść "Birmańskie dni". Orwell opisuje losy Johna Flory'ego. Jego bohater należy do społeczności białych kolonizatorów, ale jest wrażliwy na wyzysk i krzywdę miejscowej ludności. Z szacunkiem odnosi się do birmańskiej kultury i religii, a także Chińczyków i Hindusów, którzy żyją w Birmie. Z tego powodu czuje się wyobcowany w świecie białych, którzy odnoszą się z wyższością i pogardą do Birmańczyków.

1984 (okładka twarda) George Orwell Jedna z najsłynniejszych powieści XX wieku! Nowe tłumaczenie, obnażające współczesne formy zniewolenia. Okrutna i sugestywna wizja świata, w którym rządzi przemoc i strach, a władza panuje nie tylko nad losem człowieka, ale też nad jego myślami i uczuciami. Boleśnie aktualna opowieść o pragnieniu władzy i konsekwencjach jej nadużywania. Zarazem to przejmująca, głęboko ludzka opowieść o samotności, o tęsknocie do miłości, wolności, prawdy. Historia tragicznej pary kochanków, Winstona i Julii, czytana na całym świecie, często w podziemnych lub przemycanych wydaniach, była głosem ostrzeżenia przed zniewoleniem umysłu. Użyte w niej pojęcia – „nowomowa”, „Policja Myśli”, „dwójmyślenie” czy „Wielki Brat” – weszły do języka potocznego wielu narodów. Literackie mistrzostwo świata! Pozycja obowiązkowa!

1984 (okładka miękka) George Orwell Jedna z najsłynniejszych powieści XX wieku! Nowe tłumaczenie, obnażające współczesne formy zniewolenia. Okrutna i sugestywna wizja świata, w którym rządzi przemoc i strach, a władza panuje nie tylko nad losem człowieka, ale też nad jego myślami i uczuciami. Boleśnie aktualna opowieść o pragnieniu władzy i konsekwencjach jej nadużywania. Zarazem to przejmująca, głęboko ludzka opowieść o samotności, o tęsknocie do miłości, wolności, prawdy. Historia tragicznej pary kochanków, Winstona i Julii, czytana na całym świecie, często w podziemnych lub przemycanych wydaniach, była głosem ostrzeżenia przed zniewoleniem umysłu. Użyte w niej pojęcia – „nowomowa”, „Policja Myśli”, „dwójmyślenie” czy „Wielki Brat” – weszły do języka potocznego wielu narodów. Literackie mistrzostwo świata! Pozycja obowiązkowa!

W hołdzie Katalonii George Orwell George Orwell, młody idealista, trafił jako ochotnik do oddziałów POUM (Robotniczej Partii Zjednoczenia Marksistowskiego). Była to niewielka lewicowa partia rewolucyjna, najsilniejsza w Katalonii, walcząca o zwycięstwo socjalizmu w Hiszpanii i na całym świecie, zaciekle zwalczana przez frankistów, ale także przez stalinistów oraz trockistów. W szeregach jej milicji Orwell walczył podczas hiszpańskiej wojny domowej. Swoje doświadczenia opisał w doskonałej reporterskiej, ale i głęboko socjologiczno-filozoficznej książce. Prawdopodobnie, gdyby nie to wstrząsające hiszpańskie doświadczenie, nigdy nie powstałyby jego najbardziej znane dzieła. To lektura obowiązkowa dla każdego (nie tylko dla wielbicieli Orwella) kto chce poznać naturę reżimów totalitarnych i coś zrozumieć z polityki, także jak najbardziej współczesnej. George Orwell (właśc. Eric Arthur Blair, 1903 –1950), angielski powieściopisarz, eseista, krytyk literacki i publicysta. Badacz kultury popularnej i masowej, sympatyk i działacz niekomunistycznej lewicy. Przyjaciel Polski i Polaków; przedwczesna śmierć spowodowała, że nie napisał planowanej powieści o zbrodni katyńskiej. Największy rozgłos przyniosły mu utwory Folwark zwierzęcy i Rok 1984, ogólnie uznane za dzieła literackie oddające najpełniej oblicze i sens XX wieku. Warto jednak poznać także inne jego powieści: Wiwat aspidistra!, Brak tchu, Na dnie w Paryżu i w Londynie.

George Orwell (1903-1950) - angielski pisarz, dziennikarz, uczestnik wojny hiszpańskiej po stronie republikańskiej (opisał ją w książce W hołdzie Katalonii), socjalista z przekonań, ale zarazem radykalny przeciwnik systemów totalitarnych. Uznawany za twórcę najwybitniejszych dystopii w historii literatury - Folwark zwierzęcy i 1984. W napisanym znacznie wcześniej, w 1937 roku fascynującym krytycznym reportażu Droga na molo w Wigan z jednej strony opisuje przerażające obrazy z życia robotników, zwłaszcza górników w północnej Anglii (z masteczkiem Wigan jako chyba najbardziej przejmującym obrazem nędzy), zaś z drugiej (dokładnie to w drugiej części książki, która tu już przybiera charakter eseju) poddaje krytyce brytyjski ruch socjalistyczny.

Książka po raz pierwszy została wydana w Anglii w 1937 roku i niemal z dnia na dzień stała się bestsellerem. To jeden z najlepszych i najbardziej wnikliwych zbeletryzowanych reportaży. Orwell jak wiemy doświadczył na własnej skórze, jak żyli wyzyskiwani, upośledzeni przez los i gospodarkę rynkową nędzarze. Efektem prowadzonego przez niego „eksperymentu" jest Droga na molo w Wigan. Pierwsza część książki zawiera napisaną w pierwszej osobie reportażową relację o pracy, życiu, warunkach mieszkaniowych, zwyczajach i swoistej subkulturze robotników z Wigan, a także z okolic Barnsley i Sheffield. Były to wówczas najbardziej uprzemysłowione okręgi Wielkiej Brytanii, gdzie wydobywano węgiel i gdzie znajdowały się huty oraz wielkie zakłady produkcyjne. Opis pracy w kopalni węgla do dziś uchodzi za majstersztyk światowego reportażu. Znakomity jest również niezwykle wprost szczegółowy opis codziennej egzystencji ludzi wyzyskiwanych, biednych, bezrobotnych. Orwell wyraźnie poszukuje tu odpowiedzi na pytanie, dlaczego ci, którym kraj zawdzięcza bogactwo i funkcjonowanie – przede wszystkim górnicy – są tak nieludzko traktowani i żyją w tak nieopisanej nędzy. Druga część książki w bardzo niekorzystnym świetle ukazuje realia ówczesnego socjalizmu, stanowiącego właściwie domeną middle class i lekceważącego tych, dla których wspomniany socjalizm mógłby być dobrodziejstwem. Tę część powszechnie uznaje się za jeden z najznakomitszych w światowej literaturze politycznej traktatów o socjalizmie, jego twórcach, błędach i zaletach. George Orwell (właśc. Eric Arthur Blair, 1903 –1950), angielski powieściopisarz, eseista, krytyk literacki i publicysta. Badacz kultury popularnej i masowej, sympatyk i działacz niekomunistycznej lewicy. Przyjaciel Polski i Polaków; przedwczesna śmierć spowodowała, że nie napisał planowanej powieści o zbrodni katyńskiej. Największy rozgłos przyniosły mu utwory Folwark zwierzęcy i Rok 1984, ogólnie uznane za dzieła literackie oddające najpełniej oblicze i sens XX wieku. Warto jednak poznać także inne jego powieści: Wiwat aspidistra!, Brak tchu, Na dnie w Paryżu i w Londynie.

Powieść uznawana za najlepsze dzieło autora Folwarku zwierzęcego i Roku 1984, przełożona na kilkadziesiąt języków. Akcja rozgrywa się w Anglii, a bohater –gruby komiwojażer George Bowling, po nieoczekiwanym wygraniu na wyścigach pokaźnej kwoty, postanawia wyruszyć w sentymentalną podróż do Dolnego Binfield, miasteczka swojego dzieciństwa. Niestety, krajobraz się zmienił, a zamiast sielskiej brytyjskiej prowincji zastaje na miejscu ponurą rzeczywistość zbliżającej się wojny.

„Absolutnie pochłaniająca” Vincent V. Severski Przyglądał się ciału zafascynowany. To była najpiękniejsza zbrodnia, jaką widział. Dopuścić się jej mógł tylko prawdziwy psychopata. Takiego mordu nie wolno było zignorować. Wszystko wskazuje na to, że oprawca na swoją kolejną ofiarę czekał cierpliwie 17 lat. Dla prokuratora Bilskiego ta sprawa może nabrać jednak zbyt osobistego charakteru. Jest kwiecień 1996 roku. Nad sopockim morzem kłębią się chmury, przez które tylko czasem przedziera się czerwone słońce. Spowite krwistym kolorem morze wyrzuca na brzeg ciało kobiety. Monika była córką lokalnej sędzi – Heleny Boguckiej. Miała w sobie coś takiego, że nie dało się oderwać od niej wzroku. Od tamtej zbrodni mija 17 lat. Miastem wstrząsa kolejne morderstwo. Okaleczenia na twarzy ofiary wskazują na tego samego sprawcę. Widać, że przez lata jego ruchy stały się bardziej precyzyjne, jego koncepcja dopracowana. A może doczekał się swojego naśladowcy? Jest jeszcze jedno – ofiary są do siebie łudząco podobne. Dlaczego, mimo wielu poszlak, kilkanaście lat temu nikt nie chciał doprowadzić sprawy do końca? Małgorzata Oliwia Sobczak śmiało konkuruje z najwybitniejszymi polskimi twórcami kryminału. Autorka perfekcyjnie oddaje atmosferę opuszczonego nadmorskiego kurortu. Spowite granitową aurą plaże w martwym sezonie zdają się aż prosić o kolejną zbrodnię. Małgorzata Oliwia Sobczak – pisarka, z wykształcenia kulturo-znawczyni i dziennikarka. Niedawno urodziła się jej córeczka. Pochodzi z Trójmiasta, gdzie mieszka całe życie. To Sopot uczyniła miejscem akcji swojej pierwszej powieści kryminalnej.

Nie zabija nożem, nie ćwiartuje, nie strzela. Przynosi garść pigułek i polewa wódkę. Czaruje, opowiada i zdobywa ich zaufanie. Historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Po schwytaniu Kolekcjonera lalek sierżant Lena Silewicz dostaje nowe zadanie – pod przykrywką nauczycielki w szkole mundurowej ma rozpracować siatkę powiązaną z lokalnym gangsterem. Szybko jednak odkrywa, że w spowitym mgłą miasteczku czai się coś znacznie mroczniejszego. Wszystko zaczyna się, gdy Lena poznaje Klarę – dziewczynę, która ocknęła się zdezorientowana na torach kolejowych. To już trzecia uczennica tej samej szkoły znaleziona w podobnych okolicznościach. Dwie poprzednie nie miały tyle szczęścia… Oficjalnie to seria nieszczęśliwych wypadków. Ale Lena dostrzega niepokojący wzorzec. Okolica tonie we mgle pachnącej jagodową wódką i nowym, groźnym narkotykiem. Młoda policjantka zaczyna węszyć wokół spraw, ale musi działać ostrożnie. Tylko jedna osoba wierzy w jej przeczucie – podcaster Noa. To, co dla wszystkich jest tragicznym zbiegiem okoliczności, dla sierżant Silewicz stanowi potwierdzenie najgorszych obaw: w miasteczku działa seryjny morderca, a ona może być jedyną osobą zdolną go powstrzymać. Katarzyna Bonda w nowej wersji: Lęk, adrenalina i rewolucja w emocjach!

Ivar ma pudełko pełne zabawkowych dinozaurów. Dokładnie pamięta, jak wszystkie się nazywają, a ma ich bardzo dużo. Poza tym Ivar wie coś, o czym nikt inny nie ma pojęcia: kiedy wieczorem jego tata zasypia, zabawki ożywają i pudełko staje się Krainą Dinozaurów. Tej nocy Ivar, wędrując po Krainie, trafia na niebezpieczne ruchome piaski. Z pomocą przychodzi mu latająca jaszczurka, Penny, która chwyta go i unosi wysoko w powietrze! Penny jest bardzo miła, ale niestety zepsuł jej się domek, a zupełnie nie umie budować. Na szczęście Ivar jest znakomitym budowniczym! Książki napisane przez Lisę Bjärbo to pełne przygód opowieści, które przez zabawę zapoznają dzieci z dinozaurami. Znakomite nie tylko dla fanów tych prehistorycznych zwierząt. To piąta książka z przygodami Ivara, który wcześniej spotkał już: stegozaura, triceratopsa, diplodoka i tyranozaura! A czy Ty już znasz je wszystkie?

NOTA 1300 Kanoniczny zbiór wczesnych opowiadań Hemingwaya W wydanych w 1938 roku Pierwszych 49 opowiadaniach znalazły się utwory napisane przez przyszłego noblistę w latach 1921–1938. Dają one wgląd w świat widziany oczami pisarza, który materii do twórczości szukał poza bezpieczną przestrzenią swojego biurka: w świat barwny, żywiołowy, okrutny, niekiedy romantyczny. Są tu zatem historie o wyczynach na arenach walk z bykami, polowaniach w afrykańskim buszu, wyścigach konnych we Francji czy łowieniu ryb w rzekach Michigan. Konkretne obrazy wyrosłe na kanwie autentycznych przeżyć przekazują refleksje autora o połączeniu człowieka ze światem natury, traumie wojennej, relacjach damsko-męskich, życia artysty. Tym zbiorem Hemingway udowadnia, że w krótkiej formie siła jego prozy jest równie potężna i przejmująca, co w pisanych z rozmachem powieściach, nie dziwi więc, że opowiadania – wśród których znalazły się znakomite Śniegi Kilimandżaro, Czyste, dobrze oświetlone miejsce czy Wzgórza jak słonie – weszły do ścisłego kanonu najważniejszych osiągnięć nowelistyki XX wieku.

Opowiedziane przez Autorkę historie przeczytałem z przyjemnością, a to mi się zdarza – mówię z ręką na sercu – coraz rzadziej.Odkryciem była dla mnie egzotyka opowieści, tak przeciwna naszym wyobrażeniom o Hiszpanii i naszym wakacyjnym doświadczeniom z tym krajem, skąpanym w blasku, upale, czasem morderczym słońcu.A tu długie, srogie zimy, późne wiosny, odludzia, góry nie na żarty i piękno, ale surowe.Polecam te znakomite opowiadania, złączone pomysłem fabularnym, w którym każda następna historia wyjaśnia to, co zdarzyło się w poprzedniej”.Eustachy RylskiTurmo to przejmująca opowieść o mieszkańcach pirenejskiej wioski w północnej Hiszpanii, których na zawsze naznaczył i połączył haniebny czyn popełniony niedługo po wojnie. Mimo ciężaru tajemnicy noszonej w sercach i umysłach bohaterowie próbują odnaleźć spokój – dla siebie i kolejnych pokoleń.

Marek Jarzyński (1948) warszawiak, żeglarz i szybownik, absolwent renomowanej Szkoły Brukarskiej na Powiślu. Autor kilkunastu opowiadań.W 1971 r. jego opowiadanie „Wiejski Quasimodo” ukazało się w tygodniku „Kultura”.Opowiadania „Na Wisłostradzie” oraz „Ślepy i bergmani”, chociaż były zapowiedziane na tylnej okładce miesięcznika „Nowy Wyraz”, nie ukazały się z powodu sprzeciwu cenzury. Opowiadanie „Na Wisłostradzie” zostało wydrukowane w 2024 r. w miesięczniku „Twórczość”, który w tym samym listopadowym numerze zamieścił także opowiadanie „Tereska i marynarze”.Trzeci dzień pracujemy na Wisłostradzie jako czynownicy. Pobraliśmy nowe drelichy i tytułują nas tutaj inżynierami. Zostaliśmy skierowani na budowę przez kolegia orzekające i znamy się na niejednej robocie. Uczymy, jak brać zamach kilofem, żeby nie okaleczyć przełożonego lub kolegi, który stoi obok i wybiera szuflą odspojony grunt. Odpowiadamy za harmonogram robót i tempo pracy.Niosąc baner głoszący hasło: „Naród z Partią, Partia z narodem budują nową Polskę” wyszli z autokaru przedstawiciele najwyższych władz państwowych i sekretarze Komitetu Centralnego PZPR. Nasi dzisiejsi podwładni, chociaż stanowią awangardę klasy robotniczej, nigdy wcześniej fizycznie nie pracowali. Jedynie towarzysz Edward Gierek, były górnik w kopalni Arenberg, chwycił za łopatę i w mig wykopał złotą klamkę.Fragment opowiadania „Na Wisłostradzie”

Janusz Wachowski (1948r.), absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych, studiował też polonistykę na Uniwersytecie Gdańskim, zadebiutował w połowie lat 80-tych XX w. opowiadaniami drukowanymi w „Życiu Literackim”. Publikował również w „Tygodniku Kulturalnym” i „Twórczości”. W 1985 r. wydał w Wydawnictwie „Iskry” zbiór opowiadań pt. „Podpalacz”, a kilka lat później tom pt. „Zmierzch pułkowników”.W 2019 roku nakładem Ludowej Spółdzielni Wydawniczej ukazał się trzeci tom opowiadań Autora „Nasz ostrowski celebryta” przedstawiający życie wielkiego miasta obserwowane przez starszego człowieka zafascynowanego współczesnością.Prezentowany, czwarty tom opowiadań brawurowo i z nieprzeciętnym humorem (także tym „ogólnowojskowym) przedstawia jedną z elitarnych szkół oficerskich PRL-u. Działalność szkoły pokazuje przez pryzmat sukcesów i potknięć jej słuchaczy – podchorążych w czasie służby, a także w życiu prywatnym. To się czyta jednym tchem, z rozbawieniem, ale i z zadumą.

Króciutkie opowiadania Moniki Mostowik jak błyskiem flesza oświetlają życie rozmaitych kobiet. Opowiadają, ale nie dopowiadają. Próbują nazwać rzeczy nieoczywiste. Ukazują wyraziste intrygujące obrazy ale też zostawiają puste miejsca, które czytelnicy mogą wypełnić przy pomocy własnej wyobraźni.

Książeczka „Molly i kwiatki” opowiada o przygodzie myszki Molly, która postanawia pomóc w pielęgnacji kwiatków w przedszkolu. Molly dowiaduje się, że opieka nad roślinami wymaga cierpliwości i troski. Przy współpracy z przyjaciółmi, Molly dba o kwiatki, podlewa je i dba o nie, a także chroni przed owadami. Dzięki staraniom Molly i jej zaangażowaniu, kwiatki rosną pięknie i zdrowo. Zaraża milością do kwiatów inne dzieci , które pomagają jej zorganizować wystawę kwiatów. Książeczka przekazuje wartość dbania o przyrodę oraz pokazuje, że troska i współpraca przynoszą piękne efekty.

Opowiadanie „Molly znalazła ptaszka” opowiada o Myszce Molly, która podczas spaceru po lesie z grupą dzieci z przedszkola znajduje małego ptaszka leżącego na ziemi. Molly zdaje sobie sprawę, że ptaszek wypadł z gniazda i potrzebuje pomocy. Razem z innymi dziećmi szuka gniazda i udaje się znaleźć je na drzewie. Niestety, gniazdo jest zbyt wysoko, dlatego pomoc przychodzi od pana Wojtka, który przychodzi z drabiną i pomaga ptaszkowi wrócić do gniazda. Dzięki poświęceniu Molly i innych dzieci ptaszek wraca do swojej rodziny. Historia podkreśla wartość troski o inne istoty oraz siłę współpracy.

Opowiadanie „Molly buduje zamek z piasku w przedszkolu” to pełna zabawy i kreatywności historia, w której Myszka Molly postanawia zrealizować swoje marzenie o budowie wspaniałego zamku z piasku. Wraz z innymi przedszkolakami, Molly zabiera się do pracy, korzystając z piaskownicy i różnych narzędzi. Opisując każdy etap budowy zamku, czytelnik ma okazję poznać, jak Molly i jej przyjaciele współpracują, wymyślają kreatywne rozwiązania i wspólnie tworzą coś wyjątkowego. Każde dziecko wnosi swój wkład, dodając swoje pomysły i tworząc unikalne elementy zamku. Opowiadanie pokazuje, jak ważne jest współdziałanie i zrozumienie w grupie, jakie korzyści niesie ze sobą praca zespołowa. Molly i jej przyjaciele uczą się słuchać innych, dzielić się pomysłami i pomagać sobie nawzajem, aby osiągnąć wspólny cel. Przez zabawę w budowanie zamku z piasku, dzieci mogą rozwijać swoje umiejętności manualne, kreatywność i wyobraźnię. Mogą również doświadczyć radości z tworzenia czegoś własnymi rękami oraz odczuć dumę z efektu końcowego. Opowiadanie „Molly buduje zamek z piasku w przedszkolu” zachęca dzieci do eksplorowania, budowania, wyrażania swoich pomysłów i współpracy z innymi. Przesyła ważne przesłanie o wartości pracy zespołowej, kreatywności i dążeniu do wspólnych celów. Poprzez historię Molly i jej przygody z budową zamku z piasku, dzieci uczą się ważnych umiejętności społecznych, rozwijają wyobraźnię i zdolności manualne, a przede wszystkim mają świetną zabawę w przedszkolu, wypełnioną radością i wspólnymi sukcesami.

Opowiadanie „Molly w przedszkolu” to urocza historia o Myszce Molly i jej niezwykłych przygodach w świecie przedszkola. Molly, pełna radości i ciekawości, rozpoczyna swoją przygodę w przedszkolu, gdzie spotyka nowych przyjaciół i odkrywa różne zajęcia. Czytelnik wraz z Molly będzie mógł przeżyć wszystkie emocje związane z pierwszym dniem w przedszkolu. Molly poznaje swoją wychowawczynię, Panią Kasię, oraz innych przedszkolaków. Razem z nimi bawi się, tańczy, śpiewa piosenki i wykonuje różne zadania. Opowiadanie „Molly w przedszkolu” ukazuje dzieciom, jak ważne jest uczestnictwo w grupowych aktywnościach i jak dzięki nim można rozwijać umiejętności społeczne, kreatywność oraz wzmacniać więzi między rówieśnikami. Molly i jej przyjaciele przeżywają wiele przygód, a jednocześnie uczą się współpracy, szanowania innych i radzenia sobie w różnych sytuacjach. Historia ma na celu rozwijanie umiejętności społecznych, samodzielności i adaptacji w nowym środowisku. Przybliża przedszkolne realia i pomaga dzieciom zrozumieć, czego mogą się spodziewać, gdy pójdą do przedszkola. Dodatkowo, opowiadanie pobudza wyobraźnię i kreatywność, dając dzieciom możliwość identyfikowania się z bohaterami i przeżywania ich przygód. „Molly w przedszkolu” to barwna i pełna radości opowieść, która pozwala dzieciom nauczyć się odkrywać świat wokół siebie, nawiązywać nowe przyjaźnie i rozwijać swoje umiejętności. Przez Molly i jej przygody dzieci mogą przeżywać magiczny czas w przedszkolu, który staje się miejscem pełnym zabawy, nauki i pozytywnych doświadczeń.

Opowiadanie „Molly z siostrami piecze mufinki” to urocza historia o Myszce Molly i jej przygodach w kuchni wraz z siostrami. Molly wraz z Milą, Malwiną, Małgosią i Marzenką postanawiają zorganizować wspólne pieczenie smacznych mufinek. Czytelnik ma okazję przemierzyć razem z Myszką Molly i jej siostrami pełen radości i zabawy proces pieczenia. Dzieci będą śledzić kroki przepisu, od mierzenia składników po mieszanie ciasta i wstawianie do piekarnika. Każda siostra ma swoje zadanie i współpracuje, aby stworzyć wyjątkowe i smaczne mufinki. Opowiadanie pokazuje, jak Molly i jej siostry uczą się współpracy, cierpliwości i odpowiedzialności podczas pieczenia. Wspólnie przeżywają radość tworzenia czegoś razem i dzielenia się efektami swojej pracy. Historia ma na celu rozwijanie umiejętności społecznych i samodzielności u dzieci. Czytelnik może podziwiać, jak Molly i jej siostry wspólnie rozwiązują problemy i osiągają cel. Przez tę opowieść dzieci mogą również rozwijać swoje zdolności manualne, poznawać różne składniki i uczestniczyć w kreatywnym procesie tworzenia. Opowiadanie „Molly z siostrami piecze mufinki” niesie za sobą przesłanie, że wspólne działania mogą przynieść wiele radości i satysfakcji. Pokazuje, jak ważne jest dzielenie się z innymi i docenianie pracy zespołowej. Ponadto uczy jak ważna jest uwaga podczas pracy I w razie wypadku pomaganie sobie nawzajem I pocieszanie dla złagodzenia skutków zdarzenia. Dodatkowo, zachęca dzieci do eksperymentowania w kuchni i rozwijania swoich umiejętności kulinarnych. To kolorowe i pełne uśmiechu opowiadanie, które angażuje dzieci w interaktywną i edukacyjną przygodę. Przez Molly i jej siostry dzieci mogą doświadczyć magii wspólnego pieczenia i cieszyć się smakiem udanych mufinek.

Książeczka „Molly i jej rowerek” opowiada o urodzinowym prezencie, jaki otrzymała myszka Molly – nowy rowerek. Książeczka pokazuje że trud zawsze się opłaca . Molly w końcu nauczyła się jeździć. Molly z radością odkrywa świat na swoim rowerku, razem ze swoimi przyjaciółmi przemierza okoliczne ścieżki, odkrywa nowe miejsca i przeżywa przygody. Książeczka promuje aktywność fizyczną oraz pokazuje radość płynącą z odkrywania świata na kółkach. Opowiada o tym że marzenia są nie do marzeń ale do realizacji.

Molly, mała dziewczynka, uwielbiała bajki. Postanowiła podzielić się swoimi ulubionymi książeczkami z innymi dziećmi w przedszkolu. Razem z nauczycielką czytali historie o smoku i wróżce, co sprawiło dzieciom wiele radości. Molly była dumna, że mogła dostarczyć tyle radości innym dzieciom i postanowiła kontynuować dzielenie się swoją miłością do książek. Zrozumiała, że książki rozwijają wyobraźnię dzieci i mogą być źródłem radości oraz cennych rozmów. Molly miała teraz pewność, że pasja do czytania będzie jej towarzyszyć przez całe życie, i że chce zarazić nią inne dzieci.

Książeczka opowiada o małej myszce Molly, która pewnego dnia po calodziennej zabawie w basenie poczuła ból w uchu. Jej mama zauważyła, że Molly ma gorączkę i nie jest w najlepszej formie. Zaniepokojona mama postanowiła zabrać ją do lekarza. W gabinecie lekarskim okazało się, że Molly ma zapalenie ucha. Lekarz tłumaczył, że jest to infekcja, która może sprawiać wiele bólu, ale można ją wyleczyć. Molly dostała lekarstwa i zalecenia, jak dbać o swoje ucho podczas leczenia. Poszła też na badanie uszu do pani Kasi , protetyka słuchu, która pomogła laryngologowi w diagnozie zapalenia. Molly musiała być cierpliwa i stosować się do zaleceń lekarza. W miarę upływu czasu ból ucha zaczynał ustępować, a Molly wracała do zdrowia. Nauczyła się, że ważne jest słuchanie rodziców i lekarzy oraz dbanie o swoje zdrowie. Książeczka przekazuje dzieciom ważną lekcję o znaczeniu opieki nad swoim zdrowiem i posłuszeństwa wobec dorosłych, zwłaszcza w trudnych chwilach choroby.

Molly, mała myszka, była bardzo podekscytowana, gdy pewnego dnia zauważyła, że jej pierwszy mleczny ząbek zaczął się chwiać. Była pełna oczekiwań i niecierpliwie czekała, aż ten ząbek wypadnie. Kiedy to w końcu się stało, Molly była podekscytowana i dumała, co zrobić ze swoim maleńkim ząbkiem. Nocą, gdy Molly spała, do jej pokoju przybyła tajemnicza postać – Wróżka Zebuszka. Wróżka ta zajmowała się zbieraniem ząbków od dzieci i zostawianiem za nie małych prezentów. Kiedy Molly się obudziła, znalazła pod poduszką zamiast ząbka banknot 10-cio złotowy. Molly była zachwycona i pełna radości. Zrozumiała, że strata ząbka to część dorastania i że może się nią cieszyć. Wróżka Zebuszka przypomniała jej, żeby dbała o swoje nowe ząbki, szczotkując je regularnie, aby były zdrowe i silne. Książeczka przekazuje dzieciom delikatny przekaz o dorastaniu i akceptacji zmian w swoim ciele. Molly nauczyła się, że to, co wydaje się strata, może być również powodem do radości i że ważne jest dbanie o swoje zdrowe ząbki.

Molly to mała myszka o wielkim talencie do śpiewu, tańca i aktorstwa. Marzyła o tym, żeby pokazać swoje umiejętności przed innymi ludźmi i sprawić im radość. Jej marzenie nadeszło wraz z nadchodzącym Dniem Matki w przedszkolu, którym zawsze towarzyszyło przedstawienie. Pani Kasia, nauczycielka Molly, ogłosiła, że przygotuje przedstawienie dla rodziców i zaproszonych gości z okazji Dnia Matki. Molly była zachwycona i zgłosiła się na ochotnika do udziału. Chciała dać swojej mamie niespodziankę i pokazać swoje zdolności. Pani Kasia przydzieliła jej główną rolę – śpiącej królewny. Rozpoczęły się próby, a Molly z oddaniem uczyła się słów piosenek i roli. Codziennie ćwiczyła przed lustrem, aby być pewną siebie na scenie. Z czasem poznała innych uczestników przedstawienia i nawiązała przyjaźnie. Nadszedł wielki dzień przedstawienia. Molly wystąpiła jako śpiąca królewna w pięknej sukience. Na scenie śpiewała i tańczyła z pasją. Publiczność, w tym rodzice, byli zachwyceni jej występem. Molly bawiła się świetnie i czuła się pewnie na scenie. Po zakończeniu przedstawienia wszyscy byli pełni uznania dla Molly i innych dzieci za ich talent i kreatywność. Dla Molly to był wyjątkowy dzień pełen radości i spełnienia. Marzenie o występowaniu przed publicznością spełniło się, a ona czuła się dumna i szczęśliwa.

Czarnuszka to zbiór opowieści o czarodziejce, Kobiecie-Która-Wie i która Wiedzą dzieli się z tymi, którzy ją odnajdują na swej drodze.To opowiadania, które mają moc zmiany tego, kto je czyta. Główny przekaz książki dotyczy wiary tak mocnej, że zmienia ona rzeczywistość, zarówno bohaterki, jak i Czytelników.Jest to również opowieść o wewnętrznej podróży w najciemniejsze miejsca Duszy. O tym, że za największym lękiem kryją się najwspanialsze skarby: spokój wewnętrzny, życie w zgodzie ze sobą, radość i szczęście.Wreszcie jest to opowieść o tęsknocie za ukochanym; utracie i odzyskaniu nadziei; odwadze i wytrwałości w spełnianiu marzeń.O Miłości. 

Koty są tak niezwykłe, że wiążą się z nimi liczne legendy, przesądy i historie – zarówno możnych tego świata, jak i tych, którym przyszło spłonąć na stosach. To wyjątkowe stworzenia, które od wieków postrzegane są przez człowieka wręcz jako magiczne. Barbara Sieradzan bierze pod lupę historię tych niesamowitych zwierząt i odkrywa przed czytelnikami tajemnice ich dyskretnej, ale znaczącej obecności u boku człowieka. Magia kotów to nie tylko barwna opowieść, lecz także piękne ilustracje, które wspólnie tworzą prawdziwą ucztę dla zmysłów, nie tylko dla zdeklarowanych kociarzy.Barbara Sieradzan – od ponad 20 lat sednem jej pracy zawodowej i zainteresowań są zwierzęta. Stała współpracowniczka miesięczników „Mój Pies”, a potem „Przyjaciel Pies”. W miesięczniku „Kocie Sprawy” stworzyła cykl opowiadań satyrycznych Między nami kocurami, później stałą rubrykę Lekarz weterynarii. Jest dyplomowaną bioenergoterapeutką zwierząt z wieloletnią praktyką. Autorka książek Kot w domu. Instrukcja obsługi i Pies w domu. Instrukcja obsługi wydanych nakładem Wydawnictwa RM.