Cztery pory zbrodni. Wiosna. Cztery pory zbrodni Książka

Michał Ritter w pierwszej wydanej pod tym nazwiskiem książce “Cztery pory zbrodni. Wiosna” mimo że nie wykracza poza ramy gatunkowe powieści sensacyjnej, to jednak poprzez spokój i doświadczenie głównego bohatera wprowadza w historię nieco więcej realizmu niż robi się to zazwyczaj. Jest to pierwszy tom tetralogii, czyli serii złożonej czterech tomów. Historia rozpoczyna się kryminalnym wątkiem - mamy policjantkę, która bada sprawę zaginionych nastolatek pochodzących z niepełnych lub patologicznych domów. By posunąć się naprzód musi w śledztwo zaangażować Huberta Rajchera, byłego oficera GROM-u, który przez nieszczęśliwe koleje życia nadaje się jak nikt inny do inwigilacji środowiska warszawskich bezdomnych. I właśnie ten obraz Warszawy, w której tuż obok wielkich biznesów żyją i starają się funkcjonować bezdomni, jest czymś nowym, czymś, co nadaje historii oryginalny klimat. Przez pierwszą połowę książki akcja toczy się tempem miarkowanie spokojnym, narrator jest uważny i spostrzegawczy, a doświadczenie Huberta pozwala na sytuację spojrzeć na chłodno, z zawodowym dystansem. Dopiero gdzieś od połowy historia mocno przyspiesza, daje dokładnie to, czego spodziewamy się po powieści sensacyjnej. Trochę na tym traci kreacja postaci kobiecej, która wraz z biegiem lektury wpada w zachowania schematyczne, Hubert jednak do końca pozostaje postacią spójną. Mimo wszystko to dobra rozrywka, która zapowiada nową, ciekawą serię sensacyjną z przyjemną kreacją głównego, dobrze wyważonego bohatera.