Córka oligarchy Joseph Finder Książka

W „Córce oligarchy” Joseph Finder prezentuje czytelnikowi thriller szpiegowski, który nie przytłacza zatrważająco szybką akcją ani nadmiernym uwikłaniem politycznym, choć przecież rozgrywa się pomiędzy dwoma krajami, gdzie cała intryga oparta jest na postaci everymana przypadkowo wplątanego w intrygę na miarę światową. I właśnie ta kreacja postaci jest w niej tym, co naprawdę dobre - Paul Brightman to bohater budowany z uwagą, z podejściem bardzo realistycznym i bardzo ludzkim. To nie superman, a zwyczajny facet, który chce swoim intelektem i swoją pracą prowadzić fajne życie na poziomie, który zakochuje się w sympatycznej fotografce, wcale nie wiedząc, że tym samym postawi się w sytuacji, w której będzie musiał wybierać między miłością a własnym kodeksem moralnym. Jego postępowanie, ucieczka przed tymi złymi, który ostatecznie go ścigają, oddana jest równie realistycznie, jego wiedza, to coś, co i my we współczesnym świecie bez problemów możemy uzyskać. Intryga zatem jest doskonale zbudowana, świetnie przemyślana, a większa jej część toczy się rytmem zaskakująco spokojnym - akcja dzielona jest na dwa czasy, obecne, kiedy Paul po raz drugi musi uciekać, i przeszłe, kiedy poznaje Tatianę, czyli w chwili, gdy cała ta historia i powód jego aktualnej ucieczki się wydarzają. Ta opowieść sprzed kilku lat nadaje lekturze wręcz obyczajowego klimatu przetykanego obecną, dynamiczną, ale ciągle racjonalną ucieczką. Dopiero końcówka wpada w typowo sensacyjne tory, dopiero tam czuć te zderzenie władz dwóch krajów - to taki kanon powieści szpiegowskich, więc chyba innego zakończenia to historia mieć nie mogła. Jestem nią pozytywnie zaskoczona, nie spodziewałam się tak ludzkiego bohatera i tak uważnie prowadzonej narracji.