Bogowie pokazują klaty Bill Gaston Książka

Bill Gaston wykreował bohaterów na ludzi, którym brakuje czegoś by poczuć się spełnionymi. Każdy z nich jednak jest pełen marzen i pragnie czegoś od życia, jednak nie jest w stanie jednoznacznie określić co to takiego. Często balansują oni nad przepaścią, do której sami zmierzają robiąc kolejne kroki naprzód. ,,Bogowie pokazują klaty'' to pozycja, po której przeczytaniu zaczyna się mieć refleksje odnośnie naszego dążenia do spełniania marzeń, jak i całkowitej bezczynności. Polecam przeczytać.

Książka,w której każdy znajdzie coś dla siebie. W tym zbiorze opowiadań jest wszystko, tematyka opowiadań jest bardzo różnorodna. Tutaj smutek i melancholia miesza się z pełnym okrucieństwa czarnym humorem, smutek rozładowany jest wszechogarniąjącą groteską.

Autor napisał zbiór opowiadań obok, którego bardzo ciężko przejść obojętnie. Pokazał nam bardzo realistyczny świat, w błyskotliwy i melancholijny sposób. Tutaj każde opowiadanie wywołuje falę emocji oraz wprowadza nas w świat niesamowitej przygody.

Autor napisał zbiór opowiadań obok, którego bardzo ciężko przejść obojętnie. Pokazał nam bardzo realistyczny świat, w błyskotliwy i melancholijny sposób. Tutaj każde opowiadanie wywołuje falę emocji oraz wprowadza nas w świat niesamowitej przygody.

Książka,w której każdy znajdzie coś dla siebie. W tym zbiorze opowiadań jest wszystko, tematyka opowiadań jest bardzo różnorodna. Tutaj smutek i melancholia miesza się z pełnym okrucieństwa czarnym humorem, smutek rozładowany jest wszechogarniąjącą groteską.

Bill Gaston wykreował bohaterów na ludzi, którym brakuje czegoś by poczuć się spełnionymi. Każdy z nich jednak jest pełen marzen i pragnie czegoś od życia, jednak nie jest w stanie jednoznacznie określić co to takiego. Często balansują oni nad przepaścią, do której sami zmierzają robiąc kolejne kroki naprzód. ,,Bogowie pokazują klaty'' to pozycja, po której przeczytaniu zaczyna się mieć refleksje odnośnie naszego dążenia do spełniania marzeń, jak i całkowitej bezczynności. Polecam przeczytać.

Co za zbiór! Bill Gaston jest mistrzem w swoim gatunku...przyznam, że zaintrygował mnie tytuł, który bardzo rzuca się w oczy w tym pięknym wydaniu. Dalej było tylko lepiej. Mrok, który krzyżował się z chwilami jasności wielokrotnie wprawił mnie w osłupienie. Groteska, która bije od tych opowiadań jest stworzona w genialny sposób. Autor jest niesamowicie błyskotliwą osobą, której nie brakuje kreatywności. I bardzo dobrze! Dzięki temu czytelnik ma zderzenie z czymś nowym, a nie schematycznym!!

Bogowie pokazują klaty, a autor pokazał...klasę. Bardzo podobały mi się opowiadania, które wyszły spod jego ręki-nietypowe tematy, często unikane przez innych autorów były strzałem w 10. Gaston nie zna pojęcia takiego jak TABU, potrafi zaskakiwać nawiązaniami do religii, seksualności, życia po śmierci...i wielu innych. Na pewno sięgnę po więcej jego książek, bo bardzo mnie zaintrygował. Dawno żaden autor mnie tak nie zachwycił. Czekam z niecierpliwością na kolejne publikacje.

Spotkać w książce bohaterów, którzy są tak "ludzcy"....po prostu nie da się ich nie lubić. Mają cały wachlarz cech, z którymi można się poczuć znajomo. W niejednym bohaterze odnajdowałam cząstki siebie. Autor naprawdę się postarał tworząc ten zbiorek. Cieszę się, że coś takiego powstało. Historia o dziewycznce, która zastanawia się nad osobą Jezusa to moje ulubione opowiadanie. Była to dla mnie nowa perspekywa, nigd wcześniej nie czytałam czegoś takiego:) Kto wie, może powinniśmy się zastanowić nad tym samym? W podobny sposób? A może w zupełnie inny... Książka "Bogowie pokazują klaty" jest warta przeczytania. POLECAM

Z reguły szerokim łukiem omijam te książki, które są pozbawione fabuły, a ich główny wątek toczy się wokół bohaterów, którzy podróżują, by odkryć siebie. Jednak mimo mojej początkowej niechęci sięgnąłem po tą pozycję, nęcony dobrymi opiniami w Internecie i okładką, która w jakimś stopniu wpasowała się w mój gust.Mimo mojego sceptycznego nastawienia nie odłożyłem jej po pierwszych stronach. Ani po pierwszym rozdziale. Ani po 50 stronach. Co tu dużo mówić - książka mnie wciągnęła. Polubiłem się z głównym bohaterem, Bobbym i tak samo pozytywnie reagowałem na drugoplanowe postacie. Każda z nich miała jakiś cel, a ich droga nie była tak nudna, jak się martwiłem na początku. Zakończenie może nie jest epickie, ale prawdziwe, to na pewno. Nie jest to może lektura po jaką sięgam na co dzień, ale naprawdę cieszę się, że zdecydowałem się przeczytać tą książkę.