We dwoje Nicholas Sparks Książka

Zapraszam! : www.strefabrunetki.blogspot.comNicholas Sparks to autor, do którego czuję szczególny sentyment. To od jego powieści rozpoczęła się moja czytelnicza przygoda. Do dziś pamiętam, jak polowałam na jego książki w bibliotece, bo ciągle je ktoś wypożyczał. Od tamtej pory minęło sporo czasu, a ja przeczytałam każdą publikację tego autora i stałam się jego wielbicielką. Wreszcie zrozumiałam jego fenomen. Rzadko po skończonej lekturze czułam niedosyt lub rozczarowanie. Wiadomo, nie wszystkie przypadły mi do gustu, ale większość trafiła do mojego serca. Sparks pisze niesamowicie prosto o miłości, nie komplikuje nic na siłę. Zwykle dostajemy podobny schemat: dwoje ludzi w Karolinie Północnej lub Południowej poznaje się, zakochuje w sobie, po drodze występują różne tragedie albo komplikacje. Pomimo tej rutyny znajduje on ciągle nowe sposoby, aby opowiedzieć nam o tej miłości. To jest właśnie najbardziej niesamowite i powoduje, że tylu ludzi jest zauroczonych jego historiami, włącznie ze mną. Gdy więc ujrzałam zapowiedź bestsellera „We dwoje", z niecierpliwością odliczałam dni do premiery. Tym razem poznajemy historię Russella Greena, trzydziestodwulatka prowadzącego spokojne życie. Ma cudowną córeczkę London, piękną żonę Vivian, dobrą posadę, duży dom. Czegóż chcieć więcej? Cóż, pewnego dnia jego świat staje na głowie, wydarzenia obierają nieoczekiwany obrót. Nasz bohater traci to, co dla niego najcenniejsze. Czeka go wielki test odpowiedzialności, siły oraz pokory. Musi stać się pełnoetatowym ojcem, gotowym do poświęceń. W powieści bardzo dobrze została ukazana przemiana Russella, jego odrodzenie. Mimo wszystkich przykrości radzi sobie najlepiej jak potrafi. Jest przykładem, iż nawet z najgorszych sytuacji można się podnieść, zacząć wszystko od nowa oraz że z wielu przykrości może wyniknąć coś pozytywnego. Autor pięknie przedstawił relację córki z ojcem, to jak się wzajemnie poznają , a także jak rośnie ich zażyłość. Tata jest dla London rycerzem, kimś na kim może bezwarunkowo polegać. Nie uważam, że ich relacja jest przesłodzona bądź zbyt idealna. W końcu każda dziewczynka widzi w swoim ojcu niepokonanego bohatera, zwłaszcza ta kilkuletnia, która dopiero co poznaje świat dokładnie jak nasza mała bohaterka. Cała książka nie ma porywającej fabuły, nagłych zwrotów akcji, przebiegłych intryg. Wręcz przeciwnie. Ma spokojny, harmonijny charakter, który odczuwa się także w innych „sparksowych" utworach. Mimo to każde ukazane wydarzenie niesie ze sobą konkretny ładunek emocjonalny. Nie jestem w stanie powiedzieć ile razy uśmiechałam się przy różnych fragmentach, a ile miałam łzy w oczach. Bohaterów polubiłam od razu (szczególnie Marge - siostrę Greena), kibicowałam im i miałam nadzieję że wszystko pójdzie po ich - i oczywiście mojej - myśli. Najnowsza powieść Pana Nicholasa nie zaskoczyła mnie. Wiedziałam, że będzie dobra, lecz nie jak bardzo. Nigdy się nie zawiodłam na tym co napisał, zawsze byłam usatysfakcjonowana tym co dostałam. Mam wrażenie że każda jego kolejną powieść jest lepsza od poprzedniej. Ci, którzy mieli wcześniej w swoich rękach dzieła tego autora będą zadowoleni. Nie jest to typowy romans z płomienną miłością w roli głównej. Dostajemy tu inny rodzaj uczucia - rodzica do dziecka. Jest to temat równie piękny i uważam, że warto się pochylić nad tą lekturą. Mnie wzruszyła oraz zmusiła do refleksji, więc z czystym sumieniem polecam i zachęcam do przeczytania.

Zapraszam! : www.strefabrunetki.blogspot.comNicholas Sparks to autor, do którego czuję szczególny sentyment. To od jego powieści rozpoczęła się moja czytelnicza przygoda. Do dziś pamiętam, jak polowałam na jego książki w bibliotece, bo ciągle je ktoś wypożyczał. Od tamtej pory minęło sporo czasu, a ja przeczytałam każdą publikację tego autora i stałam się jego wielbicielką. Wreszcie zrozumiałam jego fenomen. Rzadko po skończonej lekturze czułam niedosyt lub rozczarowanie. Wiadomo, nie wszystkie przypadły mi do gustu, ale większość trafiła do mojego serca. Sparks pisze niesamowicie prosto o miłości, nie komplikuje nic na siłę. Zwykle dostajemy podobny schemat: dwoje ludzi w Karolinie Północnej lub Południowej poznaje się, zakochuje w sobie, po drodze występują różne tragedie albo komplikacje. Pomimo tej rutyny znajduje on ciągle nowe sposoby, aby opowiedzieć nam o tej miłości. To jest właśnie najbardziej niesamowite i powoduje, że tylu ludzi jest zauroczonych jego historiami, włącznie ze mną. Gdy więc ujrzałam zapowiedź bestsellera „We dwoje", z niecierpliwością odliczałam dni do premiery. Tym razem poznajemy historię Russella Greena, trzydziestodwulatka prowadzącego spokojne życie. Ma cudowną córeczkę London, piękną żonę Vivian, dobrą posadę, duży dom. Czegóż chcieć więcej? Cóż, pewnego dnia jego świat staje na głowie, wydarzenia obierają nieoczekiwany obrót. Nasz bohater traci to, co dla niego najcenniejsze. Czeka go wielki test odpowiedzialności, siły oraz pokory. Musi stać się pełnoetatowym ojcem, gotowym do poświęceń. W powieści bardzo dobrze została ukazana przemiana Russella, jego odrodzenie. Mimo wszystkich przykrości radzi sobie najlepiej jak potrafi. Jest przykładem, iż nawet z najgorszych sytuacji można się podnieść, zacząć wszystko od nowa oraz że z wielu przykrości może wyniknąć coś pozytywnego. Autor pięknie przedstawił relację córki z ojcem, to jak się wzajemnie poznają , a także jak rośnie ich zażyłość. Tata jest dla London rycerzem, kimś na kim może bezwarunkowo polegać. Nie uważam, że ich relacja jest przesłodzona bądź zbyt idealna. W końcu każda dziewczynka widzi w swoim ojcu niepokonanego bohatera, zwłaszcza ta kilkuletnia, która dopiero co poznaje świat dokładnie jak nasza mała bohaterka. Cała książka nie ma porywającej fabuły, nagłych zwrotów akcji, przebiegłych intryg. Wręcz przeciwnie. Ma spokojny, harmonijny charakter, który odczuwa się także w innych „sparksowych" utworach. Mimo to każde ukazane wydarzenie niesie ze sobą konkretny ładunek emocjonalny. Nie jestem w stanie powiedzieć ile razy uśmiechałam się przy różnych fragmentach, a ile miałam łzy w oczach. Bohaterów polubiłam od razu (szczególnie Marge - siostrę Greena), kibicowałam im i miałam nadzieję że wszystko pójdzie po ich - i oczywiście mojej - myśli. Najnowsza powieść Pana Nicholasa nie zaskoczyła mnie. Wiedziałam, że będzie dobra, lecz nie jak bardzo. Nigdy się nie zawiodłam na tym co napisał, zawsze byłam usatysfakcjonowana tym co dostałam. Mam wrażenie że każda jego kolejną powieść jest lepsza od poprzedniej. Ci, którzy mieli wcześniej w swoich rękach dzieła tego autora będą zadowoleni. Nie jest to typowy romans z płomienną miłością w roli głównej. Dostajemy tu inny rodzaj uczucia - rodzica do dziecka. Jest to temat równie piękny i uważam, że warto się pochylić nad tą lekturą. Mnie wzruszyła oraz zmusiła do refleksji, więc z czystym sumieniem polecam i zachęcam do przeczytania.

Targi książki w Krakowie, 2017 rok. Kolejka, której końca nie widać. Tłum ludzi, a wśród nich ja. Kiedy tylko dowiedziałam się, że Sparks będzie w Krakowie, postanowiłam: ja muszę tam być! I nie zniechęciła mnie nawet wizja ponad dwóch godzin oczekiwania. Na szczęście było warto. Nicholas Sparks to bardzo pozytywny człowiek, dla każdego fana znalazł czas, były zdjęcia i aufografy."We dwoje" to kolejna cudowna propozycja od tego autora. Russ Green myślał, że ma wszystko: żonę, córeczkę, pracę i dom. Jednak życie postanawia odwrócić jego poukładany świat do góry nogami. Zbyt pochopna decyzja o rezygnacji z pracy i założeniu własnego biznesu odwraca role w jego małżeństwie: żona podejmuje pracę, a Russ staje się pełnoetatowym ojcem. Co wyniknie z tej niespodziewanej zamiany? Przekonajcie się sami!

Książek tego autora nie czytałam zbyt wiele. Oglądałam za to wszystkie filmy nakręcone na podstawie jego książek. Gdy jednak dowiedziałam się o pozycji "We dwoje" postanowiłam, że muszę ją przeczytać. I nie żałuję! Cóż to była za opowieść! Pełna emocji oraz łez wymieszanych z radością! Nie jest to typowy romans, jakich wiele na rynku. Jest to poruszająca opowieść o miłości: miłości do żony, miłości do córeczki, miłości między rodzeńswem. Jeśli szukacie czegoś, co poruszy najskrytsze struny Waszej duszy, to jest to obowiązkowa pozycja!

"We dwoje" to jedna z najnowszych książek niekwestionowanego mistrza romansów Nicholasa Sparksa. Podobnie jak we wszystkich poprzednich pozycjach tego autora nie znajdziemy tu jednak typowego, banalnego romansu.Russel wierzył, że w jego życiu nie brakuje niczego: ma dom, żonę, córeczkę, pracę. Kiedy jednak postanawia zrezygnować z pracy pod presją wiecznie niezadowolonego szefa i rozpocząć własny biznes, jego życie zmienia się o 180 stopni. Były szef już na starcie stara się mu zaszkodzić. Dotychczasowe oszczędności topnieją w zastraszającym tempie, podczas gdy wydatki rosną, a klientów nie tyle nie przybywa, co zwyczajnie ich nie ma. Sytuacja zmusza żonę Russa do ropoczęcia pracy. I wtedy wszystko zaczyna się psuć. Jakie wnioski z tej lekcji wyniesie Russ? Jak nowa sytuacja wpłynie na jego relacje z córką? Czy osoba, którą kochasz, naprawdę jest tą osobą, za którą ja uważasz? Sprawdźcie sami, sięgając po "We dwoje".

Każda z książek Nicholasa Spraksa opowiada o miłości. Każda robi to jednak w inny sposób. W "Pamiętniku" czytamy o miłości, dla której słowa "w zdrowiu i w chorobie", nie były tylko naiwnie wypowiedzianymi słowami. W "Ostatniej piosence" możemy wzruszyć się poznając historię nie tylko rodzącej się miłości, ale przede wszystkim relacji ojca z córką w obliczu choroby. "Dla Ciebie wszystko" pokazuje, że miłość jest gotowa do największych poświęceń."We dwoje" to także opowieść o miłości. Mamy tu jednak pokazaną miłość do różnych osób: żony, córki, siostry, rodziców. Głęboka, naiwna, ufająca aż za bardzo. Nicholas Sparks zadbał o pokazanie różnych oblicz uczucia, które z pozoru mogłoby wydawać się przecież tak oczywiste. Warta przeczytania.

"We dwoje" Nicholasa Sparksa to opowieść głównie o miłości ojca do córki. Dla mnie jednak najbardziej intrygującym wątkiem była miłość głównego bohatera Russa do jego żony Vivian. Poprzez kreację tych bohaterów autor pokazał problem, który niejednokrotnie w dzisiejszym świecie prowadzi do rozpadu związków i małżeństw - brak komunikacji. Russel wolał przemilczeć sprawę niż doprowadzić do konfrontacji i rozmowy o tym, co rzeczywiście czuje. Vivian natomiast często manipulowała mężem i nie pozwalała mu wyrażać siebie, czego Russ nie zauważał lub nie chciał zauważać "w imię miłości". Pytanie tylko: jak silne może być uczucie? I czy to, co nazywamy miłością, rzeczywiście nią jest?

"We dwoje" Nicholasa Sparksa to opowieść głównie o miłości ojca do córki. Dla mnie jednak najbardziej intrygującym wątkiem była miłość głównego bohatera Russa do jego żony Vivian. Poprzez kreację tych bohaterów autor pokazał problem, który niejednokrotnie w dzisiejszym świecie prowadzi do rozpadu związków i małżeństw - brak komunikacji. Russel wolał przemilczeć sprawę niż doprowadzić do konfrontacji i rozmowy o tym, co rzeczywiście czuje. Vivian natomiast często manipulowała mężem i nie pozwalała mu wyrażać siebie, czego Russ nie zauważał lub nie chciał zauważać "w imię miłości". Pytanie tylko: jak silne może być uczucie? I czy to, co nazywamy miłością, rzeczywiście nią jest?

Każda z książek Nicholasa Spraksa opowiada o miłości. Każda robi to jednak w inny sposób. W "Pamiętniku" czytamy o miłości, dla której słowa "w zdrowiu i w chorobie", nie były tylko naiwnie wypowiedzianymi słowami. W "Ostatniej piosence" możemy wzruszyć się poznając historię nie tylko rodzącej się miłości, ale przede wszystkim relacji ojca z córką w obliczu choroby. "Dla Ciebie wszystko" pokazuje, że miłość jest gotowa do największych poświęceń."We dwoje" to także opowieść o miłości. Mamy tu jednak pokazaną miłość do różnych osób: żony, córki, siostry, rodziców. Głęboka, naiwna, ufająca aż za bardzo. Nicholas Sparks zadbał o pokazanie różnych oblicz uczucia, które z pozoru mogłoby wydawać się przecież tak oczywiste. Warta przeczytania.

"We dwoje" to jedna z najnowszych książek niekwestionowanego mistrza romansów Nicholasa Sparksa. Podobnie jak we wszystkich poprzednich pozycjach tego autora nie znajdziemy tu jednak typowego, banalnego romansu.Russel wierzył, że w jego życiu nie brakuje niczego: ma dom, żonę, córeczkę, pracę. Kiedy jednak postanawia zrezygnować z pracy pod presją wiecznie niezadowolonego szefa i rozpocząć własny biznes, jego życie zmienia się o 180 stopni. Były szef już na starcie stara się mu zaszkodzić. Dotychczasowe oszczędności topnieją w zastraszającym tempie, podczas gdy wydatki rosną, a klientów nie tyle nie przybywa, co zwyczajnie ich nie ma. Sytuacja zmusza żonę Russa do ropoczęcia pracy. I wtedy wszystko zaczyna się psuć. Jakie wnioski z tej lekcji wyniesie Russ? Jak nowa sytuacja wpłynie na jego relacje z córką? Czy osoba, którą kochasz, naprawdę jest tą osobą, za którą ja uważasz? Sprawdźcie sami, sięgając po "We dwoje".