Dług. Kozak i Wolf. Tom 1 Książka

Wielokrotnie miałam styczność ze znakomitym piórem Wojciecha Wolnickiego i wiem, że bez względu na to, w jakim gatunku tworzy, pisze emocjami. I podobnie jest z najnowszą powieścią Autora „Dług”, pierwszą częścią cyklu kryminalnego z Kozakiem i Wolfem, której mam zaszczyt i ogromną przyjemność patronować. I powiem Wam, że tej powieści się nie czyta – ją się przeżywa. Z łatwością wchodzi się w wykreowany przez Autora świat, gdzie brudne tajemnice przeszłości i brutalna teraźniejszość splatają się w skomplikowaną sieć intryg, zupełnie jakby oglądało się dobry film. I taki film z rozkoszą bym obejrzała również dla duetu głównych bohaterów, który iskrzy na każdym kroku. Rybnik. To właśnie tutaj krzyżują się losy dwóch policjantów, Wilczyńskiego, zwanego Wolfem – miejskiego chłopaka z warszawskiej Pragi, który pachnie luksusowymi perfumami i wygląda jak model z reklamy, oraz Kozaka – surowego, poturbowanego przez życie krakowianina, który jeszcze nie otrząsnął się z osobistej zdrady. Na pierwszy rzut oka stanowią duet wybuchowy. W praktyce? Jest jeszcze gorzej. Napięcia, docinki, rywalizacja, zakłady, a jednak ten zgrzyt działa. Choć mniej w prowadzonym śledztwie, a bardziej ku uciesze czytelnika. Nietuzinkowym elementem dodającym kolorytu i autentyczności powieści jest wprowadzenie śląskiej gwary, która niejednokrotnie okazuje się przyczyną nieporozumień i docinków pomiędzy głównymi bohaterami a ich niezbyt przychylnie nastawionymi kolegami i przełożonym. Ale nie obawiajcie się, bo czytając, zrozumiecie doskonale sens „ślonskij godki” i nie raz się uśmiechniecie. Pierwsza wspólna sprawa nie ma w sobie ani odrobiny lekkości czy humoru. To, co początkowo wydaje się klasyczną sprawą topielca, szybko zmienia swój ciężar gatunkowy. Stopniowo wchodzimy w duszną atmosferę dawnych zbrodni, które wciąż tworzą niekończący się łańcuch przemocy. Z przerażeniem odkrywamy kolejne warstwy tej historii: obcięte palce, brutalną przeszłość domu dziecka, tajemnice sprzed lat i tytułowy dług, który nigdy się nie przedawnił. I towarzyszy nam to dręczące uczucie, że ta przeszłość mogła być prawdziwa. Że takie historie zdarzają się naprawdę. Zachwyciła mnie umiejętność Autora w równoważeniu naprawdę trudnych emocji, które wstrząsają do głębi, przez wprowadzenie humoru sytuacyjnego i językowego, czy nieco przerysowanych, potwierdzających stereotypy bohaterów. Przyjemności z czytania sprzyja też język, którym posługuje się Autor – mocny, dosadny, ale jednocześnie bardzo plastyczny. A żywe, wiarygodne, pełne emocji i nieraz podszyte wspomnianym humorem dialogi są kolejnym elementem składającym się na powieść doskonałą pod każdym względem. Jeśli „Dług” jest dopiero początkiem tej historii, to ja jestem gotowa emocjonalnie i czytelniczo na wszystko, co jeszcze przede mną. Bo takie pióro, tacy bohaterowie i taki ładunek prawdy skrywają w sobie niewyczerpany potencjał. Przekonajcie się o tym i Wy.