Perła Carolina De Robertis Książka

„Perła” Caro De Robertis, po raz pierwszy wydana w Polsce w 2018 roku, powraca w nowym, piękniejszym wcieleniu w ramach serii „Piąta strona świata”. I trudno o lepsze miejsce dla tej opowieści, bo wpisuje się w jej ducha doskonale. Bo i tu to, co najbardziej osobiste, zostaje wystawione na próbę przez wielką historię. Tym razem to Argentyna, z ranami po dyktaturze, staje się tłem dla intymnej podróży ku prawdzie, pamięci i tożsamości. Czy istnieje kraj, którego historia nie nosi w sobie ciemnych plam, których wolałby nie pamiętać? Stron, które najchętniej wyrwano by z podręczników, zapisano na nowo albo otulono milczeniem? Mam wrażenie, że każda ojczyzna niesie taki bagaż. Skrzętnie przemilczany, przeinaczony, przefiltrowany przez punkt widzenia tych, którzy mają głos. Bo historia, jak zawsze, zależy od tego, z której strony się na nią patrzy. Perla patrzy w kierunku, który wyznaczają jej rodzice, czasem zakłócanym przez zasłyszane lub przeczytane informacje. Z czasem dostrzega więcej, jednak kierowana ojcowską miłością skrywa swój niepokój i ból głęboko pod powierzchnią. Bo jak żyć, mając czułe wspomnienie dłoni ojca w dzieciństwie, jego śpiewu, ciepła i jednocześnie świadomość, że mógł być oprawcą? Jak dzielić stół z człowiekiem, który może być splamiony krwią innych? Jak spojrzeć w oczy swojemu sumieniu i własnej tożsamości, gdy całe życie oparto na przemilczeniach? Autorka tka opowieść na styku jawy i snu. Zanurza czytelnika w wodzie, która pamięta, przywołując jednego z trzydziestu tysięcy „tych, którzy zniknęli” w czasach dyktatury. Czy jest to duch? Zjawa? A może żywe wspomnienie z czasów, które Argentyna wolałaby wymazać? I dlaczego pojawił się w domu Perli? To powieść o poszukiwaniu siebie na gruzach rodzinnego dziedzictwa. O winie, która nie przemija. O dorastaniu w świecie, który nie umie wybaczyć i nie zawsze powinien. Perla żyje z piętnem, które nie należy do niej, ale którego nie potrafi zrzucić z ramion. Jakiego wyboru dokona, gdy prawda wypłynie na powierzchnię oceanu w całej swej brzydocie? To nie jest łatwa historia, zarówno ze względu na traumatyczne losy kilkudziesięciu tysięcy „tych, którzy zniknęli” skupione jak w soczewce na jednej rodzinie, jak i na formę, która wymaga skupienia i uwagi. By wychwycić ciężar strzępów wspomnień mężczyzny, coraz bardziej żywych i bolesnych. By wraz z Perlą powrócić do dzieciństwa i młodości. I przyjrzeć się ponownie dotychczasowemu życiu naznaczonemu kłamstwem, przemilczeniami i ucieczką od prawdy. Bo „Perła” to przede wszystkim powieść o wewnętrznym rozłamie. O byciu pomiędzy. O dojrzewaniu do prawdy. I o tym, że czasem, by zacząć naprawdę żyć trzeba zniknąć. A potem wrócić i wybrać siebie.