Po moim trupie Jeffrey Archer Książka

„Po moim trupie" Jeffreya Archera to czwarty tom serii powieści detektywistycznych z Williamem Warwickiem zaliczającej się do tych, które najlepiej czytać z zachowaniem kolejności chronologicznej, gdyż powiązane są nie tylko postaciami, ale i wątkami kryminalnymi, które ładnie się przez kolejne tomy przeplatają. Tom czwarty poziomem od pozostałych nie odbiega (poprzednie tu: „Nic bez ryzyka", „Ukryte na widoku", „Przymknięte oko sprawiedliwości"), przede wszystkim kontynuowany jest wątek oszusta dzieł sztuki Faulknera, ale są też i poboczne wątki dotyczące innych zbrodni - jeden nawet dzieje się w trakcie rejsu statkiem wycieczkowym do Ameryki, na który wybrał się główny bohater wraz ze swoją uroczą żoną. Historie kryminalne prowadzone są z zachowaniem zasad klasycznych, a więc liczy się dobra zagadka i solidne śledztwo, dedukcja bohaterów, a nie brutalność i rozlew krwi. Akcja toczy się przyjemnym rytmem, choć nie brak jej scen dynamicznych - tym razem część fabuły toczy się na lotniskach, bo afera nabiera zabarwienia międzynarodowego... To jeden z tych kryminałów, w których spryt i błyskotliwość postaci sprawiają, że dobrzy ze złymi toczą swoistą grę na bystrość - kto kogo przechytrzy? Do tego pisany jest stylem przyjemnym, lekko stylizowanym na starodawny, ze szczyptą brytyjskiego humoru. Bawiłam się przy nim znakomicie i już wiem, że zaraz zatęsknię za postaciami tego cyklu! Z niecierpliwością czekam na jego kontynuację, a fanom klasycznych powieści kryminalnych serdecznie polecam lekturę dostępnych części.

Nie da się przejść obok kryminałów autora obojętnie. To już część czwarta i każda kolejna pozycja zachwyca mnie jeszcze bardziej. Należy je jednak czytać po kolei, gdyż bywa, że mamy wspominki z wcześniejszych tomów. Choćby to, że postacie żyją tu normalnie i ich czas płynie tak samo jak nasz. Najbardziej chyba tutaj spodobało mi się to, że postacie były nie tylko inteligentne ale i mocno spostrzegawcze z ogromnym licznikiem pamięci. Sprawa, która została tutaj poruszona wymagała od głównego bohatera niemal rzeczy nie możliwej do osiągnięcia. Chodziło o bardzo złego człowieka, który rzekomo zmarł w wyniku zawału. William sam był na tym pogrzebie, by przekonać się, czy nie został odstawiony jako szopka. Jest jednak osoba, która uważa, że denat nadal żyje. Ma ku temu niewyjaśnione dowody i w tym momencie zaczyna robić się nieciekawie. Pamiętajcie, że mierzycie się tutaj z ludźmi, którzy widzą i wiedzą niemal wszystko. Dodatkowo ich działania są mocno ograniczone, bo akcja dzieje się na luksusowym liniowcu płynącym do Nowego Jorku. Jak zatem poznać kto jest sprzymierzeńcem, a kto wrogiem?Mega kryminał z dużym wydźwiękiem psychologicznym. Czytając czułam, że mogę się wiele od nich wszystkich nauczyć. Bywa tutaj zabawnie, ale ze smakiem. Wbrew pozorom lektura jest lekka i bardzo wciągająca. Mamy bardzo dużo dialogów, co lubię najbardziej. Niestety nikt z nich nie jest konkretny, zawsze znajdzie się coś, co zostało zatajone lub ukryte. Nie można się nudzić, bo wciąż dochodzą nowe fakty. Pojawia się tu wyścig z czasem, bo póki zło jest na wolności, zdarzyć może się naprawdę wszystko:-) Bardzo wam ją polecam!

Nie da się przejść obok kryminałów autora obojętnie. To już część czwarta i każda kolejna pozycja zachwyca mnie jeszcze bardziej. Należy je jednak czytać po kolei, gdyż bywa, że mamy wspominki z wcześniejszych tomów. Choćby to, że postacie żyją tu normalnie i ich czas płynie tak samo jak nasz. Najbardziej chyba tutaj spodobało mi się to, że postacie były nie tylko inteligentne ale i mocno spostrzegawcze z ogromnym licznikiem pamięci. Sprawa, która została tutaj poruszona wymagała od głównego bohatera niemal rzeczy nie możliwej do osiągnięcia. Chodziło o bardzo złego człowieka, który rzekomo zmarł w wyniku zawału. William sam był na tym pogrzebie, by przekonać się, czy nie został odstawiony jako szopka. Jest jednak osoba, która uważa, że denat nadal żyje. Ma ku temu niewyjaśnione dowody i w tym momencie zaczyna robić się nieciekawie. Pamiętajcie, że mierzycie się tutaj z ludźmi, którzy widzą i wiedzą niemal wszystko. Dodatkowo ich działania są mocno ograniczone, bo akcja dzieje się na luksusowym liniowcu płynącym do Nowego Jorku. Jak zatem poznać kto jest sprzymierzeńcem, a kto wrogiem?Mega kryminał z dużym wydźwiękiem psychologicznym. Czytając czułam, że mogę się wiele od nich wszystkich nauczyć. Bywa tutaj zabawnie, ale ze smakiem. Wbrew pozorom lektura jest lekka i bardzo wciągająca. Mamy bardzo dużo dialogów, co lubię najbardziej. Niestety nikt z nich nie jest konkretny, zawsze znajdzie się coś, co zostało zatajone lub ukryte. Nie można się nudzić, bo wciąż dochodzą nowe fakty. Pojawia się tu wyścig z czasem, bo póki zło jest na wolności, zdarzyć może się naprawdę wszystko:-) Bardzo wam ją polecam!

„Po moim trupie" Jeffreya Archera to czwarty tom serii powieści detektywistycznych z Williamem Warwickiem zaliczającej się do tych, które najlepiej czytać z zachowaniem kolejności chronologicznej, gdyż powiązane są nie tylko postaciami, ale i wątkami kryminalnymi, które ładnie się przez kolejne tomy przeplatają. Tom czwarty poziomem od pozostałych nie odbiega (poprzednie tu: „Nic bez ryzyka", „Ukryte na widoku", „Przymknięte oko sprawiedliwości"), przede wszystkim kontynuowany jest wątek oszusta dzieł sztuki Faulknera, ale są też i poboczne wątki dotyczące innych zbrodni - jeden nawet dzieje się w trakcie rejsu statkiem wycieczkowym do Ameryki, na który wybrał się główny bohater wraz ze swoją uroczą żoną. Historie kryminalne prowadzone są z zachowaniem zasad klasycznych, a więc liczy się dobra zagadka i solidne śledztwo, dedukcja bohaterów, a nie brutalność i rozlew krwi. Akcja toczy się przyjemnym rytmem, choć nie brak jej scen dynamicznych - tym razem część fabuły toczy się na lotniskach, bo afera nabiera zabarwienia międzynarodowego... To jeden z tych kryminałów, w których spryt i błyskotliwość postaci sprawiają, że dobrzy ze złymi toczą swoistą grę na bystrość - kto kogo przechytrzy? Do tego pisany jest stylem przyjemnym, lekko stylizowanym na starodawny, ze szczyptą brytyjskiego humoru. Bawiłam się przy nim znakomicie i już wiem, że zaraz zatęsknię za postaciami tego cyklu! Z niecierpliwością czekam na jego kontynuację, a fanom klasycznych powieści kryminalnych serdecznie polecam lekturę dostępnych części.