Pielęgniarki Sceny ze szpitalnego życia Christie Watson Książka

Każdy nas był keidyś w szpitalu, jesli miał to szczęście to jeszcze do niego nie trafił, ale prędzej czy później, każdy zmierzy się kiedyś z tą placówką. Ta książka to kwintesencja tego, czym zawód pielęgniarki, tak bardzo dziś niedocenianej, jest obecnie. Zazwyczaj jest tak, że pacjenci najbardziej cenię lekarzy, bo musieli spędzic te kilka lat na bardzo wymagających studiach, później praktyki i duże poświęcenie, ale prawda jest taka, że gdy lekarze wychodzą z sali, to pielęgniarla musi być zawsze w gotowości, żeby udzielić pomocy pacjento, spełniać ich życzenia i zachcianki. I nadal, mimo to mamy do nich żal. Christie Watson, zanim zaczęła kariere jako pisarka, była pielegniarką, w swojej książce, w barzo wnikliwy sposób opisuje codzienną rzeczywistość z którą te kobiety (głównie) muszą się wmagać. Praca jest wkańczająca psycicznie i fizycznie, Watson pisze w bardzo emocjonalny sposób, są momenty, gdy można nawet uronić łzę. Fantastyczna, ujmująca i poruszająca opowieść, daje do myślenia, wszyscy powinniśmy ją przeczytać, żeby z większym szacunkiem podchodzić do tego zawodu. 

Christie Watson przez 20 lat pracowała jako dyplomowana pielęgniarka dziecięca, znaczną część tego czasu spędzała na dziecięcych oddziałach intensywnej opiekni dziecięcej w państwowej służbie zdrowia. W książce "Pielęgniarki. Sceny ze szpitalnego życia" opisuje wnikliwie i dobitnie swoje doświaczenia, te pozytywne ale niestety w jej karierze było też sporo tych przykrych i negatywnych. Już przed lekturą książki wielkim szacunkiem darzyłam pielęgniarki za ogrom  pracy i poświęcenie jakie wkładają w wykonywaną pracę, ale ta pozycja tylko mnie w tym utwierdziła, niestety, ale też niejednokrotnie zszokowała. Bez owjania w bawełnę Christie pokazuje jak wygląda życie pilęgniarki, praca w państwowej służbie zdrowia. To wielkie wyzwanie, trzeba mieć neizwykel dużo empatii i samozaparcia, żeby zdecydować się na ten zawód, kryzysy sa na porządku dziennym, a wymagający pacjenci to tylko wierzchołek góry lodowej. Polecam książkę wszystkim, warto ją pzreczytać, zaznajomić sie ze szczegółami pracy pielegniarek i tym, jak wiele wysiłku i determinacji to wymaga. 

Ksiązka jest genialna, nie będę ukrywać, że do jej przeczytania zacheciła nie też pozytywna opinia Adama Kaya, autora książki "Będzie bolało", jego publikacja mnie zachwyciła i bardzo liczyłam, że i ta książka będzie równie dobra i się nie zawiodlam. Literatura faktu to wymagający rodzaj, biorąc pod uwagę, że autorzy bazują na własncyh doświadczeniach, tóre neijednokrotnie są bolesne, można się nieźle wzruszyć, zezłościć i zmartwić, że świat wygąda tak, a nie inaczej. Mnie ta książka poruszyła bardziej niż niż "Będzie bolało", prawdziwa, tragiczna i ujmująca opowieść z życia byłej pielęgniarki, polecam!

Książka jest fantastyczna, niezwykle doświadczenie autorki, która pracowała przez dwadzieścia lat jako pielęgniarka dostarczyło jej niezwykłego materiału do napisania tej książki. Jest to dla mnie całkowicie zrozumiałe, że osoby takie jak Adam Kay czy Christie Watso decydują się na spisanie swoich doświadczeń i ich opublikowanie. Kryzys obecnie dotyka nas wszytskich, a ludzie wydają się nie dostzregać cudzych problemów i tych dotykających konkretne grupy społeczne. Szczera do bólu, tragiczna i ujmująca opowieśc o realiach życia pielęgniarek. Polecam!

Dobrze napisana książka, mówi o realnych problamach i codzinności pielęgniarek. Okazuje się, że takei same problemy pojawiają się wszędzie bez wyjątku, każdy kraj musi z nimi walczyć i starać się polepszyć sytuację w swojej służbie zdrowia. Nie tylko polskie pielęgniarki muszą walczyć o lepsze warunki pracy i szacunek. Warto przeczytać, żeby sobie uzmysłowić z czym wiąże się wybór takiej ścieżki zawodowej i aby uszanować ich ciężką pracę

Dobrze napisana książka, mówi o realnych problamach i codzinności pielęgniarek. Okazuje się, że takei same problemy pojawiają się wszędzie bez wyjątku, każdy kraj musi z nimi walczyć i starać się polepszyć sytuację w swojej służbie zdrowia. Nie tylko polskie pielęgniarki muszą walczyć o lepsze warunki pracy i szacunek. Warto przeczytać, żeby sobie uzmysłowić z czym wiąże się wybór takiej ścieżki zawodowej i aby uszanować ich ciężką pracę

Książka jest fantastyczna, niezwykle doświadczenie autorki, która pracowała przez dwadzieścia lat jako pielęgniarka dostarczyło jej niezwykłego materiału do napisania tej książki. Jest to dla mnie całkowicie zrozumiałe, że osoby takie jak Adam Kay czy Christie Watso decydują się na spisanie swoich doświadczeń i ich opublikowanie. Kryzys obecnie dotyka nas wszytskich, a ludzie wydają się nie dostzregać cudzych problemów i tych dotykających konkretne grupy społeczne. Szczera do bólu, tragiczna i ujmująca opowieśc o realiach życia pielęgniarek. Polecam!

Ksiązka jest genialna, nie będę ukrywać, że do jej przeczytania zacheciła nie też pozytywna opinia Adama Kaya, autora książki "Będzie bolało", jego publikacja mnie zachwyciła i bardzo liczyłam, że i ta książka będzie równie dobra i się nie zawiodlam. Literatura faktu to wymagający rodzaj, biorąc pod uwagę, że autorzy bazują na własncyh doświadczeniach, tóre neijednokrotnie są bolesne, można się nieźle wzruszyć, zezłościć i zmartwić, że świat wygąda tak, a nie inaczej. Mnie ta książka poruszyła bardziej niż niż "Będzie bolało", prawdziwa, tragiczna i ujmująca opowieść z życia byłej pielęgniarki, polecam!

Christie Watson przez 20 lat pracowała jako dyplomowana pielęgniarka dziecięca, znaczną część tego czasu spędzała na dziecięcych oddziałach intensywnej opiekni dziecięcej w państwowej służbie zdrowia. W książce "Pielęgniarki. Sceny ze szpitalnego życia" opisuje wnikliwie i dobitnie swoje doświaczenia, te pozytywne ale niestety w jej karierze było też sporo tych przykrych i negatywnych. Już przed lekturą książki wielkim szacunkiem darzyłam pielęgniarki za ogrom  pracy i poświęcenie jakie wkładają w wykonywaną pracę, ale ta pozycja tylko mnie w tym utwierdziła, niestety, ale też niejednokrotnie zszokowała. Bez owjania w bawełnę Christie pokazuje jak wygląda życie pilęgniarki, praca w państwowej służbie zdrowia. To wielkie wyzwanie, trzeba mieć neizwykel dużo empatii i samozaparcia, żeby zdecydować się na ten zawód, kryzysy sa na porządku dziennym, a wymagający pacjenci to tylko wierzchołek góry lodowej. Polecam książkę wszystkim, warto ją pzreczytać, zaznajomić sie ze szczegółami pracy pielegniarek i tym, jak wiele wysiłku i determinacji to wymaga. 

Każdy nas był keidyś w szpitalu, jesli miał to szczęście to jeszcze do niego nie trafił, ale prędzej czy później, każdy zmierzy się kiedyś z tą placówką. Ta książka to kwintesencja tego, czym zawód pielęgniarki, tak bardzo dziś niedocenianej, jest obecnie. Zazwyczaj jest tak, że pacjenci najbardziej cenię lekarzy, bo musieli spędzic te kilka lat na bardzo wymagających studiach, później praktyki i duże poświęcenie, ale prawda jest taka, że gdy lekarze wychodzą z sali, to pielęgniarla musi być zawsze w gotowości, żeby udzielić pomocy pacjento, spełniać ich życzenia i zachcianki. I nadal, mimo to mamy do nich żal. Christie Watson, zanim zaczęła kariere jako pisarka, była pielegniarką, w swojej książce, w barzo wnikliwy sposób opisuje codzienną rzeczywistość z którą te kobiety (głównie) muszą się wmagać. Praca jest wkańczająca psycicznie i fizycznie, Watson pisze w bardzo emocjonalny sposób, są momenty, gdy można nawet uronić łzę. Fantastyczna, ujmująca i poruszająca opowieść, daje do myślenia, wszyscy powinniśmy ją przeczytać, żeby z większym szacunkiem podchodzić do tego zawodu.