Nie bój się miłości Gabriela Feliksik Książka

Nasz pierwszy patronat, taka subtelna mądra historia. Nie bój się miłości, przyjaźni, nie bój się otworzyć się na ludzi, pokazać prawdziwą wersję siebie. Pamiętacie swoją pierwszą miłości? Joanna młodziutka wdowa. Miała to szczęście, że poślubiła swoją pierwszą wielką miłość. Dziś jest osamotniona. Zatraca się w swym bólu, tęsknocie, rozpaczy za ukochanym z którym miała dzielić życie. A to życie napisało inny scenariusz. Marcel jej druga połówka zmarł w wyniku podstępnej choroby. Rak odebrał jej szansę na szczęście. Joanna wspomina początki związku z ukochanym. Historię czyta się szybko. Przeplatana jest aktualna sytuacja Aśki ze wspomnieniami. Cudownymi wspomnieniami, do których chce się wracać. Jej jedyną nadzieją na lepsze jutro jest mała istotka, której dali życie. To dla dziecka musi zacząć wychodzić z żałoby. Musi otworzyć się na świat. Świat, który pozbawiony jest jedynej ukochanej osoby, którą miała. Przypadkowo poznaje Jacka, młodego pediatrę, który również zmaga się z samotnością. Stracił jedyną bliską mu osobę, młodszego brata. Czy da szansę nowej miłości? Czy zostanie samotną matką? Nie bój się miłości wzrusza. Ta historia jest napisana prawdziwie, szczerze jakbyś czytała o znajomych, których dotknęła ciężka próba. Czas żałoby każdy przechodzi na swój sposób. Autorka w subtelny sposób prowadzi nas poprzez najgorsze dni z życia młodziutkiej wdowy. Pokazuje, że rodzina to nasza ostoja. Cokolwiek by się nie działo będą ścianą, o którą możesz się oprzeć. Przyjaciele to ciche anioły, które krążą wokół nas, w odpowiednim momencie akcentując swoją obecność. Nawet z najgorszych chwil w życiu potrafi się wykluć coś pięknego. U Aśki jest to maleństwo, które nosi pod sercem. To również szansa na nowe życie z mężczyzną. Innym mężczyzną niż planowała, ale czy to oznacza, że drugie uczucie jest mniej wartościowe? Druga miłość, trzecia czy kolejna często jest dojrzała. To pewność, stabilizacja, budowanie razem przyszłości. A pierwsza miłość zawsze pozostanie we wspomnieniach jako odległy acz mało realny ideał. Piękna historia, z której każdy odnajdzie przesłanie dla siebie. Z pewnością jednym z nich jest to aby walczyć o siebie, swoją przyszłość. Twoje życie jest w twoich rękach. Nie chowaj się przed uczuciem, przed nieznanym tylko dlatego, że do tej pory żyłaś w bezpiecznej przystani. Życie mamy tylko jedno, nie wiemy jak długo dane jest nam oglądać wschody słońca. Korzystajmy z czasu, który mamy, cieszmy się życiem a kiedyś szczęście się do nas uśmiechnie być może po raz drugi.