Miłość z kamienia. Życie z korespondentem wojennym Grażyna Jagielska Książka

Lekturę najnowszej książki Jagielskiej rozpoczęłam od cwanych przygotowań i aroganckich założeń. Ponieważ w realu jechałam w ostatnich dniach na rezerwie, postanowiłam nie dać się wkręcić w żadną aferę, żaden drenaż emocjonalny. Serce, jak wiadomo, napełnia się szybciej niż głowa.

Książka „Miłość z kamienia" Grażyny Jagielskiej trafiła w moje ręce przez przypadek, jako nagroda w konkursie wydawnictwa Znak. Ale jak już ją otrzymałam, to postanowiłam szybko przeczytać. Pierwsze wrażenie - świetna lektura!

Tytułem wstępu. Grażyna Jagielska do tej pory dla mnie nieznana. Jej mąż Wojciech owszem. Obok Waldemara Milewicza, drugi najbardziej znany korespondent wojenny. Czym się jednak różni Milewicz od Jagielskiego? Tym, że Milewicz nie miał tyle szczęścia, co Jagielski. Jagielski z każdego wyjazdu wojennego wrócił. Milewicz przynajmniej o jeden raz nie miał tyle szczęścia, co Jagielski. Obok Wojciecha Jagielskiego, wiernie w cieniu pozostawała ONA. Żona i matka jego dzieci. Niesamowita kobieta, której historia powala.

Ona i On. Może raczej: On i Ona. A może i nie. Ona - Grażyna Jagielska - pisarka, tłumaczka, dziennikarka, ŻONA i MATKA. On - Wojciech Jagielski - pisarz, publicysta, korespondent wojenny, od jakiegoś czasu wreszcie MĄŻ przy boku Grażyny, autorki niedawno opublikowanej książki "Miłość z kamienia. Życie z korespondentem wojennym".

Kiedy tylko zobaczyłam, że ta książka pojawiła się na polskim rynku, powiedziałam sobie - muszę ją mieć. Niedługo przed świętami dostrzegłam promocję na stronie Znaku i postanowiłam wykorzystać sytuację. Kilka dni później książka była już w moim posiadaniu. „Miłość z kamienia. Życie z korespondentem wojennym" Grażyny Jagielskiej to jedna z najlepszych książek, jakie czytałam i z pewnością na długo zapadnie mi w pamięć.

Efektem wojny jest cierpienie - tylko miłość może jej dorównać.... Autobiograficzno-terapeutyczna powieść Grażyny Jagielskiej, ukazuje zasięg wojennych poczynań - jego siłę rażenia, wpływ na ludzki byt...

Niemal widzę ją, gdy siedzi na podłodze koło piecyka w kuchni, kuli się we wnęce w przedpokoju i czeka... Na co czeka? Na coś, co nie nadchodzi, choć w jej umyśle zdarzyło się już tysiąc razy. Przecież odgrywała to codziennie przez 20 lat. Telefon ze złą wiadomością, obraz zabitego męża, leżenie na podłodze w łazience, wyobrażanie sobie, co będzie potem... Jak rutynowe ćwiczenia...

Wojciech Jagielski, dziennikarz, długoletni korespondent „Gazety Wyborczej", autor kilku książek; przez wiele lat obserwował konflikty wojenne w różnych rejonach świata, m.in. w Gruzji, Czeczenii czy Afganistanie. Wielokrotnie nagradzany publicysta.Grażyna Jagielska, tłumaczka literatury angielskiej, pisarka, autorka „Korespondenta", „Fastrygi", „Płaskudy", a teraz „Miłości z kamienia", książki wstrząsającej, będącej elementem terapii, jakiej musi się poddać. Cierpi na zespół stresu bojowego, choć to nie ona jeździła na wojny, a jej mąż. W ośrodku zdrowia psychicznego spotyka Lucjana, który dwa razy zabijał swojego zięcia, i to jemu opowiada, jak to się zaczęło i dlaczego znalazła się w tym miejscu. 

Książka „Miłość z kamienia" Grażyny Jagielskiej trafiła w moje ręce przez przypadek, jako nagroda w konkursie wydawnictwa Znak. Ale jak już ją otrzymałam to postanowiłam szybko przeczytać. Pierwsze wrażenie - świetna lektura!

Tytułem wstępu. Grażyna Jagielska do tej pory dla mnie nieznana. Jej mąż Wojciech owszem. Obok Waldemara Milewicza, drugi najbardziej znany korespondent wojenny. Czym się jednak różni Milewicz od Jagielskiego? Tym, że Milewicz nie miał tyle szczęścia, co Jagielski. Jagielski z każdego wyjazdu wojennego wrócił. Milewicz przynajmniej o jeden raz nie miał tyle samo szczęścia, co Jagielski. Obok Wojciecha Jagielskiego, wiernie w cieniu pozostawała ONA. Żona i matka jego dzieci. Niesamowita kobieta, której historia powala.