Koniec pieśni Wojciech Zembaty Książka

Jedną z ulubionych książek mojego dzieciństwa była baśniowa opowieść "O królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu". Nie pomnę już, kto był autorem tego dzieła, pamiętam za to cudownie kolorowe ilustracje stylizowane na średniowieczne miniatury, które przedstawiały wspaniały Camelot, rycerskiego Artura, piękną Ginewrę, złotowłosego Lancelota, młodziutkiego Galahada, brodatego Merlina, Persivala, Gaweina i innych legendarnych bohaterów.

Bardzo lubię czytać książki o średniowieczu, ponieważ przypominają mi one czasy, gdy jako mała dziewczynka wyobrażałam sobie, iż jestem księżniczką oczekującą na swojego księcia z bajki. Powieść "Koniec Pieśni" Wojciecha Zembatego nie ma praktycznie nic wspólnego z moimi dziecięcymi marzeniami. Nie ma w niej oczekujących na wybawienie księżniczek ani dzielnych, spieszących na ratunek książąt. Są za to inni fantastyczni i godni uwagi bohaterowie zachęcający do bliższego zapoznania się z lekturą.

Według opisu na okładce „prawdopodobnie jedna z najlepszych powieści fantasy 2011 roku". Nie czytałam wszystkich książek z tego roku , ale muszę przyznać, że to naprawdę dobre fantasy. Tym bardziej cieszy, że rodzime. Jeśli ktoś lubi powieści, w których historia jest prowadzona dwuplanowo, w tym jedna z nich to świat arturiański, to książka zdecydowanie godna polecenia. Postaci są ciekawe, historia interesuje, wciąga i powoduje efekt „jeszcze tylko jednego rozdziału" oraz „szukam innych książek tego autora" (których niestety jeszcze nie ma).

Według opisu na okładce „prawdopodobnie jedna z najlepszych powieści fantasy 2011 roku". Nie czytałam wszystkich książek z tego roku , ale muszę przyznać, że to naprawdę dobre fantasy. Tym bardziej cieszy, że rodzime. Jeśli ktoś lubi powieści, w których historia jest prowadzona dwuplanowo, w tym jedna z nich to świat arturiański, to książka zdecydowanie godna polecenia. Postaci są ciekawe, historia interesuje, wciąga i powoduje efekt „jeszcze tylko jednego rozdziału" oraz „szukam innych książek tego autora" (których niestety jeszcze nie ma).

Bardzo lubię czytać książki o średniowieczu, ponieważ przypominają mi one czasy, gdy jako mała dziewczynka wyobrażałam sobie, iż jestem księżniczką oczekującą na swojego księcia z bajki. Powieść "Koniec Pieśni" Wojciecha Zembatego nie ma praktycznie nic wspólnego z moimi dziecięcymi marzeniami. Nie ma w niej oczekujących na wybawienie księżniczek ani dzielnych, spieszących na ratunek książąt. Są za to inni fantastyczni i godni uwagi bohaterowie zachęcający do bliższego zapoznania się z lekturą.

Jedną z ulubionych książek mojego dzieciństwa była baśniowa opowieść "O królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu". Nie pomnę już, kto był autorem tego dzieła, pamiętam za to cudownie kolorowe ilustracje stylizowane na średniowieczne miniatury, które przedstawiały wspaniały Camelot, rycerskiego Artura, piękną Ginewrę, złotowłosego Lancelota, młodziutkiego Galahada, brodatego Merlina, Persivala, Gaweina i innych legendarnych bohaterów.