Grace Córka latarnika Gaynor Hazel Książka

Współpraca: Wydawnictwo Prószyński i s-kaAutorka zabiera nas na wysypy Farne do roku 1838. Przedstawia nam młodziutka Grace, która wraz z ojcem opiekują się latarnią Longstone. Jesteśmy światkami potężnego sztormu, który zbiera swoje żniwo. Dzielna i odważna Grace nie boi się panującej na morzu burzy i postanawia wyruszyć na ratunek rozbitką, przez co staje się sławna na cały kraj. Piszą o niej w gazetach, a nawet chcą namalować jej portret. Jednak ona była tym całym szumem w około jej osoby coraz bardziej zmęczona. Zastanawia się także czy nie porzucić życie w latarni i osiedlić się na lądzie. Poznała George Emmerson, w którym zakochała się. Jednak ich miłość nie mogła być spełniona. Ona ma obowiązki wobec rodziny i latarni morskiej. On ma obowiązki wobec Elizy. „Przywiązania i zobowiązania- to ich rozdziela, równocześnie nieodwracalnie wiążąc z innymi". Czy ich miłość będzie miała szansę przetrwać?Przenosimy się w czasie o 100 lat, do roku 1939. Tym razem poznajemy młodą Matildę Emmerson, która jest w ciąży i z tego powodu rodzice chcą by wyjechała z Irlandii na wakacje do Ameryki. Zamieszkuje u Harriet, swojej kuzynki, która również jest latarniczką. Podczas swojego pobytu u krewnej odnajduje portret pewnej kobiety i list do niej zaadresowany, o której postanawia dowiedzieć się więcej. Traktuje to jaką kuszącą przerwę pomiędzy teraźniejszości a przeszłością, a słowa napisane sto lat temu w końcu wychodzą na wolność.Autorka stworzyła piękna, wzruszającą historię, która była inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. A ja takie opowieści uwielbiam. Świadomość, że czytam coś co mogło chociaż w małym stopniu ktoś kiedyś przeżyć sprawia u mnie wyzwolenie wielkich uczuć. Grace to postać, która oddała cała siebie by żyć w latarni. Pomimo, że chciałaby zobaczyć jak wygląda życie na lądzie, to zawsze uważała, że jednak to nie dla niej. Kochała patrzeć na fale a sztormy i burze morskie nie były jej strasznej. Autorka w cudowny sposób przestawiła miejsce, w którym dzieje się akcja. Miałam wrażenie, że sama jestem jedna z tych osób uratowanych przez Grace. Stoję przed oknem i patrzę na światło jakie rzuca latarnia.

Współpraca: Wydawnictwo Prószyński i s-kaAutorka zabiera nas na wysypy Farne do roku 1838. Przedstawia nam młodziutka Grace, która wraz z ojcem opiekują się latarnią Longstone. Jesteśmy światkami potężnego sztormu, który zbiera swoje żniwo. Dzielna i odważna Grace nie boi się panującej na morzu burzy i postanawia wyruszyć na ratunek rozbitką, przez co staje się sławna na cały kraj. Piszą o niej w gazetach, a nawet chcą namalować jej portret. Jednak ona była tym całym szumem w około jej osoby coraz bardziej zmęczona. Zastanawia się także czy nie porzucić życie w latarni i osiedlić się na lądzie. Poznała George Emmerson, w którym zakochała się. Jednak ich miłość nie mogła być spełniona. Ona ma obowiązki wobec rodziny i latarni morskiej. On ma obowiązki wobec Elizy. „Przywiązania i zobowiązania- to ich rozdziela, równocześnie nieodwracalnie wiążąc z innymi". Czy ich miłość będzie miała szansę przetrwać?Przenosimy się w czasie o 100 lat, do roku 1939. Tym razem poznajemy młodą Matildę Emmerson, która jest w ciąży i z tego powodu rodzice chcą by wyjechała z Irlandii na wakacje do Ameryki. Zamieszkuje u Harriet, swojej kuzynki, która również jest latarniczką. Podczas swojego pobytu u krewnej odnajduje portret pewnej kobiety i list do niej zaadresowany, o której postanawia dowiedzieć się więcej. Traktuje to jaką kuszącą przerwę pomiędzy teraźniejszości a przeszłością, a słowa napisane sto lat temu w końcu wychodzą na wolność.Autorka stworzyła piękna, wzruszającą historię, która była inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. A ja takie opowieści uwielbiam. Świadomość, że czytam coś co mogło chociaż w małym stopniu ktoś kiedyś przeżyć sprawia u mnie wyzwolenie wielkich uczuć. Grace to postać, która oddała cała siebie by żyć w latarni. Pomimo, że chciałaby zobaczyć jak wygląda życie na lądzie, to zawsze uważała, że jednak to nie dla niej. Kochała patrzeć na fale a sztormy i burze morskie nie były jej strasznej. Autorka w cudowny sposób przestawiła miejsce, w którym dzieje się akcja. Miałam wrażenie, że sama jestem jedna z tych osób uratowanych przez Grace. Stoję przed oknem i patrzę na światło jakie rzuca latarnia.