Dzieci północy Salman Rushdie Książka

Dzieci północy to nie książka, w której chodzi o szybkie, przyjemne czytanie. W rzeczywistości chodzi w niej o przeciwieństwo tego, czym jest dobra, lubiana przez większość książka. Tekst jest gęsty, początkowo straszliwie mnie to frustrowało. Autor wędruje na przód, w tył, bardzo dużo kraży wokół właściwej treści, którą chcę czytelnikowi przekazać. Początkowo nie potrafiłem docenić takiej manipulacji ze strony autora. Kilkakronie zamykałem książkę, jednak jakimś cudem ona zawsze przyciągała mnie do siebie spowrotem. Książka, a raczej historia wniej opisana, jest oszałamiająca. Te frustrujące mnie aspekty, przez które początkowo myślałem o rzuceni książki w kąt, w międzyczasie zaczęły znikać. Obrazy są kwieciste, postacie są bardzo, ale to bardzo ciekawe, wręcz magiczne. Język jest skomplikowany, ale jest w dym duża doza piękna. Rozdziały są podzielone w przejrzysty sposób, wygląda to genialnie. Pomimo początkowego tempa, później okazuje się, że narracja specjalnie prowadzona jest właśnie w takim, a nie inny sposób. Mamy możliwość - dzięki autorowi - studiować historię Indii, od tej drugiej strony. Na początku książka może was męczyć, ale proszę dajcie jej szansę, a nie pożałujecie.

To moja absolutnie ulubiona powieść Rushide! Przedstawia nam tło rozbiorów Indii i Pakistanu po wycofaniu się brytyjskich okupantów. Niesamowity sposób narracji Rushidiego... Zasługuje on na pochwałę. Jego sposób pisania jest całkowicie niezawodny i dzięki temu historia jest tak niezwykła! Czytałem tą książkę tyle razy, że niedawno musiałem kupić nowy egzemplarz tej powieści. Polecałem książkę kilku moim znajomym i każdy, po przeczytaniu jej, wracacał do mnie, by wymienić obserwacje i opinie na temat książki. To była pierwsza książka, którą przeczytałem, w której narrator z perspektywy pierwszej osoby był znanym kłamcą, więc nie zawsze możesz uwierzyć w to, co powiedział. Jeśli chodzi o pisanie i narrację, było to dla mnie całkiem objawienie. Jeśli nigdy wcześniej nie czytałeś Rushdiego, proponuję zacząć od tego!

Fantastycza, inteligentna, głęboka, a także pouczająca. Dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia. Narrator jest niewiarygodny! W północnej godzinie niepodległości Indii, młody chłopiec o imieniu Saleem Synaj rodzi się z niezwykłymi mocami. Potrafi czytać w myślach i sercach innych, i ma długi nos w kształcie ogórka, którym może wyczuć niebezpieczeństwo. Jego narracja opowiada o jego szaleństwach bycia jednym z Dzieci Północy, a także o wszystkich złych rzeczach, które przytrafiają się jego rodzinie. Czy Saleem Synaj przetrwa klątwę swojej rodziny? To była niesamowita przejażdżka kolejką górską! Czytanie tej książki przypomina mi film Grand Budapest Hotel, ponieważ dzieje się wiele szalonych, zabawnych i niepokojących rzeczy.Zdecydowanie polecam tę książkę innym, ponieważ jest to jedna z tych książek, na które trzeba zwrócić całą uwagę. Książka jest bardzo długa (ponad 500 stron). W opisie na tylnej okładce napisano, że książka jest „magicznym realizmem". To poskręcona opowieść, ale warta przeczytania.

Fantastycza, inteligentna, głęboka, a także pouczająca. Dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia. Narrator jest niewiarygodny! W północnej godzinie niepodległości Indii, młody chłopiec o imieniu Saleem Synaj rodzi się z niezwykłymi mocami. Potrafi czytać w myślach i sercach innych, i ma długi nos w kształcie ogórka, którym może wyczuć niebezpieczeństwo. Jego narracja opowiada o jego szaleństwach bycia jednym z Dzieci Północy, a także o wszystkich złych rzeczach, które przytrafiają się jego rodzinie. Czy Saleem Synaj przetrwa klątwę swojej rodziny? To była niesamowita przejażdżka kolejką górską! Czytanie tej książki przypomina mi film Grand Budapest Hotel, ponieważ dzieje się wiele szalonych, zabawnych i niepokojących rzeczy.Zdecydowanie polecam tę książkę innym, ponieważ jest to jedna z tych książek, na które trzeba zwrócić całą uwagę. Książka jest bardzo długa (ponad 500 stron). W opisie na tylnej okładce napisano, że książka jest „magicznym realizmem". To poskręcona opowieść, ale warta przeczytania.

To moja absolutnie ulubiona powieść Rushide! Przedstawia nam tło rozbiorów Indii i Pakistanu po wycofaniu się brytyjskich okupantów. Niesamowity sposób narracji Rushidiego... Zasługuje on na pochwałę. Jego sposób pisania jest całkowicie niezawodny i dzięki temu historia jest tak niezwykła! Czytałem tą książkę tyle razy, że niedawno musiałem kupić nowy egzemplarz tej powieści. Polecałem książkę kilku moim znajomym i każdy, po przeczytaniu jej, wracacał do mnie, by wymienić obserwacje i opinie na temat książki. To była pierwsza książka, którą przeczytałem, w której narrator z perspektywy pierwszej osoby był znanym kłamcą, więc nie zawsze możesz uwierzyć w to, co powiedział. Jeśli chodzi o pisanie i narrację, było to dla mnie całkiem objawienie. Jeśli nigdy wcześniej nie czytałeś Rushdiego, proponuję zacząć od tego!

Dzieci północy to nie książka, w której chodzi o szybkie, przyjemne czytanie. W rzeczywistości chodzi w niej o przeciwieństwo tego, czym jest dobra, lubiana przez większość książka. Tekst jest gęsty, początkowo straszliwie mnie to frustrowało. Autor wędruje na przód, w tył, bardzo dużo kraży wokół właściwej treści, którą chcę czytelnikowi przekazać. Początkowo nie potrafiłem docenić takiej manipulacji ze strony autora. Kilkakronie zamykałem książkę, jednak jakimś cudem ona zawsze przyciągała mnie do siebie spowrotem. Książka, a raczej historia wniej opisana, jest oszałamiająca. Te frustrujące mnie aspekty, przez które początkowo myślałem o rzuceni książki w kąt, w międzyczasie zaczęły znikać. Obrazy są kwieciste, postacie są bardzo, ale to bardzo ciekawe, wręcz magiczne. Język jest skomplikowany, ale jest w dym duża doza piękna. Rozdziały są podzielone w przejrzysty sposób, wygląda to genialnie. Pomimo początkowego tempa, później okazuje się, że narracja specjalnie prowadzona jest właśnie w takim, a nie inny sposób. Mamy możliwość - dzięki autorowi - studiować historię Indii, od tej drugiej strony. Na początku książka może was męczyć, ale proszę dajcie jej szansę, a nie pożałujecie.