5 grudniów Książka

„5 grudniów” James Kestrela. Książka wielokrotnie nominowana do nagród różnorodnych, zdobywczyni kilku znaczących, uznana za jeden ze stu najlepszych kryminałów wszech czasów przez czasopismo „Image”. Aż tak? Tak. Wzięłam do ręki ten tytuł z dużymi oczekiwaniami. Nie oszukujmy się, jeśli coś jest okrzyczane światowym bestselerem to raczej gniota się nie spodziewasz. Książka jest bardzo dobra, bo inna. Inne czasy, inni ludzie inny styl i bohater powieściowy. Hawaje. Detektyw Joe McGardy bada sprawę śmierci Henry'go Kimmela Willarda. Mamy rok 1941. Okres tuż przed atakiem Japonii na Stany Zjednoczone. McGardy’go porwie wicher wojny i na 1400 dni uwięzi na terytorium wroga. W Japonii. Co ze sprawą nad która pracuje detektyw? Joe McGardy ze spokojem poddaje się losowi. Nie jest bierny, ale też nie walczy z siłą wyższą. Stara się przetrwać i pozostać człowiekiem. Jego los jest smutny a on pozostaje prawy, sprawiedliwy, wybaczający i czarujący bez względu na wojnę. Jego telegramy są śliczne. Takie starodawne i eleganckie. Pokłady skrywanych uczuć i niedopowiedzeń a dialogi? Te są lakoniczne. Cóż, mniej powiedzieć się nie da. Bohaterowie głównie milczą paląc papierosy i popijając alkohol lub herbatę od czasu do czasu rzucając jakieś zdanie, z którego połowa to informacja a druga to domysł co wypowiadający je miał na myśli. „5 grudniów” to w niewielkiej mierze kryminał, to także powieść obyczajowa i historyczna o człowieku, który się zgubił na wojnie a potem odnalazł. Czy został taki sam? A mordercy? Odpowiedzą za swoje czyny? Wszystkie wątki autor rozwiązał niespiesznie za to konsekwentnie i zgodnie z charakterami bohaterów. Czytając nie odczułam braku nowoczesnej techniki za to doceniłam elegancję i takt bohaterów. Nie wszyscy tacy byli, bo część z nich to alfonsi i drobne rzezimieszki a i szpieg się trafił. Niemniej taki typ w garniturze to jednak typ elegancki a nie jakiś menel na kacu z wulgarnym słowem w ustach. „ 5 grudniów” to elegancka proza z klimatem muśnięta historią.

„5 grudniów” James Kestrela. Książka wielokrotnie nominowana do nagród różnorodnych, zdobywczyni kilku znaczących, uznana za jeden ze stu najlepszych kryminałów wszech czasów przez czasopismo „Image”. Aż tak? Tak. Wzięłam do ręki ten tytuł z dużymi oczekiwaniami. Nie oszukujmy się, jeśli coś jest okrzyczane światowym bestselerem to raczej gniota się nie spodziewasz. Książka jest bardzo dobra, bo inna. Inne czasy, inni ludzie inny styl i bohater powieściowy. Hawaje. Detektyw Joe McGardy bada sprawę śmierci Henry'go Kimmela Willarda. Mamy rok 1941. Okres tuż przed atakiem Japonii na Stany Zjednoczone. McGardy’go porwie wicher wojny i na 1400 dni uwięzi na terytorium wroga. W Japonii. Co ze sprawą nad która pracuje detektyw? Joe McGardy ze spokojem poddaje się losowi. Nie jest bierny, ale też nie walczy z siłą wyższą. Stara się przetrwać i pozostać człowiekiem. Jego los jest smutny a on pozostaje prawy, sprawiedliwy, wybaczający i czarujący bez względu na wojnę. Jego telegramy są śliczne. Takie starodawne i eleganckie. Pokłady skrywanych uczuć i niedopowiedzeń a dialogi? Te są lakoniczne. Cóż, mniej powiedzieć się nie da. Bohaterowie głównie milczą paląc papierosy i popijając alkohol lub herbatę od czasu do czasu rzucając jakieś zdanie, z którego połowa to informacja a druga to domysł co wypowiadający je miał na myśli. „5 grudniów” to w niewielkiej mierze kryminał, to także powieść obyczajowa i historyczna o człowieku, który się zgubił na wojnie a potem odnalazł. Czy został taki sam? A mordercy? Odpowiedzą za swoje czyny? Wszystkie wątki autor rozwiązał niespiesznie za to konsekwentnie i zgodnie z charakterami bohaterów. Czytając nie odczułam braku nowoczesnej techniki za to doceniłam elegancję i takt bohaterów. Nie wszyscy tacy byli, bo część z nich to alfonsi i drobne rzezimieszki a i szpieg się trafił. Niemniej taki typ w garniturze to jednak typ elegancki a nie jakiś menel na kacu z wulgarnym słowem w ustach. „ 5 grudniów” to elegancka proza z klimatem muśnięta historią.