Zakopane. Osiem deszczowych dni

Deszczowa wiosna w Zakopanem. Okradziony lekarz prosi o pomoc Piotra Kluchę,
byłego oficera WSI i eks-detektywa. Tropy prowadzą do mrocznych historii z czasów II wojny, ubeckiej katowni na Wilczniku i „Białego SS”. Wkrótce lekarz odwołuje zlecenie, miasteczkiem wstrząsa seria spektakularnych napadów, dawni znajomi przypominają o zobowiązaniach, eks-detektyw brnie coraz głębiej w kłopoty, a deszcz pada, pada i pada...

Jacek Rębacz już od kilku lat portretuje zimową stolicę Polski. Nie robi tego w rękawiczkach ani nie zamiata spraw pod dywan. W jego zakopiańskich kryminałach (SEZON NA SAMOBÓJCÓW, POKÓJ Z WIDOKIEM NA CMENTARZ i LUFTKURORT 1940) to miasto jest takie, jakie jest: piękne i dumne, brudne i skorumpowane. W knajpach, które trudno zliczyć, w zgodnej symbiozie przesiaduje elita: gangsterzy i celebryci, znani politycy i biznesmeni, a po Krupówkach snują się umęczeni turyści. Jest gwarnie i wesoło, jest interes do zrobienia. Tani przekręt – proszę bardzo. Morderstwo na zlecenie – też się zdarza. Grubsza afera – jeśli nie tutaj, to gdzie!
Jacek Rębacz patrzy na swoje Zakopane bez złudzeń. To jego miasto! Zna tu każdy kamień i każdy zaułek.