Robczik. Powieść wileńska

„Robczik” to spojrzenie na Wilno współczesne, bez filtrów kresowej mitologii, bogoojczyźnianego i nostalgicznego zadość czynienia stereotypom i wyobrażeniom. Powieść Bartosza Połońskiego – inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z pierwszej dekady XXI wieku – opowiada historię grupy wileńskich licealistów o polskich korzeniach, opisuje problemy młodzieży z blokowisk, ich fascynacje, wybory, codzienność.

Relacjonując w pierwszoosobowej narracji kilka tygodni z życia grupy przyjaciół, ukazuje miasto ich oczami i ich językiem, który wyrasta z określonego genius loci. I właśnie w języku tkwi magnetyczny urok, niezwykłość, a zarazem trudność „Robczika”. Ów wileński aequo- i topolekt jest połączeniem języka polskiego, „tutejszego”, litewskiego, ogólno- i wileńskomłodzieżowego, rusycyzmów i anglicyzmów. Czegoś takiego jeszcze nie czytaliśmy.

„Robczik” to rzecz rewolucyjna. Wileńszczyzna, region przez Polskę zapomniany, a przecież z polską kulturą nadal związany, wraca dzięki Bartoszowi Połońskiemu do naszych mózgów i świadomości. Tylko że Wileńszczyzna przeszła w ostatnich dekadach inną historię niż polskie państwo i nabrała innej formy, więc czytanie „Robczika” jest tak fascynujące jak czytanie swojej własnej historii alternatywnej. I to takiej, która naprawdę się wydarzyła.

Ziemowit Szczerek

Bartosz Połoński – artysta, scenarzysta i twórca filmów wirtualnej rzeczywistości. Urodził się w Wilnie, studiował w Polsce i pracował w USA.