Dwie twarze. Życie prywatne morderców z Auschwitz

Jak wyglądało życie rodzin esesmanów zamieszkujących nieopodal Auschwitz? Czy najbliżsi byli świadomi tego, co dzieje się za kratami obozu koncentracyjnego?

Ann wraz ze swoim mężem esesmanem i dziećmi niedawno przeprowadzili się do Auschwitz. To zupełnie nowa rzeczywistość, w której na początku trudno było im się odnaleźć. Ann zauważyła, że Hans coraz częściej wracał z pracy zdenerwowany i wycieńczony. Martwiła się o jego zdrowie i o to, że nie chce jej wytłumaczyć, co tak naprawdę leży w granicach jego obowiązków. Kobieta z każdym dniem nabierała przekonania, że praca męża jest naprawdę ciężka, a przebywanie wśród kryminalistów w pasiakach negatywnie wpływa na jego samopoczucie.

Wszystkie dni w Auschwitz były do siebie podobne. Esesmani wykonywali swoją pracę, a następnie wracali do swoich domów, w których czekała stęskniona żona i dzieci. Popołudniami uprawiali swoje ogrody, hodowali króliki, opiekowali się psami. Wszystko to działo się w niewielkiej odległości od obozowych krat.

Esesmańskim rodzinom nie brakowało niczego. O ich wygodę dbali więźniowie oraz okoliczni mieszkańcy, którzy zostali do tego zmuszeni. Niektórym z nich życie tutaj przypadło do gustu. Pili w pobliskiej kantynie, chodzili do burdelu, wyjeżdżali na urlopy i wycieczki i zakochiwali się w tutejszych dziewczynach. Nawet po zakończeniu wojny niektórzy esesmani nie chcieli opuszczać tego miejsca, a część z nich wracała tutaj przy najbliższej okazji.