Właśnie dziś, właśnie teraz Karolina Wilczyńska Książka

Codzienność i pewność nadejścia jutra przerywa pożar w hali handlowej. Część osób nie odnosi żadnych obrażeń, niektórzy są lekko potłuczeni, a paru zakupowiczów żegna się z życiem pod sterami gruzów. Trzy kobiety ocalałe z pożaru spotykają się w szpitalu, a potem próbują żyć z tym, co przyniósł im los. W przypadku Soni - niepełnosprawność.Karolina Wilczyńska zachwyca lekkością pióra i świetną kreacją bohaterów: sama nie wiem, kiedy przeczytałam tę książkę! Muszę jednak zdradzić, że momentami byłam nią zmęczona psychicznie - życia bohaterek nie są różowe i prowokują do paru przemyśleń... Ile można poświęcić dla dziecka? Co oznacza małżeńskie "w zdrowiu i w chorobie, aż do śmierci" i czy trzeba poświęcać własne życie dla najbliższych? Autorka po raz kolejny pokazała, że nie boi się trudnych tematów i doskonale rozumie uczucia kobiet. Właśnie dzięki temu książka jest pełna emocji.Autorka pisze o kobietach i dla kobiet, pragnąc poruszyć nie tylko serca, ale i rozumy... Każda z trzech bohaterek jest bowiem głęboko nieszczęśliwa i to wcale nie ze względu na zdrowotne konsekwencje pożaru, lecz przez mężczyzn! Syn, mąż, ojciec - każdy z nich na swój sposób tłamsi psychicznie i nie pozwala na szczęście, niszcząc poczucie własnej wartości. Mam wrażenie, że Karolina Wilczyńska do nas apeluje: dziewczyny, obudźcie się i właśnie dziś, właśnie teraz, zadbajcie o swoje dobro, bo nigdy nie wiadomo, co przyniesie jutro. Polecam tę książkę na spokojny wieczór: ku refleksji i przestrodze przed życiem poświęconym dla kogoś, kto na to nie zasłużył.

Czytam wiele książek. Czasem trafiają się takie, których fabuła jest lekka i przyjemna. Stanowią tymczasową rozrywkę. Czasem jednak... w moje ręce trafia powieść, która mną potrząsa, która, mówiąc kolokwialnie, we mnie siedzi. I tak właśnie było z „Właśnie dziś, właśnie teraz" Karoliny Wilczyńskiej.Jak to się stało, ja nie wiem, ale do tej pory nie miałam okazji jej przeczytać. Choć przecież mam za sobą lekturę tak wielu książek tej autorki. Myślę sobie, że po prostu to był jej czas, jej miejsce. Jak w tytule - miałam ją poznać właśnie dziś, właśnie teraz... Bo przychodzą w życiu człowieka takie chwile, kiedy zaczyna wierzyć, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Zupełnie jak w przypadku trzech bohaterek powieści, które połączył jeden wypadek. Los, przeznaczenie, nazwijcie to, jak chcecie, postawił je na wspólnej drodze, która stała się początkiem przyjaźni. Jakkolwiek by ona daleka od wzorcowej przyjaźni nie była.Karolina Wilczyńska kreśli opowieść, która mogła wydarzyć się naprawdę. Może gdzieś obok mieszka taka Bronisława, która codziennie wierzy, że jej syn się zmieni. Która ledwo wiąże koniec z końcem, a mimo to potrafi uśmiechać się do ludzi, znajdując w sobie dosyć siły, aby nadal czekać. Czy ją dostrzegasz?Ile jest takich Sabin, które samotnie przemierzają z góry wytyczoną trasę: praca - dom. Dom, w którym czeka tylko kolejna obelga, ciężka praca przy opiece nad zniedołężniałym ojcem, który wyrzuca z siebie gorzkie słowa, które ranią, jak sztylety. Czy zainteresowałeś się kiedyś, dlaczego jest wiecznie niezadowolona? A może oceniłeś ją z góry, klasyfikując do kategorii: „zgryźliwa stara panna"?Ile jest kobiet, które jak Sonia żyją w bańce mydlanej, przekonane o szczęściu, które jest tylko pozorne? Pięknym obrazku idealnej rodziny, którą każdego dnia, nieświadomie, próbują posklejać w całość? Zazdrościłeś jej pieniędzy, prawda?Karolina Wilczyńska stworzyła niezwykle przejmującą powieść, która uderza w nas z całą mocą. Świadomością, że tak wiele razy byliśmy ślepi na potrzeby innych. Ocenialiśmy, nie znając drugiej osoby, bo tak jest łatwiej - odejść i zająć się swoim życiem. A przecież pod skorupą, jaką widać na co dzień, kryje się potrzeba. Potrzeba czułości, zainteresowania, tego, żeby najbliższa osoba w końcu okazała trochę uczucia... Opowieść, która nie pozwoli o sobie długo zapomnieć, która zakorzeni się w waszej pamięci. Ze mną tak właśnie było. Choć to tylko fikcyjne losy bohaterek wykreowanych przez autorkę, to przeżyłam je zupełnie tak, jakby były moim udziałem. Nawet, teraz kiedy piszę tę opinię, mam w oczach łzy. Jeśli szukacie mądrej powieści obyczajowej, która skłania do refleksji, która zostaje w nas, a nade wszystko otwiera oczy, to koniecznie po nią sięgnijcie.Podsumowując:„Właśnie dziś, właśnie teraz" to książka na wskroś poruszająca. Uniwersalna historia o tym, że czasem sytuacja zmusza nas do tego, aby przewartościować swoje życie i dostrzec to, czego do tej pory nie widzieliśmy. To także opowieść o czekaniu, które czasem przypomina to czekanie na Godota, na coś, co nigdy nie nastąpi... I choć czekanie nie zawsze jest złe, to najważniejsze, aby się w nim nie zatracić, zapominając o sobie. Dlatego nie warto na nie tracić życia, bo ono na nas nie poczeka. Polecam!

Czytam wiele książek. Czasem trafiają się takie, których fabuła jest lekka i przyjemna. Stanowią tymczasową rozrywkę. Czasem jednak... w moje ręce trafia powieść, która mną potrząsa, która, mówiąc kolokwialnie, we mnie siedzi. I tak właśnie było z „Właśnie dziś, właśnie teraz" Karoliny Wilczyńskiej.Jak to się stało, ja nie wiem, ale do tej pory nie miałam okazji jej przeczytać. Choć przecież mam za sobą lekturę tak wielu książek tej autorki. Myślę sobie, że po prostu to był jej czas, jej miejsce. Jak w tytule - miałam ją poznać właśnie dziś, właśnie teraz... Bo przychodzą w życiu człowieka takie chwile, kiedy zaczyna wierzyć, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Zupełnie jak w przypadku trzech bohaterek powieści, które połączył jeden wypadek. Los, przeznaczenie, nazwijcie to, jak chcecie, postawił je na wspólnej drodze, która stała się początkiem przyjaźni. Jakkolwiek by ona daleka od wzorcowej przyjaźni nie była.Karolina Wilczyńska kreśli opowieść, która mogła wydarzyć się naprawdę. Może gdzieś obok mieszka taka Bronisława, która codziennie wierzy, że jej syn się zmieni. Która ledwo wiąże koniec z końcem, a mimo to potrafi uśmiechać się do ludzi, znajdując w sobie dosyć siły, aby nadal czekać. Czy ją dostrzegasz?Ile jest takich Sabin, które samotnie przemierzają z góry wytyczoną trasę: praca - dom. Dom, w którym czeka tylko kolejna obelga, ciężka praca przy opiece nad zniedołężniałym ojcem, który wyrzuca z siebie gorzkie słowa, które ranią, jak sztylety. Czy zainteresowałeś się kiedyś, dlaczego jest wiecznie niezadowolona? A może oceniłeś ją z góry, klasyfikując do kategorii: „zgryźliwa stara panna"?Ile jest kobiet, które jak Sonia żyją w bańce mydlanej, przekonane o szczęściu, które jest tylko pozorne? Pięknym obrazku idealnej rodziny, którą każdego dnia, nieświadomie, próbują posklejać w całość? Zazdrościłeś jej pieniędzy, prawda?Karolina Wilczyńska stworzyła niezwykle przejmującą powieść, która uderza w nas z całą mocą. Świadomością, że tak wiele razy byliśmy ślepi na potrzeby innych. Ocenialiśmy, nie znając drugiej osoby, bo tak jest łatwiej - odejść i zająć się swoim życiem. A przecież pod skorupą, jaką widać na co dzień, kryje się potrzeba. Potrzeba czułości, zainteresowania, tego, żeby najbliższa osoba w końcu okazała trochę uczucia... Opowieść, która nie pozwoli o sobie długo zapomnieć, która zakorzeni się w waszej pamięci. Ze mną tak właśnie było. Choć to tylko fikcyjne losy bohaterek wykreowanych przez autorkę, to przeżyłam je zupełnie tak, jakby były moim udziałem. Nawet, teraz kiedy piszę tę opinię, mam w oczach łzy. Jeśli szukacie mądrej powieści obyczajowej, która skłania do refleksji, która zostaje w nas, a nade wszystko otwiera oczy, to koniecznie po nią sięgnijcie.Podsumowując:„Właśnie dziś, właśnie teraz" to książka na wskroś poruszająca. Uniwersalna historia o tym, że czasem sytuacja zmusza nas do tego, aby przewartościować swoje życie i dostrzec to, czego do tej pory nie widzieliśmy. To także opowieść o czekaniu, które czasem przypomina to czekanie na Godota, na coś, co nigdy nie nastąpi... I choć czekanie nie zawsze jest złe, to najważniejsze, aby się w nim nie zatracić, zapominając o sobie. Dlatego nie warto na nie tracić życia, bo ono na nas nie poczeka. Polecam!

Codzienność i pewność nadejścia jutra przerywa pożar w hali handlowej. Część osób nie odnosi żadnych obrażeń, niektórzy są lekko potłuczeni, a paru zakupowiczów żegna się z życiem pod sterami gruzów. Trzy kobiety ocalałe z pożaru spotykają się w szpitalu, a potem próbują żyć z tym, co przyniósł im los. W przypadku Soni - niepełnosprawność.Karolina Wilczyńska zachwyca lekkością pióra i świetną kreacją bohaterów: sama nie wiem, kiedy przeczytałam tę książkę! Muszę jednak zdradzić, że momentami byłam nią zmęczona psychicznie - życia bohaterek nie są różowe i prowokują do paru przemyśleń... Ile można poświęcić dla dziecka? Co oznacza małżeńskie "w zdrowiu i w chorobie, aż do śmierci" i czy trzeba poświęcać własne życie dla najbliższych? Autorka po raz kolejny pokazała, że nie boi się trudnych tematów i doskonale rozumie uczucia kobiet. Właśnie dzięki temu książka jest pełna emocji.Autorka pisze o kobietach i dla kobiet, pragnąc poruszyć nie tylko serca, ale i rozumy... Każda z trzech bohaterek jest bowiem głęboko nieszczęśliwa i to wcale nie ze względu na zdrowotne konsekwencje pożaru, lecz przez mężczyzn! Syn, mąż, ojciec - każdy z nich na swój sposób tłamsi psychicznie i nie pozwala na szczęście, niszcząc poczucie własnej wartości. Mam wrażenie, że Karolina Wilczyńska do nas apeluje: dziewczyny, obudźcie się i właśnie dziś, właśnie teraz, zadbajcie o swoje dobro, bo nigdy nie wiadomo, co przyniesie jutro. Polecam tę książkę na spokojny wieczór: ku refleksji i przestrodze przed życiem poświęconym dla kogoś, kto na to nie zasłużył.