W cieniu narcyza Jak rozpoznać toksyczną relację i uwolnić się z niej Hall Julie L. Książka

W cieniu narcyza: Jak rozpoznać toksyczną relację i uwolnić się z niej" stanowi niezwykle szczegółowe spojrzenie na narcyzm i zaburzenie osobowości narcystycznej (NPD). Jest to ósma książka o narcyzmie, którą przeczytałem, i obejmuje wszystkie podstawowe przemyślenia i badania nad narcyzami jako osobami skupionymi na sobie, pozbawionymi empatii, manipulującymi itp. Jednak ta publikacja wychodzi dalej, opisując narcyzów jako tyranów, omawiając przyczyny ich gniewu i destrukcyjności oraz to, jak ich opinie są niewiarygodne z powodu ich perspektywy. Omówione są również skutki, jakie narcystyczny rodzic ma na dziecko, kategorie dzieci, takie jak złote, zagubione lub kozło ofiarnego, oraz jak zacząć odzyskiwać kontrolę po praniu mózgu i manipulacji, które miały miejsce. Podczas czytania każdego rozdziału, wykrzykiwałem: "To to. To się ze mną stało". Ta książka wyjaśniła więcej niż inne pozycje. Zawiera nawet sekcje na temat skrytego narcyzmu, tematu, który nie był omówiony w innych książkach. Dotychczas dyskusję na temat narcyzmu skrytego znalazłem tylko w jednej książce o tym tytule ("The Covert Narcissist..."). Wiele się nauczyłem z tej dyskusji. Nigdy nie widziałem lęku jako części żałoby. Nigdy nie pomyślałem o tym, że perspektywa narcystyczna nie powinna definiować osoby, ponieważ jest naturalnie wypaczona. Nie zastanawiałem się nad tym, jak konfrontacja z narcyzem ujawnia go i może zmienić jego chwilową życzliwość w atak oskarżeń lub gniewu (str. 221). Książka pokazała mi również, że wiele moich zachowań to tylko reakcje na traumę wynikającą z kontaktu z narcyzem, które można przezwyciężyć, gdy tylko zmierzymy się z tymi uczuciami (str. 240). Ku mojej uldze, potwierdziła także, że chociaż mogę dostrzegać w sobie zachowania narcystyczne, są to tylko rzeczy, które przejąłem przez styczność z narcyzem; fakt, że szukam pomocy i dążę do poprawy, oraz to, że nie uważam się za doskonałego, pokazuje, że nie jestem narcyzem, tylko dzieckiem narcyza (str. 254).Rozdział poświęcony powrotowi do zdrowia omawia samoocenę, której nie poruszają inne źródła. Wspomniano o standardowych technikach przetrwania, takich jak uległość i perfekcjonizm, ale omówiono również dysocjację i wykluczenie swojego autentycznego ja, własnej wartości i potrzeby miłości. W ostatnim rozdziale autor stawia w kontraście potwornego zachowania narcyzów z ich zranionym wewnętrznym dzieckiem, które nigdy nie dorosło. Jest to druga książka o narcyzmie, jaką czytałem, która nie traktuje narcyzów tylko jako ludzi, od których należy uciekać, ale przedstawia rzeczywistość połączoną ze współczuciem. 

W cieniu narcyza: Jak rozpoznać toksyczną relację i uwolnić się z niej" stanowi niezwykle szczegółowe spojrzenie na narcyzm i zaburzenie osobowości narcystycznej (NPD). Jest to ósma książka o narcyzmie, którą przeczytałem, i obejmuje wszystkie podstawowe przemyślenia i badania nad narcyzami jako osobami skupionymi na sobie, pozbawionymi empatii, manipulującymi itp. Jednak ta publikacja wychodzi dalej, opisując narcyzów jako tyranów, omawiając przyczyny ich gniewu i destrukcyjności oraz to, jak ich opinie są niewiarygodne z powodu ich perspektywy. Omówione są również skutki, jakie narcystyczny rodzic ma na dziecko, kategorie dzieci, takie jak złote, zagubione lub kozło ofiarnego, oraz jak zacząć odzyskiwać kontrolę po praniu mózgu i manipulacji, które miały miejsce. Podczas czytania każdego rozdziału, wykrzykiwałem: "To to. To się ze mną stało". Ta książka wyjaśniła więcej niż inne pozycje. Zawiera nawet sekcje na temat skrytego narcyzmu, tematu, który nie był omówiony w innych książkach. Dotychczas dyskusję na temat narcyzmu skrytego znalazłem tylko w jednej książce o tym tytule ("The Covert Narcissist..."). Wiele się nauczyłem z tej dyskusji. Nigdy nie widziałem lęku jako części żałoby. Nigdy nie pomyślałem o tym, że perspektywa narcystyczna nie powinna definiować osoby, ponieważ jest naturalnie wypaczona. Nie zastanawiałem się nad tym, jak konfrontacja z narcyzem ujawnia go i może zmienić jego chwilową życzliwość w atak oskarżeń lub gniewu (str. 221). Książka pokazała mi również, że wiele moich zachowań to tylko reakcje na traumę wynikającą z kontaktu z narcyzem, które można przezwyciężyć, gdy tylko zmierzymy się z tymi uczuciami (str. 240). Ku mojej uldze, potwierdziła także, że chociaż mogę dostrzegać w sobie zachowania narcystyczne, są to tylko rzeczy, które przejąłem przez styczność z narcyzem; fakt, że szukam pomocy i dążę do poprawy, oraz to, że nie uważam się za doskonałego, pokazuje, że nie jestem narcyzem, tylko dzieckiem narcyza (str. 254).Rozdział poświęcony powrotowi do zdrowia omawia samoocenę, której nie poruszają inne źródła. Wspomniano o standardowych technikach przetrwania, takich jak uległość i perfekcjonizm, ale omówiono również dysocjację i wykluczenie swojego autentycznego ja, własnej wartości i potrzeby miłości. W ostatnim rozdziale autor stawia w kontraście potwornego zachowania narcyzów z ich zranionym wewnętrznym dzieckiem, które nigdy nie dorosło. Jest to druga książka o narcyzmie, jaką czytałem, która nie traktuje narcyzów tylko jako ludzi, od których należy uciekać, ale przedstawia rzeczywistość połączoną ze współczuciem.