Niebieski ogród Joanna Tekieli Książka

Korzystając dziś z pięknej pogody i spacerując po ogrodzie wracałam myślami do magicznego miejsca, którego obraz wyłania się z najnowszej powieści Joanny Tekieli. „Niebieski ogród" okazuje się bowiem symbolem romantycznej i prawdziwej miłości, a historia z nią związana wzruszająca i smutna zagości w moim sercu na długo.Autorka kreuje świat, który oscyluje między teraźniejszością a przeszłością, łącząc w sobie elementy tajemnicy, romantyzmu i ludzkiej tragedii. Prowadzi czytelnika przez życie Feliksa Starzeckiego, znanego jako "Trupielec", starca, który nawet po śmierci owiany jest aurą tajemnicy. Uważany za odludka i dziwaka wiodącego „jałowe, pozbawione emocji życie" kiedyś przeżył jednak wielką miłość. Ta miłość, mimo upływu lat i licznych przeszkód, pozostała do końca żywa w jego sercu i w śladach, jakie po sobie pozostawił.Autorka wprowadza element tajemnicy, kiedy współcześni mieszkańcy miejscowości Średnie, Kamil, pani Danusia i ksiądz Franek, odkrywają kolejne sekrety starego domu i jego zmarłego właściciela. Podziemne przejścia, ukryte pokoje, a przede wszystkim kronika opowiadająca o losach Feliksa i Doroty, nadają opowieści intrygujący, niemalże magiczny klimat. Historia ich relacji wyłaniająca się z jej kart, jest nie tylko opowieścią o uczuciu, ale też o brutalności losu i niesprawiedliwości, jakiej doświadczyli. Tragedia, która dotyka rodzinę Doroty, zmienia wspólne plany młodych na zawsze - śmierć matki, szaleństwo ojca, który postanawia zamknąć córkę w klasztorze i desperacka walka Feliksa o jej odnalezienie, nadają powieści głęboki wymiar emocjonalny.Z powieści wyłania się refleksja nad tym, jak łatwo zapominamy, że starsze osoby kiedyś były młode, miały swoje pasje, marzenia i uczucia. Że żyły pełnią życia, śmiały się w głos i kochały. Feliks, który zawsze wydawał się być odizolowany od świata, dopiero po swojej śmierci staje się ważny dla okolicznych mieszkańców.Zakończenie powieści nie przynosi jednoznacznych odpowiedzi na wszystkie pytania, co może budzić pewien niedosyt u czytelnika, ale z drugiej strony wątki, które pozostają otwarte dodają historii realizmu i pewnego melancholijnego wymiaru. "Niebieski ogród" to powieść pełna tajemnic, subtelnych emocji i poruszających refleksji nad przemijaniem, miłością i spuścizną, jaką każdy z nas zostawia po sobie. Joanna Tekieli z wyczuciem splata przeszłość z teraźniejszością, tworząc opowieść, która wzrusza swoim pięknem i głębią i wypełnia serce wszelkimi odcieniami niebieskiego od pastelowych błękitów po głęboki i wyrazisty kobalt.

Joanna Tekieli to jedna z autorek, po książki której sięgam w ciemno. Wiem jak pisze i wiem, że je uwielbiam, bo działają jak puszysty kocyk w chłodne dni, jak kubek gorącej herbaty z cytrynką, jak promienie słońca w pierwsze ciepłe dni po zimie, ale potrafi też walnąć pięścią w stół, bo dzięki temu zaczynasz doceniać to, co masz, że w trakcie trwania jakiegoś gorszego dnia zdajesz sobie sprawę, że jutro będzie nowy dzień, nowe pomysły, nowe możliwości, a może wyjście z dołka życiowego? etc. Ta moja grupa autorów powoduje, że jakoś lepiej mi na sercu. Gdy zobaczyłam ten tytuł w aplikacji Audioteka - „Niebieski ogród" wydawnictwa Filia nie wahałam się ani chwili i w pół dnia pochłonęłam tę lekturę. Jeżeli chcesz to odsyłam was na stronę wydawnictwa żeby zapoznać się z opisem, ale jak zawsze polecam czytać bez wcześniejszego zgłębiania szczegółów.Ile tak naprawdę wiesz o swoich bliskich, sąsiadach czy osobach z otoczenia? Podejrzewam, że tyle, ile sami zechcą ci powiedzieć lub co uda ci się dowiedzieć od innych. Może w twoim sąsiedztwie mieszka ktoś, kto uchodzi za lokalnego dziwaka lub odludka? Może ta osoba ma za sobą nietuzinkową historię, często nie mającą wiele wspólnego z tym co usłyszałaś/łeś? Znam kilka takich przypadków i muszę przyznać, że nigdy nie przyszło mi do głowy, by zgłębić, poznać, zainteresować się ich przeszłością lub dowiedzieć się, co sprawiło, że są tacy, jacy są.Przed wami historia człowieka, który wiele ryzykował, przeszedł przez liczne trudności i stracił wiele, by ratować...? Wybaczcie, ale gdybym zdradziła więcej, od razu wiedzielibyście, o co chodzi więc wolę dać wam szansę na przeżycie naprawdę fascynującej opowieści, niczym z Disneya - O śpiącej królewnie czy Kopciuszku, ale w rolach głównych występuje prawdziwe życie. Książka skłania do refleksji, zmusza do zastanowienia się nad sobą i swoim życiem, a przede wszystkim uczy, by nie oceniać ludzi po ich wyglądzie. Jeśli lubisz książki o codziennym życiu, otoczeniu, tajemnicach i starych domach, które, zarośnięte i zaniedbane, kryją w sobie mnóstwo historii - historii ludzi, którzy żyli wiele lat temu, kochali, pragnęli być kochani, mieli marzenia i nadzieje na lepsze jutro - to ta książka jest właśnie dla ciebie.

Joanna Tekieli to jedna z autorek, po książki której sięgam w ciemno. Wiem jak pisze i wiem, że je uwielbiam, bo działają jak puszysty kocyk w chłodne dni, jak kubek gorącej herbaty z cytrynką, jak promienie słońca w pierwsze ciepłe dni po zimie, ale potrafi też walnąć pięścią w stół, bo dzięki temu zaczynasz doceniać to, co masz, że w trakcie trwania jakiegoś gorszego dnia zdajesz sobie sprawę, że jutro będzie nowy dzień, nowe pomysły, nowe możliwości, a może wyjście z dołka życiowego? etc. Ta moja grupa autorów powoduje, że jakoś lepiej mi na sercu. Gdy zobaczyłam ten tytuł w aplikacji Audioteka - „Niebieski ogród" wydawnictwa Filia nie wahałam się ani chwili i w pół dnia pochłonęłam tę lekturę. Jeżeli chcesz to odsyłam was na stronę wydawnictwa żeby zapoznać się z opisem, ale jak zawsze polecam czytać bez wcześniejszego zgłębiania szczegółów.Ile tak naprawdę wiesz o swoich bliskich, sąsiadach czy osobach z otoczenia? Podejrzewam, że tyle, ile sami zechcą ci powiedzieć lub co uda ci się dowiedzieć od innych. Może w twoim sąsiedztwie mieszka ktoś, kto uchodzi za lokalnego dziwaka lub odludka? Może ta osoba ma za sobą nietuzinkową historię, często nie mającą wiele wspólnego z tym co usłyszałaś/łeś? Znam kilka takich przypadków i muszę przyznać, że nigdy nie przyszło mi do głowy, by zgłębić, poznać, zainteresować się ich przeszłością lub dowiedzieć się, co sprawiło, że są tacy, jacy są.Przed wami historia człowieka, który wiele ryzykował, przeszedł przez liczne trudności i stracił wiele, by ratować...? Wybaczcie, ale gdybym zdradziła więcej, od razu wiedzielibyście, o co chodzi więc wolę dać wam szansę na przeżycie naprawdę fascynującej opowieści, niczym z Disneya - O śpiącej królewnie czy Kopciuszku, ale w rolach głównych występuje prawdziwe życie. Książka skłania do refleksji, zmusza do zastanowienia się nad sobą i swoim życiem, a przede wszystkim uczy, by nie oceniać ludzi po ich wyglądzie. Jeśli lubisz książki o codziennym życiu, otoczeniu, tajemnicach i starych domach, które, zarośnięte i zaniedbane, kryją w sobie mnóstwo historii - historii ludzi, którzy żyli wiele lat temu, kochali, pragnęli być kochani, mieli marzenia i nadzieje na lepsze jutro - to ta książka jest właśnie dla ciebie.

Korzystając dziś z pięknej pogody i spacerując po ogrodzie wracałam myślami do magicznego miejsca, którego obraz wyłania się z najnowszej powieści Joanny Tekieli. „Niebieski ogród" okazuje się bowiem symbolem romantycznej i prawdziwej miłości, a historia z nią związana wzruszająca i smutna zagości w moim sercu na długo.Autorka kreuje świat, który oscyluje między teraźniejszością a przeszłością, łącząc w sobie elementy tajemnicy, romantyzmu i ludzkiej tragedii. Prowadzi czytelnika przez życie Feliksa Starzeckiego, znanego jako "Trupielec", starca, który nawet po śmierci owiany jest aurą tajemnicy. Uważany za odludka i dziwaka wiodącego „jałowe, pozbawione emocji życie" kiedyś przeżył jednak wielką miłość. Ta miłość, mimo upływu lat i licznych przeszkód, pozostała do końca żywa w jego sercu i w śladach, jakie po sobie pozostawił.Autorka wprowadza element tajemnicy, kiedy współcześni mieszkańcy miejscowości Średnie, Kamil, pani Danusia i ksiądz Franek, odkrywają kolejne sekrety starego domu i jego zmarłego właściciela. Podziemne przejścia, ukryte pokoje, a przede wszystkim kronika opowiadająca o losach Feliksa i Doroty, nadają opowieści intrygujący, niemalże magiczny klimat. Historia ich relacji wyłaniająca się z jej kart, jest nie tylko opowieścią o uczuciu, ale też o brutalności losu i niesprawiedliwości, jakiej doświadczyli. Tragedia, która dotyka rodzinę Doroty, zmienia wspólne plany młodych na zawsze - śmierć matki, szaleństwo ojca, który postanawia zamknąć córkę w klasztorze i desperacka walka Feliksa o jej odnalezienie, nadają powieści głęboki wymiar emocjonalny.Z powieści wyłania się refleksja nad tym, jak łatwo zapominamy, że starsze osoby kiedyś były młode, miały swoje pasje, marzenia i uczucia. Że żyły pełnią życia, śmiały się w głos i kochały. Feliks, który zawsze wydawał się być odizolowany od świata, dopiero po swojej śmierci staje się ważny dla okolicznych mieszkańców.Zakończenie powieści nie przynosi jednoznacznych odpowiedzi na wszystkie pytania, co może budzić pewien niedosyt u czytelnika, ale z drugiej strony wątki, które pozostają otwarte dodają historii realizmu i pewnego melancholijnego wymiaru. "Niebieski ogród" to powieść pełna tajemnic, subtelnych emocji i poruszających refleksji nad przemijaniem, miłością i spuścizną, jaką każdy z nas zostawia po sobie. Joanna Tekieli z wyczuciem splata przeszłość z teraźniejszością, tworząc opowieść, która wzrusza swoim pięknem i głębią i wypełnia serce wszelkimi odcieniami niebieskiego od pastelowych błękitów po głęboki i wyrazisty kobalt.

Nie każda miłość jest szczęśliwa, jednak wszystkie uczucia niezależnie od okoliczności są piękne i wyjątkowe.Feliks Starzecki jest najstarszym, ponad stuletnim mieszkańcem miasteczka Średnie , lecz z racji tego, że trzymał się na uboczu przez swoich sąsiadów zwany jest Trupicelem.Gdy mężczyzna umiera wychodzi na jaw, że cały swój majątek przeznaczył parafii do której należał przez całe swoje życie.By zbadać sprawę spadku proboszcz wraz z wikarym postanawiają poprosić o pomoc panią Danusię , kobietę, która ukończyła konserwację zabytków i historię sztuki. Dołącza do nich dziewiętnastoletni Kamil, kurier, który dostarczał seniorowi zakupy.Dzięki informacjom od Pani Janiny nasi poszukiwacze historii odkryli niezwykłe podziemne lokum.Dla kogo było przeznaczone i jakie tajemnice skrywa przepiękna kronika ukryta w pokoju , którego ściany mają odcień nieba w słoneczny dzień?Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie poznając tę lekturę.Choć okładka powieści Pani Joasi , której pióro bardzo sobie cenię jest bardzo piękna i niesamowicie ciepła, treść książki niewiele ma wspólnego z sielskością.Całość jest podzielona na dwie perspektywy czasowe .W pierwszej z nich wraz z trójką bardzo barwnych detektywów powoli odkrywa karty życia Feliksa , człowieka, którego nikt w Średnim nie próbował poznać.Druga zaś opowiada dzieje miłości, którą los wystawił na próbę, zniszczyło zaś szaleństwo i niemożność pójścia naprzód w imię źle pojętej sprawiedliwości.Ile ja wylałam łez nad tą powieścią. Momentami miałam ochotę rzucić ją w kąt ponieważ za każdym jednym razem , gdy już myślałam Gorzej nie będzie , limit nieszczęść Doroty i jej wybranka został wyczerpany okazywało się ,że były to tylko pobożne życzenia i autorka wymierzała w nich kolejny bolesny cios.Ojca młodej Pawlickiej najchętniej bym udusiła i to wcale nie jest metafora.Starzecki natomiast stawał na rzęsach, byle tylko zawalczyć o utracone szczęście i powiem szczerze dawno tak bardzo nie poruszyła mnie książkowa męska postać.Ten mężczyzna jest po prostu piękny.A historia jego miłości skojarzyła mi się z Kroniką pewnej miłości , znanej też jako Pamiętnik Nicholasa Sparksa ❤️Gorąco polecam , ale uprzedzam tej książki nie zaczyna się bez stu chusteczek pod ręką, bo emocji będzie co niemiara. Piękna wartościowa i bardzo poruszająca. Niebieski ogród nikogo nie pozostawia obojętnym.