Nie Ma Mariusz Szczygieł Książka

Niesamowita lektura. Często mam wrażenie, że książki, które otrzymują nagrody literackie są dla mnie za trudne i nie potrafię docenić ich piękna. W tym przypadku zupełnie tak nie było.Od pierwszych stron zakochałem się w każdej linijce. Przez książkę po prostu się plynie. Jest smutna, porusza trudne tematy, ale to chyba w niej najpiękniejsze. Być może za rzadko mówimy o uczuciach, które nas bolą i dręczą wieczorami. Zdecydowanie pochwalam decyzję jury i czytelników. Doskonały wybór. Na pewno sięgnę po kolejne tytuły autora. 

Przyznam szczerze, Z OGROMNYM WSTYDEM, że Pana Mariusza Szczygła poznałam dopiero, gdy otrzymał nagrodę Nike. Wcześniej autor musiał mi "umknąć". Teraz nadrabiam i to w zawrotnym tempie, bo uważam, że jego twórczość zasługuje na wszystkie możliwe literackie nagrody. "Nie ma" to książka o nas samych. Nie zdarzyło mi się dotychczas odnaleźć pisarza, który o trudach życia pisałby w tak oryginalny i przejmujący sposób. Jasne, wielu autorów mówi o tym czego nie ma, czego im brak- ale tutaj- to totalny kosmos. Niezwykły człowiek, niezwykła książka. Każdemu kto zastanawia się czy warto- z czystym sumieniem oznajmuje- twórczość Szczygła to obowiązek. Polecam bardzo, bardzo serdecznie. 

Nie jestem czytelnikiem z doskoku. Czytam nowości na bieżąco i myślę, że mam naprawdę spore doświadczenie i śmiało mogę stwierdzić, że "Nie ma" to najbardziej słuszny wybór jakiego mogła dokonać komisja Nike. Jak dla mnie, książka była bezkonkurencyjna.Niesamowita opowieść o smutku i samotności. Temat, który dotyka każdego. Prędzej czy później jesteśmy skazani na tak przykre uczucia. Czytało się świetnie. Polecam serdecznie, zachęcam do zakupu!

Nie ma mowy, żeby przejść obok tej książki obojętnie.Nie ma szans, by nie zostać zdruzgotanym po lekturze. Nie ma takiej możliwości, żeby znaleźć wymówkę od przeczytania tej pozycji.To jest dzieło, które każdy dojrzały i świadomy czytelnik znać powinien.

Literatura faktu, to nie mój ulubiony gatunek. Dałam się jednak porwać szaleństwu popularności tej książki, które miało miejsce ostatnio. I muszę przyznać, że była to bardzo interesująca, a zarazem wstrząsająca lektura. Od dramatyzmu przez powagę na poczuciu humoru i zabawnych wstawkach kończąc. Ważna książka, taka która otworzy wam oczy jednocześnie przytłaczając emocjami.

Refleksyjna, skłaniająca do myślenia, napisana z wyczuciem i precyzją. Dokładnie taka jak powinna być, genialna!

„Jak bardzo lepimy rzeczywistość w naszych głowach, żeby dostosować ją do przyjętej dobrowolnie lub narzuconej nam idei?" Historia bardzo przykra. Opowiadająca o samotności, niemocy, a jednocześnie tak piękna w całej swojej prostocie. Uwielbiam okładkę tej książki i muszę przyznać, że mogę się w nią wpatrywać godzinami. To coś wyjątkowego, zdecydowanie niepowtarzalnego, co powinien przeczytać każdy z nas.

Rzetelnie opracowane reportaże. Każdy z nich ma w sobie coś, co sprawia, że nie łatwo o nim zapomnieć. Cenię autora za ogromną prawdę i zostanie wiernym swoim zainteresowaniom. Dodatkowo, jestem prawie pewny, że każdy odnajdzie w tej książce choć cząstkę siebie.

Postać Pana Mariusza kojarzyłam dotąd jedynie z dziennikarstwem. Słyszałam, że pisze książki, jednak (choć wstyd się przyznać) sięgnęłam, po nie dopiero gdy otrzymał nagrodę Nike. Książka była trudno dostępna, ze względu na dodruk więc na początku zadowoliłam się Gottland - naprawdę świetnym zbiorem reportaży. Już po przeczytaniu tej pozycji uświadomiłam sobie, że styl autora po prostu bardzo mi odpowiada. No i wtedy dotarło do mnie „Nie ma" i... przepadłam. Serio, to chyba moja pierwsza książka, którą czytałam z takim przejęciem, nostalgią, a jednocześnie dająca tak ogromne pole dla moich myśli. Książka nagrodzona zdecydowanie zasłużenie.

Uzasadnieniem mego wyboru będzie reprezentant „ Nie ma ‘' Mariusza Szczygła nietypowy reportaż, przy którym musiałam zatrzymać się na dłużej. „ Gwiazda wszystkich willi ‘' to historia najeżona detalami z dziedziny architektury, historii sztuki czy samej historii. Odnoszę wrażenie, że łatwiej przedstawić historię rodu niż opisać dom / zabytek i to w sposób atrakcyjny dla czytelnika, który może dopiero teraz spotkać się z takim opisem. Zachęcić go do lektury już na początku, zainteresować go do tego stopnia, żeby skończył czytanie dopiero na ostatniej stronie. Byłoby idealnie, żeby choć jeden czytelnik wybrał się na wycieczkę i po prostu stanął przed „ Gwiazdą wszystkich willi ‘' i naocznie przekonał się o zachwycie nie tylko „ szczygłowym ‘' tej perły architektury.Nie ukrywam, tekst nie jest zbyt łatwym w odbiorze, zwłaszcza dla czytelnika lubującego się w innym gatunku literackim. Z pewnością nie należy go odkładać na półkę po pierwszym czytaniu, zwłaszcza pochopnie. Tekst pobudza wyobraźnię czytającego, każe mu się zastanowić nad poszczególnymi akapitami, aby później z łatwością ułożyć to we właściwych dla siebie proporcjach i kontekście. Potocznie mówi się, że „ Piękno jest w oku patrzącego ‘' i coś w tym jest.Dla autora tekstu jest to przysłowiowa „ randka w ciemno ‘', napisać o willi w tak atrakcyjny sposób, żeby czytelnik przyjął prawdę autora za swoją . Jest to wielka niewiadoma dla jednej i drugiej strony. Świadomy czytelnik zanurzy się w tekst bez reszty, zaprosi swój umysł do poszerzenia horyzontów myślowych, co już będzie siłą tego tekstu. To tekst dla smakoszy, swego rodzaju specialite de la maison. .Niewłaściwym miejscem na lekturę będzie metro czy ławka na gwarnej ulicy. Tekst wymaga uważności i skupienia, a w dalszym ciągu refleksji nad poruszanymi zagadnieniami. Śmiało mogłabym go nazwać nawet przypowieścią. Jeżeli zapędza mnie w filozoficzne zaułki, to nie boję się użyć tego określenia. Weźmy zdanie z pierwszej strony. ... Piękno nie jest dane raz na zawsze. A kto pragnie go tylko dla siebie, nawet jeśli sam za nie zapłacił, będzie ukarany. Milada i František Müllerowie chyba tego nie przewidzieli.W pierwszym momencie przychodzi na myśl powiedzonko Chińczyków ... zostaniesz ukarany za dobre uczynki... I rozwijając temat, już po przeczytaniu tych trzech zdań, można pokusić się o napisanie traktatu filozoficznego na temat roli bogactwa w życiu człowieka. Może się tym zająć sam filozof, znawca tematu, przynajmniej teoretycznie, ale i zwykły człowiek, w tym przypadku czytelnik „ Gwiazdy wszystkich willi ‘'. Jakże trafnym w tym przypadku będzie aforyzm Zdenka Pluchara : „ Człowiek być może potrafi uniknąć nieszczęść, które spadają na niego z zewnątrz, ale tych, które sam sobie przygotowuje , nie może uniknąć ‘'. Czy Mikołaja Gogola : „ Nieszczęścia zsyłane są po to, abyśmy mogli uważniej przyjrzeć się naszemu życiu ‘'. Można poszukiwać podobnych zdań, perełek.... Adolf Loos szyje dom na miarę... Czyją, swoich wyobrażeń ? Bieg wydarzeń pokazał, czyją. ... ja swojego życia nie opuszczam... wyrwane z kontekstu ( motto żony malarza ) czy będące własnym bytem mówi o niewolnictwie ? ... kolejne zdanie, nad którym trzeba zatrzymać się dłużej .Posmakować, wrócić do tekstu czy zastanowić się nad własnym życiem. A słowo „ przypowieść ‘' nie jest w przypadku tego tekstu nadużyciem, to historia dla koneserów, smakoszy gatunku. A i zwykły czytelnik może odkryć w nim niezaprzeczalne walory tej historii. To nie jest zwykły tekst o cudowności domu; zmuszając czytelnika do życiowych przemyśleń , tworzy cenną wartość dodaną. Tekst o willi to świetna baza pod scenariusz filmowy. Na początku dokument, a potem zobaczymy ...