Mitologia słowiańska Jakub Bobrowski, Mateusz Wrona Książka

Mitologia słowiańska jest genialną lekturą! Początek książki zajmuje oczywiscie powstanie świata, czyli perypetie Peruna i Welesa - bogów od których się zaczęło. Ów początek wydał mi się nieco nudny, a przyczyną takowego spostrzeżenia była lektura mitologii greckiej i rzymskiej. Te czytaliśmy w różnej ilości od klas najmłodszych i te właśnie przysłoniły niesłusznie mitologię słowiańską. Miałam potężne braki w tej tematyce, co uważam za wielką stratę. Błędny system edukacji każe dzieciom i młodzieży czytać obce, kosztem swojego. Każdy jednak błąd ma swoją podstawę. Tutaj wiedzę o kulturze słowiańskiej, o obrzędowości tępił i tępi nadal kościół.Część II/III poświęcona jest deskrypcji poszczególnych biesów, czyli demonów. I tutaj czytelnik przepada! Opowieści o duchach domu, południcy, wąpierzu, wiedźmach, strzydze i dalej, biesach wodnych, powietrznych i leśnych są rewelacyjne! Przenoszą bezwiednie w tamte czasy. Pochłaniają, przyprawiając o gęsią skórkę. Bawią, straszą, smucą, ale ciekawią i wzmażają apetyt na więcej. Część III Junacy, to opowieści snute ustami starca, który zgromadziwszy przy blasku i cieple ognia zaciekawione dziatki, wyposażał owe w wiedzę o tym jak było dawniej. I tak, opowiadał o dwóch wielkich i zacnych wojach, rudowłosym kupcu, Samonie i synu Północy, Niklocie, którzy to walczyli o możliwość sprawowania obrządków ku czci starych bogów, przychylnych ludziom. Walczyli oczywiście z zakonem chrześcijańskim. Cudną treść przeplatają takież ilustracje. Oczywiście POLECAM! Moje 10/10! 

Mitologia słowiańska zainteresowała mnie bardziej podczas czytania ,,Wiedźmina'', nie ukrywam, że wcześniej na ten temat nie miałam żadnego pojęcia. Trochę smutne to jest, że w szkołach uczymy się o mitologiach greckich czy rzymskich, a mity będące częścią naszej kultury są pomijane... ,,Mitologia słowiańska'' jest podzielona na trzy części, a każdy rozdział posiada minimalistyczne ilustracje. Ich wiedza została zebrana w fabularnych opowiadań, co jest łatwiejsze na pewno dla czytelnika i ma ciekawszą formę. Podczas czytania przenosimy się w czasie do okresu, w którym ludzie żyli w zgodzie z naturą.Z przyjemnością sięgnę po inne pozycje tych autorów.

W końcu komuś udało sięgnąć się do korzeni mitologii słowiańskiej i napisać książkę, która nam je przybliża. Jestem bardzo wdzięczny autorom i pełen podziwy dla ich pracy. Książka zawiera piękne, bajkowe opowieści będące wstępem do opracowań naukowych. Czyta się ją bardzo łatwo i przyjemnie i co najważniejsze można się wiele dowiedzieć odnośnie naszych przodków i kultury. Każdy z nas powinien ją przeczytać. Sława!

W końcu komuś udało sięgnąć się do korzeni mitologii słowiańskiej i napisać książkę, która nam je przybliża. Jestem bardzo wdzięczny autorom i pełen podziwy dla ich pracy. Książka zawiera piękne, bajkowe opowieści będące wstępem do opracowań naukowych. Czyta się ją bardzo łatwo i przyjemnie i co najważniejsze można się wiele dowiedzieć odnośnie naszych przodków i kultury. Każdy z nas powinien ją przeczytać. Sława!

Mitologia słowiańska zainteresowała mnie bardziej podczas czytania ,,Wiedźmina'', nie ukrywam, że wcześniej na ten temat nie miałam żadnego pojęcia. Trochę smutne to jest, że w szkołach uczymy się o mitologiach greckich czy rzymskich, a mity będące częścią naszej kultury są pomijane... ,,Mitologia słowiańska'' jest podzielona na trzy części, a każdy rozdział posiada minimalistyczne ilustracje. Ich wiedza została zebrana w fabularnych opowiadań, co jest łatwiejsze na pewno dla czytelnika i ma ciekawszą formę. Podczas czytania przenosimy się w czasie do okresu, w którym ludzie żyli w zgodzie z naturą.Z przyjemnością sięgnę po inne pozycje tych autorów.

Mitologia słowiańska jest genialną lekturą! Początek książki zajmuje oczywiscie powstanie świata, czyli perypetie Peruna i Welesa - bogów od których się zaczęło. Ów początek wydał mi się nieco nudny, a przyczyną takowego spostrzeżenia była lektura mitologii greckiej i rzymskiej. Te czytaliśmy w różnej ilości od klas najmłodszych i te właśnie przysłoniły niesłusznie mitologię słowiańską. Miałam potężne braki w tej tematyce, co uważam za wielką stratę. Błędny system edukacji każe dzieciom i młodzieży czytać obce, kosztem swojego. Każdy jednak błąd ma swoją podstawę. Tutaj wiedzę o kulturze słowiańskiej, o obrzędowości tępił i tępi nadal kościół.Część II/III poświęcona jest deskrypcji poszczególnych biesów, czyli demonów. I tutaj czytelnik przepada! Opowieści o duchach domu, południcy, wąpierzu, wiedźmach, strzydze i dalej, biesach wodnych, powietrznych i leśnych są rewelacyjne! Przenoszą bezwiednie w tamte czasy. Pochłaniają, przyprawiając o gęsią skórkę. Bawią, straszą, smucą, ale ciekawią i wzmażają apetyt na więcej. Część III Junacy, to opowieści snute ustami starca, który zgromadziwszy przy blasku i cieple ognia zaciekawione dziatki, wyposażał owe w wiedzę o tym jak było dawniej. I tak, opowiadał o dwóch wielkich i zacnych wojach, rudowłosym kupcu, Samonie i synu Północy, Niklocie, którzy to walczyli o możliwość sprawowania obrządków ku czci starych bogów, przychylnych ludziom. Walczyli oczywiście z zakonem chrześcijańskim. Cudną treść przeplatają takież ilustracje. Oczywiście POLECAM! Moje 10/10!