Mężczyźni bez kobiet Haruki Murakami Książka

Siedem historii. Siedem mężczyzn. Siedem opowieści o miłości i samotności. Spojrzenie na życie bez kobiety z punktu widzenia płci przeciwnej. Bez wątpienia jest to książka, która skłania do przemyśleń i refleksji, sprawiają że na chwilę zadumamy się nad swoim życiem. Idealna na coraz krótsze jesienne dni i coraz dłuższe zimowe wieczory.

Dużo realizmu, odrobina magii, spora dawka humoru. Książka, która wprawia w melancholijny nastrój i skłania do zadumania się nad wieloma aspektami życia. Uwielbiam styl Murakamiego. Nie wiem jak on to robi, ale czytam i... dosłownie wszystko czuję: muzykę, zapachy, kojące dźwięki. Słyszę to, co opisane i teoretycznie nieuchwytne. Bajka!

Murakami się albo kocha albo nienawidzi. Ja zdecydowanie należę do pierwszej grupy. Zaczytuję się w dziełach tego autora notorycznie, niektóre znam na pamięć i wyrwana w środku nocy ze snu mogłabym zacząć cytować. A mimo wszystko nie jest mi mało. Te książki mają głębię, każda lektura zostawia na mojej duszy ślad, który już do końca życia, a może nawet jeden dzień dłużej, będzie kroczył razem ze mną.

Siedem historii. Siedem mężczyzn. Siedem opowieści o miłości i samotności. Spojrzenie na życie bez kobiety z punktu widzenia płci przeciwnej. Bez wątpienia jest to książka, która skłania do przemyśleń i refleksji, sprawiają że na chwilę zadumamy się nad swoim życiem. Idealna na coraz krótsze jesienne dni i coraz dłuższe zimowe wieczory.

Dużo realizmu, odrobina magii, spora dawka humoru. Książka, która wprawia w melancholijny nastrój i skłania do zadumania się nad wieloma aspektami życia. Uwielbiam styl Murakamiego. Nie wiem jak on to robi, ale czytam i... dosłownie wszystko czuję: muzykę, zapachy, kojące dźwięki. Słyszę to, co opisane i teoretycznie nieuchwytne. Bajka!

Murakami się albo kocha albo nienawidzi. Ja zdecydowanie należę do pierwszej grupy. Zaczytuję się w dziełach tego autora notorycznie, niektóre znam na pamięć i wyrwana w środku nocy ze snu mogłabym zacząć cytować. A mimo wszystko nie jest mi mało. Te książki mają głębię, każda lektura zostawia na mojej duszy ślad, który już do końca życia, a może nawet jeden dzień dłużej, będzie kroczył razem ze mną.

Cieszę się, że znowu będę się mogła delektować książką mojego ulubionego autora. Żałuję bardzo, ze nie otrzymał znowu w tym roku Nagrody Nobla, na którą według mnie zasłużył ze wszech miar. Na pocieszenie pozostaje mi nowa książka „Mężczyźni bez kobiet”.

Bardzo łatwo jest zostać mężczyzną bez kobiety. Wystarczy pokochać głęboko jakąś kobietę, a potem wystarczy, żeby ona gdzieś zniknęła. Ten dzień przychodzi nagle, bez ostrzeżenia, bez wskazówki ani żadnego znaku, bez pukania do drzwi ani chrząknięcia. Tak w literackim skrócie można zaprezentować nową książkę Haruki Murakamiego.

Haruki Murakami to postać w świecie literackim niezwykła. Jeden z najbardziej poczytnych autorów japońskich należący również bez wątpienia do najpopularniejszych pisarzy w skali świata, właśnie po raz kolejny daje szansę swoim czytelnikom, by zatopili się w jego świecie – świecie bardzo oryginalnym, rozpoznawalnym, gdzie już po przeczytaniu pierwszych stron otacza nas aura smutku, melancholii, ale także poczucie niezwykłej trafności, realności tego, co się przydarza bohaterom. Tak też będzie przypadku nowej premiery.

Kolejna pretensjonalna książka Murakamiego, pełna truizmów i tanich niedomówień. Kolejne dziełko dla wszystkich, z którego nikt nic nie wyniesie. Tym razem japoński autor zabrał nas w dosyć realistyczną podróż w głąb m ę s k i e j psychiki. Czym charakteryzuje się ta psychika według Murakamiego? Potrzebą dopełnienia, scalenia z psychiką płci przeciwnej. Wszyscy mężczyźni w książce Japończyka są samotni, często sfrustrowani. Kobiety do których tęsknią są wyidealizowane, albo realne. Wszystko jest różnorodne i zmienne. Niezmienna jest tylko potrzeba by się zjednoczyć, jaka cechuje płeć męską. Główna myśl Murakamiego brzmi- mężczyzna bez kobiety jest równie mało warty co mężczyzna bez genitaliów. Prosto i jasno sformułował swoją tezę Japończyk, tezę subtelną jak cios między... oczy.