Dziewczyna z pomarańczami Jostein Gaarder Książka

Jest to niesamowita historia, która pokazuje, że relacje między rodzicami, a dziećmi można nawiązać w każdym momencie. Ojciej Georga umiera gdy ten ma 4 lata. Ponad 10 lat później otrzymuje od matki list, dzięki któremu może poznać swojego zmarłego tatę. Wcześniej nie dane mu było zapamiętać to jakim był człowiekiem, lecz teraz szansa pojawia się na nowo.

Książka o sensie życia, o człowieku i śmierci przeznaczona dla młodzieży? To było dla mnie nierealne. Książki o takiej ciężkiej tematyce, zazwyczaj kojarzą mi się z niezrozumiałym językiem, dlatego widząc, że książka dedykowana jest osobom młodym postanowiłam do niej sięgnąć.Pozytywnie się zaskoczyłam widząc to, z jakim sprytem autorowi udało się opisać - bądź co bądź - trudny i skomplikowany temat naprawdę w przystępny, a zarazem jasny i zwięzły sposób. Książka wzbudza wiele emocji. Pojawiają się te pozytywne, ale i swoista melancholia, która nakłania nas do refleksji nad sensem istnienia. Jednocześnie historia, opisana w liście brzmi pięknie, baśniowo i romantycznie. Mój zdecydowanie ulubiony cytat z książki to: „Jeśli wybierasz życie, wybierasz także śmierć".To takie proste i niby oczywiste, ale skłoniło mnie do poważnych przemyśleń.Książka trafia na honorowe miejsce na mojej półce i z pewnością sięgnę po nią jeszcze nie raz.Jednym słowem: serdecznie polecam!

Mięczak ze mnie, ale płakałam kilka razy podczas czytania książki. Zabrałam się za nią z polecenia i nie żałuję. Cudowna historia opowiedziana oczami mężczyzny, co nie zdarza się zbyt często. Tak wiele uczuć, emocji, refleksji i miłości - coś niesamowitego. Pozycja bardzo melancholijna, co czasami mnie męczyło, jednak ogólna ocena jak najbardziej pozytywna. Wydaje mi się, że jest to idealna książka dla kształtowania w młodym człowieku uczuć, a także taka, która wskazuje nam na nieuchronne przeznaczenie.Historia listu, ojca, który chciał, by jego syn poznał go od „wewnątrz"... - oby było więcej takich ojców.

Mięczak ze mnie, ale płakałam kilka razy podczas czytania książki. Zabrałam się za nią z polecenia i nie żałuję. Cudowna historia opowiedziana oczami mężczyzny, co nie zdarza się zbyt często. Tak wiele uczuć, emocji, refleksji i miłości - coś niesamowitego. Pozycja bardzo melancholijna, co czasami mnie męczyło, jednak ogólna ocena jak najbardziej pozytywna. Wydaje mi się, że jest to idealna książka dla kształtowania w młodym człowieku uczuć, a także taka, która wskazuje nam na nieuchronne przeznaczenie.Historia listu, ojca, który chciał, by jego syn poznał go od „wewnątrz"... - oby było więcej takich ojców.

Książka o sensie życia, o człowieku i śmierci przeznaczona dla młodzieży? To było dla mnie nierealne. Książki o takiej ciężkiej tematyce, zazwyczaj kojarzą mi się z niezrozumiałym językiem, dlatego widząc, że książka dedykowana jest osobom młodym postanowiłam do niej sięgnąć.Pozytywnie się zaskoczyłam widząc to, z jakim sprytem autorowi udało się opisać - bądź co bądź - trudny i skomplikowany temat naprawdę w przystępny, a zarazem jasny i zwięzły sposób. Książka wzbudza wiele emocji. Pojawiają się te pozytywne, ale i swoista melancholia, która nakłania nas do refleksji nad sensem istnienia. Jednocześnie historia, opisana w liście brzmi pięknie, baśniowo i romantycznie. Mój zdecydowanie ulubiony cytat z książki to: „Jeśli wybierasz życie, wybierasz także śmierć".To takie proste i niby oczywiste, ale skłoniło mnie do poważnych przemyśleń.Książka trafia na honorowe miejsce na mojej półce i z pewnością sięgnę po nią jeszcze nie raz.Jednym słowem: serdecznie polecam!

Jest to niesamowita historia, która pokazuje, że relacje między rodzicami, a dziećmi można nawiązać w każdym momencie. Ojciej Georga umiera gdy ten ma 4 lata. Ponad 10 lat później otrzymuje od matki list, dzięki któremu może poznać swojego zmarłego tatę. Wcześniej nie dane mu było zapamiętać to jakim był człowiekiem, lecz teraz szansa pojawia się na nowo.