Mam na imię Lucy | Elizabeth Strout (Książka) - Księgarnia chodnikliteracki.pl

Wydawnictwo:	Wielka Litera
Rodzaj oprawy:	Okładka twarda
Liczba stron:	208
Rok wydania:	2016

Zobacz więcej

Podobne do Mam na imię Lucy

27,53 zł

Cień eunucha Jaume Cabré

7,4 (898)

26,40 zł

Projekt prawda Mariusz Szczygieł

7,1 (721)

27,40 zł

Dziewczyny Emma Cline

6,0 (850)

24,21 zł

Jesień Karl Ove Knausgård

6,3 (409)

19,55 zł

Maria Panna Nilu Scholastique Mukasonga

6,5 (202)

31,99 zł

Muza Jessie Burton

7,3 (1774)

27,43 zł

Jak pokochać centra handlowe Natalia Fiedorczuk

6,5 (1662)

25,99 zł

Oby cię matka urodziła Vedrana Rudan

7,2 (133)

30,27 zł

Nie ma się czego bać Rozmowy z mistrzami Justyna Dąbrowska

7,4 (199)

26,66 zł

Pod śniegiem Petra Soukupova

7,4 (458)

21,89 zł

Po trochu Weronika Gogola

7,1 (740)

27,45 zł

SWING TIME Zadie Smith

33,99 zł

Bracia Burgess Elizabeth Strout

6,9 (1157)

18,00 zł

10 grudnia George Saunders

7,0 (691)

31,39 zł

Fatum i furia Lauren Groff

6,7 (2718)

32,94 zł

Middlesex Jeffrey Eugenides

31,39 zł

Eileen Ottessa Moshfegh

6,1 (616)

30,94 zł

Biała Rika. Żeliwne ptaki Magdalena Parys

6,5 (815)

32,74 zł

Kolej podziemna Colson Whitehead

7,1 (6592)

Gdy Lucy trafiła do szpitala, wszyscy spodziewali się, że czeka ją jedynie prosty zabieg. Jednak po operacji jej stan gwałtownie się pogorszył – zamiast wrócić do domu po kilku dniach, Lucy utkwiła w szpitalu na długie miesiące. Pewnego dnia do jej pokoju wchodzi niespodziewany gość: matka, z którą Lucy od wielu lat nie miała kontaktu. Kobiety próbują odtworzyć łączącą ich kiedyś więź, rozmawiając o ludziach, których Lucy znała w dzieciństwie. Prawdziwą siłą powieści jest jednak to, co niedopowiedziane – przestrzeń między słowami Lucy wypełnia własnymi wspomnieniami o dorastaniu w małym miasteczku w Illinois, wśród rodzinnych tajemnic i konfliktów; o coraz bardziej rozchwianym małżeństwie; wreszcie, o drodze do zostania pisarką. „Z pozoru to tylko opowieść o kobiecie, która walczy z chorobą i próbuje odnowić relację ze swoją matką. Ale tak jak w każdej z poruszających, wnikliwych powieści Strout, jest w niej wiele, wiele więcej: złożona przeszłość, teraźniejszość, która się powoli rozpada, przepaści między najbliższymi ludźmi, niemożność dostrzeżenia tego, co jest tuż przed naszymi oczami. Mam na imię Lucy napisana jest z perspektywy uderzająco oszczędnego pierwszoosobowego narratora, czym różni się od wyszukanej wszechwiedzy narratorów najbardziej znanych powieści Strout Amy and Isabelle czy Olive Kitteridge. To eksperyment udany – czytelnicy i recenzenci nie ustają w zachwycie nad tym, jak łagodnie i niecierpliwie ten głos ich przyzywa. W książce pojawiają się tematy dobrze znane z innych powieści Strout: problem ze zrozumieniem przeszłości i znalezienia swojego miejsca w nieprzystępnym świecie, nieznośnie bliskie, ale i nieznośnie bolesne relacje matek i córek oraz jak tragedie jednego pokolenia są przekazywane na kolejne.”

New York Times

"Czytając Mam na imię Lucy często przywoływałem w myślach Hemingwayowską regułę, by pisać „najprawdziwsze zdanie, jakie znasz”. „Od czasu do czasu – mówi Lucy – widzę dziecko płaczące w wielkiej rozpaczy i myślę, że to najprawdziwszy dźwięk, jakie dziecko może z siebie wydać.” Odgłos tego płaczu pobrzmiewa przez całą niezwykle sugestywną powieść."

Wall Street Journal

„Czuje się, że niektóre książki, bez względu na ich związek z rzeczywistymi wydarzeniami, są prawdziwe. Jakby jakaś delikatna siła przeniosła nas w miejsce, gdzie rzeczy, o których trochę wiedzieliśmy, ale nie potrafiliśmy ich wyrazić, zostały nam wreszcie wytłumaczone. Czujemy ulgę, czujemy się zrozumiani, prawdziwsi nawet. Myślimy sobie wtedy: to właśnie to. Tak wygląda życie. Nazywam się Lucy Barton oddaje znane powszechne napięcia – rodzina, choroba, pieniądze – spokojnie i trafnie. To prawdziwa powieść.”

NPR

„W swojej oszczędnej i olśniewającej książce Mam na imię Lucy, Elizabeth Strout elegancko zgłębia przepaść między tym, co się mówi, a tym co się czuje, gdy córka i jej oziębła matka nieśmiało odbudowują relację. ….U Strout (pamiętacie Olive Kitteridge?), niedopowiedzenia potrafią niszczyć. W Lucy Barton nieotrzymany pocałunek, tak jak nigdy nie wypowiedziane słowa “kocham cię” lub spojrzenie w stronę okna, odsłaniają życie pełne skrywanych uczuć. Tymczasem, mimo zewnętrznego chłodu, postać matki jest zbyt subtelnie napisana, zbyt delikatna, by ją potępić. Dzielimy z Lucy współczucie, gdy rozmyśla o tym, jak przerażająca dla matki musiała być ta pierwsza wizyta w Nowym Jorku. I kiedy matka, w rzadkich chwilach szczerości, przeprasza za swoje porażki, rozumiemy odruch Lucy, by je zbagatelizować. Ostatecznie nie chodzi o to, by Lucy wymazała ból z czasów dzieciństwa, ale by nauczyła się go akceptować, jako część siebie. „Trzymam się tego mocno, bardzo mocno, z każdym skurczem bijącego serca: To jest moje, to jest moje, to jest moje”

Oprah.com

Szczegółowe informacje na temat książki Mam na imię Lucy

Wydawnictwo:	Wielka Litera
EAN:	9788380321014
Autor:	Elizabeth Strout
Tłumaczenie:	Bohdan Maliborski
Rodzaj oprawy:	Okładka twarda
Liczba stron:	208
Rok wydania:	2016
Data premiery:	2016-05-20
Podmiot odpowiedzialny:	Wielka Litera sp. z o.o. Wiertnicza 36 02-952 Warszawa PL e-mail: [email protected]