Graficzna podróż Ed Sheeran, Phillip Butah Książka

„Graficzna podróż" kompletowana była przez ponad sześć miesięcy. Jednak praca nad książką sięga aż 2007 roku. To od tego momentu Phillip Butah jeszcze w starych szkicownikach przygotowywał rysunki Eda. Wraz z aktualnymi grafikami stanowią one pięknie wydaną historię muzyka, która pokazuje jego drogę do międzynarodowej sławy.

Eda Sheerana raczej nie trzeba nikomu przedstawiać. Ten pogodny rudzielec już jakiś czas temu zaskarbił sobie serca wrażliwców lubujących się w cichej, melodyjnej muzyce z tekstami traktującymi o tym, co właściwie ludziom najbliższe – miłości, samotności, niepowodzeniach sercowych, związkach, relacjach. Muzyka Sheerana to zlepek takich właśnie tematów, dobry wokal, trochę sentymentalizmu i odrobina nietypowej oryginalności samego zainteresowanego. Nawet, jeśli nie jest się fanem topowej muzyki z list przebojów, można z czystej ciekawości sprawdzić, co ten młody muzyk ma do powiedzenia o sobie. Interesująca jest forma, jaką wybrał, by tę historię opowiedzieć: połączył siły z wieloletnim przyjacielem, Phillipem, który stworzył do projektu „Graficzna podróż” naprawdę niezłe, aurtorskie ilustracje. Można zadać pytanie, czy tak młody muzyk w ogóle powinien zajmować się wydawaniem czegoś, co przypomina autobiografię? Czyż takie publikacje nie są zarezerwowane dla starych wyjadaczy mogących pochwalić się wielkim, niezwykłym dorobkiem? Na szczęście przed śmiesznością czy banałem Sheerana ratuje bezpretensjonalność i szczerość. Zresztą, trudno odbierać fanom tego muzyka niekłamaną przyjemność z lektury, jaką im zaserwował.

Niedawno ukazała się „Graficzna podróż” autorstwa muzyka, Eda Sheerana i jego przyjaciela z dzieciństwa, Phillipa Butaha. Wydaje mi się, że Ed Sheeran nie jest zbyt rozpoznawalny w Polsce. Nie mówi się o nim zbyt wiele. Choć z drugiej strony na jego koncercie w Warszawie pojawiły się tłumy fanów. Popularności dodał mu utwór „I see fire”, który powinien kojarzyć każdy, kto zainteresował się ścieżką dźwiękową z filmu „Hobbit. Pustkowie Smauga” Petera Jacksona.  Ed Sheeran do tej pory wydał dwa albumy studyjne, „+” i „x”.   „Graficzna podróż” jest autoryzowaną biografią muzyka, która opowiada o jego osobistych doświadczeniach w show-biznesie i tym, co sprawiło, że zdecydował się na podążanie tą drogą. Książkę stworzył razem z artystą Phillip’em Butah’em, który również jest odpowiedziany za oprawę graficzną okładek płyt i singli muzyka. Przede wszystkim w książce dowiemy się jak ciężka i żmudna jest podróż na scenę. A tym bardziej, by stać się gwiazdą światowego formatu i zostać docenionym przez miliony ludzi na świecie.

„Robię muzykę, do której dziewczyny mogą płakać i jeść lody” – powiedział kiedyś Ed Sheeran. Brytyjski wokalista ma ledwie 24 lata i dwa albumy sprzedane w milionach egzemplarzy na koncie, a kilka dni temu na półki księgarń trafiła właśnie jego autobiografia zatytułowana "Graficzna podróż". Do niedawna nieznanemu, pochodzącemu z około pięciotysięcznego Hebden Bridge Sheeranowi udało się stworzyć muzykę, która trafia do wszystkich, niezależnie od wieku, pochodzenia czy koloru skóry. „Nie przychodzi mi do głowy nikt, kto byłby równie entuzjastycznie witany w pałacu Buckingham, jak i w klubach Los Angeles” – mówił o Sheeranie artysta Phillip Butah, którego prace ilustrują „graficzną podróż”. Rudowłosemu piosenkarzowi popularność przyniósł przede wszystkim utwór „I See Fire”, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu „Hobbit. Pustkowie Smauga” Petera Jacksona. Sukces nie zmienił jednak piosenkarza. „Ed to dobry chłopak, który nie udaje kogoś, kim nie jest” – opowiada Butah, który poznał Eda, gdy  ten miał siedem lat. To właśnie wtedy zostali kumplami. Świadectwo przyjaciela potwierdza również fakt, że gdy artysta podpisał swój pierwszy kontrakt z wytwórnią płytową, od razu spłacił kredyt hipoteczny rodziców. No czyż nie jest to dowód na to, że to wciąż dobry chłopak?

„Robię muzykę, do której dziewczyny mogą płakać i jeść lody” – powiedział kiedyś Ed Sheeran. Brytyjski wokalista ma ledwie 24 lata i dwa albumy sprzedane w milionach egzemplarzy na koncie, a kilka dni temu na półki księgarń trafiła właśnie jego autobiografia zatytułowana "Graficzna podróż". Do niedawna nieznanemu, pochodzącemu z około pięciotysięcznego Hebden Bridge Sheeranowi udało się stworzyć muzykę, która trafia do wszystkich, niezależnie od wieku, pochodzenia czy koloru skóry. „Nie przychodzi mi do głowy nikt, kto byłby równie entuzjastycznie witany w pałacu Buckingham, jak i w klubach Los Angeles” – mówił o Sheeranie artysta Phillip Butah, którego prace ilustrują „graficzną podróż”. Rudowłosemu piosenkarzowi popularność przyniósł przede wszystkim utwór „I See Fire”, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu „Hobbit. Pustkowie Smauga” Petera Jacksona. Sukces nie zmienił jednak piosenkarza. „Ed to dobry chłopak, który nie udaje kogoś, kim nie jest” – opowiada Butah, który poznał Eda, gdy  ten miał siedem lat. To właśnie wtedy zostali kumplami. Świadectwo przyjaciela potwierdza również fakt, że gdy artysta podpisał swój pierwszy kontrakt z wytwórnią płytową, od razu spłacił kredyt hipoteczny rodziców. No czyż nie jest to dowód na to, że to wciąż dobry chłopak?

Niedawno ukazała się „Graficzna podróż” autorstwa muzyka, Eda Sheerana i jego przyjaciela z dzieciństwa, Phillipa Butaha. Wydaje mi się, że Ed Sheeran nie jest zbyt rozpoznawalny w Polsce. Nie mówi się o nim zbyt wiele. Choć z drugiej strony na jego koncercie w Warszawie pojawiły się tłumy fanów. Popularności dodał mu utwór „I see fire”, który powinien kojarzyć każdy, kto zainteresował się ścieżką dźwiękową z filmu „Hobbit. Pustkowie Smauga” Petera Jacksona.  Ed Sheeran do tej pory wydał dwa albumy studyjne, „+” i „x”.   „Graficzna podróż” jest autoryzowaną biografią muzyka, która opowiada o jego osobistych doświadczeniach w show-biznesie i tym, co sprawiło, że zdecydował się na podążanie tą drogą. Książkę stworzył razem z artystą Phillip’em Butah’em, który również jest odpowiedziany za oprawę graficzną okładek płyt i singli muzyka. Przede wszystkim w książce dowiemy się jak ciężka i żmudna jest podróż na scenę. A tym bardziej, by stać się gwiazdą światowego formatu i zostać docenionym przez miliony ludzi na świecie.

Eda Sheerana raczej nie trzeba nikomu przedstawiać. Ten pogodny rudzielec już jakiś czas temu zaskarbił sobie serca wrażliwców lubujących się w cichej, melodyjnej muzyce z tekstami traktującymi o tym, co właściwie ludziom najbliższe – miłości, samotności, niepowodzeniach sercowych, związkach, relacjach. Muzyka Sheerana to zlepek takich właśnie tematów, dobry wokal, trochę sentymentalizmu i odrobina nietypowej oryginalności samego zainteresowanego. Nawet, jeśli nie jest się fanem topowej muzyki z list przebojów, można z czystej ciekawości sprawdzić, co ten młody muzyk ma do powiedzenia o sobie. Interesująca jest forma, jaką wybrał, by tę historię opowiedzieć: połączył siły z wieloletnim przyjacielem, Phillipem, który stworzył do projektu „Graficzna podróż” naprawdę niezłe, aurtorskie ilustracje. Można zadać pytanie, czy tak młody muzyk w ogóle powinien zajmować się wydawaniem czegoś, co przypomina autobiografię? Czyż takie publikacje nie są zarezerwowane dla starych wyjadaczy mogących pochwalić się wielkim, niezwykłym dorobkiem? Na szczęście przed śmiesznością czy banałem Sheerana ratuje bezpretensjonalność i szczerość. Zresztą, trudno odbierać fanom tego muzyka niekłamaną przyjemność z lektury, jaką im zaserwował.

„Graficzna podróż" kompletowana była przez ponad sześć miesięcy. Jednak praca nad książką sięga aż 2007 roku. To od tego momentu Phillip Butah jeszcze w starych szkicownikach przygotowywał rysunki Eda. Wraz z aktualnymi grafikami stanowią one pięknie wydaną historię muzyka, która pokazuje jego drogę do międzynarodowej sławy.