Berlingowcy w Powstaniu Warszawskim Walki na Pradze i przyczółku czerniakowskim we wrześniu 1944 ro Mikołaj Łuczniewski Książka

Wołyń. Świadkowie mówią to zbiór wywiadów z ludźmi, którzy przeżyli mordy ludności polskiej na Kresach Wschodnich. Autor – Miłosz Socha – po latach zadał starszym osobom pozornie proste pytanie: Czy może Pan/Pani opowiedzieć mi historię swojego życia? Ta prośba zabierała jednak spokój z twarzy rozmówców. Powracały dramatyczne wspomnienia, kiedy to uciekając przed śmiercią, często musieli pozostawić najbliższych członków rodziny. Dziś nie wiadomo nawet, gdzie – i czy w ogóle – zostali oni pochowani zgodnie z należytym szacunkiem. Obowiązkiem pokoleń wychowanych w czasach pokoju jest pamięć o przodkach i ich losach w okresach największej próby. Próby zachowania resztek człowieczeństwa w pułapce wojny, w czasach eskalacji nienawiści i zbiorowej paranoi, pozwalającej z zimną krwią zabijać, palić i rabować, mając za nic życie tych, których uznano za wrogów. Pokój nie jest człowiekowi dany raz na zawsze, a biografie tych, którzy tak boleśnie musieli się o tym przekonać, niech będą ostrzeżeniem dla następnych pokoleń.

Alkoholowe dzieje Polski w czasach wojny totalnej i okupacji W tysiącletniej historii Rzeczypospolitej czasy II wojny światowej oraz okupacji niemieckiej i sowieckiej to najcięższe chwile. Naród polski po raptem dwudziestu latach niepodległości znów utracił wolność. Tym razem został postawiony w sytuacji krańcowej: miał zostać wyniszczony przez hitlerowskie Niemcy lub roztopiony w sowieckiej rzeczywistości łagrów i przesiedleń. Jednak Polacy dalecy byli od biernej rezygnacji. Po okresie chaosu wojennego września 1939 roku następowały procesy przystosowawcze. Alkohol zaczął pełnić funkcję środka uspokajającego i znieczulającego, ale też środka wzmacniającego chęć odwetu na okupantach. Służył też jako łapówka. W książce omówiono również los Żydów oraz mniejszości narodowych oraz kwestie spożywania alkoholu przez gnębicieli Polaków: siepaczy SS i ich pomocników oraz w ZSSR, gdzie znaleźli się Polacy. W obu przypadkach wódka i samogon odegrały znaczącą, złowrogą rolę, pozwalając na przeprowadzenie zbrodniczych planów na skalę przemysłową, jakich nie znał dotąd świat.

Książka Joanny Podolskiej Litzmannstadt-Getto. Miejsca. Ludzie. Pamięć opowiada o dzielnicy żydowskiej utworzonej przez Niemców w lutym 1940 roku na terenie okupowanej Łodzi (od kwietnia zamienionej na Litzmannstadt). Getto łódzkie przetrwało do sierpnia 1944 roku, a w pewnych przejawach do stycznia następnego roku. Było to ostatnie tak duże skupisko społeczności żydowskiej na terenie Europy. Autorka zebrała wiedzę o łódzkim getcie – bardzo bogatą, ale rozproszoną po wielu dziennikach, które powstawały w czasie wojny, dokumentach i materiałach archiwalnych, wspomnieniach Ocalałych, opracowaniach naukowych i tekstach dziennikarskich. Książka stanowi kompendium wiedzy na temat historii Łodzi w czasie II wojny światowej, Litzmannstadt-Getto i jego najważniejszych mieszkańców, w tym m.in. Przełożonego Starszeństwa Żydów Chaima M. Rumkowskiego, pisarzy: Arnolda Mostowicza, Chavy Rosenfarb, Jeszajahu Szpigla, malarzy: Icchaka Braunera, Izraela Lejzerowicza, Józefa Kownera, muzyków: Dawida Bajgelmana, Teodora Rydera, Jankiela Herszkowicza czy autorów Kroniki łódzkiego getta i wielu innych osób oraz miejsc, które odgrywały istotną rolę w czasie trwania odrębnej dzielnicy. Ponadto opracowanie zawiera wyjątkowe, niepublikowane dotąd archiwalne i współczesne fotografie, ciekawostki dotyczące faktów i miejsc wciąż obecnych w topografii i pamięci Łodzi oraz wybrane cytaty z różnorodnej literatury. Książkę uzupełniają osobiste odkrycia autorki dokonane na przestrzeni ostatnich 20 lat, będące rezultatem setek wywiadów, które przeprowadziła z Ocalałymi w Polsce, Izraelu, USA i wielu innych krajach. To książka ważna i potrzebna, która może trafić do każdego odbiorcy. Uzupełnia wiedzę, ale odsyła także do wielu naukowych opracowań na temat łódzkiego getta.

Intrygująca, prawdziwa opowieść o wojnie, grupie niesamowitych kobiet i jednej z najważniejszych gier wojennych w historii. Przeczytajcie ją, zanim wezmą się do niej filmowcy. -Tom Mouat, oficer ds. gier wojennych w brytyjskiej Akademii Obrony Narodowej. Rok 1941. Bitwa o Atlantyk przybiera dramatyczny obrót. Churchill ukrywa przed społeczeństwem liczbę zatopionych jednostek i poległych marynarzy. Jeśli nic się nie zmieni, głód może zmusić Wielką Brytanię do kapitulacji. W tym krytycznym momencie na scenie pojawiają się niezwykli bohaterowie. Na początku 1942 roku emerytowany komandor wraz z grupą błyskotliwych kobiet, z których najmłodsza ma zaledwie siedemnaście lat, wchodzi w skład tajnej jednostki do spraw strategii. Na górnym piętrze uszkodzonego bombami budynku w Liverpoolu całymi dniami tworzą i toczą gry wojenne, skutecznie rozpracowując taktykę U-Bootów. Simon Parkin przedstawia porywającą opowieść o kluczowej bitwie drugiej wojny światowej, ujawniając ukryte dotąd w cieniu postacie, ich pomysłowość i nieustępliwość. Przenosi nas z dusznych kabin U-Bootów do brytyjskiego pokoju operacyjnego, w którym w napiętej atmosferze nanoszono na mapę przebieg strategicznej gry na śmierć i życie. Fascynująca, wspaniale opowiedziana historia mało znanego, ale niezwykle istotnego wątku wojny morskiej. Główni bohaterowie zostali pięknie i barwnie odmalowani. - admirał sir Michael Layard. Intrygująca, dogłębnie udokumentowana książka opowiadająca o wcześniej nieznanym tle alianckiego zwycięstwa w bitwie o Atlantyk. (…) Choć rola kobiet w historii morskiej wojny Wielkiej Brytanii była umniejszana, barwna historia Parkina dobitnie o niej przypomina. - Richard Overy, „The Guardian” Zachwycająca książka Simona Parkina przybliża historię tajnej jednostki, której zadaniem było odwrócenie losów bitwy o Atlantyk. (...) Parkin jest raczej dziennikarzem niż historykiem i wprawnie snuje barwną, dramatyczną opowieść. Wciągająca książka obfituje w żywe zwroty akcji. (...) Jakże podekscytowani byliby Roberts i wrenki, gdyby się dowiedzieli, że Steven Spielberg wykupił już prawa do filmowej adaptacji tej znakomitej książki. - Neil Armstrong, „Literary Review” Parkin z powieściowym zacięciem przetwarza zgromadzony materiał pochodzący z badań, rozmów i niepublikowanych relacji w niezmiernie interesującą lekturę upamiętniającą osiągnięcia «wyrzutka» z brytyjskiej marynarki i anonimowych dotąd kobiet, którzy nigdy nie doczekali się oficjalnego uznania swojego wkładu w zwycięstwo aliantów nad Niemcami. Żywa i wyrazista historia. -„Kirkus Reviews” Dzięki takim właśnie, opartym na gruntownych badaniach książkom można opowiadać o przeszłości w atrakcyjny sposób. Być może warto włączyć ją do kanonu lektur dla studentów historii. - Ashleigh Meikle, blog The Book Muse.

Według nazistów, „kultura” była pierwotnie prostym odwzorowaniem natury: ludzie oddawali cześć drzewom i rzekom, spółkowali, żywili się i walczyli tak jak inne zwierzęta, bronili tylko i wyłącznie własnego stada. Wynaturzenie nastąpiło wraz z przybyciem Semitów do Grecji, z ewangelizacją i narzuconym przez nią judeochrześcijaństwem, w końcu z Wielką Rewolucją Francuską, która nadała ostateczny kształt ich absurdalnym konstruktom ideologicznym (równość, współczucie, abstrakcyjne prawo…). Aby ocalić rasę nordycko-germańską, należało przeprowadzić „rewolucję kulturalną”, odnaleźć sposób życia dawnych przodków i na powrót spoić kulturę z naturą. Człowiek germański sądził, że zmieniając zgodnie z tymi nakazami prawo i moralność, zapewnia sobie przetrwanie. Dzięki na nowo spisanemu prawu i nowej moralności, bicie i zabijanie stawało się legalne i moralne. Niniejszym zbiorem studiów Johann Chapoutot podsumowuje i łączy swoje dwie poprzednie książki, Le national-socialisme et l’Antiquité (2008) i La Loi du sang: penser et agir en nazi (2014). Pogłębiając pewne zagadnienia, takie jak odczytanie stoicyzmu i Platona w Trzeciej Rzeszy, posługiwanie się Kantem i jego imperatywem kategorycznym czy recepcja prawa rzymskiego w Niemczech, pokazuje, w jaki sposób przebiegało przepisanie historii Zachodu i jakimi drogami te idee docierały do wykonawców nazistowskich zbrodni. Johann Chapoutot jest profesorem historii najnowszej na Uniwersytecie Paris-Sorbonne. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych” oraz logotypu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Bitwa pod Iłżą (miasteczko leżące między Kielcami a Radomiem) stoczona 17 stycznia 1864 roku była jednym z największych polskich zwycięstw w powstaniu styczniowym. Powstańcy z 3. stopnickiego pułku piechoty pod komendą sławnego podpułkownika Karola Kality ps. Rębajło (jednego z najlepszych dowódców zrywu z 1863/1864 roku) zatrzymali i zmusili do odwrotu do Iłży oddział rosyjski. Potem przypuścili atak na miasto i zadali Rosjanom duże straty (z ran zmarł później dowodzacy siłami rosyjskimi płk Suchonin). Starcie pod Iłżą zapoczątkowało krótki okres ofensywnej aktywności powstańczego II Korpusu gen. Józefa Hauke-Bosaka, co wprawiło w zdumienie i wściekłość dowódców rosyjskich, przekonanych o uśmierzeniu polskiego „buntu”. Udowodniło też, że można było wyszkolić powstańców do poziomu wojska regularnego. Podkomendni ppłk. „Rębajły” zdali żołnierski egzamin, walcząc przez wiele godzin nie tylko z wrogiem, ale też z zimnem i zmęczeniem. Autor jest oficerem Straży Granicznej, absolwentem Akademii Obrony Narodowej, specjalizuje się w historii wojskowości, zwłaszcza okresu powstania styczniowego.

 Szaleńcza misja lotnicza, która stała się legendą Operacja Chastise stała się legendą już w chwili, gdy ostatni z ocalałych Lancasterów dotykał kołami pasa startowego w Scampton. W nocy z 16 na 17 maja 1943 roku alianckie bombowce całkowicie zaskoczyły wroga, sparaliżowały hitlerowski przemysł i wywołały w Niemcach psychozę strachu. Wzmocniły morale sprzymierzonych i udowodniły Stalinowi, że zachodni front istnieje, a Armia Czerwona nie walczy samotnie. Z misji nie wróciło 8 z 19 bombowców, a jej założenia nawet dziś brzmią jak czyste szaleństwo. Nie miała nic wspólnego z typowym nalotem dywanowym, w którym bomby zapalające zrzuca się na niemieckie miasta z wysokości 10 kilometrów. Celem 617 Dywizjonu Bombowego RAF były zapory wodne na rzekach w Zagłębiu Ruhry, w samym sercu hitlerowskiego przemysłu. Ogromne betonowe konstrukcje były niemożliwe do zniszczenia, chyba że eksplozja uszkodziłaby podstawę tamy. Niemcy przewidzieli ataki na zapory, instalując podwodne siatki przeciwtorpedowe. Tej nocy ani siatki, ani huraganowy ogień baterii przeciwlotniczych na nic się jednak nie zdały. Ciężkie czterosilnikowe maszyny kolejno schodziły na zaledwie 20 metrów nad taflę wody i lecąc z prędkością 400 kilometrów na godzinę, zrzucały podwieszone pod kadłubami ładunki. Ważące ponad 4 tony ogromne bomby, skacząc po powierzchni wody, docierały do zapór, wytracały prędkość i tonęły. Huk eksplozji i szum milionów ton wody zalewającej doliny poniżej zerwanych tam niosły lotnikom „snajperskiego” dywizjonu bombowego zapowiedź sławy, a uśpionym mieszkańcom Zagłębia Ruhry śmierć. Poznaj operację lotniczą, bez której nie byłoby „Gwiezdnych Wojen” Łukasz Sojka, autor bestsellerowej Skrzydlatej husarii. Historii polskich lotników bombowych, wraca z kolejną pasjonującą historią, od której nie sposób się oderwać. Najsłynniejsza misja dywizjonu Dambusters przestaje być wyrwanym z kontekstu epizodem, a staje się częścią epickiej, wielowątkowej opowieści o działaniach Bomber Command w czasie wojny.

Siedmiu zdrajców, dwóch okupantów, setki ofiar Nie każda historia ma szczęśliwe zakończenie, tak jak nie każda pieśń sławi bohaterskie czyny. Książka ta opowiada o losach zdrajców, którzy posłali na śmierć z rąk okupantów swoich towarzyszy broni i niewinnych cywilów. Osądzeni za swoje zbrodnie, zostali zlikwidowani przez polskie podziemie. Kim byli agenci Gestapo i NKWD w szeregach polskiego podziemia? Dlaczego wstąpili na drogę zdrady? Jak unikali rozpracowania, działając na dwa fronty? Kiedy wpadli, jak wyglądało śledztwo w ich sprawie i akcja likwidacyjna? Wojciech Königsberg i Bartłomiej Szyprowski rzucają nowe światło na metody stosowane przez obce agentury w celu rozpracowania szeregów ZWZ-AK oraz na działania kontrwywiadowcze polskiego podziemia. Dobrany przez nich unikatowy materiał dokumentalny i ikonograficzny pozwala spojrzeć w oczy tym, którzy postanowili sprzymierzyć się z wrogiem.

Kłamstwo powtarzane latami staje się rzeczywistością. Nasza historia obfituje w legendy, które zostały utrwalone w podręcznikach i w powszechnej świadomości. Jedną z najważniejszych są opinie na temat kampanii wrześniowej. Rozprawiając się z najgorszymi mitami wojny 1939 r., autorzy książki weryfikują opinie na temat głównych postaci i wydarzeń. Dla wielu Czytelników może to być ogromnym zaskoczeniem…. Sprawdź, czy znasz prawdziwą historię, czy jej wypaczoną wersję?

Nie Stalingrad, nie Łuk Kurski, ale Moskwa była gwoździem do trumny Trzeciej Rzeszy! Na początku 1941 roku wojska niemieckie okupowały już niemal całą Europę. Wielka Brytania dzięki swemu położeniu wciąż stawiała opór, ale bombowce Luftwaffe atakowały jej miasta, a U-Booty statki. Stalin dotrzymywał warunków paktu Ribbentrop-Mołotow, Roosevelt zaś nie angażował bezpośrednio USA w wojnę. Hitler był przekonany, że lada dzień zwycięży. A jednak pod koniec 1941 roku wszystko się zmieniło. Hitler podjął kilka ryzykownych decyzji, przede wszystkim napadł na ZSRR i pochopnie wypowiedział wojnę Stanom Zjednoczonym. Gdy Wielka Brytania zyskała potężnych sojuszników, los Niemiec został przypieczętowany – czekała je nieuchronna porażka. Nagorski błyskotliwie ukazuje działania głównych postaci tego przełomowego roku, podkreślając, że właśnie wtedy rozpoczął się Holocaust i że rok ten był zapowiedzią powojennego podziału Europy skutkującego wybuchem zimnej wojny. Rok 1941 na zawsze zdefiniował nasz świat.

Po wybuchu pierwszej wojny światowej Turcja dołączyła do bloku Państw Centralnych, któremu przewodziły Niemcy. Rząd brytyjski (a konkretnie Pierwszy Lord Admiralicji Winston Churchill) opracował plan zmuszenia Turcji do kapitulacji i uzyskania dostępu do Morza Czarnego poprzez cieśniny Bosfor i Dardanele. Jednak rajdy alianckiej floty na Dardanele zakończyły się fiaskiem. W Londynie uznano, że trzeba wysadzić desant na półwyspie Gallipoli, aby pokonać Turków na lądzie. Inwazja nastąpiła 25 kwietnia 1915 roku. W obliczu twardej obrony tureckiej operacja (w której wzięły udział wojska brytyjskie, australijskie, nowozelandzkie i francuskie) przerodziła się w krwawe walki pozycyjne toczone w palącym słońcu. Ostatecznie oddziały alianckie wycofały się z Gallipoli na początku stycznia 1916 roku. Paweł Korzeniowski, historyk wojskowości z Uniwersytetu Rzeszowskiego, barwnie ukazuje przebieg bitwy, a także jej tło polityczne i konsekwencje.

ADOLF HITLER od przejęcia władzy po triumf w Polsce. 30 stycznia 1933 roku Adolf Hitler został kanclerzem rządu koalicyjnego. Wkrótce zaczął więzić i likwidować swoich lewicowych przeciwników, terroryzować resztę społeczeństwa oraz usuwać Żydów z życia publicznego. Ale dyktatura to tylko jedno oblicze jego rządów. Wielkie środki przeznaczane na cele militarne pobudzały gospodarkę, a roboty publiczne i anulowanie długu zagranicznego wyeliminowały bezrobocie. Między 1933 i 1939 rokiem Hitler pozyskał dla swojej wizji odnowionej Rzeszy większość Niemców. Były to lata jego triumfu w polityce wewnętrznej, podsycania konfliktów z sąsiadami i wyczekiwania na właściwy moment, by spełnić swe mocarstwowe ambicje. Jednak to, co było przyczyną sukcesów Hitlera – nieugięta wiara w wojnę jako narzędzie osiągnięcia wielkości, marzenie o podbojach w Europie Wschodniej i fanatyczny rasizm – z czasem okazało się również fatalną słabością jego reżimu. W dwuczęściowym Czasie Hitlera – ilustrowanym bogatym materiałem fotograficznym – McDonough przedstawia wzlot i upadek Trzeciej Rzeszy pod rządami Führera. Tom Triumf kończy się po zmiażdżeniu Polski przez Niemcy w 1939 roku. To pierwsza przystępnie napisana historia reżimu nazistowskiego od czasów Powstania i upadku Trzeciej Rzeszy Williama L. Shirera i pierwsza, która skupia się wyłącznie na latach 1933–1945. „Jedna z książek roku!” - Dan Snow

Pierwsza książka traktująca o codzienności bytowania żołnierzy podziemia antykomunistycznego po II wojnie światowej. Opowiemy o jednostkach działających w ramach obozu poakowskiego, narodowego, jak i stanowiących niezależne oddziały wojskowe. Poznajemy ekstremalne warunki życia partyzantów, ich ubiór, wyżywienie, możliwości dbania o higienę osobistą i zdrowie. Gdzie kwaterowali ,jak odpoczywali, jak wyglądały codzienne obowiązki oraz standardowy harmonogram dnia - co ciekawe, bardzo zbliżony do siebie w większości oddziałów. Autor opisuje też problem dyscypliny w poszczególnych oddziałach. Nie omija niesubordynacji, grabieży czy uzależnienia od alkoholu – skupiając się na sposobie egzekwowania prawa przez dowódców i efektach walki o utrzymanie wojskowej karności w jednostce. Unikatowa książka Stanisława Płużańskiego powstała w oparciu o bogaty materiał źródłowy: wywiady z żyjącymi żołnierzami, źródła archiwalne, wydane dokumenty i wspomnienia. Autorowi udało się przeprowadzić 14 rozmów z żyjącymi żołnierzami. Ich historia zaczyna się jeszcze w 1944 roku, koniec następuje dopiero w 1963 roku wraz ze śmiercią ostatniego z żołnierzy wyklętych Józefa Franczaka ps. „Lalek”.

W 1942 roku Brytyjczycy przeprowadzili dwie duże operacje na wybrzeżu Francji okupowanej przez Niemców: w Saint-Nazaire (28 marca) i Dieppe (19 sierpnia). Pierwsza miała na celu zniszczenie wielkiego doku, aby uniemożliwić naprawy niemieckiego pancernika „Tirpitz“. Udało się to dzięki staremu niszczycielowi HMS „Campbeltown“, który przedarł się do portu i staranował wrota doku. Dzieła zniszczenia po kilku godzinach dopełniła eksplozja umieszczonych na nim materiałów wybuchowych. Akcja zakończyła się sukcesem mimo dużych strat wśród komandosów i marynarzy. Rajd na Dieppe był zaś próbą przed planowaną inwazją aliantów po francuskiej stronie kanału La Manche. Desant prawie 5 tys. Kanadyjczyków, 1075 Brytyjczyków i 50 Amerykanów wspartych przez czołgi, okręty i samoloty został krwawo odparty przez Niemców. Zginęło lub dostało się do niewoli aż 3367 żołnierzy alianckich. Po tej klęsce lądowanie we Francji odłożono aż do 1944 roku. Tomasz Jarmoła przystępnie i ciekawie opisuje te wydarzenia.

Książka Dariusza Kalińskiego "Twierdza Warszawa" Polacy! Gdyby Spartanie odżyli i zobaczyli Wasz heroizm i bohaterstwo, waleczny i dzielny ten naród schyliłby przed Wami czoło. (…) Byłem dziś w kilku zniszczonych przez bomby domach. Widziałem zabite dzieci, kobiety, słyszałem jęki rannych… Bohaterstwa ludności cywilnej nie da się opisać słowami. Jakże dzielni muszą być Wasi żołnierze, skoro społeczeństwo przybrało postawę godną najdzielniejszego żołnierza. (…) Straszny, a jednocześnie radosny to był widok Waszego bohaterstwa. Nawet dzieci zachowują się po męsku. Naród taki nie może być zwyciężony. Julien Bryan, amerykański fotoreporter dokumentujący oblężenie Warszawy Chciałem, by Warszawa była wielka. Wierzyłem, że wielka będzie. Ja i moi współpracownicy kreśliliśmy plany, robiliśmy szkice wielkiej Warszawy przyszłości. I Warszawa jest wielka. Prędzej to nastąpiło, niż przypuszczaliśmy. Nie za lat pięćdziesiąt, nie za sto, lecz dziś widzę wielką Warszawę. Gdy teraz do Was mówię, widzę ją przez okna w całej wielkości i chwale, otoczoną kłębami dymu, rozczerwienioną płomieniami ognia, wspaniałą, niezniszczalną, wielką, walczącą Warszawę. I choć tam, gdzie miały być wspaniałe sierocińce – gruzy leżą, choć tam, gdzie miały być parki – dziś są barykady gęsto trupami pokryte, choć płoną nasze biblioteki, choć palą się szpitale – nie za lat pięćdziesiąt, nie za sto, lecz dziś Warszawa broniąca honoru Polski jest u szczytu swej wielkości i chwały. Ostatnie przemówienie prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego Walcząca Warszawa to nie tylko powstanie. Twierdza Warszawa postawiła się hitlerowcom już w 1939 roku i choć padła, zrobiła olbrzymie wrażenie na najeźdźcach. Nie bronił jej Naczelny Wódz ani najwyżsi dowódcy Wojska Polskiego. Nie bronił jej prezydent Rzeczpospolitej ani polski rząd. Oni uciekli. Nie wspierali jej zdradzieccy zachodni alianci, którzy choć wiedzieli o tajnym protokole paktu Ribbentrop-Mołotow, nie poinformowali o nim strony polskiej, a ich naciski dyplomatyczne nie pozwoliły na powszechną mobilizację polskiego wojska. Wyglądało to tak, jakby ktoś z wyrachowaniem składał Polskę w ofierze na ołtarzu własnych interesów. "Twierdza Warszawa" - książka Kalińskiego A jednak Warszawa się broniła, choć poza honorem nie było już czego bronić. Warszawa płonęła, ginęła i pozostawała wielka. Warszawa nie przegrała z Niemcami żadnej potyczki. Skapitulowała z braku żywności i amunicji. Nie wolno nam o tym zapomnieć.

Przystąpienie Stanów Zjednoczonych do drugiej wojny światowej zapewniło koalicji alianckiej potężne wsparcie przemysłowe Ameryki i umożliwiło przejęcie inicjatywy strategicznej w walkach z Niemcami i Japonią na różnych kontynentach. W latach 1939–1945 w Stanach Zjednoczonych wyprodukowano 88 140 czołgów oraz 18 620 innych pojazdów opancerzonych – prawie dwukrotnie więcej niż w tym samym czasie w Niemczech i Wielkiej Brytanii razem wziętych. W tej bogato ilustrowanej książce Michael Green, specjalista w dziedzinie broni pancernej, przedstawił różnorodne typy amerykańskich wozów bojowych z czasów drugiej wojny światowej: od osławionych czołgów M4 Sherman, M3 Stuart i M3 Lee, po transportery półgąsienicowe, działa samobieżne, niszczyciele czołgów, opancerzone pojazdy ewakuacyjne i gąsienicowe amfibie desantowe. Opisał ich konstrukcję i rozwój, udział w wojennych bataliach oraz ocenił wpływ, jaki wywarły na ostateczny rezultat tego światowego konfliktu. Michael Green jest uznanym autorem, historykiem i fotografikiem; napisał ponad sto książek o tematyce militarnej, przetłumaczonych na wiele języków; ponadto opublikował liczne artykuły w amerykańskich i międzynarodowych periodykach specjalizujących się w zagadnieniach techniki militarnej.

Od lipca 1942 roku stosowano w Auschwitz procedurę, według której nowo przybyłe transporty natychmiast poddawano selekcji i niezwłocznie likwidowano Żydów uznanych za niezdolnych do pracy. […] Zarządzenie Himmlera z 19 listopada 1942 roku mówiące, że Generalne Gubernatorstwo ma zostać uwolnione od Żydów do końca roku, symbolizuje zwrot w kierunku „ostatecznego rozwiązania”, które odtąd jego egzekutorzy systematycznie przyspieszali. (Fragmenty książki). Co doprowadziło do Holokaustu, którego ponurym symbolem stało się Auschwitz? Hans Mommsen przedstawia uwarunkowania rozwoju systemu eksterminacji ludności żydowskiej. Śledzi wzmacnianie sentymentów antysemickich w Republice Weimarskiej, pozbawianie Żydów praw, wywłaszczanie i rosnącą przemoc, której symbolem stała się noc kryształowa. Opisuje wprowadzenie ustaw norymberskich, politykę przesiedleń i wizję terytorialnego „rozwiązania kwestii żydowskiej”, a wreszcie systematyczne deportacje i mordy. Analizuje narastającą brutalizację czasów wojny, fanatyzm i upojenie władzą sprawców zbrodni. Wszystkie te czynniki społeczne, ekonomiczne i historyczne doprowadziły do tego, że latem 1942 roku rozkaz „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej” na skalę ogólnoeuropejską został wprowadzony w życie. Hans Mommsen (1930–2015) był profesorem Uniwersytetu Ruhry w Bochum, zajmującym się historią społeczną Niemiec, dziejami Republiki Weimarskiej i Trzeciej Rzeszy.

Od IX do XI wieku wikingowie plądrowali morskie wybrzeża niemal całej Europy Zachodniej. Ci nieustraszeni, nowatorscy żeglarze i wybitni stratedzy uderzali znienacka, atakowali znacznymi siłami, a następnie wycofywali się ze zrabowanymi dobrami i jeńcami. Gdziekolwiek się pojawili, siali zniszczenie i zadawali ogromne cierpienia, lecz spotkanie przedstawicieli różnych kultur nieodwracalnie zmieniło zarówno społeczności europejskie, jak i nordyckie. Ukazana w książce historia wikingów opowiada o ich najazdach, statkach, uzbrojeniu i niezwykłym stylu życia. Kim Hjardar – norweski historyk, badacz czasów wikingów i średniowiecza, w ramach pracy zawodowej ożywia historię jako członek grupy rekonstrukcyjnej.

Aby zrozumieć w pełni, jak naziści zdołali osiągnąć swój cel w tak krótkim czasie, nie wolno skupiać się wyłącznie na osobie Hitlera, lecz należy poświęcić równie dużo uwagi osobliwemu, odpychającemu, niebezpiecznemu, a jednocześnie fascynującemu człowiekowi, jakim był Joseph Goebbels. /ze Wstępu/ Geniusz propagandy i mistrz środków masowego przekazu, jeden z najbliższych współpracowników Hitlera, zaciekły zwolennik „wojny totalnej” – Joseph Goebbels był zapewne najinteligentniejszym i wyjątkowo niebezpiecznym członkiem nazistowskiej hierarchii. To właśnie jego przebiegłe i precyzyjnie obmyślone wykorzystanie nowych wówczas mediów – radia i filmu dźwiękowego – pozwoliły opętać umysły Niemców tak, że oddali władzę w ręce Hitlera, a następnie podporządkowali państwo nazistowskiej ideologii, która doprowadziła do wybuchu najokrutniejszej wojny w historii ludzkości. Ta klasyczna biografia jest portretem Goebbelsa – człowieka i Goebbelsa – mistrza propagandy. Ukazuje jego historię od lat szkolnych, przez etap odkrycia ruchu nazistowskiego oraz karierę w partii, po ostatnie miesiące, kiedy Goebbels jako jedyny ze starej gwardii dochował wierności Hitlerowi. Autorzy sięgnęli po liczne dokumenty i dotarli do wielu świadków, którzy pomogli im wnikliwie zbadać życiorys i karierę ministra propagandy Trzeciej Rzeszy. Roger Manvell (1909–1987) i Heinrich Fraenkel (1897–1986) to uznani autorzy opracowań historycznych, którzy zasłynęli z publikacji książkowych poświęconych dziejom Trzeciej Rzeszy. Do ich najwybitniejszych dzieł należą klasyczne już biografie czołowych nazistów: oprócz Goebbelsa, także Heinricha Himmlera, Hermanna Göringa i Rudolfa Hessa.

Niezwykłe wspomnienia wywiezionego przez Niemców na roboty przymusowe Polaka, który zbiegł i został czetnikiem. Burzliwy czas II wojny światowej obfitował na Bałkanach w szczególnie brutalne i krwawe epizody. W grę wchodziły nie tylko potyczki z okupantem, ale także walki narodowe i ideologiczne. W wydarzeniach przedstawionych z perspektywy królewskiego czetnika brało udział wielu naszych rodaków, a fakt ten wciąż jest mało znany. Te barwne, niekiedy wstrząsające, unikatowe zapiski stanowią niezwykle ciekawy dokument swoich czasów. Ze wspomnień prof. Błażejczyka wynika, że pomimo upływu lat pozostał mocno związany z czetnikami, o czym mówi z dumą. Jednak swój szlak bojowy zakończył w Berlinie, walcząc w szeregach Wojska Polskiego podległego sowietom… Tę kontrowersyjną autobiografię – zdumiewający epizod powikłanych polskich losów – uzupełniono o przypisy ułatwiające lepsze zrozumienie historii „bałkańskiego kotła”. Nie jest ona łatwa, gdyż pozostaje obciążona zadawnionymi konfliktami, o czym co pewien czas przypomina w sposób morderczy i bezlitosny. „Jego wojennym i powojennym życiorysem dałoby się obdzielić kilka osób, zaś sama jugosłowiańska epopeja mogłaby posłużyć za fabułę wbijającego w fotel filmu fabularnego”. Tomasz Plaskota

Nowe, unikatowe spojrzenie na II wojnę światową! Dysponujemy mnóstwem danych na temat tego konfliktu, lecz bardzo trudno je spójnie i zrozumiale przedstawić. Wykorzystując swoją rozległą wiedzę, autorzy wybrali formę infografii, która pozwoliła nie tylko ogarnąć tę obfitość informacji, ale i ukazać je w sposób atrakcyjny i czytelny dla odbiorców. Efekt ich starań jest zdumiewający, zarówno gdy chodzi o metodę przekazywania wiedzy, jej wizualizację, jak i zrozumienie złożonych zjawisk i powiązanie rozmaitych aspektów II wojny światowej. Na II wojnę światową. Infografiki składają się czterech części: „Aspekt materialny i ludzki”, „Broń i armie”, „Kampanie i bitwy” oraz „Bilans strat i zniszczeń”. Opisują one sześćdziesiąt kluczowych tematów – jak problem zaopatrzenia w ropę naftową, struktura związków taktycznych i operacyjnych, operacja „Barbarossa”, logistyka walczących państw, wojna na Pacyfiku, eksploatacja okupowanej Europy, wojna na pustyni… – przedstawiających ten wielki globalny konflikt przystępnie, a zarazem nieszablonowo. Arcydzieło sztuki ilustracyjnej… fantastyczne osiągnięcie i pozycja obowiązkowa na półce każdego miłośnika historii II wojny światowej. - „Militaria & History” Bogato ilustrowane i dogłębnie udokumentowane - nie może zabraknąć tej książki u żadnego entuzjasty historii wojskowości. - „Military History Matters” Pięknie ilustrowana, odmienna od wszystkich innych, prowokująca do myślenia książka o II wojnie światowej, do której będziesz wielokrotnie wracał. - „Eastern Daily Press” Świeże i fascynujące spojrzenie na II wojnę światową – perfekcyjny układ graficzny oraz ilustracje. - „West Read Reviews” Alians historiografii z technikami big data. - Jean-Marc Bastiere, „Le Figaro”

„Ostatnie tajemnice nazistów” - Krzysztof Drozdowski KTO I CO MIAŁO ZAPEWNIĆ „OSTATECZNE ZWYCIĘSTWO” III RZESZY? W JAKI SPOSÓB CZOŁOWI NAZIŚCI: RUDOLF HESS, HEINRICH HIMMLER I HERMAN GÖRING PRÓBOWALI „DOGADAĆ SIĘ” Z ALIANTAMI? JAK ZBRODNIARZE: JOSEF MENGELE, HEINZ REINEFARTH CZY ADOLF EICHAMNN SPĘDZILI POWOJENNE LATA? CZEGO WCIĄŻ NIE WIEMY O SŁABOŚCIACH I ŚMIERCI ADOLFA HITLERA? Obok bezmiaru cierpienia II wojna światowa pozostawiła wiele intrygujących pytań dotyczących nazistów. Kilka dekad, które minęły od tamtych tragicznych czasów, otwarcie i udostępnienie części archiwów oraz pogłębione badania historyków pozwoliły uzyskać odpowiedzi na niektóre z nich. A jednak nie wszystkie tajemnice, jak dotąd, udało się wyjaśnić. Oto najciekawsze spośród zagadek związanych z III Rzeszą Niemiecką, a w szczególności z jej schyłkiem i upadkiem.

Przebieg i znaczenie bitwy o Kraków, jaka rozegrała się na przedpolach miasta w listopadzie i grudniu 1914 roku, jest znane niewielu Polakom. To tu, na przedpolach Krakowa, wojska austro-węgierskie powstrzymały główny impet jesiennej rosyjskiej ofensywy. Taktyczny sukces nie ograniczył się tylko do uratowania miasta przed wojskami rosyjskimi. Bitwa krakowska stworzyła grunt do strategicznych zwycięstw w bitwach pod Limanową (2-12 grudnia 1914) i pod Gorlicami (2-12 maja 1915), dzięki którym walki na froncie wschodnim I wojny już nigdy nie powróciły pod Kraków, przeniosły się do Gaklicji Wschodniej, na Litwę i Wołyń. Była to pierwsza znacząca wygrana bitwa przez wojska austro-węgierskie. Po stronie zysków oprócz odzyskania inicjatywy strategicznej, należy zapisać odzyskanie poczucia wartości bojowej, podniesienie ducha bojowego żołnierzy. Zwycięstwo wpłynęło dodatnio na spoistość wielonarodowej armii, podniosło jej szacunek w oczach niemieckiego sojusznika i zahamowało defetystyczne nastroje, które panowały szczególnie w polskim społeczeństwie Galicja. Dla Austro-Węgier oznaczała ocalenie na jakiś czas przed katastrofą przegranej wojny.

Wyczerpujący i totalny obraz najważniejszego konfliktu XX wieku Pełna bolesnej krytyki opowieść o ZSRR w czasie wojny Borys Sokołow, rosyjski historyk i literaturoznawca, „autor wykluczony”, zwolniony z uczelni za krytykę Putina, bezlitośnie rozprawia się z rosyjskimi mitami dotyczącymi udziału ZSRR w drugiej wojnie światowej i epoką Stalina. Opisuje przebieg działań wojennych, najważniejszych kampanii i bitew. Opierając się na bogatym materiale źródłowym, podejmuje próbę bilansu militarnego, ekonomicznego i politycznego lat 1939–1945. Wnioski, do jakich dochodzi, nie mogą podobać się zwolennikom teorii o „wielkim zwycięstwie” Związku Radzieckiego. Sokołow podważa bezkrytyczną, optymistyczną ocenę działań ZSRR. Bezkompromisowo podkreśla błędy strategiczne i fatalne skutki politycznych działań, o których wielu wolałoby nie wiedzieć. Uważnie demistyfikuje kłamstwa dominujące w rosyjskiej historiografii i wskazuje, że triumf Stalina był w dużej mierze pyrrusowym zwycięstwem, okupionym krwią milionów. Niewygodne pytania, odkłamane mity sowieckiej propagandy, odważne wnioski. Książka niezbędna dla miłośników historii, polityki i strategii. Borys Sokołow (ur. 1957) rosyjski historyk i literaturoznawca, członek rosyjskiego Pen Clubu. Do 2008 roku był szefem Katedry Antropologii Społecznej na Rosyjskim Państwowym Uniwersytecie Społecznym – zwolniono go za krytykę polityki Putina. Napisał setki artykułów i kilkadziesiąt książek z historii Rosji i ZSRR, niechętnie lub wręcz wrogo odbieranych przez rosyjskich „konserwatystów”.

Człowiek, który zniszczył potęgę Rzeczpospolitej, oraz wielki konflikt, który odmienił historię Europy Wschodniej. Jakie były początki kozaczyzny? Z jakiej przyczyny doszło do buntów Nalewajki i Pawluka? Dlaczego Bohdan Chmielnicki wystąpił przeciwko Rzeczpospolitej? Jak potoczyły się losy kozaczyzny po jego śmierci? Sławomir Leśniewski, autor bestsellerowych Potopu i Drapieżnego rodu Piastów, powraca do epoki, za której opisy czytelnicy cenią go najbardziej. Tym razem przybliża nam trwający długie dziesięciolecia polsko-kozacki konflikt, ogniskując uwagę na wielkim buncie Chmielnickiego w 1648 roku. Jego pełen dramaturgii przebieg zapoczątkowały kozackie triumfy pod Korsuniem i Żółtymi Wodami oraz żałosna klęska tłumów szlachty i polskich wojsk pod Piławcami. Później walki toczyły się pod Zbarażem i Zborowem, aby osiągnąć swoje apogeum pod Beresteczkiem i Batohem, gdzie zaślepione nienawiścią, mordujące się bez opamiętania strony przekreśliły możliwość późniejszego porozumienia. To wszystko zaś nasączone kolorytem epoki i przedstawione na tle meandrów wielkiej europejskiej polityki.

Gdy na rampę kolejową niemieckiego obozu Auschwitz-Birkenau wjeżdzął pociąg z nowymi więźniami, wśród esesmanów bijących i popychających, kogo popadnie, oraz towarzyszących im agresywnych wilczurów przechadzał się on – oficer SS w eleganckim, odprasowanym mundurze, w lśniących butach i siodłatej czapce z trupią główką. Decydował o dalszym losie przywiezionych. Jego kciuk zwrócony w lewo oznaczał odesłanie do obozowego baraku, a więc życie ‒ przynajmniej na jakiś czas. Kciuk w prawo ‒ straszliwą śmierć w komorze gazowej. Wybierał też ofiary do swoich okrutnych eksperymentów medycznych, zwłaszcza kobiety i dzieci, najchętniej bliźnięta. To był doktor Josef Mengele, prawdziwy Anioł Śmierci. Ten superzbrodniarz nie poniósł odpowiedzialności za swoje zbrodnie. Po wojnie uciekł do Argentyny. Ścigany zaszył się w Paragwaju, a potem w Brazylii. Po latach rozpoznała go tam Polka, była więźniarka z Auchwitz. Ta książka to efekt jej ‒ zaskakująco szczerych ‒ rozmów z Mengelem i sporządzonych z nich notatek, które dotarły do rąk Christophera Machta, autora bestsellerowych „Spowiedzi Hitlera” (trzy części) oraz „Spowiedzi Stalina”.

„Bitwa pod Borodino Aleksandra Mikaberidzego to (…) niesamowita, fascynująca i mistrzowska analiza jednej z najciekawszych bitew wojen napoleońskich”. THE NAPOLEON SERIES „Nowa i ekscytująca wersja historii tej ważnej bitwy. Aleksander Mikaberidze jest jednym z najważniejszych młodych napoleonistów w świecie anglojęzycznym, a niniejsza książka jest kolejnym tego dowodem. Korzysta z niesamowicie obszernego zbioru źródeł (…) w oparciu o znakomicie przeprowadzone badania”. NAPOLEONIC HISTORICAL SOCIETY 7 września 1812 roku pod Borodino, w odległości 120 km na zachód od Moskwy, armie imperiów rosyjskiego i francuskiego starły się w jednej z klimatycznych bitew wojen napoleońskich. Od tego czasu historycy są zafascynowani tą przerażającą – i kontrowersyjną – walką. Przetrwanie armii rosyjskiej po bitwie pod Borodino odegrało kluczową rolę w ostatecznym pokonaniu Napoleona i całkowitym zniszczeniu armii francuskiej z 1812 roku. W tym dającym do myślenia nowym studium napoleonista Aleksander Mikaberidze poddaje ponownej ocenie kampanię 1812 roku i przedstawia nową wersję strasznej historii bitwy pod Borodino z punktu widzenia Rosjan. Jego oryginalne i drobiazgowe badania nad tym krytycznym epizodem inwazji Napoleona na Rosję umożliwiają Czytelnikowi świeże spojrzenie na bitwę i lepsze zrozumienie przyczyn ostatecznego triumfu Rosjan. Dr Aleksander Mikaberidze jest adiunktem (assistant professor) wykładającym historię na Uniwersytecie Stanowym Luizjany (Shreveport). Wykładał historię Europy na uniwersytetach stanowych Missisipi i Florydy oraz prowadził wykłady na temat wojen napoleońskich dla US Naval War College. Napisał i zredagował osiem książek, w tym The Battle of the Berezina: Napoleon’s Great Escape oraz The Russian Officer Corps of the Revolutionary and Napoleonic Wars. Obecnie kończy pracę nad książką Lion of the Russian Army: Life and Career of General Peter Bagration.

Zarówno sam 6 czerwca 1944 roku, jak i 76 dni zaciekłych walk w Normandii, które miały miejsce po inwazji Aliantów w Dniu D, stały się decydującym wydarzeniem II wojny światowej na froncie zachodnim – tematem książek, filmów, seriali telewizyjnych oraz programów dokumentalnych. Jednak wiedza o tym wydawałoby się tak dobrze znanym wydarzeniu w rzeczywistości, jak przedstawia nam James Holland w swojej historii kampanii, nadal jest obciążona wieloma mitami i opiera się na przypuszczeniach. Czerpiąc na nowo z informacji zawartych w rozsianych po całym świecie archiwach oraz z relacji naocznych świadków Autor opowiada o tym, jak niezwykłe planowanie uczyniło zwycięstwo Aliantów we Francji możliwym. Historia tego, w jaki sposób setki tysięcy ludzi oraz niezliczone ilości materiałów przewieziono przez kanał La Manche jest w praktyce takim samym dramatycznym osiągnięciem, jak zmagania na polach bitewnych. Brutalne walki na pięciu plażach oraz późniejsze bitwy w głębi lądu w zaułkach i żywopłotach Normandii, gdzie dzienne straty potrafiły być wyższe niż jakiekolwiek straty w czasie I wojny światowej, opisywane są nie tylko z punktu widzenia dowódców takich jak Eisenhower, Rommel, Montgomery i innych, podejmujących decyzje strategiczne, ale również poprzez wspomnienia spadochroniarza, porucznika Dicka Wintersa z kompanii E; brytyjskiego kaprala i czołgisty Rega Spittlesa; pilota myśliwca „Thunderbolt” Archie Maltbiego; niemieckiego oficera uzbrojenia Hansa Heinzego; jednego z dowódców francuskiego ruchu oporu, Roberta Leblanca, oraz wielu innych.Obie strony stanęły przed ogromnymi wyzwaniami. Alianci musieli zmierzyć się ze zdyscyplinowaną, ale jednocześnie rozciągniętą do granic możliwości armią niemiecką, która mimo to zmuszała ich do wprowadzania na bieżąco zmian w taktyce. Ostatecznie decydujące okazały się: pomysłowość, determinacja oraz niezmierzone zasoby materiałowe, którym towarzyszyła błyskotliwość prowadzonych działań operacyjnych. Normandia ’44 jest poruszającą narracją, której autorem jest wybitny historyk, oferującą ważną i nową perspektywę na jedno z najbardziej dramatycznych starć militarnych w historii, oraz stanowiącą nieoceniony dodatek do już istniejącego bogactwa literatury wojennej. O Autorze James Holland jest uznanym na całym świecie i wielokrotnie nagradzanym historykiem, pisarzem oraz dziennikarzem. Autorem wielu bestsellerów historycznych, takich jak: Fortress Malta: An island Under Siege, Battle for Britain, Dam Busters oraz najnowszych, The War in the West i Big Week. Napisał także dziewięć książek historical fiction, w tym powieści, których głównym bohaterem jest Jack Tanner. Jest także współzałożycielem Chalke Valley History Festival, członkiem Royal Historical Society oraz pracownikiem naukowym na uniwersytecie w Swansea. Można go znaleźć na Twitterze jako @James1940.Opinie„Mimo że pierwsza faza inwazji pochłania aż połowę książki, James Holland dysponuje sporą rezerwą wiedzy, by móc opisać pełzanie Aliantów wśród żywopłotów, zmagania z czołgami Hitlera pod Caen, genialny przełom Operacji Cobra siedem tygodni po Dniu D oraz usiany trupami odwrót Niemców z kotła Falaise (…) siłą Normandia ’44 jest zarówno poziom szczegółowości, jak i skala przedstawionych wydarzeń (…) Holland efektywnie łączy pokazywanie ludzkich dramatów z wiedzą o wojnie, jaką ówcześnie dysponowali Alianci” – Jonathan W. Jordan, Wall Street Journal.„Wspaniały opis inwazji, zasługujący na niezliczone pochwały (…) uchwycenie ludzkich dramatów w czasie zmagań w Normandii wymaga zarówno wielkiej wiedzy, jak i wrażliwości. Holland dysponuje dużymi pokładami zarówno jednego, jak i drugiego” – Times.„Żadna pobieżna analiza przedsięwzięcia o tej skali nie jest w stanie oddać sprawiedliwości imponującemu zbiorowi faktów, danych i szczegółów, ukazanych przez Hollanda (…) każdy element jest skrupulatnie i dokładnie przedstawiony (…) jako opis tego potężnego i żywotnie znaczącego starcia armii obu stron na polach bitew, Normandia ’44 jest równie imponująca, trudna do prześcignięcia” – William Boyd, Times Literary Supplement.„Opisuje w żywiołowym tempie i szczegółowo, gdzie znalazła cel swojej wędrówki zawartość wszystkich składów zaopatrzeniowych i parków czołgów między początkiem czerwca a końcem sierpnia 1944 roku. Na pierwszy rzut oka brzmi to jak historia, którą słyszeliście i widzieliście już wcześniej, lecz ta wersja – nawet, jeśli jej wynik nie stanowi niewiadomej – zawiera składnik rzadko spotykany w książkach historycznych: jest ekscytująca (…) adrenalina płynie tutaj z ekscytującego poczucia bliskości ludzi podejmujących decyzje, strzelających z broni i będących świadkiem tego, jak zza rogu wyjeżdżają czołgi wroga” – Strong Words Magazine.„Holland w żwawym stylu bez wysiłku łączy narrację historyczną ze wspomnieniami żołnierzy obu stron, twórczo równoważąc punkt widzenia generała i sierżanta w trakcie codziennych zmagań (…) bardzo czytelna (…) dobrze napisana i zilustrowana, ze świetnymi mapami, książka Hollanda znakomicie pokazuje znaczenie Dnia D na tle zmagań o wyzwolenie Europy i pokonanie nazistowskich Niemiec” – New York Journal of Books.„Ta sporych rozmiarów, skrupulatnie wyważona historia alianckiej inwazji na północną Francję wykracza poza dobrze znane wydarzenia Dnia D, dzięki drobiazgowym materiałom zebranym przez Hollanda i jego jasnemu spojrzeniu na szerszą perspektywę (…) doskonałe i wciągające nowe spojrzenie na inwazję w Normandii” – Publishers Weekly.„Holland dokładnie opisuje wydarzenia taktyczne prowadzące oraz następujące po Dniu D, jak również wyzwania, błędy, a także mity otaczające samą bitwę o Normandię. Wspomnienia osobiste oficerów alianckich oraz niemieckich, żołnierzy sił naziemnych i lotników, jak również opisy techniczne uzbrojenia, a także użycia poszczególnych rodzajów broni na polu bitwy zapewniają absorbujący punkt widzenia jednego z najważniejszych wydarzeń historii współczesnej wojskowości. Skrupulatna dbałość o szczegóły w połączeniu z potocznym stylem pisania czynią z tej książki pozycję dostępną dla każdego czytelnika” – Library Journal.„Ponowna ocena zmagań w Normandii, tym razem autorstwa Hollanda zajmuje należne jej miejsce wśród wcześniejszych klasyków, takich jak Stephen E. Ambrose, Max Hastings i z innymi na czele (…) przedstawia uderzająco osobiste i czasami przerażająco żywe opowieści z pól bitewnych i przerażającej rzezi, będącej efektem walk (…) od plaży Omaha do kotła Falaise – to przemyślana i przejrzyście napisana historia” – Booklist.„Holland, doświadczony historyk militarny, zna swój fach, lecz nie waha się odejść od ustalonego scenariusza (…) ów zdolny pisarz od czasu do czasu wykonuje woltę, taką jak chociażby łagodna rehabilitacja postawy feldmarszałka Bernarda Montgomery’ego. Nawet współcześni mu ludzie krytykowali jego ostrożne przygotowania i wolne tempo natarć, lecz autor wskazuje, że dawało to maksimum przewagi dysponującym przewagą materialną Aliantom i przyczyniało się do ratowania ludzkiego życia. Nie jest to pierwsza, lecz na pewno jedna z lepszych historii alianckiej inwazji na Europę” – Kirkus Reviews.

Pierwsza antologia świadectw Polaków, którzy do sowieckich łagrów trafili w latach 1944–45 z powodu przynależności do podziemia niepodległościowego i zbuntowali się tam w warunkach – wydawałoby się – uniemożliwiających jakikolwiek opór. O łagrowym życiu i oporze opowiadają współorganizatorzy, uczestnicy i świadkowie buntów w łagrach Workuty, Norylska i Kingiru na początku lat 50. XX wieku. Dzięki relacjom więźniów, nagrywanych jeszcze w latach 90., możemy poznać „z pierwszej ręki” historię dotąd prawie nieznaną.

Ostatnie siedemdziesiąt lat udowadnia, że Polska może istnieć bez Kresów, ale polska dusza mocno straciła na tej separacji. Po rynkowym sukcesie „Ostatnich lat polskiego Lwowa” i „Ostatnich lat polskiego Wilna” oddajemy do Państwa rąk tom poświęcony mniejszym ośrodkom kresowym. Znajdą tu Państwo egzotykę, wielkie miłości, skandale, celebrytów, a nawet walkę wywiadów. Znani popularyzatorzy historii Sławomir Koper i Tomasz Stańczyk udowadniają po raz kolejny, że magię miejsc, urodę przyrody, słynną otwartość mieszkańców i legendę Kresów można przełożyć na język zrozumiały dla współczesnego pokolenia. • Bandyci, którzy zostali premierami. Wielki napad na pociąg w Bezdanach • Polski Teksas. Borysław i gorączka naftowa • Młodość marszałka Śmigłego w Brzeżanach • Ciche Grodno nie znosi skandalistki Elizy Orzeszkowej • Polska Amazonia. Bajeczne rozlewiska Polesia • Kresowa Reduta Juliusza Osterwy • Co robił rezydent angielskiego wywiadu Carton de Viart w dawidgródeckiej Ordynacji • Druskienniki i Truskawiec – najsłynniejsze uzdrowiska Rzeczpospolitej • Kresowa kraina Półksiężyca. W świecie Karaimów i Tatarów • Pani na Hruszowej – niezwykłe losy Marii Rodziewiczównej • Polski ryż i pomarańcze. Tropiki nad Dniestrem. Zaleszczyki • Kuty. Zachwycająca stolica polskich Ormian. • Marszałek i piękna lekarka. Piłsudski i Eugenia Lewicka. • Nie tylko dla grubasów. Lecznica doktora Tarnawskiego • Czarna karta pogranicznej krainy. Bereza Kartuska • Kresowa bandera wojenna. Z dziejów flotylli pińskiej • Nie chciał doczekać „Szewców”. Ostatnie dni Stanisława Ignacego Witkiewicza. • Bohaterska obrona Grodna w 1939 r. • Odyseja Korpusu Ochrony Pogranicza • Ostatnia szansa Września. Przedmoście rumuńskie • Kres Kresów – zmiany granic wschodnich Polski w latach 1944 – 1951.