Horyzont

Czasami daleko za horyzontem rozciąga się prawda.

Lata są jałowe pozbawione wchodów i zachodów słońca. Wspomnienia są jak skrzypienie desek w starym domu czy burza piaskowa. Płytko tuż pod skórą znajdują się smugi przeszłości. Bułgarski rap i gry komputerowe.

Na warszawskim Mokotowie mieszkają po sąsiedzku Maniek i Zuza. On był saperem, który obecnie próbuje spisać wszystkie wspomnienia z misji odbywającej się w Afganistanie, mając nadzieje w końcu stamtąd wrócić. Ona jest dzieckiem pokolenia Y pogrążonym w nauce życia na własny rachunek, które mimowolnie powoli zatraca się w rodzinnym sekrecie. Z pozoru nic ich nie łączy, jednak ciążą ku sobie, niechętni i niezdolni do pielęgnowania więzi z otaczającym ich światem.