Żądlak Robert McCammon Książka

Powieści Roberta McCammona zachwalałam i będę zachwalać, ale… Jeśli poprzednie książki, przez wzgląd na mistrzowskie połączenie realizmu z elementami nadprzyrodzonymi, nastrojowy, gawędziarski styl, niesamowitą umiejętność autora do tworzenia więzi z czytelnikiem i skupienie na ponadczasowych wartościach, poleciłabym każdemu, to „Żądlak” z uwagi na specyfikę gatunkową może nie wszystkim przypaść do gustu. Można go bowiem nazwać pełnokrwistym horrorem science fiction. Przez tę zmianę gatunkową właśnie i brak aż takiej głębi jak w jego najwybitniejszych tytułach, nie zaliczyłabym tej powieści do najlepszych w dorobku McCammona. Znajdziecie w niej jednak wszystko, za co kochamy jego pisarstwo: styl, który momentami przypomina opowieść snutą przy ognisku, oraz mocny, emocjonalny rdzeń – wątek prawdziwej przyjaźni, rodzącej się w obliczu zagrożenia, bohaterstwa zwykłych ludzi i walki o to, co naprawdę ważne. Trafiamy do Inferno, spalonego słońcem miasteczka na skraju zapomnienia, które pomału umiera wraz z marzeniami swoich coraz mniej licznych mieszkańców. Nagle z nieba „coś” spada. Dosłownie. I zaczyna się koszmar, który wciąga od pierwszej strony i nie wypuszcza z uścisku aż do ostatniej. Dominuje duszna atmosfera, niepokój sączący się z każdej linijki i strach przed obcą siłą, której intencji nikt nie rozumie. Jeszcze. Jednak nawet gdy pisze o potworach i kosmicznych istotach, autor nie zapomina o człowieku. To przede wszystkim jego bohaterowie, zwykli ludzie rzuceni w niezwykłe okoliczności, sprawiają, że to emocje są sercem jego powieści, a nie sama akcja. Przeżywamy ich losy tym bardziej, gdy tak jak tutaj są to dzieci, nastolatkowie czy wyrzutki społeczne, którzy uczą się walczyć o siebie i innych, przechodząc wewnętrzną przemianę. To opowieść o skrajnych emocjach, które może obudzić tylko to, co obce i nieznane. O bezsilności ludzi zamkniętych w polu siłowym, zmuszonych do walki nie tylko z najeźdźcą z gwiazd, ale przede wszystkim z własnym strachem. Ale również opowieść o przyjaźni, gniewie, dorastaniu w cieniu zagłady i o tym, że bohaterem można stać się nawet wtedy, gdy świat umiera.