Mięśnie dna miednicy bez tabu Zadbaj o swój komfort i ciesz się życiem Jane Simpson Książka

Przyznam się wam, że mając dwadzieścia cztery lata i dwa porody za sobą dopiero dowiedziałam się, że jest coś takiego, jak ćwiczenia mięśnia dna miednicy. I nawet wtedy pomyślałam sobie, że przecież jestem młoda i nie muszę jeszcze tego robić. Kilka razy ćwiczyłam tą czynność i nikt nie miał o tym pojęcia, aż później zapomniałam i nie wracałam do tego wciąż będąc przekonana, że mi to nie potrzebne. Teraz minęło trzynaście lat i natrafiłam na ten poradnik. Jak bumerang wróciły do mnie tamte lekcje, których udzielała mi prawie trzydzieści lat starsza koleżanka. I wyszło, że gdybym wtedy jej posłuchała, to być może teraz nie miałabym tych dolegliwości:-( Poradnik nie jest długi i naprawdę w miły sposób przedstawia nam swoje argumenty dlaczego jak najwcześniej powinno się ćwiczyć mięśnie dna miednicy. Następnie wyjawia nam co nas czeka, jeśli nie będziemy tego robić, a uwierzcie, że większość ludzi na świecie to zaniedbuje. Potem nagle wychodzi na to, że ktoś nie może ćwiczyć, bo nacisk powoduje, że ogromnie chce im się siusiu. Podczas śmiechu już nawet kobiety po czterdziestym roku życia, choć nie rodziły, zaciskają kolana twierdząc, że sytuacja jest tak zabawna, aż mogą popuścić. Po przeczytaniu tej książki dowiecie się, że żaden śmiech nie powoduje nietrzymania moczu, tylko właśnie obluzowanie mięśni dna macicy. To się tyczy również mężczyzn i ich rzekomej prostaty. Wiadomo, że z wiekiem skóra człowieka zaczyna obwisać. Na to stosuje się kremy, botoksy i inne zabiegi. Nie pomyślimy jednak, że to samo się tyczy organów i ciała wewnątrz nas, którego i których nie widać. Tam kremy raczej nam nie pomogą. Wiadomo, że ten temat nie jest nigdzie poruszany ze względu na jego intymność, lecz autorka dołożyła wszelkich starań do tego, by jak najdokładniej opisać nam co powinniśmy robić, by nawet mając lat sześćdziesiąt i więcej, móc swobodnie się śmiać, tańczyć, dźwigać i nie bać się, że bez podpasek tena lady nie dacie rady:-) Bardzo zachęcam to lektury, powinni wręcz nakazać ją czytać już w szkole średniej!

Przyznam się wam, że mając dwadzieścia cztery lata i dwa porody za sobą dopiero dowiedziałam się, że jest coś takiego, jak ćwiczenia mięśnia dna miednicy. I nawet wtedy pomyślałam sobie, że przecież jestem młoda i nie muszę jeszcze tego robić. Kilka razy ćwiczyłam tą czynność i nikt nie miał o tym pojęcia, aż później zapomniałam i nie wracałam do tego wciąż będąc przekonana, że mi to nie potrzebne. Teraz minęło trzynaście lat i natrafiłam na ten poradnik. Jak bumerang wróciły do mnie tamte lekcje, których udzielała mi prawie trzydzieści lat starsza koleżanka. I wyszło, że gdybym wtedy jej posłuchała, to być może teraz nie miałabym tych dolegliwości:-( Poradnik nie jest długi i naprawdę w miły sposób przedstawia nam swoje argumenty dlaczego jak najwcześniej powinno się ćwiczyć mięśnie dna miednicy. Następnie wyjawia nam co nas czeka, jeśli nie będziemy tego robić, a uwierzcie, że większość ludzi na świecie to zaniedbuje. Potem nagle wychodzi na to, że ktoś nie może ćwiczyć, bo nacisk powoduje, że ogromnie chce im się siusiu. Podczas śmiechu już nawet kobiety po czterdziestym roku życia, choć nie rodziły, zaciskają kolana twierdząc, że sytuacja jest tak zabawna, aż mogą popuścić. Po przeczytaniu tej książki dowiecie się, że żaden śmiech nie powoduje nietrzymania moczu, tylko właśnie obluzowanie mięśni dna macicy. To się tyczy również mężczyzn i ich rzekomej prostaty. Wiadomo, że z wiekiem skóra człowieka zaczyna obwisać. Na to stosuje się kremy, botoksy i inne zabiegi. Nie pomyślimy jednak, że to samo się tyczy organów i ciała wewnątrz nas, którego i których nie widać. Tam kremy raczej nam nie pomogą. Wiadomo, że ten temat nie jest nigdzie poruszany ze względu na jego intymność, lecz autorka dołożyła wszelkich starań do tego, by jak najdokładniej opisać nam co powinniśmy robić, by nawet mając lat sześćdziesiąt i więcej, móc swobodnie się śmiać, tańczyć, dźwigać i nie bać się, że bez podpasek tena lady nie dacie rady:-) Bardzo zachęcam to lektury, powinni wręcz nakazać ją czytać już w szkole średniej!