Metacybernetyka Józef Kossecki Książka

Alfred Adler (1870-1937) – austriacki psycholog, psychiatra, pedagog, początkowo związany z Zygmuntem Freudem, później jednak stopniowo oddalał się od swego mistrza, tworząc kierunek psychologii indywidualnej, przez kilka lat kierował Kliniką Psychiatryczną w Wiedniu i stworzył pierwszą poradnię wychowawczo-kliniczną dla dzieci. Do jego najważniejszych prac należą Znajomość człowieka, Psychologia indywidualna w wychowaniu, Homoseksualizm i podsumowująca jego poglądy późna praca, właśnie Wiedza o życiu. Męstwo jest samoafirmacją bytu wbrew faktowi niebytu. To akt „ja“ indywidualnego przejawiający się w akceptacji lęku przed niebytem na drodze afirmowania siebie albo jako części jakiejś ogarniającej całości, albo w aspekcie jaźni indywidualnej. Męstwo zawiera zawsze pewne ryzyko, zawsze znajduje się przed groźbą niebytu, czy mamy do czynienia z ryzykiem utraty siebie i stania się rzeczą pośród całej masy innych rzeczy, czy też z utratą własnego świata w jałowym zwróceniu się ku samemu sobie.

Książka jest propozycją przepisania historii Polski oraz opisania jej społeczno-kulturowej tożsamości przy pomocy narzędzi teoretycznych, które albo w ogóle albo w niewielkim tylko stopniu wykorzystano kiedykolwiek w tym celu – teologii politycznej, Lacanowskiej psychoanalizy, teorii systemów-światów, studiów postkolonialnych, ontologii wydarzenia Alaina Badiou czy teorii hegemonii. Tytułowa figura „fantomowego ciała króla” nawiązuje do koncepcji „dwóch ciał króla” przedstawionej niegdyś błyskotliwie przez Ernsta Kantorowicza w książce pod takim samym tytułem. Poprzez metaforę fantomowego ciała Sowa opisuje I Rzeczpospolitą, której kondycję determinował przede wszystkim szereg braków. Pokazuje, że począwszy od śmierci Zygmunta II Augusta, ostatniego dziedzicznego króla Polski i Litwy, Rzeczpospolita nie istniała jako państwo w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale była raczej fantomem, urojeniem, wyobrażeniem, uroszczeniem. Owo nieistnienie położyło się cieniem na losach Polski od wczesnej nowoczesności wieków XVI i XVII, przez rozbiory aż po czasy współczesne. Fantomowe ciało króla nie jest jednak typową pracą historyczną. Jej przedmiot to przede wszystkim współczesna Polska i jej problemy z nowoczesnością. Na kartach książki w zaskakujący i – jak się okazuje – inspirujący sposób Wallerstein spotyka się z Gombrowiczem, Brzozowski z Lacanem, Lefort z Andersonem a Gramsci i Laclau ze staropolskimi sarmatami, aby wyjaśnić zagadkę, jaką była i jest Polska.

Islam to nie tylko religia. To również system polityczny, posiadający własny zestaw praw zwany szariatem. Fundamenty prawne szariatu są całkowicie odmienne od naszych i odrzucają podstawowe prawa człowieka. Prawo szariatu w wielu przypadkach ma bezpośredni wpływ na niemuzułmanów i budzi uzasadnione obawy. Muzułmanie coraz częściej wysuwają zadania o wprowadzanie szariatu. Co oznacza prawo szariatu dla obywateli krajów niemuzułmanskich? Jakie mogą być dalekosiężne konsekwencje umożliwienia muzułmanom stosowania równoległego systemu prawnego, zamieniającego nasze prawa prawami szariatu? W jaki sposób władze polityczne i sadownicze mogą podejmować decyzje dotyczące szariatu, nie posiadając rzeczywistej wiedzy na jego temat? Szariat odrzuca wiele spośród podstawowych praw człowieka. Czy podejmowanie związanych z nim decyzji w oparciu o brak wiedzy byłoby moralne? W książce tej czytelnik znajdzie odpowiedzi na wszystkie powyższe pytania. Szariat dla niemuzułmanów jest pozycja wyjątkowa. Książka została napisana w zwięzły i łatwy w odbiorze sposób. Przedstawiony system odniesień do źródeł umożliwia czytelnikowi samodzielne sprawdzenie wszystkich podanych informacji, co sprawia, ze rzetelność i wiarygodność informacji jest nie do podważenia.

Dlaczego Unia Europejska i wspólny rynek odniosły sukces i stanowią wielką wartość dla Europy? Dlaczego wspólna waluta jest zagrożeniem dla integracji europejskiej? Czy można „naprawić” strefę euro i spowodować, aby mogła ona bezpiecznie funkcjonować? Czy można rozwiązać strefę euro, zachowując UE i wspólny rynek? Jaką strategię powinna przyjąć Polska wobec euro? Paradoksem jest to, że „projekt euro”, który miał stanowić ukoronowanie procesu integracji europejskiej, rozsadza go od środka. Uporczywa obrona euro prowadzi do poważnych konfliktów i może spowodować dezintegrację UE i rozpad wspólnego rynku. Autorzy stawiają dramatyczną tezę, że jedynie zorganizowane rozwiązanie strefy euro i wprowadzenie nowego systemu koordynacji walutowej w Europie może uratować projekt integracji europejskiej. Przedstawiają propozycję przeprowadzenia tego procesu w taki sposób, aby zachować największe, epokowe osiągnięcia powojennej Europy: Unię Europejską i wspólny rynek. Stefan Kawalec – ekonomista, były wiceminister finansów, współtwórca „planu Balcerowicza”. Był doradcą Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz instytucji rządowych i komercyjnych w kilku krajach. W okresie PRL działacz opozycji demokratycznej i „Solidarności”, internowany w stanie wojennym. Obecnie prezes firmy doradztwa strategicznego Capital Strategy. Ukończył matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Ernest Pytlarczyk – Główny Ekonomista w mBank S.A. Kieruje zespołem nagradzanym za najlepsze prognozy dotyczące polskiej gospodarki. Pracował na Uniwersytecie w Hamburgu, w Banku Centralnym Niemiec (Deutsche Bundesbank) we Frankfurcie oraz w Banku Handlowym w Warszawie S.A. Uzyskał tytuł doktora ekonomii na Uniwersytecie w Hamburgu.

Nazwa "szkoła austriacka" pochodzi stąd, że gros jej twórców wywodzi się - jak się pewnie domyślacie - z Austrii. Jednakże okupacja nazistowska tego kraju doprowadziła do rozprzestrzeniania się jej przedstawicieli na cały świat. Dzisiaj wybitni ekonomiści reprezentujący szkołę austriacką pracują pod wszystkimi szerokościami geograficznymi. W niniejszej książce, pod terminem "ekonomista austriacki" rozumieć będziemy reprezentantów szkoły austriackiej bez względu na to, czy mieszkają oni w Austrii czy poza nią.

Jest to książka przeznaczona dla ludzi, którzy uważają, że podwyższenie podatków podnosi – wbrew elementarnej logice – dobrobyt społeczeństwa. Autor, szwedzki ekonomista pochodzenia kurdyjskiego ujawnia prawdę o szwedzkim (a właściwie ogólnoskandynawskim) sukcesie gospodarczym. Oto fragment Posłowia: (…) Wbrew temu, co twierdzi miłośnik Skandynawii, prof. Grzegorz Kołodko, wszystko wskazuje na to, że pomimo wysiłków rządu i polityków, o czym pisze m.in. Nima Sanandaji, autor niniejszej książki, z tym szczęściem nie jest wcale tak różowo. Gdyby bowiem było, nie trzeba by namawiać Duńczyków, Szwedów czy Norwegów do prokreacji. Posiadanie dużej rodziny, posiadanie dzieci to – zdaniem wybitnego psychiatry, prof. Antoniego Kępińskiego – jeden z najważniejszych przejawów szczęścia i chęci do życia. Tymczasem w Danii, w Norwegii – wbrew twierdzeniom, że są to kraje najbardziej przyjazne matce i dziecku – dzieci rodzi się coraz mniej chętnie. Dzietność duńskich matek należy do najniższych w świecie. Młodzi ludzie niechętnie wchodzą w związki partnerskie czy małżeńskie – zarówno te formalne, jak i nieformalne. Niektóre badania dowodzą, że jeszcze gorzej jest ze wskaźnikiem współżycia płciowego. Blisko 30 procent duńskich par heteroseksualnych wyeliminowało[1] ze swego życia tak spontaniczną sferę życia, jaką jest seks. Czy to ma świadczyć o poczuciu szczęściu tych ludzi?

Oto bezlitosna, prawdopodobnie najlepsza opublikowana jak dotąd charakterystyka postawy życiowej współczesnej klasy niższej, pozwalająca zrozumieć, na czym tak naprawdę polega „pułapka biedy”. W swojej karierze zawodowej lekarza psychiatry Theodore Dalrymple pracował w szpitalu przy slumsach, w więzieniu oraz w ubogich krajach Afryki Subsaharyjskiej – można więc sądzić, że widział już wszystko. A jednak przypadki, z którymi spotykał się na co dzień w Anglii, nie przestawały wprawiać go w niedowierzanie. Bezsens egzystencji, powtarzalność błędów, degeneracja, całkowity brak odpowiedzialności – oto czym zaowocowała polityka państwa opiekuńczego w społeczności jej beneficjentów. Swoje wymowne doświadczenia autor opisuje z pogardą dla poprawności politycznej, sporą dozą pesymizmu oraz domieszką czarnego humoru. Kunszt literacki doktora Dalrymple czyni lekturę Na dnie rozrywką intelektualną z najwyższej półki. Przeczytanie tej książki z pewnością skłoni do refleksji nad metodami walki z biedą i zagwarantuje odporność na bezwarunkowe pochylanie się nad losem nędzarzy – to bowiem, choć eliminuje ubóstwo w sensie materialnym, prowadzi do rozpowszechnienia być może mniej przykrego, lecz nie mniej przygnębiającego ubóstwa duchowego. Książkę tę wydaliśmy po rekomendacji jednego z ulubieńców naszego wydawnictwa – Thomasa Sowella – który uważa ją za arcyważną i poleca przy każdej okazji. Naprawdę warto przeczytać. Wydawca

Ja was znam krzyczy Cruella w todze, jak pieszczotliwie określa sędzie sądów rodzinnych nasz autor, do jednego z bohaterów niniejszej opowieści. Sama się rozwodziłam!. Ten jej okrzyk wojenny jest zarazem wyznaniem kobiety, kobietki, dziewczynki wprost, której cała wiedza prawnicza i takież doświadczenie, lata studiów, na które tak się lubi powoływać pokazując swój dyplom i aplikację, funkcja, jaką pełni w systemie państwowego wymiaru sprawiedliwości niczym są wobec egzystencjalnego doświadczenia, jakim jest dla niej spotkanie na sali sądowej mężczyzny, uosobienia wroga, którego nienawidzi i nad którym ma teraz suwerenną władzę. Inna tę władzę suwerenną wykorzysta podrze dokumenty, które pozwany skrupulatnie gromadził w celu dowiedzenia swej niewinności... Feminizm, mimo że wymierzony w mężczyzn, jak każda doktryna walki, nienawiści, egzystencjalnego sporu, który angażuje człowieka w pełni i do końca, i kładzie na szali jego życie niszczy też swych wyznawców. Tezy feminizmu złamały wiele kobiet, zniszczyły im życie. Cierpią. Niektóre otwarcie, inne już po przekroczeniu granicy cierpienia, ale wciąż niepogodzone ze swym losem, niezdolne, by znaleźć jego przyczynę w chorej doktrynie, wciąż drą mordy dawno już pozbawione nie tylko uroku, ale i uzębienia. Jak w starym dowcipie: nie mogą już pogryźć, ale chciałyby jeszcze poćmokać. Jednak ta książka nie została napisana przeciwko kobietom. Rzec można nawet, że jest napisana w obronie radosnej, upiększającej świat kobiecości. Jest więc pochwałą kobiet i kobiecości, choć zgodnie z zastrzeżeniem poczynionym przez autora nie jest dla nich pomnikiem, bo jest znacznie więcej, znacznie milszych miejsc, w których kobiety czują się znacznie lepiej niż na kamiennych cokołach. Jest też pochwałą różnorodności, a przynajmniej zasadniczych różnic między kobietą a mężczyzną i sprzeciwem wobec wszelkich, motywowanych politycznie, ideologicznie, religijnie bądź filozoficznie prób zaprowadzenia urawniłowki.

Daniel Bell (1919–2011, pierwotnie Bolotsky, z rodziny polskich emigrantów żydowskich w USA) jest klasykiem socjokulturowej diagnozy współczesności. Jako jeden z pierwszych pół wieku temu dostrzegł „kontrkulturę” i początki postmodernizmu/ponowoczesności. Należał do proroków epoki poprzemysłowej i społeczeństwa wiedzy. W 1967 roku przewidział czasy internetu, gdy mówił o połączeniu domowych i biurowych komputerów z centralnym źródłem „usług bibliotecznych i informacyjnych”. „Kulturowe sprzeczności kapitalizmu” (1976) stanowią dziś kanon myśli drugiej połowy XX wieku. Times Literary Supplement zaliczył tę publikację do stu najbardziej wpływowych książek powojennych. Bell wydobywa i uzasadnia bogatym opisem odnośnych zjawisk ze swojej epoki podstawowy konflikt wartości społeczeństwa postindustrialnego. Z jednej strony „purytański” kapitalizm nakazuje „opóźnienie gratyfikacji”, odsuwanie spożycia owoców pracy na bliżej nieokreśloną porę, a z drugiej kreowane przez ten sam kapitalizm kulturowa postawa konsumpcjonizmu i ideologia osobistej wolności każą jednostce już teraz „używać życia”. Polityka musi godzić sprzeczności między ekonomią a kulturą. Ideowo-polityczny wymiar rozważań Bella okazuje się dość złożony, ponieważ sam autor deklaruje się jako socjalista w gospodarce, liberał w polityce i konserwatysta w kulturze. Mimo swego liberalizmu ubolewa nad regresem „transcendentnej etyki”.

Technika nie służy prawidłom gospodarki; to gospodarka poddawana jest narastającej technicyzacji. Zbliżamy się do stanu - a gdzieniegdzie go osiągnęliśmy - w którym technicyzacja procesu pracy ważniejsza jest od zysków, jakie przynosi. To znaczy - trzeba ją realizować, nawet jeśli przynosi straty. Ta oznaka zapaści gospodarki jest jednocześnie cechą narastającej perfekcyjności technicznej. Technika jako całość nie stosuje się do zasady rentowności i nie może się do niej stosować. Rozwija się kosztem gospodarki, pogłębia gospodarczą zapaść, prowadzi do ekonomiki strat, tym widoczniejszej, im skuteczniejsze dążenie do technicznej perfekcji ją poprzedza. Gdybyśmy mogli stać się bogaci dzięki racjonalizacji procesów pracy, to już dawno by tak było. Z faktu, że postęp techniczny wzbogaca cieniutką i nader podejrzaną warstwę przedsiębiorców, nie można wyciągnąć wniosku, że stanowi on źródło bogactwa.

Stéphane Hessel - dyplomata, pisarz, bojownik francuskiego Ruchu Oporu. Urodził się w 1917 roku w Berlinie w rodzinie żydowskiej – jego ojcem był Franz Hessel, pisarz i tłumacz, matką Helena Grund. Od 1925 roku mieszkał we Francji, później został jej obywatelem, w 1939 roku rozpoczął studia w École Normale Supérieure. Zmobilizowany, wziął udział w „dziwnej wojnie". Nie godząc się na kolaborację, w 1941 roku dotarł do Londynu, by przyłączyć się do Wolnej Francji generała de Gaulle'a. Wysłany z misją do Francji, został aresztowany i zesłany do Buchenwaldu i Dory. Torturowany przez Gestapo, dwukrotnie ucieka, by w końcu trafić do amerykańskich sojuszników. Po wojnie Stéphane Hessel został ambasadorem Francji przy Organizacji Narodów Zjednoczonych, jest współautorem Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Niewielka książka Czas oburzenia! to wezwanie do buntu przeciwko złu dzisiejszego świata: niesprawiedliwości, zagrożeniu dla pokoju, władzy pieniądza. Wywołała ogromny rezonans – w samej Francji sprzedano jej półtora miliona egzemplarzy.

Co zrobisz, jeśli nie będziesz musiał martwić się o czynsz? Kiedy będziesz mogła wybrać najlepszą ofertę pracy, a nie taką, na którą musisz się zgodzić? Gdy będziecie mogli kształcić się i rozwijać, nie poświęcając cennego czasu na dorabianie? Rewolucja jest bliżej, niż wam się wydaje. Czym jest bezwarunkowy dochód podstawowy? To świadczenie, wypłacane każdej osobie bez względu na wiek, dochody i zatrudnienie, umożliwiałoby zaspokojenie podstawowych życiowych potrzeb. Całość opiera się na prostym pomyśle: pozwólmy ludziom nie troszczyć się o przetrwanie kolejnego tygodnia, miesiąca czy roku. Utopia czy lekarstwo na problemy nowoczesnego świata? Mrzonka dla ludzi, którzy nie rozumieją, na czym polega ekonomia czy odpowiedź na pytanie, jak ustawą znieść biedę? Sięgając do najrozmaitszych postaw ekonomicznych, filozoficznych i społecznych, Szlinder wskazuje źródła koncepcji i jej odmiany. Przygląda się światowej debacie na temat BDP, analizuje argumenty za i przeciw i zastanawia się, jak takie rozwiązanie mogłoby funkcjonować w polskich warunkach. Książka Szlindera to pierwszy polski przewodnik po idei bezwarunkowego dochodu podstawowego. Autor daje w niej wskazówki, jak myśleć o gospodarce w świecie po kryzysie finansowym z 2008 roku, w którym nierówności rosną, technologia nieodwracalnie odmienia rynek pracy, a tradycyjna ekonomia okazuje się bezradna w starciu z problemami XXI wieku.

Czym była tytułowa rewolucja pokojowa? Jak ją przeprowadzono? Jakie przyniosła skutki? W tej książce, będącej krótką syntezą myśli i czynów Salazara, polski Czytelnik pozna historię polityczną Portugalii spod pióra jej najważniejszego architekta. Nasza wiedza o historii XX wieku nacechowana jest olbrzymią ilością naleciałości ideologicznych, zniekształcających mocno widzenie świata. Publikacja książki prof. Salazara pt. Rewolucja pokojowa umożliwia źródłowe zapoznanie się z niezwykle ważną ideą, kształtującą oblicze polityczne Portugalii przez kilka dziesięcioleci XX wieku. Warto czytać źródła, gdyż jest to najlepsza metoda na walkę ze stereotypami i historycznym fałszem. Prof. dr hab. Mieczysław Ryba

WIELKI RENESANS to rewelacyjne studium na temat Quo Vadis Sina? Bogdan Góralczyk prezentuje motywy i aspiracje przywódców Chin w dążeniu do odzyskania „niekwestionowanej i należnej” pozycji pierwszego mocarstwa globu. Wnikliwie omawia ich strategię i taktykę z określeniem głównych symbolicznych jej etapów: 2021, 2035 i docelowego osiągnięcia celu w 2049r. Wyjątkową wartością są niezwykle bogate oryginalne źródła chińskie. Są one przedmiotem głębokiej, krytycznej analizy tego wybitnego politologa i sinologa, potrafiącego trafnie odczytać wieloznaczny sens słów, pojęć i określeń powszechnie tam używanych. Atutem tej pracy jest konfrontacja prezentowanych chińskich ocen z opiniami najwybitniejszych światowych badaczy. Cechą całego wywodu jest obiektywizm. Jestem głęboko przekonany, że ta książka stanie się wydarzeniem. Wróżę jej międzynarodowy rozgłos. Zachęcam, aby stała się „obowiązkową lekturą” dla komentatorów i badaczy współczesnych Chin Jan Rowiński, emerytowany profesor UW (2002-2013). Absolwent Uniwersytetu Pekińskiego i Instytutu Dyplomatycznego ChRL. Długoletni pracownik MSZ i PISM. W Chinach spędził 16 lat. Redaktor zbiorów dokumentów i materiałów polityki zagranicznej i wewnętrznej ChRL. Autor licznych publikacji w językach polskim, chińskim, angielskim i rosyjskim Opowieść o chińskim sukcesie, jakiej jeszcze nie było: Góralczyk przebija się przez mury propagandy i warstwy ogranych schematów, pokazując wewnętrzne kulisy przemian, wątpliwości, paradoksy i kręte ścieżki decyzyjne chińskich elit władzy. Tym przekrojowym opracowaniem, opartym przede wszystkim na nieznanych szeroko źródłach chińskich, zadaje cios nie tylko miernej publicystyce, ale i całemu pokoleniu badaczy Chin współczesnych. No bo co jeszcze można dodać do takiej analizy? dr Marcin Jacoby, sinolog, autor Chin bez makijażu Bogdan Góralczyk, jeden z najlepszych europejskich sinologów, przyzwyczaił nas już do rzadkiej wśród akademików umiejętności łączenia pogłębionej wiedzy z przystępnością stylu, ale największą zaletą tej monumentalnej pracy jest imponująca perspektywa badawcza – świadoma, naukowa obserwacja Chin od pierwszego pobytu w nich zaraz po śmierci Mao do dziś. Autor ma więc rzadkie kompetencje, by należycie ocenić politykę Chin i czyni to w najlepszy możliwy sposób: patrząc na Państwo Środka od wewnątrz, przez pryzmat chińskich idiomów, kategorii oraz idei przy jednocześnie bardzo europejskim podejściu krytycznym. Jeżeli chce się spróbować zrozumieć Chiny i pojąć implikacje zamierzonego powrotu Państwa Środka do wiodącej roli na świecie, trzeba przeczytać tę książkę. dr Michał Lubina, Instytut Bliskiego i Dalekiego Wschodu UJ, autor m.in. Niedźwiedź w cieniu smoka. Rosja–Chiny 1991–2014 Bogdan Góralczyk – politolog, sinolog, dyplomata, publicysta. Profesor w Centrum Europejskim Uniwersytetu Warszawskiego (od 2016 r. dyrektor). Od pierwszej wizyty w Chinach w 1976 r. obserwator i analityk zmian dokonujących się w Państwie Środka oraz w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej (Tajlandia i Birma – Mjanma, gdzie był ambasadorem), śledzonych metodycznie podczas licznych wyjazdów studyjnych. Prezentowana książka stanowi podsumowanie wiedzy na ten temat i ukazuje się w czterdziestą rocznicę zainicjowania chińskiego programu reform, któremu Autor świadomie towarzyszył. Inne zainteresowania badawcze: procesy, zmiany i kryzysy na terenie UE, ze specjalnym uwzględnieniem regionu Europy Środkowej i Węgier (z uwagi na znajomość języka i długoletnią służbę dyplomatyczną w tym kraju); kształtujący się nowy ład światowy i wpływ nań ze strony wschodzących rynków.

Autoanaliza pokazuje, jak w sposób konstruktywny można i należy przyglądać się swemu wnętrzu, by dostrzec niezauważane często motywy własnych działań, ukryte lęki, sprzeczne pragnienia. Zachowując szacunek dla naszych słabości i potknięć, a równocześnie stawiając wymagania, autorka pokazuje, jak wyruszyć w drogę samopoznania, będąc dla siebie samego /dla siebie samej przewodnikiem, jak w sposób praktyczny zadbać o systematyczność i jakość autoanalizy, jak radzić sobie z wewnętrznymi oporami. Praktyczne wskazówki przedstawione w książce w połączeniu z głębokim zrozumieniem problemów i wyzwań cywilizacyjnych z którymi musimy codziennie się zmierzyć sprawiają, że Autoanaliza może pomóc każdemu w wewnętrznej pracy nad sobą, umożliwiając równocześnie poznaniemyśli Karen Horney i propagowanej przez nią wizji w pełni zintegrowanej osoby.

Max Weber (1864-1920) uznawany jest powszechnie za najważniejszego klasyka socjologii, bodaj nikt łącznie z Augustem Comtem, Herbertem Spencerem, Emilem Durkheimem czy Karolem Marksem nie wpłynął w tak zasadniczy sposób na rozwój tej dziedziny wiedzy. W zasadzie cała prawie współczesna socjologia ma Webera czerpie po dziś dzień z jego prac, a zajmował się bardzo szerokim spektrum wiedzy socjologicznej od metodologii tej nauki poprzez socjologię religii, której podwaliny stworzył w dziele Etyka protestancka i duch kapitalizmu, której znaczny fragment zamieściliśmy w niniejszych Szkicach socjologii religii, władzy w dziele Polityka jako zawód i powołanie, ekonomii i prawa. Z jego niezmiernie obfitej i różnorodnej twórczości zamieszczamy w niniejszym tomie oprócz fragmentu Etyki protestanckiej także inne teksty wskazujące w jak znacznej mierze religia może wpłynąć nie tylko na typ władzy politycznej ale także tryb gospodarki. Temu zagadnieniu poświęcony jest rozdział Etyka gospodarcza religii światowych w którym analizuje Weber różnice między systemem konfucjańskim, hinduistycznym, buddyjskim, chrześcijańskim, muzułmańskim i judaizmem w kontekście ich wpływu na sposób gospodarowania, na ich "etykę gospodarczą". Zamieszczamy także fragment z jego niedokończonej fundamentalnej pracy Gospodarka a społeczeństwo.

W gruncie rzeczy jest to książka przerażająca. Mówi bowiem o metodach zniewalania jednych przez drugich. Rządzonych przez rządzących. Temat ten znany jest od tysięcy lat. Dawniej zniewalano przemocą fizyczną, a dzisiaj mechanizmy są bardziej subtelne. Mało kto zauważa, że współcześnie do zniewalania społeczeństw służą nie tylko coraz bardziej wyrafinowane techniki manipulacji, podporządkowane politykom media, ale także stanowione przez nich, bez instytucjonalnej kontroli społecznej, prawo.

Celem tej książki jest wyjaśnienie, jak odpowiedzialność jednostki przyczynia się do dobrobytu ogółu […]. Zamierzam tu dowieść, że ludzie zyskują, gdy zamiast zrzucać odpowiedzialność za własny dobrobyt na państwo, biorą ją na siebie. Inaczej mówiąc, zyskują żyjąc (a ich dzieci dorastając i wychowując się) we wspólnotach, w których ludzie sami są odpowiedzialni za własny dobrobyt. W kolejnych rozdziałach zastanawiam się nad tym, dlaczego pewne społeczności, kultury i instytucje osiągnęły dobrobyt, podczas gdy innym się to nie udało. Fragment książki

Patrick Deneen ? utalentowany krytyk kultury ? w książce, która stała się ostatnio jedną z najczęściej komentowanych po drugiej stronie Atlantyku, wskazuje na intelektualne i kulturowe tradycje kształtujące naszą codzienność oraz przedstawia klarowną, naukową analizę przyczyn i źródeł obecnego kryzysu zachodniej polityki. Wynik jego pracy, to ? powtarzając za Jacksonem Learsem ? „skuteczne antidotum na świątobliwych lewicowców i prawicowców, pokazujące jak uboga, dwubiegunowa koncepcja wolności spętała nasze życie publiczne, choć miała je uwolnić. Trudno o bardziej aktualny i konieczny sposób wzbogacenia naszego jałowego dyskursu politycznego”.

W Dezintegracji pozytywnej Kazimierz Dąbrowski, przedstawiciel polskiej psychiatrii humanistycznej, prezentuje autorską koncepcję rozwoju osobowego. Odwołując się do własnej praktyki klinicznej oraz do życiorysów twórców pokazuje, że trudne doświadczenia i związany z nimi ból psychiczny mogą przynieść wzrost wrażliwości, empatii, głębsze rozumienie siebie i świata. To książka wręcz kultowa, źródło niełatwej, lecz poszerzającej spojrzenie na los człowieka nadziei.

W książce „12 życiowych zasad”, która sprzedała się w ponad pięciu milionach egzemplarzy na całym świecie, psycholog kliniczny i intelektualista publiczny dr Jordan B. Peterson oferuje antidotum na chaos w naszym życiu – odwieczne prawdy ukazane w świetle współczesnych problemów i zaprzęgnięte do ich pokonywania. Jego spostrzeżenia pomogły milionom czytelników i odbiły się szerokim echem na całym świecie. W długo wyczekiwanym drugim tomie Peterson kontynuuje swój wywód, pokazując, że w dużej mierze sens życia pochodzi także z sięgania do obszaru znajdującego się poza tym, co już znamy, oraz z przystosowywania się do ciągle zmieniającego się świata. Podczas gdy nadmiar chaosu przytłacza nas niepewnością, nadmiar porządku może prowadzić do uśpienia naszej ciekawości i pozbawiać nas twórczej energii. „Poza porządek” wzywa zatem do zrównoważenia tych dwóch podstawowych elementów rzeczywistości – porządku i chaosu – i odsłania głębokie poczucie sensu, jakie możemy odnaleźć, stąpając po ścieżce przebiegającej między tymi dwiema domenami. Szczególnie teraz, w czasach pełnych niestabilności i cierpienia, Peterson przypomina nam, że istnieją uniwersalne źródła, z których wszyscy możemy czerpać siłę – to mądrość zawarta w psychologii i filozofii oraz prawdy ukryte w najwspanialszych mitach i opowieściach ludzkości. Czerpiąc ze starożytnych tekstów, z głęboko osobistych lekcji, jakie przyniosło mu własne życie, oraz z praktyki klinicznej, Peterson proponuje nam dwanaście kolejnych zasad, mających poprowadzić Czytelnika w kierunku śmielszego, bliższego prawdzie i bardziej wypełnionego sensem życia. Jak Autor sam pisze we wstępie: „Ufam, że Czytelnicy uznają tę książkę za równie pomocną, co jej poprzedniczkę zawierającą pierwszy zestaw dwunastu zasad. Fakt, że tak wiele osób utrzymuje, iż czerpią siłę oraz inspirację z rozważań i historii, którymi mam przyjemność i zaszczyt się dzielić, niezmiennie pozostaje dla mnie źródłem bezgranicznego zadowolenia i wdzięczności”.

Jeśli szczerze interesuje Cię coś więcej niż slogany na temat płci, seksualności i biologii, ta książka to lektura obowiązkowa dr Eric R. Weinstein Płeć i gender to trudne tematy, a książka, którą trzymasz w rękach, jest warta przeczytania. Debra Soh tłumaczy nam najnowsze badania naukowe i poglądy na temat mężczyzn i kobiet. Odważnie sprzeciwia się opinii, jakoby tylko odrzucenie biologii, języka, zdrowego rozsądku i zastraszanie ludzi, którzy się z nami nie zgadzają, pozwalało nam na zrównanie płci Steven Pinker, profesor psychologii na Harvard University, autor książek Tabula rasa. Spory o naturę ludzką i Nowe oświecenie Mężczyzna czy kobieta? Dziewczynka czy chłopiec? Człowieka definiuje się przez płeć, a płeć określa, kim może się stać. Na uwarunkowania czysto biologiczne nakładają się wymagania społeczne, oczekiwania rodziny, polityków i przywódców religijnych, a także obyczaje i stereotypy. Z tym wszystkim musi się mierzyć konkretna osoba. Rodzą się wtedy pytania, na które nie ma prostych odpowiedzi. Czym jest kobiecość i męskość? Jakie znaczenie mają wychowanie i kultura, a jakie biologia? I wreszcie - jak odróżnić prawdę od uprzedzeń, poprawności politycznej i ideologii? Dzięki tej książce dowiesz się, jakie są fakty, i to fakty dowiedzione akademickimi metodami. Przekonasz się, że wokół płciowości człowieka i jego orientacji seksualnej narosło sporo mitów, a próby ich zdemaskowania mogą w najlepszym wypadku zostać uznane za kontrowersyjne, w najgorszym zaś - wywołać falę nienawiści. W każdym rozdziale tej książki znajdziesz wyniki rzetelnych badań naukowych przedstawione w kontekście powszechnych dziś mitów, tabu czy ideologii. Odpowiedzi nauki na pytania o różnice płciowe w relacjach seksualnych, o tranzycję małych dzieci, liczbę płci czy różnice płciowe w mózgu mogą wydać Ci się trudne do przyjęcia. Masz jednak możliwość ich poznania. I podjęcia decyzji, czy je akceptujesz, czy odrzucasz. W książce między innymi: czym są płeć biologiczna i różnice płciowe tożsamość płciowa a orientacja seksualna gender a gra polityczna, cenzura i wolność nauki konsekwencje wczesnej tranzycji wychowanie neutralne płciowo a wpływ biologii i ewolucji Gender: fakty mają głos!

„Im dalej człowiek posuwa się w tak zwanym ulepszaniu ras i gatunków oraz wytwarzaniu nowych, tym większe przeszkody stawia na jego drodze Natura. Choroby i epidemie, nieznane w początkowym okresie jego bytowania na Ziemi, szerzą się pośród zwierząt domowych i gospodarskich, a pola uprawne są pustoszone przez chmary żarłocznych owadów. Hodowla rasowych koni staje się coraz trudniejsza i wymaga więcej zabiegów. Uprawiane ludzkimi rękami rośliny degenerują się, tracą soki życiowe i wtedy człowiek szuka pierwotnego naturalnego typu rośliny, ptaka lub zwierzęcia aby sztucznie zapłodnić gatunki wyhodowane przez siebie lub wyjałowione”. Te słowa mogłyby paść podczas jednej z setek akcji urządzanych obecnie przez ekologów. Napisał je jednak ponad sto pięćdziesiąt lat temu Prentice Mulford – nieco zapomniany genialny amerykański samouk. Mulford odegrał kluczową rolę w rozwoju popularnego prądu filozoficznego o nazwie New Thought. Jego zbiór esejów „Myśli to rzeczy” (z którego wybraliśmy 27 esejów) służył jako przewodnik po tym nowym „systemie wierzeń” i nadal cieszy się popularnością. Jego książki czytane były na całym świecie wszędzie tam, gdzie żywe były ideały bliskie amerykańskiej wierze wpływu człowieka na własny los.

Ten, kto kontroluje emisję waluty w danym państwie, kontroluje to państwo, ten zaś kto kontroluje obieg i tworzenie informacji, kontroluje umysły obywateli. Informacja jest władzą, a utrzymanie władzy wymaga kontroli informacji. Informacja to inaczej formowanie i urabianie świadomości, a jeśli dokonywane jest w złej wierze, staje się dezinformacją, manipulacją służącą do tego, aby podstępem zmusić ludzi do działań, które przynoszą im szkodę i których sami z siebie by nie podjęli. Dezinformacja jest bronią używaną od czasów starożytnych, a jej archetypem jest koń trojański, który z pozoru nieszkodliwy, w istocie niszczy tych, którzy go przyjmą. W swojej klasycznej już książce Vladimir Volkoff, autor między innymi bestsellerowego Montażu, opisuje dzieje technik dezinformacyjnych od czasów antycznych do współczesnych. Prezentując najważniejsze schematy, pojęcia i sztuczki stosowane przez dezinformatorów, pokazuje, w jaki sposób można się przed nimi ochronić. Ta książka dostarcza wiedzy, która jest bronią, a w otaczającym nas świecie broń ta jest niezbędna, aby zachować wolność. Vladimir Volkoff (1932-2005), urodzony w Paryżu syn rosyjskich emigrantów, bratanek kompozytora Piotra Czajkowskiego, oficer wywiadu, wykładowca literatury i autor setki książek, od kryminałów szpiegowskich, przez pozycje science fiction aż po naukowe opracowania technik manipulacji. Do jego najważniejszych dzieł należą Le retournement, Montaż, nagrodzony przez Akademię Francuską w 1982 roku, Spisek, Kontrakt, Oprawca, a także zbiór artykułów zatytułowany Dezinformacja – oręż wojny. Był wydawcą czasopisma „Desinformation Hebdo”, stał też na czele Instytutu Badań nad Dezinformacją.

„Żeby zrozumieć współczesne społeczeństwo klasowe, potrzebujemy trzech rzeczy: Dystynkcji Bourdieu, Dystynkcji Bourdieu i jeszcze raz Dystynkcji Bourdieu”. prof. Maciej Gdula Mimo że socjologia od początku zajmowała się kulturowym aspektem podziałów klasowych, empiryczne badania nad stratyfikacją kultury kojarzone są – nieprzypadkowo – głównie z twórczością Pierre’a Bourdieu. W Dystynkcji zostały przedstawione ramy teoretyczne i metoda analizowania efektu socjalizacji, kapitału edukacyjnego, kontaktów towarzyskich i innych uwarunkowań związanych z przynależnością klasową. Bourdieu rozpatruje te zależności przez pryzmat oddziaływania różnych „kapitałów”, których posiadanie przekłada się na dostęp do ważnych zasobów, jest czynnikiem ekskluzywności lub też odwrotnie – tworzy bariery awansu. A szczególnie godny uwagi, oryginalny wkład Bourdieu do badań kultury i społeczeństwa to wprowadzenie takich pojęć jak „habitus” lub „symboliczne dystanse klasowe”. prof. dr hab. Henryk Domański Mało jest w naukach społecznych książek takich jak Dystynkcja – dzieło kompletne, a zarazem otwarte. Wbrew samozwańczym strażnikom ortodoksji twórczość Pierre’a Bourdieu zachęca, by ciągle odczytywać ją na nowo. Znać Dystynkcję powinien każdy, używać jej – zwłaszcza młodsze pokolenia badaczek i badaczy. dr hab. Przemysław Sadura

Czas na nową umowę Polek i Polaków! Jak nigdy wcześniej Polska potrzebuje nowej umowy społecznej – jasnych ustrojowych reguł gry, na które zgodzą się obywatelki i obywatele reprezentujący główne nurty polityczne. Grupa 28 ekspertów i ekspertek będących wyrazicielami poglądów od lewicy i liberałów po konserwatywną prawicę przedstawia propozycję demokratycznych zasad funkcjonowania państwa, sformułowanych w przejrzysty i zrozumiały sposób. Autorzy i autorki przekonują, że kluczem do stabilnej demokracji jest większe zaangażowanie w mechanizmy rządzenia krajem samorządów wojewódzkich i gminnych, a także obywateli. W lekkim i pozbawionym akademickiego żargonu stylu opisują założenia proponowanej umowy społecznej. We współpracy ze znanymi pisarzami i pisarkami, w fabularyzowanej formie pokazują, jak proponowany system działałby w praktyce i co jego wprowadzenie oznaczałoby dla obywateli. Ta książka jest zaproszeniem do nowego sposobu myślenia o przyszłości naszego kraju i do znalezienia Polski, która pomieści nas wszystkich. Wyjątkowa praca zbiorowa autorstwa Ryszarda Balickiego, Macieja Bukowskiego, Agnieszki Chłoń-Domińczak, Heleny Chmielewskiej-Szlajfer, Pawła Dobrowolskiego, Jakuba Drożdża, Antoniego Dudka, Jacka Giedrojcia, Mirosława Granata, Tomasza G. Grosse, Jarosława Gwizdaka, Mikołaja Herbsta, Tomasza Kaczora, Macieja Kisilowskiego, Alicji Pacewicz, Wojciecha Przybylskiego, Arkadiusza Radwana, Łukasza Rozdeiczera, Jana Smoleńskiego, Jacka Sokołowskiego, Leszka Stypułkowskiego, Sylwii Sysko-Romańczuk, Marka Tatały, Anny Wojciuk, Artura Wołka, Marcina Zielińskiego, Fryderyka Zolla i Michała Żabickiego, wsparta piórem wybitnych pisarek i pisarzy: Sylwii Chutnik, Karoliny Lewestam, Piotra Siemiona i Ziemowita Szczerka. Opinie o książce Chodzę po nowej Polsce wyczarowanej przez dwadzieścioro ośmioro marzycieli realistów, splatających swoje marzenia o nowych województwach. prof. Kalypso Nicolaidis, Europejski Instytut Uniwersytecki we Florencji oraz Uniwersytet Oksfordzki Ta książka jest realizacją wspaniałej idei: można się różnić, a jednak działać wspólnie w ramach ładu instytucjonalnego. Książka wpisuje się w najlepsze tradycje obywatelskiego republikanizmu, w jego podejściu do obywatelskości, uznaniu roli instytucji, niekonwencjonalnym konstytucjonalizmie i szacunku do współobywateli. Książka nie tylko wyróżnia się na tle innych propozycji, ale przyćmiewa je holistycznym podejściem, głębią analizy, śmiałością i klarownością propozycji reform ustrojowych oraz konkretnymi propozycjami rozwiązań instytucjonalnych. Jest nadzieja! prof. Adam Czarnota, rektor Riga Graduate School of Law Inkubatorowi Umowy Społecznej udało się odczytać na nowo i wykorzystać historyczne dokonania polskiego konstytucjonalizmu, odpowiadając przy tym na współczesne nam wyzwania. prof. Kim Lane Scheppele, Uniwersytet Princetoński Jeśli państwo demokratyczne jest dobrem wspólnym, to jak się nim dzielić z tymi, z którymi wszystko nas różni? Umówmy się na Polskę to zaskakująca propozycja nowej umowy dla społeczeństwa. Jej podstawą jest radykalna – nawet jeśli kontrowersyjna – samorządność terytorialna, oparta na preferencjach światopoglądowych mieszkających tam obywateli. Pisana w krytycznym dla Polski momencie książka ma coś z ducha i determinacji Alexandra Hamiltona, który przekonywał obywateli do zaakceptowania podziału władzy w dyskutowanej wówczas konstytucji Stanów Zjednoczonych. prof. Elżbieta Matynia, The New School for Social Research Książka ta stanowi decydujący krok naprzód w odbudowie polskiej demokracji. Pokazuje, że rywalizujące ze sobą ruchy polityczne mogą podjąć poważny wysiłek w celu znalezienia wspólnej płaszczyzny w walce z groźbą demagogicznej dyktatury. prof. Bruce Ackerman, Uniwersytet Yale Czy prawdziwą wspólnotę osiągamy w logice „zwycięzca bierze wszystko”, czy też w ustroju opartym na instytucjach dających wybrzmieć wielu głosom? Polska praktyka konstytucyjna preferowała dotychczas tę pierwszą opcję, często z katastrofalnymi skutkami i bez jasnych ścieżek wyjścia z powracających kryzysów. Do dziś brakowało nam jednak konkretnych alternatywnych wizji ustrojowych. Ta książka przedstawia taką pluralistyczną alternatywę. To bogaty materiał do dyskusji i, miejmy nadzieję, wdrożenia. prof. Martin Krygier, Uniwersytet Nowej Południowej Walii Umówmy się na Polskę w przeciwieństwie do esejów politycznych autorstwa historyków idei proponuje, w ramach demokracji, przebudowanie reguł gry, wedle których wyłaniani są politycy i według których ci politycy pociągani są do odpowiedzialności. Te daleko idące propozycje źródło problemów z Polską demokracją lokują nie w skorumpowanych politykach, ale w instytucjach, które nie są dostosowane do różnorodności charakteryzującej Polskę i Polaków. Każdy uczony, polityk, i każdy obywatel, któremu zależy na demokracji w Polsce, powinien przeczytać ten tom. prof. Monika Nalepa, Uniwersytet Chicagowski To zupełnie nadzwyczajna książka, niepodobna do niczego, co znam w literaturze prawnej, politycznej lub socjologicznej w dzisiejszej Polsce. Autorki i autorzy proponują, byśmy „umówili się na Polskę” – na Polskę mądrą, racjonalną i bogatą swą różnorodnością, wiedzą, talentami i innymi zasobami. Umowa, a nie dominacja – to piękna idea. W kakofonii codziennych sporów warta przyjęcia i realizacji. Bez względu na poglądy każda Polka i każdy Polak powinien tę wspaniałą książkę przeczytać i przepracować. prof. Wojciech Sadurski, Uniwersytet Sydnejski i Uniwersytet Warszawski Polska jest dziś w kryzysie i trwa spór o jego źródła. Umówmy się na Polskę świetnie pokazuje, że władza demokratyczna nie może być wyłącznym atrybutem państwa, bo większość problemów ma charakter lokalny, lub ponadnarodowy. Potrzebujemy „planu zarządzania od gminy do Brukseli” i zarys takiego planu szkicuje grupa poważnych analityków reprezentujących odmienne środowiska polityczne. Książka stanowi punkt wyjścia do rozmów na temat lepszej Polski. prof. Jan Zielonka, Uniwersytet Oksfordzki i Uniwersytet w Wenecji. Książka Umówmy się na Polskę jest pięknym przykładem uczestnictwa intelektualistów w debacie publicznej. Podstawową intencją autorów książki jest łagodzenie napięć w naszym różnorodnym kraju. W tym celu tworzą oni wspólną płaszczyznę do demokratycznej dyskusji o podziale władzy oraz proponują szereg konkretnych reform systemowych. Polska nie jest wyspą, ale obywatelom jest bliżej do ich władz samorządowych niż do tych w Warszawie czy Brukseli. Na wszystkich poziomach władzy różne poglądy muszą dojść do głosu, żeby można było uniknąć polaryzacji społecznej. prof. Pola Cebulak, Uniwersytet w Amsterdamie Dalszy rozwój gospodarczy Polski wymaga nowego kontraktu społecznego, który zagwarantuje stabilne instytucje i zapewni równe szanse funkcjonowania, umożliwiając zarazem podejmowanie regionalnie zróżnicowanych decyzji publicznych. Stworzy warunki rozwoju i stabilności dzięki różnorodności. Jeśli budowa tych instytucji oparta będzie na analizie międzynarodowych rozwiązań i znajomości Polski lokalnej – a te zawiera ta wybitna książka – to mamy propozycję, która może Polakom bardzo pomóc. dr Michał Rutkowski, dyrektor naczelny Globalnej Praktyki Zabezpieczenia Społecznego i Pracy w Banku Światowym Twórcza i inteligentna odpowiedź, dająca nadzieję na przezwyciężenie podziałów polityczno-kulturowych. prof. Wolf Linder, Uniwersytet w Bernie Dysfunkcje współczesnych demokracji, zarówno tych starych, jak i nowych, są coraz bardziej oczywiste i niepokojące. Stąd też debaty, jak przebudować tradycyjne instytucje demokratyczne, żeby pogłębić ich reprezentatywność, efektywność i inkluzywność, stają się coraz bardziej naglącą koniecznością. Analizy i propozycje Inkubatora Umowy Społecznej są ważnym i odważnym głosem w tych dyskusjach. Autorzy zaproponowali oryginalne i innowacyjne idee, w jaki sposób nie tylko usprawnić działanie demokracji, ale też dostosować instytucje demokracji do oczekiwań i potrzeb coraz bardziej zróżnicowanych społeczeństw. prof. Grzegorz Ekiert, Uniwersytet Harvarda Ta książka daje nadzieję. Europa i świat potrzebują silnej Polski, zjednoczonej w swojej różnorodności. prof. Peter Lindseth, Uniwersytet Connecticut

Najnowsza książka Monroe’a to trzeci tytuł w serii (po kultowych Dalekich podróżach oraz Podróżach poza ciałem), bardzo osobisty i uzupełniony o doświadczenia innych osób. Opowieść o tym, co racjonalnie niepewne okazuje się bliska każdemu, kto kiedykolwiek mierzył się z nieznanym. Monroe uczy nas jak pokonać strach – „największą barierę w rozwoju człowieka” – a każdą obawę przekuć w ciekawość tego, co nowe. Pomaga zmierzyć się z tym co nieuchronne – ze śmiercią. Pokazuje, że dopóki żyjemy nie zrozumiemy geniuszu stworzenia.

Bardziej niż teoretycznych debat pomiędzy ekspertami potrzeba nam dziś dobrych ekonomistów ulicznych zdolnych domagać się od liderów opinii i polityków minimum rozsądku. fragment książki Jeśli ktoś miałby przeczytać tylko jedną książkę na temat ekonomii, powinna to być książka Axela Kaisera. Świetnie napisana i znakomicie uargumentowana, zmieni ona twoje myślenie, twoje poglądy polityczne, a być może nawet twoje życie. Zamiast do sali wykładowej, Kaiser zabiera Czytelnika na ulicę czyli tam, gdzie rzeczywiście odbywa się aktywność gospodarcza. Słynny amerykański pisarz Mark Twain powiedział kiedyś: Większości kłopotów nie przysparzają nam braki wiedzy, lecz pozory wiedzy, która okazuje się błędna. Lektura książki Kaisera oszczędzi ci wielu kłopotów wynikających zarówno z braku wiedzy, jak i z błędnych przekonań. Deirdre McCloskey profesor zwyczajny ekonomii, historii, filologii angielskiej i komunikacji na Uniwersytecie Illinois w Chicago

Czy chłopiec może zostać „uwięziony” w ciele dziewczynki? Czy współczesna medycyna może „zmienić” płeć? Czy nasza płeć jest nam w ogóle „przypisana”? Jaka jest najbardziej empatyczna odpowiedź dla osoby doświadczającej konfliktu płci? Co powinno mówić nasze prawo w kwestii „tożsamości płciowej”? Kiedy Harry stał się Sally dostarcza przemyślanych odpowiedzi na pytania związane z transpłciowością. Ryan Anderson oferuje przemyślane rozwiązania w kwestii polityki społecznej i radzenia sobie z problemami tożsamości płciowej. Książka zawiera trzeźwą ocenę kosztów społecznych wynikających z błędnego pojmowania ludzkiej natury. Konfrontuje stronę prezentowaną przez mainstream z mroczną rzeczywistością życia z dysforią płciową. Książka konfrontuje jasną stronę prezentowanej przez mainstream płynności płciowej z nierzadko mroczną rzeczywistością życia z dysforią płciową. Oddaje głos ludziom, którzy próbowali tranzycji, zmieniając swoje ciało, i wcale nie poczuli się lepiej. Szczególnie niepokojące są historie osób dorosłych, które w dzieciństwie były zachęcane do zmiany płci, ale później żałowały poddania się tym drastycznym zabiegom. Anderson pokazuje, że najkorzystniejsze terapie skupiają się na pomaganiu ludziom w osiągnięciu samoakceptacji i życiu w harmonii z własnym ciałem. To zrozumienie jest istotne dla rodziców dzieci w szkołach, gdzie doradcy mogą zachęcać je do tranzycji. Wszyscy możemy coś stracić na kontrowersjach dotyczących ideologii transgender, kiedy wadliwe polityki „antydyskryminacyjne” pozwalają biologicznym mężczyznom na przebywanie w damskich toaletach i karzą Amerykanów, którzy trzymają się prawdy o ludzkiej naturze. Anderson proponuje strategię odpierania zarzutów z zachowaniem zasad, rozwagi, współczucia i wdzięku. Jedno jest pewne, Big Goverment i Big Tech ciężko pracują, abyśmy mieli dostęp wyłącznie do treści przez nich uznawanych za bezpieczne i dobre dla nas. Możemy niebawem obudzić się w świecie, w którym wolność myśli i słowa będzie jedynie mglistym wspomnieniem. W świecie, w którym nie trzeba stosów płonących w temperaturze 451 stopni Fahrenheita, aby wyeliminować ideę z głównego obiegu informacji. Wystarczy do tego „jedno kliknięcie”.

W swoich pracach Sorokin dał się poznać nie tylko jako wnikliwy analityk współczesnej cywilizacji, ale również jej przenikliwy jej krytyk, dostrzegający w pozornie mało znaczących przemianach kulturowych zapowiedź dużo głębszych i trudnych do odwrócenia trendów, które w przyszłości mogą doprowadzić cywilizację Zachodu do upadku. Jego szczególny niepokój budziło zjawisko, które określił mianem „rewolucji seksualnej”, prowadzącej do coraz głębszej seksualizacji wszystkich sfer kultury. Skutkiem tej seksualizacji jest pozwolenie ludziom na to, aby kierowali się jedynie swoimi zwierzęcymi, pierwotnymi popędami i namiętnościami, co czyni ich łatwym łupem manipulacji i propagandy, niszcząc przy okazji tradycyjne więzi międzyludzkie (zwłaszcza rodzinne), miłość zaś sprowadzając do rodzaju wymiany handlowej, polegającej na wzajemnym świadczeniu sobie usług seksualnych. Pitirim A. Sorokin zmarł po dwóch latach ciężkiej choroby 10 lutego 1968 roku w wieku 79 lat w Winchester w stanie Mssachusets. Uroczystości pogrzebowe przebiegały zgodnie z rytuałami rosyjskiej Cerkwii prawosławnej. Sorokin miał dwóch synów, starszy z nich, Peter P. Sorokin, w 1966 roku był wynalazcą lasera barwnikowego. Rękopisy i papiery Sorokina znajdują się obecnie w University of Saskatchewan w Saskatoon w Kanadzie. W marcu 2009 roku w Państwowym Uniwersytecie w Syktywkarze, w rosyjskiej Republice Komi, utworzono Sorokin Research Center, którego zadaniem ma być między innymi publikacja obfitych materiałów, jakie pozostawił po sobie wybitny socjolog. Mimo sławy na całym świecie i tłumaczeń na dziesiątki języków, w Polsce prace Sorokina pozostają w zasadzie nieznane i prócz tłumaczenia jego wczesnej, mało reprezentatywnej książki Ruchliwość społeczna, brakuje przekładów jego najważniejszych dzieł. Przyczyny tego mogą być różne, jedną z nich może być fakt, że Sorokin przyjmuje szeroką, interdyscyplinarną perspektywę w socjologii, nie ograniczając się do suchych statystyk, lecz wyciągając ze swoich badań głębsze wnioski, dotyczące natury i przyszłości naszej cywilizacji. Te wnioski również mogą być powodem jego ignorowania w środowiskach naukowych, Sorokin bowiem przedstawia zagrożenia płynące z opartej na marksizmie rewolucji kulturowej, której pierwsze objawy diagnozował w USA już w latach pięćdziesiątych, ukazując, w jaki sposób kult postępu, techniki i – ogólnie – ideologii Oświecenia niszczy trwały ład, na którym oparta była cywilizacja łacińska. Sformułowane ponad pół wieku temu wnioski Sorokina w wielu wypadkach okazały się prorocze, czego przykładem jest choćby proces seksualizacji społeczeństwa, prowadzący do upadku rodziny i gwałtownego kurczenia się białej populacji, Jednocześnie jego nadzieje na odrodzenie się cywilizacji łacińskiej, które żywił w ostatnich dekadach życia, okazały się płonne albo przedwczesne – w obecnej sytuacji można raczej spodziewać się pogłębiania fazy „senstytywnej”, jak sam to określił, prowadzącego aż do upadku cywilizacji. * Prezentowane wydanie książki The American Sex Revolution oparte jest na pierwszym wydaniu amerykańskim Porter Sargent Publisher, Boston 1956, w serii An Extending Horizons Book.