Konferencja Kościołów Europejskich wobec integracji europejskiej

Prezentowana monografia wpisuje się w nurt badań politologicznych dotyczących relacji między religią i polityką oraz ruchów społecznych i politycznych. Nie budzi bowiem wątpliwości fakt, że religia istotnie wpływa na funkcjonowanie władzy, zarówno w systemach łączących sferę polityczną i religijną, jak i w tych, które odżegnują się od tego typu rozwiązań. W niniejszym opracowaniu uwaga zostanie skierowana na utworzoną w 1959 roku Konferencję Kościołów Europejskich (the Conference of European Churches – CEC). Głównym celem badawczym realizowanym w publikacji jest analiza stanowiska CEC wobec integracji europejskiej. W monografii za integrację uznaje się sumę uzależnionych od siebie zmian prowadzących do łączenia się elementów składowych w określoną strukturę społeczno-kulturalną, która jest wewnętrznie zróżnicowana, ale funkcjonuje jako harmonijna całość. Efektem tego procesu jest powstanie heterogenicznego społeczeństwa zjednoczonego wokół wspólnego, relatywnie niezmiennego systemu wartości i norm zwanego rdzeniem kultury. W polityce integracji nacisk kładzie się więc na podobieństwa i wzajemną wymianę, które prowadzą do solidarności zróżnicowanych składników kulturowych i etnicznych. Jednocześnie należy zaznaczyć, że integracja jest rozumiana jako liczne procesy, ponieważ zmiany prowadzące do powstania heterogenicznej całości zachodzą w licznych obszarach, m.in. gospodarki, polityki i społeczeństwa.