Alive/Żywi

Gdy otwierają oczy widzą tylko ciemność i ciasną przestrzeń, której nie pamiętają. Gdy stawiają pierwszy krok natrafiają na korytarz – jeden, drugi i trzeci. Nie mają pojęcia ile mają lat. Mają wrażenie, że jeszcze niedawno mieli ich dwanaście, jednak… zdecydowanie na tyle nie wyglądają. Gdzie są ich rodzice, domy i życie? Jak mają stąd uciec? Kto ich tu zamknął? Czy to miejsce chroni ich przed niebezpieczeństwem czy samo w sobie jest niebezpieczeństwem i trzeba z niego uciekać?

Korytarz prowadzi w lewo i w prawo, w obie strony tak samo daleko, że nie widać jego końca. Podłogę pokrywa kurz i pył, którego jest tak dużo, że wygląda jak garby.
Te garby to…
Zaciskam powieki. Mój mózg przestaje działać, a myśli blokują się w głowie, wszystko robi się takie… zamulone. Nie potrafię poukładać tego wszystkiego w całość. Nie chcę układać tego w całość.
Yong skręca w prawo podchodząc do pierwszego stosu garbów. Pochyla się i podnosi coś z ziemi. Kurz i pył powoli wirują w powietrzu i opadają ukazując znalezisko.
Yong trzyma w ręce kość.