Pogodzona z losem Marta Wiczuk Książka

"Przyjaciele... każda nastolatka w moim wieku ich posiadała. Ja natomiast miałam jedną, lecz wierną przyjaciółkę - samotność".▪️Tytuł: Pogodzona z losem▪️Autor: Marta Wiczuk▪️Wydawnictwo: Imagine Books▪️Premiera: 24.06.2024 r.Tysiąc myśli na minutę przechodzą nam przez głowy, gdy chcemy opisać dla Was emocje jakie wzbudziła powyższa książka... "Pogodzona z losem" oddaje szkolny klimat, z nastolatkami i problemami z jakimi na pewno nie powinny zmagać się osoby w ich wieku. Pieniądze to coś o co powinni martwić się ich rodzice czy opiekunowie. Bezpieczeństwo, szczęście i miłość powinny być z nimi na każdym kroku natomiast życie postanowiło ich nie oszczędzać... Historia wciąga od samego początku delikatnością i nieubłaganą fabułą ❤️Książka jest dobrym przykładem, aby nie oceniać ludzi po okładce. Rose i Tyler ocenili się wzajemnie już na podstawie pierwszego spojrzenia i mowy ciała. Błędne szufladkowanie spowodowało, że oboje wybudowali między sobą mur, nieświadomie krzywdząc siebie nawzajem. W rzeczywistości łączy ich dużo więcej, niż im się wydaje."Byłem chłopcem marzącym o boisku pełnym reflektorów i kamerach skierowanych tylko na niego. A teraz siedziałem sam w szatni i zdawałem sobie sprawę, że tamte chłopięce marzenia się spełniły, tylko nie miałem z kim dzielić szczęścia".Rose po paru latach hospitalizacji związanej z chorobą idzie do szkoły. Pragnie rozpocząć nowe życie jak każda inna nastolatka. Pech chciał, że na dzień dobry podpada jakiemuś mięśniakowi, sprowadzając na siebie kłopoty. Ale to nic w porównaniu z tym, z czym przyjdzie jej jeszcze walczyć. Odwaga to za mało by chcieć opisać Rose. Siła, inteligencja i dobroć. Cudowna młoda kobieta zamknięta w kruchym ciele o wielkim sercu. Nie pragnęła zmieniać świata, ale sprawiała, że stawał się lepszy mimo jej woli. Była jak promyk słońca, ale nie tylko dla nas. W szczególności dla Tylera, chociaż zanim to do chłopaka dotarło...

O tej książce można powiedzieć, że została napisana przez życie. Wchodząc w pierwsze strony lektury czułam jakby ktoś rozrywał mi serce. Zauważyłam, że postacie przechodzą ten sam rodzaj bólu, tylko na innych warunkach. Ona staje się zamknięta w sobie i nie pokazuje nikomu swojego wnętrza ani siniaków zdobiących jej ciało. Jest chuda i wycofana z otoczenia. Przyjaźni się z samotnością, bo tylko ona jedna jej nigdy nie zawiodła. W nowym miejscu miał ją czekać lepszy początek, może nawet większy spokój, jednak komu wiatr w oczy wieje, temu nie odpuści nawet na starcie. Na dzień dobry zyskała wroga, który obiecał zamienić jej życie w piekło. Nie wiedział tylko, że piekło miała już od kilku lat...On, to typowy bandziorek chodzący wraz ze swoją drużyną. Im pokazuje, że jest twardzielem, gotowym do bójki w każdej chwili. Przez jakiś czas nie wiemy dlaczego tak się zachowuje, ale gdy wychodzi to na jaw, poznajemy jego wewnętrznego chłopca z problemami dużymi jak góra lodowa. Azylem dla niego jest dom i samotność. To tam dzielą się rzeczy, o które byśmy go nie podejrzewali. I na pierwszy rzut oka tych dwoje postaci już na starcie się nienawidzi, gdyż robią to, co potrafią. Zakładają maski, by przetrwać. W kolejnych dniach obserwując poczynania drugiego, zacznie przepychać się do świata prawdziwego to ich wewnętrzne ja. Czy to jednak oznacza, że relacja między nimi ulegnie zmianie? Czy ta przepełniona bólem opowieść może mieć pozytywne zakończenie?Wiecie, książka pokazuje, że nigdy nie należy oceniać nikogo za pomocą chwili czy też pierwszego kontaktu. To obserwacja otoczenia może tylko sprawić, że będzie ten moment, kiedy ich wewnętrzne ja dojdzie do głosu. Nie da się czytać tej książki bez emocji. Tutaj aż od nich kipi, atmosferę można kroić nożem, a wciąga niczym tornado ukazując wszystkie niebezpieczeństwa dorastającego człowieka. Historię mocno przeżyłam, bo pokazała, że samotność można odczuwać nawet mając rodzinę. Jednak nigdy nie należy się z niczym poddawać. Bo życie nasze jest jak mecz, choćbyś go przegrywał, to jednak zawsze czeka następne spotkanie z piłką. To ty wybierasz, czy chcesz zdobywać bramki, czy wolisz być tylko obserwatorem. Choć ma mniejszy druk, to jednak bardzo ją polecam:-)

O tej książce można powiedzieć, że została napisana przez życie. Wchodząc w pierwsze strony lektury czułam jakby ktoś rozrywał mi serce. Zauważyłam, że postacie przechodzą ten sam rodzaj bólu, tylko na innych warunkach. Ona staje się zamknięta w sobie i nie pokazuje nikomu swojego wnętrza ani siniaków zdobiących jej ciało. Jest chuda i wycofana z otoczenia. Przyjaźni się z samotnością, bo tylko ona jedna jej nigdy nie zawiodła. W nowym miejscu miał ją czekać lepszy początek, może nawet większy spokój, jednak komu wiatr w oczy wieje, temu nie odpuści nawet na starcie. Na dzień dobry zyskała wroga, który obiecał zamienić jej życie w piekło. Nie wiedział tylko, że piekło miała już od kilku lat...On, to typowy bandziorek chodzący wraz ze swoją drużyną. Im pokazuje, że jest twardzielem, gotowym do bójki w każdej chwili. Przez jakiś czas nie wiemy dlaczego tak się zachowuje, ale gdy wychodzi to na jaw, poznajemy jego wewnętrznego chłopca z problemami dużymi jak góra lodowa. Azylem dla niego jest dom i samotność. To tam dzielą się rzeczy, o które byśmy go nie podejrzewali. I na pierwszy rzut oka tych dwoje postaci już na starcie się nienawidzi, gdyż robią to, co potrafią. Zakładają maski, by przetrwać. W kolejnych dniach obserwując poczynania drugiego, zacznie przepychać się do świata prawdziwego to ich wewnętrzne ja. Czy to jednak oznacza, że relacja między nimi ulegnie zmianie? Czy ta przepełniona bólem opowieść może mieć pozytywne zakończenie?Wiecie, książka pokazuje, że nigdy nie należy oceniać nikogo za pomocą chwili czy też pierwszego kontaktu. To obserwacja otoczenia może tylko sprawić, że będzie ten moment, kiedy ich wewnętrzne ja dojdzie do głosu. Nie da się czytać tej książki bez emocji. Tutaj aż od nich kipi, atmosferę można kroić nożem, a wciąga niczym tornado ukazując wszystkie niebezpieczeństwa dorastającego człowieka. Historię mocno przeżyłam, bo pokazała, że samotność można odczuwać nawet mając rodzinę. Jednak nigdy nie należy się z niczym poddawać. Bo życie nasze jest jak mecz, choćbyś go przegrywał, to jednak zawsze czeka następne spotkanie z piłką. To ty wybierasz, czy chcesz zdobywać bramki, czy wolisz być tylko obserwatorem. Choć ma mniejszy druk, to jednak bardzo ją polecam:-)

"Przyjaciele... każda nastolatka w moim wieku ich posiadała. Ja natomiast miałam jedną, lecz wierną przyjaciółkę - samotność".▪️Tytuł: Pogodzona z losem▪️Autor: Marta Wiczuk▪️Wydawnictwo: Imagine Books▪️Premiera: 24.06.2024 r.Tysiąc myśli na minutę przechodzą nam przez głowy, gdy chcemy opisać dla Was emocje jakie wzbudziła powyższa książka... "Pogodzona z losem" oddaje szkolny klimat, z nastolatkami i problemami z jakimi na pewno nie powinny zmagać się osoby w ich wieku. Pieniądze to coś o co powinni martwić się ich rodzice czy opiekunowie. Bezpieczeństwo, szczęście i miłość powinny być z nimi na każdym kroku natomiast życie postanowiło ich nie oszczędzać... Historia wciąga od samego początku delikatnością i nieubłaganą fabułą ❤️Książka jest dobrym przykładem, aby nie oceniać ludzi po okładce. Rose i Tyler ocenili się wzajemnie już na podstawie pierwszego spojrzenia i mowy ciała. Błędne szufladkowanie spowodowało, że oboje wybudowali między sobą mur, nieświadomie krzywdząc siebie nawzajem. W rzeczywistości łączy ich dużo więcej, niż im się wydaje."Byłem chłopcem marzącym o boisku pełnym reflektorów i kamerach skierowanych tylko na niego. A teraz siedziałem sam w szatni i zdawałem sobie sprawę, że tamte chłopięce marzenia się spełniły, tylko nie miałem z kim dzielić szczęścia".Rose po paru latach hospitalizacji związanej z chorobą idzie do szkoły. Pragnie rozpocząć nowe życie jak każda inna nastolatka. Pech chciał, że na dzień dobry podpada jakiemuś mięśniakowi, sprowadzając na siebie kłopoty. Ale to nic w porównaniu z tym, z czym przyjdzie jej jeszcze walczyć. Odwaga to za mało by chcieć opisać Rose. Siła, inteligencja i dobroć. Cudowna młoda kobieta zamknięta w kruchym ciele o wielkim sercu. Nie pragnęła zmieniać świata, ale sprawiała, że stawał się lepszy mimo jej woli. Była jak promyk słońca, ale nie tylko dla nas. W szczególności dla Tylera, chociaż zanim to do chłopaka dotarło...