Plan ogólny. Podstawa planowania przestrzennego... Dagmara Kafar, Pawlik Kazimierz Książka

Plan ogólny gminy to nowy akt planowania przestrzennego, o randze prawa lokalnego, którego posiadanie będzie niezbędne od 1.1.2026 r. W przeciwnym razie gmina, pozbawiona tego planu, straci możliwość wydawania decyzji o warunkach zabudowy. Wówczas inwestowanie będzie mogło odbywać się jedynie na podstawie obowiązujących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, o ile takie zostaną lub zostały uchwalone. Nadal jednak sytuacja, w której gminy posiadają plany miejscowe dla całego lub przeważającej części swojego obszaru należy do rzadkości. Jest też wciąż wiele gmin, które nie uchwaliły żadnego miejscowego planu lub posiadają plany uchwalone pod rządami jeszcze poprzedniej ustawy.

Książka ma charakter przewodnika wskazującego kolejne czynności, jakie powinny zostać podjęte w procedurze przyjmowania planu ogólnego od podjęcia uchwały intencyjnej przez opracowanie projektu, jego opiniowanie i uzgadnianie, udział czynnika społecznego, aż po uchwalenie planu i podjęcie dalszych czynności zmierzających do jego publikacji i w efekcie wejścia w życie.

Jak poinformowało Ministerstwo Rozwoju i Technologii, na koniec czerwca bieżącego roku 647 gmin wystąpiło o rejestrację zbiorów danych przestrzennych do sporządzania planów ogólnych, co jest jednoznaczne z przystąpieniem do opracowania projektów tych aktów planowania przestrzennego. Jeśli odniesiemy tę wartość do ogólnej liczby gmin w Polsce, tj. 2477, przekonamy się, że nie jest to zadowalający wynik, gdyż dotyczy on zaledwie ok. 25% polskich gmin. Trzeba natomiast przypomnieć, że na uchwalenie planu ogólnego pozostało zaledwie 1,5 roku. Władze lokalne wielu gmin liczą pewnie na przedłużenie tego ustawowego terminu, ale należy podkreślić, że możliwe byłoby to dopiero po renegocjacjach warunków przydzielenia funduszy europejskich z KPO. Reforma planowania przestrzennego jest bowiem jednym z jego elementów.