Patronka północy Tom 4. Córa lasu J.K. Komuda Książka

Zamknęłam książkę. Siedzę. Patrzę w ścianę. Czy moje serce właśnie zostało zmielone, doprawione runami i podane na srebrnej tacy elfim bóstwom? Tak. Absolutnie tak. Nawet nie wiecie ile razy pisałam tą recenzję. Zakończenie serii Córa Lasu to nie jest finał jak każdy inny. To jest epickie domknięcie historii, które jednocześnie sprawia, że masz ochotę: - krzyczeć, - śmiać się z desperacji, - tulić książkę jak ostatnią kotwicę rzeczywistości, - a potem zastanawiać się, jak w ogóle funkcjonować w świecie bez Elfich Ziem. Apopi moje oficjalne źródło stresów. Jej rozwój i decyzje to miks siły, lojalności i czasem lekkiego "czy ona naprawdę właśnie to zrobiła?" Cud, dramat, złoto. Sheut - mrok, duma, pazur i ktoś typu "złap mnie, jeśli potrafisz, ale uważaj, bo mam mentalność zagadki i serce z ognia". Napięcie między nim a… Shiro, czyli białowłosy chaos w eleganckim elfim wydaniu, który potrafi jednym spojrzeniem rozwalić ci system emocjonalny. Jego ironia, emocje pod powierzchnią, momenty z Sheutem? Proszę, ja tu tylko próbuję oddychać, a oni prowadzą prywatną wojnę słów, spojrzeń i dumy, która ma własny ring. Napięcie? Tak gęste, że można nim smarować chleb. Relacje? Między całą trójką działają jak eliksir: trochę słodyczy, dużo iskier, odrobina agresywnej lojalności. Idealny przepis na książkowy szok serotoninowy. Świat magiczny, mroczny i zmysłowy. Pełen kontrastów i magii, która nie tylko istnieje, ona oddycha i gryzie. Las nie jest tu tylko dekoracją. Las żyje. Elfy nie są tylko piękne. Są niebezpieczne, złożone i cholernie uzależniające! A finał? Justyna Komuda weszła, uderzyła emocjami, zostawiła serce czytelnika w nierozpakowanej emocjonalnej paczce na środku duszy i wyszła, mówiąc - poradzisz sobie. A co ja odpowiem? - nie radzę sobie. Ale kocham to uczucie. Jeszcze długo będę wracać myślami do Elfich Ziem, bo z takiego świata nie wychodzi się tak po prostu. Podsumowanie Jeżeli uwielbiasz: - epickie zakończenia, - bohaterów, którzy są zbyt intensywni, by być legalni, - humor, który pojawia się dokładnie wtedy, gdy nie powinnaś się śmiać, - relacje tak napięte, że gdyby to były struny, to harfa by płonęła, - świat, z którego nie da się wyjść... To "Patronka Północy" jest dla ciebie! Jeśli szukacie serii, która nie tylko rozbuduje wyobraźnię, ale też zostawi ślad w emocjach - seria Córa Lasu zrobi to bezlitośnie pięknie.