Obłęd Justyna Kopińska Książka

Z Kopińską "znam się" nie od dziś. Jestem czujną obserwatorką jej poczynań, a to za sprawą doskonałych dotychczasowych reportaży. Tak jak byłam nimi zachwycona tak w tym przypadku przeżyłam delikatny szok za sprawą "Wszelkie podobieństwo do prawdziwych zdarzeń i postaci jest przypadkowe i niezamierzone.". Szok ten jednak nie był wcale potrzebny i uzasadniony, bo szczerze wierzę w to, że ta historia ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. To bardzo trudny temat, którym autorka mogłaby kogoś "dotknąć". Mam wrażenie, że gdyby Kopińska zaczęła pisać romanse to też zaczęłabym chętnie po nie sięgać. Ta kobieta ma dar i oby pisała dla nas jak najdłużej. Podsumowując: "Obłęd" może wywoływać szok u czytelników za sprawą zmiany gatunku Kopińskiej, ale błagam, niech Was to nie zniechęca, bo to naprawdę kawał dobrej literatury. Bardzo serdecznie polecam zarówno ten tytuł jak i wszystkie pozostałe książki od naszej mistrzyni reportaży.

Czytałam sporo komenatrzy na temat tego tytułu i byłam szczerze zaskoczona, że pojawiały się takie, w których ludzie nie zachwycali się tą książką. Dla mnie jest to książka doskonała. Okej, Kopińska wcześniej pisała tylko reportaże, rozumiem, że niektórzy tego oczekiwali, ale halo! zobaczcie jak napisała "Obłęd". Gdyby nie jej przeszłość to wszyscy byliby zachwyceni tak dobrą literaturą. Ja liczę na więcej! Wszystko od autorki czyta się z ogromną przyjemnością. Bardzo serdecznie polecam!

WOW, cóż to była za książka. Do tej pory mam ciarki na samą myśl. Po każdym rozdziale musiałem zrobić sobie małą przerwę na zregenerowanie uczuć i myśli. Autorka wie jak to robić. Doskonale posługuje się językiem, wie kiedy i gdzie "uderzyć". Jeśli tylko pojawi się coś nowego w tym klimacie od autorki to kupię na pewno.

Z Kopińską "znam się" nie od dziś. Jestem czujną obserwatorką jej poczynań, a to za sprawą doskonałych dotychczasowych reportaży. Tak jak byłam nimi zachwycona tak w tym przypadku przeżyłam delikatny szok za sprawą "Wszelkie podobieństwo do prawdziwych zdarzeń i postaci jest przypadkowe i niezamierzone.". Szok ten jednak nie był wcale potrzebny i uzasadniony, bo szczerze wierzę w to, że ta historia ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. To bardzo trudny temat, którym autorka mogłaby kogoś "dotknąć". Mam wrażenie, że gdyby Kopińska zaczęła pisać romanse to też zaczęłabym chętnie po nie sięgać. Ta kobieta ma dar i oby pisała dla nas jak najdłużej. Podsumowując: "Obłęd" może wywoływać szok u czytelników za sprawą zmiany gatunku Kopińskiej, ale błagam, niech Was to nie zniechęca, bo to naprawdę kawał dobrej literatury. Bardzo serdecznie polecam zarówno ten tytuł jak i wszystkie pozostałe książki od naszej mistrzyni reportaży.

Czytałam sporo komenatrzy na temat tego tytułu i byłam szczerze zaskoczona, że pojawiały się takie, w których ludzie nie zachwycali się tą książką. Dla mnie jest to książka doskonała. Okej, Kopińska wcześniej pisała tylko reportaże, rozumiem, że niektórzy tego oczekiwali, ale halo! zobaczcie jak napisała "Obłęd". Gdyby nie jej przeszłość to wszyscy byliby zachwyceni tak dobrą literaturą. Ja liczę na więcej! Wszystko od autorki czyta się z ogromną przyjemnością. Bardzo serdecznie polecam!

WOW, cóż to była za książka. Do tej pory mam ciarki na samą myśl. Po każdym rozdziale musiałem zrobić sobie małą przerwę na zregenerowanie uczuć i myśli. Autorka wie jak to robić. Doskonale posługuje się językiem, wie kiedy i gdzie "uderzyć". Jeśli tylko pojawi się coś nowego w tym klimacie od autorki to kupię na pewno.

To moje drugie spotkanie z książką Justyny Kopińskiej i chociaż inne niż poprzednie, to również udane. Bardzo lubię sposób w jaki ona pisze i jak wprowadza czytelnika w mroczny i nieprzystępny świat fabularny. Polecam!

Ta autorka ma niesamowity talent konfrontowania ludzi z trudną rzeczywistością - tym razem również jej się udało. Jestem wstrząśnięta i zachwycona jej prozą, jej reporterskim stylem w powieści beletrystycznej, jej dociekliwością i nieustępliwością. Ogromnie warto zapoznać się z „Obłędem".

Mistrzyni Kopińska jak zwykle w doskonałej formie. Po przeczytaniu jej poprzednich pozycji, nie mogłam odmówić sobie i tej. Nie zawiodłam się i do teraz pozostaję w ogromnym szoku, jak wielkie zło i nienawiść żyją obok nas... Polecam wszystkim.

Uważam, że tematyka ksiązki może przerażać. Szpitale psychiatryczne nigdy nikomu nie kojarzą się dobrze. A jeśli dodać do tego czerowną okładkę, tytuł i opis z wyraźnie akcentowanym słowem ZŁO... może okazać się, że owa pozycja po prostu odstrasza potencjalnych czytelników. Ale spokojnie :) Autorka nie serwuje nam czystego reportażu, mamy tutaj do czynienia raczej z dokumentem fabularyzowanym. Z tego powodu fabuła nie jest tak ciężka i przejmująca w odbiorze. Mimo to, zdarzenia zawarte w książce są zaskakujące, przejmujące, a miejscami także szokujace i zatrważające. Szczerze polecam tę pozycję kazdemu, kto jest ciekaw, czym tak naprawdę jest zło, w jakich okolicznościach się rodzi i jak się uzewnętrznia.