Mój ojciec i dęby Arkady Fiedler Książka

Z tej maleńkiej wysepki wyruszali na kontynent wielcy odkrywcy: David Livingstone, Henry Morton Stanley, Richard Burton. Tu były największe na świecie targi niewolników, plantacje goździków, aukcje kości słoniowej. W połowie lat 60. ubiegłego wieku Zanzibarem wstrząsnęła rewolucja antyarabska. Nastały rządy prokomunistycznej partii rewolucyjnej. Dziś wyspa powoli próbuje budować normalne życie. Zanzibar przyciąga turystów zachodami słońca, rafami koralowymi, uznawanymi za najwspanialsze na świecie, śladami po odważnych podróżnikach i innych barwnych postaciach przeszłości. Tutaj urodził się Farrokh Bulsara, znany światu jako Freddie Mercury (pobożni Arabowie nie pozwolili obchodzić 60. rocznicy jego urodzin) i księżniczka Salme, córka wielkiego sułtana Saida, która uciekła do Europy i podczas swoich wędrówek mieszkała w Bydgoszczy. Tutaj w XIX wieku konsulem Francji był polski poeta romantyczny Henryk Jabłoński. Historię opowiadają domy, pałace i kazamaty. A o budowlach i ich mieszkańcach opowiada Małgorzata Szejnert. Pod jej piórem i dzięki jej wyborowi fotografii Zanzibar kusi nie tylko widokami - to miejsce, gdzie splata się historia Afryki, Orientu i Europy. Autorka pisze o chlubnej i niechlubnej roli białego człowieka w przeszłości i zwraca uwagę na nową kolonizację wyspy - tym razem dokonują jej potentaci hotelarstwa i turystyki w porozumieniu z legalnym rządem Zanzibaru.   

Nieustannie aktualny, legendarny tom reportaży Wojciecha Jagielskiego. Jak to się stało, że mudżahedini i talibowie dalej obchodzą cały świat? Mułła Omar czy Osama ibn Ladin stali się uosobieniem lęków Zachodu przed islamskim terroryzmem. Afganistan to kraj, który wychował mudżahedinów i talibów. Modlitwa o deszcz przybliża nas do zrozumienia jego fenomenu. W Afganistanie ścierają się interesy wielu potęg świata. To w Afganistanie zaczął rozpadać się ZSRR. To Afganistan wystawił na szwank reputację USA jako najpotężniejszego światowego mocarstwa. Jagielski pisze: „Afgańczycy przestawili kierunek biegu rzeczy. Odgradzając się od obcych, kryjąc się przed nimi w przepastnych dolinach, stracili kontakt ze światem”. Obcy zrobili z ich kraju laboratorium i akademię terroryzmu - oni sami nie przyłożyli do tego ręki. Książka nie tylko jest bestsellerem, otrzymała także wiele prestiżowych wyróżnień: nominację do Nagrody Literackiej Nike, „Bursztynowego Motyla” w VIII edycji Konkursu im. Arkadego Fiedlera na najlepszą książkę podróżniczą roku oraz Nagrodę im. ks. Józefa Tischnera.

Pępek świata stanowi pierwszą pełną i nieocenzurowaną wersję wspomnień o Zakopanem okresu dwudziestolecia międzywojennego i oddaje specyficzną atmosferę panującą wówczas w stolicy Tatr. Na kartach tych wspomnień obok osób tak znanych i popularnych, należących do świata kultury, jak Karol Szymanowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz czy Karol Stryjeński, pojawia się cała galeria ówczesnych mieszkańców Zakopanego.

"W ludzkiej i leśnej kniei" to książka podróżnicza. Naukowe wyprawy autora są tu jedynie pretekstem do "prawdziwej" podróży - takiej gdzie świat widzi się oczami człowieka dociekliwego, ciekawego i przede wszystkim wrażliwego, a wędruje się wśród wspaniałej bujnej przyrody Rosji i Chin początków XX wieku i wśród ludzi zamieszkujących te tereny. Ta książka to gwarancja emocjonującej, niezapomnianej przygody czytelniczej.

"Chyba od zawsze marzyliśmy też o tym, aby Podróże stały się sposobem na życie. Żeby już nie trzeba było wybierać. Jednak poznaliśmy, że to cel niesłychanie trudny do osiągnięcia. Ale nie niemożliwy…" - napisali Danuta i Tomasz na swojej stronie internetowej. Więc podróżują. W 2005 wyruszyli na podbój świata, ale ostatecznie „ugrzęźli” na kilka miesięcy w Azji. Wrócili, napisali o tamtej podróży książkę, ale... wciąż marzyli o objechaniu całego globu. Po trzech latach spakowali plecaki i wyruszyli znowu. Z Polski do Turcji, dalej do Nepalu, do Wietnamu, Australii, Nowej Zelandii... Jak sami piszą, „to było dziesięć miesięcy ciągłej i fantastycznej przygody, dziesięć miesięcy szkoły pokory i dziesięć miesięcy spełniania marzeń dzień po dniu”. Dziesięć miesięcy przemieszczania się autostopem, czasem lokalnymi autobusami czy pociągami. Dziesięć miesięcy spania w namiocie, w zagrzybionych hostelach albo u tubylców. Dziesięć miesięcy żywienia się zupkami z torebki. Ale przede wszystkim dziesięć miesięcy spotkań z ludźmi, podziwiania niezwykłych widoków, odwiedzania nieprawdopodobnych miejsc... Pierwszą część tej podróży opisali w tej książce. Czytając ją, przemierzamy wraz z nimi kolejne kraje, odwiedzamy parki narodowe, trochę pracujemy „na czarno”, chłoniemy otaczający świat wszystkimi zmysłami. Szukamy wyjścia z sytuacji, kiedy łódka nam „właśnie odpłynęła” albo kiedy podczas trekkingu w Himalajach rozsypują nam się podeszwy butów. Uruchamiamy pokłady wyobraźni, kiedy najpiękniejsze widoki toną w chmurach lub strugach deszczu. I powoli, niepostrzeżenie, zaczynamy planować własną podróż…

Wydana po raz pierwszy w 1923 r. książka jest świadectwem pionierskich lat polskiego narciarstwa i zimowego taternictwa. Obecna edycja zawiera także rozdziały poświęcone powstaniu i działalności Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Autor opisuje swoje liczne wyprawy w Tatry, pierwsze akcje ratownicze TOPR-u, wejścia do nieznanych grot i na niezdobyte dotąd szczyty. Przedstawia swoje poglądy na temat gór i taternictwa, zastanawia się również nad nazewnictwem tatrzańskim, któremu poświęca osobny szkic. Przybliża sylwetki osób niezwykle zasłużonych dla polskiej turystyki górskiej, m.in. Mieczysława Karłowicza i Klimka Bachledy. Udaje mu się w doskonały sposób zarysować klimat ówczesnego Zakopanego, przedstawić nie tylko piękno, lecz także grozę Tatr, pokazać walkę człowieka z górskim żywiołem, walkę, której niejednokrotnie nie udało się człowiekowi wygrać.

"Noc generała" - tytuł tej książki do dzisiaj symbolizuje wydarzenia z 12 na 13 grudnia 1981 roku. Gabriel Mérétik, francuski dziennikarz, przeprowadził setki wywiadów w wielu miejscach świata, zgromadził pięćdziesiąt godzin nagrań i kilka tysięcy stron notatek, żeby zrekonstruować okliczności wprowadzenia stanu wojennego w Polsce: opowieść rozpoczyna się 12 grudnia o 23:20 i kończy 14 grudnia o 15:10. Lidia Ostałowska pisze we wstępie do książki: "Gry miejskie, gry planszowe, happeningi, inscenizacje. Stan wojenny bywa na przemian propagandowym sloganem i gadżetem popkultury. A przecież to najważniejsze doświadczenie pokolenia. Żeby dotrzeć do jego istoty, trzeba szukać wcześniejszych, bardziej autentycznych świadectw".

Łukasz Supergan realizuje swoje marzenia od dwudziestu pięciu lat, od momentu rozpoczęcia jego przygody z górami. Przemierza, najczęściej samotnie, górskie pasma Europy (głównie). Za moment przełomowy uznaje wyprawę Łukiem Karpat (2004), podczas której przeszedł 2200 km w 93 dni. Wędrował przez ziemie Rumunii, Ukrainy, Polski, Czech i Słowacji. Wynik ten poprawił kilka lat później, pokonując ten dystans w czasie 65 dni. Inne jego wyprawy to: przejście przez wierzchołki 13 alpejskich czterotysięczników w czasie 28 dni (2009), przejście 4000 km z Warszawy do Santiago de Compostela (2013), zimowe przejście 841-kilometrowego głównego szlaku Karpat Słowackich – Cesty hrdinov SNP (2014) oraz przejście około 2500 km pustynnym łańcuchem gór Zagros w zachodnim Iranie (2014).?

„C.k. kuchnia” to nie tylko książka kucharska, lecz również opowieść o czasach, gdy Europa Środkowa stanowiła jedność pod berłem Habsburgów. Amatorzy kulinariów odnajdą na jej łamach 84 przepisy z tamtych czasów i tamtych ziem, od Adriatyku po Karpaty. Przepisy reprezentatywne dla dzisiejszych kuchni narodowych - węgierskiej, czeskiej, rumuńskiej, austriackiej, bośniackiej, słowackiej czy też północnowłoskiej - kiedyś zwanych po prostu c.k. kuchnią. Ci wszyscy, którzy nad gotowanie przedkładają historię, też nie powinni być zawiedzeni. Każdą kuchenną receptę poprzedzają bowiem krótkie historie, których bohaterami są monarchowie, arcyksiążęta, sławni wodzowie i herosi oręża, a także zwykli obywatele naddunajskiej monarchii. Niektóre z owych historii rzeczywiście miały miejsce, niektóre zrodziła jedynie wyobraźnia autora, choć trzeba z całą sumiennością zaznaczyć, że została ona zapłodniona przez lekturę memuarów i gazet sprzed pierwszej wojny światowej. Najpochlebniejsi recenzenci przyrównują styl autora do niezpomnianej frazy Jaroslava Haška, przed czym autor się broni, a powoduje nim nie tylko wrodzone głębokie poczucie skromności, lecz również pamięć o ochotniczej służbie Haška w Armii Czerwonej w charakterze politruka. „C.k. kuchnię” niezrównanie ozdobił akwarelami Andrzej Zaręba, artysta od lat współpracujący z Robertem Makłowiczem i dzielący z nim gorące uczucia do Austro-Węgier.

Wydana po raz pierwszy w 1853 roku, powieść przygodowa amerykańskiego pisarza Thomasa Mayne Reida należy do światowego kanonu literatury dziecięcej i młodzieżowej. Główny bohater powieści, angielski botanik Karol Linden, wyrusza z młodszym bratem Gustawem i psem Neronem w Himalaje na poszukiwanie nieznanych jeszcze w Europie gatunków górskich roślin. Do wyprawy dołącza także hinduski przewodnik Ossaro. Himalaje wystawią na wielką próbę grupkę charyzmatycznych poszukiwaczy przygód i rzadkich okazów roślin. Na skutek osunięcia się skał, zostaną oni uwięzieni w głębokiej, polodowcowej dolinie. Sytuacja okazałaby się bez wyjścia, gdyby nie wielka pomysłowość i wiedza młodych botaników. Podejmując coraz to bardziej wymyślne próby wydostania się z potrzasku – poczynając od skonstruowania balonu i wypuszczenia latawców, bohaterowie Doliny bez wyjścia awansują do rangi wynalazców godnych powieści Juliusza Verne’a czy Daniela Defoe. Lektura dla klasy VI

Jest dziewiątym samotnym żeglarzem w historii światowego żeglarstwa, który ma śmiałość zmierzyć się z Ryczącymi Czterdziestkami wówczas, gdy nawigację prowadzi się jeszcze metodami tradycyjnymi i jest pierwszym polskim żeglarzem, który okrąża Przylądek Horn zwany Starym Ludożercą. Droga na Horn jest opowieścią o tym rejsie.

Trzynasty już tom Opowiadań powojennych najbardziej warszawskiego z pisarzy warszawskich Stefana Wiecheckiego WIECHA. Ale tym razem to nie opowiadania, a jedna z dwóch powieści Wiecha. Napisana tuż po wojnie i będąca jego bodaj najsłynniejszym dziełem - Cafe pod Minogą. Napisana i opublikowana tuż po wojnie w 1947 roku od razu stała się jednym z największych ówczesnych bestsellerów,a w 1959 roku książkę rozsławił dodatkowo film, z Adolfem Dymszą w roli głównego bohatera Maniusza Kitajca. Ale kogóż tu nie spotkamy: szefuje temu zacnemu lokalowi pan Konstanty Aniołek (wraz z małżonką), pojawia się właściciel zakładu pogrzebowego pan Celestyn Konfiteor i reszta ferajny Maniusia, a także tajemniczy czarnoskóry dyplomata. A wszystko na tle wojennej okupacji i z wątkiem jak najbardziej sensacyjnym! Wiechowski opis wojennych losów warszawiaków i śmieszy i wzrusza. Boć przecież Wiech był po prostu wielkim pisarzem i stworzył tę swoją specyficzną formę, bo pozostawiała to co najcenniejsze - trochę żartu, śmiechu, przymrużenia oka nawet w okupacyjnej, strasznej rzeczywistości. Bo: Kto czyta Wiecha, ten się uśmiecha!

"Torpedaw celu to klasyk literatury wojennej,a autor stał się legenda Polskiej Marynarki Wojennej jeszcze za zycia.Jego wspomnienia to nie tylko skarbnica wiedzy na temat dziejów polskich okrętów podwodnych.To przede wszystkim wspaniała literatura.którą czyta sie jednym tchem...Bolesław podczas drugiej wojny światowej był oficerem torpedowym na ORP "WIlk",na którego pokładzie przedarł sie do Wielkiej Brytanii,później był zastępcą dowódcy na ORP"Sokół,a następnie został dowódcą ORP"Jastrząb" i ORP"Dzik.W 1947 roku powraca do kraju jako dowódca ORP"Błyskawica".W 1951 roku zostaje aresztowany i zmuszony do opuszczenia Gdyni i marynarki.W latach 1961-1964 dowodzi zaglowcem"Zawisza Czarny".

Przewodnik ten to obszerne i szczegółowe kompendium wiedzy o Bieszczadach podane w przystępnej i przejrzystej formie. Rozdział Dlaczego w Bieszczady to wstępna charakterystyka tej grupy górskiej; pomaga zorientować się czego można spodziewać się po pobycie tutaj, a czego raczej tu nie znajdziemy. Rozdział O Bieszczadach ogólnie ujmuje bieszczadzkie sprawy niejako „z lotu ptaka” – opowiada czym są Bieszczady i jaka była ich historia. Głębszą wiedzę o regionie zawiera rozdział Bieszczadzkie tematy, gdzie w krótkich artykułach omówione są najciekawsze zagadnienia historii, geografii, przyrody, etnografii i socjologii Bieszczadów dawniej i dziś. Część szczegółowa przewodnika opisuje poszczególne pasma górskie. Są nimi: Wysoki Dział czyli pasmo Chryszczatej i Wołosania, pasmo graniczne od Łupkowa do Roztok Górnych, masyw Łopiennika i Falowej, pasmo graniczne od Roztok do Ustrzyk Górnych z Jasłem, Rabią Skałą i Wielką Rawką, Połonina Wetlińska, Połonina Caryńska, masyw Tarnicy i Halicza z pasmem granicznym aż po przeł. Użocką, Przedgórze Bieszczadzkie (Otryt i Żuków) oraz okolice bieszczadzkich zalewów: solińskiego i myczkowieckiego. Opisano zejścia z pasma granicznego na Słowację. Najobszerniejszą część przewodnika stanowi Słownik miejscowości zawierający szczegółowe informacje krajoznawcze o wszystkich miejscowościach na omawianym terenie, w tym także nieistniejących. Spis treściO TYM PRZEWODNIKUJak korzystać z przewodnikaMapyUwagi do słownika miejscowościUwagi do opisów szlakówWysokości szczytówDLACZEGO W BIESZCZADYO BIESZCZADACH OGÓLNIECo to takiego – Bieszczady? Środowisko geograficzneHydrografiaBudowa geologiczna i morfologiaSurowceKlimatRoślinnośćFaunaOchrona przyrodyDo socjalizmu i z powrotem. Zagadnienia społeczne i gospodarczeLudnośćGospodarkaDrogiDługie, nieciekawe dzieje. Zarys historiiBieszczadzka prehistoriaPod władzą ruskich książąt i polskich królówDziewiętnastowieczne przemianySpór o duszę RusinaW wirze wojenBieszczady ponownie zdobywaneNowa epokaBIESZCZADZKIE TEMATYNa surowym korzeniu. Historia zasiedlenia Bieszczadów (X–XVIII w.)Najkrwawsza karta dziejów. Pierwsza wojna światowa w BieszczadachMiędzy starym a nowym. Wieś bieszczadzka w międzywojniuOdblask odległych łun. Walki z Ukraińską Powstańczą ArmiąBieszczady – fenomen społeczny. Z dziejów powojennego osadnictwaDzieje słupów i słupków. Granice państwowe w BieszczadachNazwy opowiadają o przeszłości. Bieszczadzka toponomastykaŚwiat Łemków i Bojków. Zarys etnografii BieszczadówPod kopułami cerkwi. Kościół prawosławny i greckokatolicki w BieszczadachCzas zaklęty w drewnie. Bieszczadzkie cerkwieGdy wycinają las. Gospodarka leśna w BieszczadachJedzie bieszczadzka ciuchcia. Kolejki leśne w BieszczadachWsie na dnie jeziora. O bieszczadzkich zbiornikach wodnychEkohistoria. Z dziejów bieszczadzkiej przyrodyNie zadeptać połonin. Przyroda Bieszczadów i jej ochronaJak powstał ParkOsobliwości bieszczadzkiej przyrodyOchrona przyrody Bieszczadów poza granicami BdPNNiektóre zwierzęta BieszczadówZ siekierą w herbie. Z dziejów turystyki w BieszczadachW górach jest wszystko, co kocham... Jerzy Harasymowicz i inni poeci BieszczadówA. WYSOKI DZIAŁOsuwisko ZwezłoA1. Osiem godzin karpackiej puszczy. Komańcza – Chryszczata – Wołosań – CisnaA1a. Po śladach dwóch wojenA2. Przez łąki nad Turzańskiem. Rzepedź – Turzańsk – Suliła – ChryszczataA3. Kamienie wśród lasu. Bystre – dolina Rabego – ChryszczataB. PASMO GRANICZNE (CZĘŚĆ ZACHODNIA)B1. Rzut oka do sąsiadów. Łupków – Wysoki Groń – BalnicaB1a. Przez BalnicęB1b. Do OsadnegoB2. „Węgierską” granicą. Balnica – Czerenin – Stryb – Roztoki GórneB3. W niedźwiedzim mateczniku. Żubracze – Hyrlata – Rosocha – Roztoki GórneC. MASYWY ŁOPIENNIKA I FALOWEJC1. Śladem Wincentego Pola. Baligród – Durna – Łopiennik – DołżycaInne trasy na grzbiet ŁopiennikaC1a. Przez Woronikówkę na BerdoC1b. Zejście do Jabłonek przez ŁopieninkęC2. Pielgrzymią ścieżką. Stężnica – Radziejowa – Tyskowa – Łopienka – DołżycaC3. Przez chaszcze Korbani. Bukowiec – Korbania – przeł. HyrczaC4. Dołżyca – Falowa – JaworzecD. PASMO GRANICZNE (CZĘŚĆ WSCHODNIA)Park Narodowy „Połoniny”D1. Gdzie już nie pasą się owce... Roztoki Górne – Okrąglik – Rabia Skała – WetlinaD2. Połoniny mniej znane. Cisna – Jasło – Fereczata – SmerekD2a. Przełęcz Przysłup – JasłoD3. Dla prawdziwych mężczyzn. Wetlina – Rabia Skała – Wielka Rawka – Ustrzyki GórneD4. Łatwo, przyjemnie i z widokami. Wetlina – Dział – Mała Rawka – Przełęcz WyżniańskaD5. Na cesarskim gościńcu. Wetlina – Dziurkowiec – Runina – Ruské – Roztoki GórneD6. Na wschodniej rubieży Słowacji. Krzemieniec – Stužicka Rieka – Nová SedlicaD7. Szybko do Novej Sedlicy. Czerteż – przełęcz pod Príkrym – Nová SedlicaD8. Przez Dolinę Trzech Niewiast. Nová Sedlica – Miodowa Baba – Rabia SkałaE. POŁONINA WETLIŃSKAPasterstwo na Połoninie WetlińskiejDolina WetlinkiE1. Tam gdzie szałas na połoninie. Smerek – Połonina Wetlińska – Berehy GórneInne trasy na Połoninę WetlińskąE2a. Ze Starego Sioła na Przełęcz OrłowiczaE2b. Zejście do Suchych RzekE2c. Z kempingu BPN do TawernyE2d. Z Przełęczy WyżnejE3. Pomiędzy Sanem a Wetlinką. Terka – Połoma – Bukowina – Przełęcz OrłowiczaE4. Dzikie pola Bieszczadów. Terka – Tworylne – Krywe – ZatwarnicaE5. Do zbójeckich stajni. Zatwarnica – Dwernik-Kamień – NasiczneF. POŁONINA CARYŃSKAJaskinie koło NasicznegoF1. Połonina w stanie czystym. Berehy Górne – Połonina Caryńska – Ustrzyki GórneF2. Nostalgiczne krajobrazy. Bereżki – przełęcz Przysłup – Caryńskie – NasiczneF3. Magury i połoniny. Dwernik – Magura Stuposiańska – Przysłup – Połonina Caryńska – Przełęcz WyżniańskaG. MASYW TARNICY I BIESZCZADZKI WOREKŚcieżki przyrodniczeTarnicaG1. Kwintesencja Bieszczadów. Ustrzyki Górne – Szeroki Wierch – Halicz – Przełęcz Bukowska – WołosateG2. Skalistą granią. Ustrzyki Górne – Wołosate – Bukowe Berdo – PszczelinyG3. Do narożnika Polski. Stuposiany – Muczne – Tarnawa – Bukowiec – Beniowa – SiankiH. WSCHODNIE PRZEDGÓRZE BIESZCZADZKIEOtrytŻukówBieszczadzka naftaH1. Pustkowia nad Soliną. Ustrzyki Dolne – Równia – Żuków – Stożek – PolanaH1a. Przez dolinę PaniszczówkiH2. Błądzenie po Otrycie. Polana – Hulskie – Otryt Górny – DwernikH2a. Z Lutowisk na OtrytH3. Do groty w Rosolinie. Polana – Rosolin – Czarna DolnaH4. Po żeberku bieszczadzkiego rusztu. Ustianowa – Żuków – Żłobek – Jaworniki – Czarna GórnaH5. Po krainie lipeckiej. Czarna Górna – Lipie – Michniowiec – Bystre – Jaworniki – Czarna GórnaJ. OKOLICE BIESZCZADZKICH JEZIORJezioro SolińskieJezioro Myczkowieckie„Zęby Stalina”J1. Bieszczadzkie kontrasty. Lesko – Czulnia – Zwierzyń – Myczków – PolańczykJ1a. Przez Koziniec do SolinyJ2. Wzgórza nad jeziorem. Myczków – Wołkowyja – Bukowiec – TerkaSŁOWNIK MIEJSCOWOŚCIWażniejsze źrodła informacji historycznychINFORMACJE PRAKTYCZNE

(...) książki Toniego (...) to były – to nadal są fascynujące książki, nie tylko ciekawe z powodu tematu , ale pisane barwnym soczystym językiem, pełnym metafor i wyrafinowanych skojarzeń. Ale też książki poznawcze, wnikające głęboko w problemy antropologii, etnografii, kultury. Zawsze pozostaną opowieściami „z pierwszej ręki”, z własnego doświadczenia. Jestem pewna, że podróże i książki Toniego wniosły dużo do poznania świata zwłaszcza tego, który jest zagrożony zanikiem tożsamości a bywa, że nawet istnienia. Z ukochanego przez niego świata indiańskiego, którym się utożsamiał, dumny, że był „białym Indianinem” niewiele dziś pozostało. Tony odszedł, ale... ten świat w jego książkach pozostał – zatrzymany na klatkach filmu, zawarty w barwnym słowie, kwiecistej metaforze... Mam nadzieję, że wciąż jeszcze fascynuje Czytelników.

„Pamiętam, gdym szedł na wojnę w sierpniu 1914 roku, postanowiłem sobie bacznie obserwować zjawiska wojny […]. Teraz, w Magdeburgu, zdecydowałem się spróbować, czy pójdzie mi łatwo ziszczenie dawnych marzeń, bym mógł szczerze i spokojnie zilustrować prawdę o istocie dowodzenia. Prawdę o duszy dowódcy uginającej się pod ciężarem niebezpieczeństw, niepewności i sprzeczności. Walczy z nimi, bo są one żywiołem wojny, każdy żołnierz. Dowódca niesie prócz tego ciężar odpowiedzialności za swych podwładnych. Na policzku swoim czuć musi piekący wstyd upokorzenia, gdy mu praca dowodzenia się nie uda, a za niepowodzenie krwią płacą inni”. [fragment tekstu]Moje pierwsze boje to wspomnienia Józefa Piłsudskiego spisane podczas osadzenia w twierdzy magdeburskiej w latach 1917–1918. Obejmują kilka najcięższych bitew 1914 roku, które stoczyła pod jego komendą I Brygada Legionów Polskich. Piłsudski jawi się w nich jako dowódca silny i zdecydowany, ale jednocześnie pełen rozterek i wątpliwości. Opisuje trudy żołnierskiego życia – noce pod gołym niebem, zimno, choroby, brak sprzętu, zmęczenie, ale też przytacza frontowe anegdoty, których nie brakuje nawet na polu walki.

Jedna z najważniejszych książek noblisty z przedmową Oksany Zabużko. Rodzinna Europa to z jednej strony autobiografia intelektualna, z drugiej niezwykła podróż europejskiego umysłu. Miłosz dzieli się osobistymi przeżyciami, jednocześnie analizując historię Europy Wschodniej, pełną tragicznych wojen i sprzecznych dążeń. Ta wydana po raz pierwszy w 1959 roku książka to doskonała lektura na dzisiejsze czasy! Do nowego wydania przedmowę napisała Oksana Zabużko, ukraińska intelektualistka, poetka i pisarka, autorka m.in. bestsellerowego tomu esejów Planeta Piołun oraz powieści Badania terenowe nad ukraińskim seksem. Na okładce obraz malarki młodego pokolenia Magdaleny Laskowskiej.

Przebywający w Rzymie w 1631 roku ciężko chory książę Mikołaj Sapieha, wojewoda litewski i właściciel Kodnia, doznaje cudownego uzdrowienia przed obrazem Matki Bożej Gregoriańskiej. Jego prośba o podarowanie obrazu spotyka się z odmową papieża Urbana VIII. Książe z iście kmicicową fantazją porywa obraz i wywozi do Polski, aby w rodzinnym Kodniu oddawać mu cześć i dziękować Matce Bożej za odzyskane zdrowie. Za ten czyn zostaje wyklęty przez papieża. Zofia Kossak z właściwą sobie przenikliwością opisuje przemianę duchową bohatera z magnata-gwałtownika w pokutnika-pielgrzyma i pokazuje, w jaki sposób zbrodnia świętokradztwa może się stać błogosławioną winą.