Lux Perpetua Andrzej Sapkowski Książka

Książka „Lux Perpetua” autorstwa Andrzeja Sapkowskiego, to trzeci i zarazem ostatni, tom tak zwanej „Trylogii Husyckiej”. Trylogia należy do gatunku, który możemy określić jako fantastyczno-historyczny. Fikcyjni bohaterowie i nadprzyrodzone, magiczne zjawiska są wpleceni w historyczne wydarzenia i realnie istniejące, ważne postacie, żyjące w XV wieku. Tytuł trzeciego tomu „Lux Perpetua” oznacza „nieustające światło” (łac. „lux” – „światło”, oraz „perpetuus”, „perpetua”, „perpetuum” – „nieustający”).  Poprzednie części nosiły tytuł: „Narrenturm” i „Boży bojownicy". Tłem dla opowieści są wojny husyckie, prowadzone przez zwolenników, uznanego za heretyka, spalonego na stosie, Jana Husa. Wyznawcy husytyzmu przed rozpoczęciem konfliktu z katolickimi Luksemburgami ogłosili „Cztery artykuły praskie”, czyli najważniejsze punkty doktrynalne. W niniejszych postanowieniach widniała komunia pod dwiema postaciami (chleb i wino) dla wszystkich wiernych, sekularyzacja dóbr kościelnych i pozbawienie ich władzy świeckiej. Również swobodne głoszenie Słowa Bożego, oraz możliwość karania przez władzę świecką osób, które popełniły „grzech śmiertelny”. Katolicy z papieżem na czele nie byli zadowoleni z tego postępku. Doszło do wojen, które ogarnęły tereny Czech i Śląska. Poza tym, wciąż na usługach papieża pozostawała Święta Inkwizycja, tropiąca heretyków oraz wszelkiego rodzaju czarowników i czarownice.   W tych właśnie realiach toczy się akcja trylogii. Głównym bohaterem jest Reinmar z Bielawy, zwany Reynevanem, medyk i początkujący czarownik. Towarzyszy mu demeryt Szarlej („demeryt” to określenie księdza, który został skazany na pokutę, za występek przeciw powołaniu), oraz Samson Miodek, klasztory głupek, który okazuje się niezwykle błyskotliwą, znającą wiele języków i odporną na magię, tajemniczą istotą. Szarlej i Reynevan odprawiają nad nim nieudolne egzorcyzmy, gdy udają duchownych i doprowadzają do rzucenia na niego czaru.

Książka „Lux Perpetua” autorstwa Andrzeja Sapkowskiego, to trzeci i zarazem ostatni, tom tak zwanej „Trylogii Husyckiej”. Trylogia należy do gatunku, który możemy określić jako fantastyczno-historyczny. Fikcyjni bohaterowie i nadprzyrodzone, magiczne zjawiska są wpleceni w historyczne wydarzenia i realnie istniejące, ważne postacie, żyjące w XV wieku. Tytuł trzeciego tomu „Lux Perpetua” oznacza „nieustające światło” (łac. „lux” – „światło”, oraz „perpetuus”, „perpetua”, „perpetuum” – „nieustający”).  Poprzednie części nosiły tytuł: „Narrenturm” i „Boży bojownicy". Tłem dla opowieści są wojny husyckie, prowadzone przez zwolenników, uznanego za heretyka, spalonego na stosie, Jana Husa. Wyznawcy husytyzmu przed rozpoczęciem konfliktu z katolickimi Luksemburgami ogłosili „Cztery artykuły praskie”, czyli najważniejsze punkty doktrynalne. W niniejszych postanowieniach widniała komunia pod dwiema postaciami (chleb i wino) dla wszystkich wiernych, sekularyzacja dóbr kościelnych i pozbawienie ich władzy świeckiej. Również swobodne głoszenie Słowa Bożego, oraz możliwość karania przez władzę świecką osób, które popełniły „grzech śmiertelny”. Katolicy z papieżem na czele nie byli zadowoleni z tego postępku. Doszło do wojen, które ogarnęły tereny Czech i Śląska. Poza tym, wciąż na usługach papieża pozostawała Święta Inkwizycja, tropiąca heretyków oraz wszelkiego rodzaju czarowników i czarownice.   W tych właśnie realiach toczy się akcja trylogii. Głównym bohaterem jest Reinmar z Bielawy, zwany Reynevanem, medyk i początkujący czarownik. Towarzyszy mu demeryt Szarlej („demeryt” to określenie księdza, który został skazany na pokutę, za występek przeciw powołaniu), oraz Samson Miodek, klasztory głupek, który okazuje się niezwykle błyskotliwą, znającą wiele języków i odporną na magię, tajemniczą istotą. Szarlej i Reynevan odprawiają nad nim nieudolne egzorcyzmy, gdy udają duchownych i doprowadzają do rzucenia na niego czaru.