Hebrajskie życie w międzywojennej Polsce

Żaden badacz, jak dotąd, nie podjął się żmudnego, wymagającego wielkiej pracy i fachowości zadania, przejrzenia całej literackiej prasy hebrajskiej, ukazującej się w Polsce latach międzywojnia. W książce Magdy Sary Szwabowicz otrzymujemy szczegółową mapę hebrajskiego czasopiśmiennictwa literackiego. Ale nie tylko to. Autorka stara się nakreślić relacje pomiędzy członkami redakcji, a także autorami publikującymi swoje teksty, ich polemiki osobiste i programowe. Odtwarza je również na podstawie korespondencji zachowanej w izraelskich archiwach, zarówno te publikowane jak i dotąd zachowane w rękopisach. Nie tylko otrzymujemy bardzo „intymne” portrety postaci już dobrze znanych z historii literatury hebrajskiej, lecz co więcej, wielu pisarzy, redaktorów i organizatorów wychodzi z mroków zapomnienia. […]
Autorka przekonywująco i wyczerpująco wykazała, że polski ośrodek literatury hebrajskiej wykazywał dużą żywotność. Działalność pisarzy i redaktorów, częstotliwość ukazywania się nowych tytułów periodyków literackich, dojrzałość oryginalnej twórczości literackiej były z pewnością zbyt duże, by mówić o „zmierzchu”. To, co można powiedzieć na podstawie przedstawionej pracy to to, że były raczej zapomniane, i owo zapomnienie stwarzało wrażenie „zmierzchu”. Szwabowicz przywróciła ten świat pamięci i historii literatury hebrajskiej.
Dr hab. Maciej Tomal, Prof. UJ