Eschatologia filozoficzna Życie wieczne

Ponieważ w punkcie wyjścia nie chcę przesądzać o słuszności żadnej z religijnych idei życia wiecznego ani też ich krytyki, pochodzącej z różnych nauk (historia, biologia, neurofizjologia), moje odpowiedzi wielu Czytelnikom mogą się wydać zbyt mało religijne lub też zbyt słabo osadzone w nauce. Mam jednak nadzieję, że są odpowiedziami mieszczącymi się w ramach filozofii, uprawianej nie tyle jako obiektywna, akademicka dyscyplina badawcza, ile jako poszukiwanie odpowiedzi na najbardziej dramatyczne i nurtujące wielu z nas pytania egzystencjalne. Z punktu widzenia takich poszukiwań zasadniczo sceptyczny charakter niniejszej książki, podobnej w tym względzie do tomu Życie wieczne, nie musi być jej wadą; przeciwnie, sceptycyzm przeze mnie wyrażony może być – jak mniemam – punktem wyjścia do samodzielnych i bardziej skutecznych poszukiwań podstaw do wiary w życie wieczne przez Czytelników.
Ireneusz Ziemiński

Ireneusz Ziemiński – prof. dr hab., absolwent Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej KUL. Autor ponad dwustu publikacji (w tym czterech książek) z zakresu filozofii śmierci, filozofii religii oraz filozofii człowieka. Dwukrotny stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (stypendium krajowego dla młodych pracowników naukowych oraz stypendium za­granicznego, dzięki któremu odbył półroczny staż w Uniwersytecie w Oksfordzie pod kierunkiem prof. R. Swinburne’a). Za książkę „Zagadnienie śmierci w filozofii analitycz­nej” (1999) otrzymał nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. Wydał również „Metafizykę śmierci” (2010) i „Życie wieczne. Przyczynek do eschatologii filozoficznej” (2013). Pracuje na Uniwersytecie Szczecińskim.