Książka Doroty Siwickiej jest rewelacyjna z kilku powodów.
Po pierwsze, łączy kartografię (geografię) z myśleniem historycznym, literackim i wyobraźnią humanistyczną, co w naszych czasach nie zdarza się często.
Po drugie, bardzo celna wydaje się metafora „paktu kartograficznego” jako odpowiednik „paktu autobiograficznego” Lejeune’a. Kartografia zawsze staje się obrazem duszy, o czym wiedział doskonale Be[...]