,,Moja perspektywa jest taka, że polski katolicyzm nie tylko oddalił się w ostatnich 30 latach od chrześcijaństwa, ale też przestał być religią. Teza wydaje się mocna, mam jednak argumenty, które przytaczam w tej książce, które nie dadzą się odeprzeć. Paradoks polega na tym, że to nie ja nie odszedłem z Kościoła, ale to Kościół porzucił swoją misję. '' - Stanisław Obirek (fragment wstępu)
Stanisław Obirek – jeden z niepokornych polskiego Kościoła, opowiada o swoim życiu w rozmowie z Arturem Nowakiem. Centralnym motywem tej rozmowy jest Jan Paweł II i jego pontyfikat. Daje to możliwość by spojrzeć na papieża Polaka z chłodnej, rzeczowej i krytycznej perspektywy.
Były jezuita opowiada również o swoim dzieciństwie w pegeerze, studiach w Krakowie, doświadczeniach związanych z nadużyciami w Kościele, fascynacji zakonem jezuitów, studiach w Rzymie w okresie, gdy papieżem został Karol Wojtyła, życiu zakonnymi na koniec o odejściu z Kościoła. Życie profesora Obirka to również antropologa kultury, teatrologa, teologa i historyka, to także fascynujące spotkania i wyjątkowe relacje z takimi osobami jak Lem, Różewicz, Kołakowski, Tischner czy Bauman oraz niezliczone lektury przez niego przeczytane. To wszystko ukszałtowało go tak, że poszukiwał swojej „wąskiej ścieżki”, ponieważ dusił się w katolickiej doktrynie. W tej rozmowie wątki autobiograficzne są przeplatane z głęboką refleksją nad tym, co przez ostatnie lata dzieje się z polskim Kościołem.
Komentarze czytelników
Pozostaw komentarz...
Komentarze nie są potwierdzone zakupem